SAOR: “Amidst the Ruins”

ALBUM

Δεν αποτελεί είδηση, να βλέπουμε εδώ και αρκετά χρόνια “μοναχικούς” καλλιτέχνες να φέρνουν εις πέρας ολόκληρες δημιουργίες, κάτι που συναντάμε ιδιαίτερα στα υποείδη του Black Metal, που προσφέρουν πλουσιοπάροχο έδαφος για πάσης φύσεως απόπειρες. Ο Andy Marshall γέννημα θρέμμα του βρετανικού βορά, δραστηριοποιείται εδώ και αρκετά χρόνια με το brand “Saor” και παρουσιάζει επί του παρόντος το έκτο album με τίτλο “Amidst the Ruins”.

Μετά από ένα διάλειμμα με περισσότερο metal και ειδικά ΝWΟΒΗΜ (βλ. “Origins”), επιστρέφουμε στην παλιά γνώριμη συνταγή όπου το Atmospheric Black Metal συμπλέει με το Folk, ενώ αμυδρά διακρίνουμε επιρροές από κλασικό μέταλ, Post Rock, ambient και κλασική μουσική. “Caledonian Metal” θα το ονομάσει ο Andy βάζοντας στην εξίσωση την αρχαία (ρωμαϊκή) ονομασία της Σκωτίας, για μια μουσική εμπνευσμένη από τα τοπία και την ιστορία της πατρίδας του. Το κίνημα του ρομαντισμού που μπορεί να  λοξοδρόμησε, αλλά γέννησε μεταξύ των άλλων και την αγνή και ανυστερόβουλη αγάπη για την πατρώα γη, βρήκε χώρο έκφρασης και στο Black Metal γόνιμα και δημιουργικά.

Μια πλειάδα αξιόλογων συνεργατών και εξαίρετων καλεσμένων, με μια ποικιλία από πνευστά κι έγχορδα αλλά και μαγευτικούς ήχους, λειτουργούν καταλυτικά και παραγωγικά στην τελική εικόνα που σχηματίζεται από 5 μακροσκελή κομμάτια, συνολικής διάρκειας 59 λεπτών.

Στην αφετηρία το ομώνυμο κομμάτι ανοίγει την πύλη για τον γραφικό κόσμο των Χάιλαντς (και λιγότερο των Λόουλαντς), με ένα πένθιμο καθαρόαιμο black metal μπάσιμο που προοδευτικά και αφού περάσει από ατμοσφαιρικά πεδία, κυλά σε ήχους της παράδοσης απόλυτα ταιριαστά. Και αυτό είναι το αξιοσημείωτο στη μουσική των Saor, ετερόκλητα στοιχεία δεν αναμειγνύονται απλά πετυχημένα, αλλά εκτίθενται με τρόπο όπου το κάθε ένα υφίσταται σαν φυσική συνέχεια του άλλου. Οι κύριες μελωδικές γραμμές από την κιθάρα του Andy (που εκτός από αποκλειστικός συνθέτης έχει αναλάβει μπάσο και φωνητικά) ενώνονται με τον “παραμυθένιο” αυλό και τα σφυρίγματα της Ella Zlotos (που συνεισφέρει και στα φωνητικά), το βιολί και τη βιόλα της Angela Moya Serrat, αλλά και το τσέλο του Samuel Ledesma.

Με φρενήρεις ρυθμούς συνεχίζει το “Echoes of the Ancient Land” με ταχύτατα αιχμηρά riff, τα growls και οι ήπιοι βρυχηθμοί δίνουν έμφαση στην απεικόνιση της πολυτάραχης ιστορίας της Σκωτίας, τα τύμπανα του Carlos Vivas είναι καταιγιστικά και οι γήινες φωνές συμπληρώνουν ένα παζλ, όπου κάθε του κομμάτι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το άλλο. Μια μελαγχολική αναδρομή σε εποχές ηρωικών κατορθωμάτων, που στιγμάτισαν το παρόν ενός ολιγάριθμου αλλά ανυποχώρητου λαού, ξετυλίγεται σταδιακά.

Η ποικιλία οργάνων και αρμονιών που κυριαρχούν σε όλο το άλμπουμ, παρελαύνει και στο “Glen Of Sorrow” που διογκώνεται στο μέσο με ένα επικό ξέσπασμα γρυλισμάτων και χορωδιακών αιθέριων ήχων, γυναικείες υπερβατικές φωνές εναλλάσσονται με αντρικές αγριεμένες, εν μέσω ενός κρεσέντου από λαϊκά όργανα της απώτατης παράδοσης. Το μικρότερο σε διάρκεια κομμάτι (“The Sylvan Embrace”) ξεκινά με ψιθυριστές αφηγήσεις, συνεχίζει με μελωδικές νοσταλγικές υφές κι ένα ρεσιτάλ μαγικού τσέλου από την Jo Quail έρχεται να κλέψει την παράσταση. Είναι το μόνο κομμάτι χωρίς black metal στοιχεία που έρχεται σαν γέφυρα να παρουσιάσει τον επιβλητικό επίλογο με το “Rebirth”.

Προσεκτικά δομημένη κάθε λεπτομέρεια ενός επικού φινάλε, που κουβαλά συγκινησιακό “φορτίο” με σεμιναριακού επιπέδου εναρμόνιση κάθε ξεχωριστού παράγοντα που συμμετέχει ισότιμα και καθοριστικά, κάνοντας τα 14 λεπτά να κυλάνε με τρόπο που δεν αντανακλούν τη μεγάλη του διάρκεια. Όλη η ατμόσφαιρα σχηματίζεται τόσο απλόχερα περιγραφική, που μας ταξιδεύει από τις αγέρωχες κορφές στις ψυχρές πεδιάδες και από τις απόκρημνες πλαγιές στις υδάτινες επιφάνειες, κάνοντας κατάληψη στο ηχητικό μας περιβάλλον. Η σκωτσέζικη φύση μείζονα πηγή επιρροής για τον Andy, ζωντανεύει πλούσια από την δική του μουσική οπτική, που φλερτάρει με την κινηματογραφική για να αποκαλύψει την απεριόριστή της ομορφιά σε ασύλληπτες μορφές.

Δεν μπορούμε να αποφανθούμε με βεβαιότητα ποιο από τα κύρια στοιχεία του “Amidst the Ruins” υπερτερεί, για να χαρακτηρίσει και την μουσική κατηγορία που ανήκει. Το φολκλορικό του στίγμα είναι τόσο εμβληματικό, που καταφέρνει να ενσωματωθεί σε διευρυμένες black metal κατευθύνσεις και να απλώσει ένα ατμοσφαιρικό πέπλο που σε κρατά εκούσια παγιδευμένο. Πιθανόν οι φανατικοί οπαδοί της μαύρης μεταλλικής παράδοσης να το “εισπράξουν” με σκεπτικισμό, αναμφίβολα όμως θα εκτιμήσουν την ποιοτική περιπλάνηση σε μια κουλτούρα που παραμένει ακμαία κι επιβιώνει σε πείσμα των καιρών.                              

Είδος: Atmospheric Folk/Black Metal
Δισκογραφική Εταιρεία: Season of Mist
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 7 Φεβρουαρίου 2025

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Καπετανόπουλος 42 Articles
Μόλις άνοιξε τα μάτια κατάλαβε ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψει στην άβυσσο από την οποία προήλθε. Μόνο η τέχνη θα μπορούσε να κάνει υποφερτό το ενδιάμεσο φωτεινό διάστημα. “Εικόνες και λέξεις” για την “γη της επαγγελίας” άκουγε περιπλανώμενος στους “δρόμους” πολλές φορές “αιμορραγώντας”, ψάχνοντας πάντα να βρει την “τέλεια συμμετρία”. “Φοβούμενος το φως του ήλιου” θα αφουγκραστεί το “κλάμα των αγγέλων” και τα “πουλιά της νύχτας”, ενώ “κινούμενες εικόνες” θα “ρέουν” σαν “σκηνές από μια ανάμνηση”. Σαν “ευγενής βάρβαρος” θα συναντήσει τον “πρίγκιπα στην γραμμή της φτώχειας” και θ’ αντιληφθεί ότι οι “νεκροί μπορούν να χορέψουν” ακόμη και υπό το “φόβο του σκοταδιού”. Ο “παράδεισος και η κόλαση” είναι εδώ θα ψελλίσει όταν η “πτώση των καρδιών” θα οδηγήσει στο “βαθύ τέλος”.