Το νούμερο 10 ήταν το «βάπτισμα του πυρός», ανακαλύπτοντας τι έχανα τα προηγούμενα χρόνια. Το Vol.11 ήταν ακόμα μία συγκλονιστική, μουσική εμπειρία, μαζί με την πρώτη «γνωριμία» με την αγαπημένη, Ειρήνη Κετικίδη, και τις απολαυστικές στιγμές με Ηλιάνα Τσακιράκη, Gus Drax, Μάριο Καραναστάση, Billy Vass, Πηνελόπη Αναστασοπούλου και τον σπουδαίο Βασίλη Αξιώτη. Το Vol.12, αποσβόλωση από Μαρία Kανελάκη, Χριστιάνα Χατζημιχάλη, Αγγελική Ροσσολάτου, Τζοάννα Κόλλια και την έτερη αγαπημένη Τζώρτζια Κεφαλά.
Δεν θα μπορούσε όμως, κανείς να με πείσει ότι το Vol.13 θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι εξωπραγματικό και σπουδαίο όπως έγινε. Να αποφύγω όμως το spoiler μέχρι το τέλος του κειμένου, για να υπάρξει προσωπική «ετυμηγορία» για την ύπαρξη ή μη ιχνών υπερβολής.
Η παρουσία του Ronnie Romero εξασφάλισε, το πιο γρήγορο “sold out”, στην πρόσφατη ιστορία του event. «Πόλος έλξης», που σίγουρα θα προσέθετε extra πόντους, δεδομένα, για το κοινό. Εάν δεν απατώμαι, πρώτη παρουσία του στη χώρα μας, με εκτίμηση ότι η εμπειρία του, ενδεχομένως, θα οδηγήσει σε επόμενη.
Το, παραδοσιακά, ατελείωτο setlist, με την «αφρόκρεμα» των επιτυχιών του «τεράστιου», κοντού «μάγου», της ιστορίας της ροκ ευρύτερα, όπως και η μάζωξη εκλεκτών μελών της εγχώριας σκηνής ήταν από τα δεδομένα κάθε χρονιάς, με τις προσθαφαιρέσεις που προσδίδουν σε ποικιλία, ετερομορφία και ομορφιά. Ο σκοπός πάντοτε ιερός, το σημαντικότερο στοιχείο αυτής της ετήσιας ημέρας του Μάη, γνώμονας και υποχρέωση για μέριμνα αγοράς εισιτηρίου, ανεξάρτητα δυνατότητας παρουσίας ή μη.
Η σκέψη ότι αυτό που ζούσαμε δεν είχε προηγούμενο, νωρίς στη βραδιά επιβεβαιώθηκε και δια στόματος Μανώλη Τσίγκου. Μόνο και μόνο από τους ύμνους και τα «παραμύθια» που έπλασε και άφησε παρακαταθήκη ο Ronnie James Dio, παρέα με τους συνοδοιπόρους του, τα συναισθήματα κάθε χρονιά υπενθυμίζουν ταξίδια στο χρόνο, θύμησες άλλων εποχών και ηλικιών και σε κάθε περίπτωση έχουν την αιώνια, ανεξίτηλη ισχύ και την ικανότητα να «υπερχειλίζουν» το σώμα.
Συνδράμοντας, αναλυτικά όπως μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω, όλοι οι μουσικοί και τραγουδιστές, μετέφεραν την ατμόσφαιρα και την μαγεία όλων των προαναφερθέντων, με την προσήκουσα σημασία και τον δέοντα σεβασμό. Προσωπικό «βίτσιο» να αναφέρω ένα….τσικ παραπάνω (περιττό να γράψω για τον Romero και τη σπουδαιότητα που ακούει στο όνομα Stanton Moore, που καθήλωσε με την ικανότητα και την ενέργεια στα drums) ότι λάτρεψα την ενέργεια της Χρύσας Τσαλταμπάση στο “We Rock” (ελπίζω ότι θα ξανασυμβεί η σύμπραξη με την Ειρήνη Κετικίδη!!), τις ερμηνείες του συνήθη ύποπτου Γιώργου Μαργαριτόπουλου, του Γιάννη Παπαδημητρίου (Dark Nightmare) στο “Sacred Heart”, του Γιάννη Μπρίτσα (Crimson Fire) στο “Night People”, του Γιάννη και της μπάντας, στο αγαπημένο “All the Fools Sailed Away”, της σπουδαίας φωνής του Φώτη Ταμπά (Blacken) στο “Self Portrait”, της καθηλωτικής Joan Κόλλια (Moira’s Touch), της απόδοσης του Μπάμπη Τυρόπουλου στο κιθαριστικό μέρος του “Starstruck”, της Φαίης Καραστεργίου στο αγαπημένο όσο και υποτιμημένο “Wishing Well” και φυσικά, μίας από τις πιο «δυνατές» στιγμές της βραδιάς, το “The Sign of The Southern Cross”, με τον Θανάση Χουλιάρα (KOLLEKTIVA). Προσόν αυτής της παρέας άλλωστε, να καταφέρνουν να συγκεντρώνουν «ακραίες ποσότητες ταλέντου» για να τους συνοδεύουν κάθε χρόνο.
Για τον Ronnie Romero τί να πει κανείς όταν το έχει κάνει εκκωφαντικά ο ίδιος ο Blackmore με την επιλογή του να συνυπάρξουν στην τελευταία ίσως ζωντανή εκδοχή των Rainbow. Όπως είπε και ο Μανώλης Τσίγκος (αν και σίγουρα δε φτάνει μόνο αυτό), πάραυτα κάποιοι είναι απίστευτα προικισμένοι, όπως αποδείχθηκε περίτρανα, μεταξύ άλλων, στο “Stargazer”. Ο «αέρας» του στη σκηνή, μα πιότερο η αξία του καθεαυτή, αλλά και ο τρόπος που ζωντανά συνεπήρε το κοινό σε άκρως ενθουσιώδεις εκδηλώσεις, ήταν τα στοιχεία με τα οποία συνέδραμε καταλυτικά στη βίωση μάλλον δύο συναυλιών παρά μίας, αφού το κοινό το απήλαυσε στο έπακρο, μάλλον το ίδιο και οι μουσικοί.
Για τον Stanton Moore (Galactic, Corrosion of Conformity, Solo Artist), επίσης, τα λόγια μοιάζουν «φτωχά». Η σεμνότητά του, αντιστρόφως ανάλογη του μεγαλείου της απόδοσής του, όπου πλεονάζουσα ενέργεια, ορμή και ακρίβεια μα και ατομική διασκέδαση στο show που προσέφερε, συγκλόνισαν το κοινό. Μαζί με τη μπάντα και τον Ronnie Romero, προέφεραν μία αξέχαστη απόδοση του υπεραγαπημένου “Rainbow in the Dark”.
Φτάνοντας στο σημαντικότερο highlight της βραδιάς, που επισκίασε κάθε τι άλλο και σε μια συναυλιακή στιγμή που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μου, η χορωδία “CHILDREN OF THE SEA”, υπό τη Διεύθυνση της Γεσθημανής Πετροπουλάκη (Πολλά Συγχαρητήρια!!), έφεραν…..πολλή «Αφρικανική σκόνη» στο Κύτταρο, ικανή να ενοχλήσει και να βουρκώσει δεκάδες μάτια, μαζί και αυτά των εμπνευστών της μαγικής βραδιάς. Τα “Children of The Sea”, “Temple of The King” και “Rainbow Eyes” δεν στερούνται μεγαλείου και ισχύος. Αρθρωμένα και τραγουδισμένα όμως από μια…..ντουζίνα, νεαρούς «αγγέλους», οδήγησαν το σύνολο των πρεσβύτερων, να υποκλιθούν βαθιά, με περισσή ευγνωμοσύνη και συγκίνηση. Στο μυαλό μου, όνειρα σαν εκείνα του παραμυθά, περνούσαν φευγαλέα, και ευχές να γίνονταν ορμητικό ποτάμι να «πνίξει» τη γάγγραινα που τεχνηέντως πασάρεται στις τρυφερές αυτές ηλικίες, μέσω εκείνων που ακόμα υπάρχουν, αντιστέκονται και ακόμα μία φορά θα επιβιώσουν προϊόντος του χρόνου. Ένα πέρασμα από τα παιδιά, για τα παιδιά, για πιο υγιές μουσικό και όχι μόνο μέλλον.
Η βραδιά έφτανε στο τέλος, με το “Die Young” να φέρνει ακόμα μια φορά στο νου, την πρόσφατη γιορτή της Μητέρας και άλλους που….έφυγαν, σε ανατριχιαστική όπως πάντα εκτέλεση. Για να κλείσει το setlist, με το σπουδαίο “Heaven and Hell” και όλους τους καλεσμένους στη σκηνή, όπως και κάθε φορά, γεμίζοντάς μας για συναπτή συνάντηση.
Γιάννη, Μανώλη και τρελομουσικάρες, «Παιδιά του Ροκ εντ Ρολ», «Τί στήσατε πάλι βρε μα…..λαματένιοι άνθρωποι»; Ξεπεράσατε εαυτούς εκκωφαντικά, κάτι που ουδόλως απλό είναι. Ιδίως σε ένα τέτοιο μακροχρόνιο θεσμό. Ευχόμαστε να προσεγγίσετε το Vol……50, πάντα με νέες ιδέες και με προσφορά σε τέτοιους σκοπούς….
“And as we sail along I never fail to be astounded by the things we’ll do…..”
“Rock in Dio Vol.13” setlist:
Man on the Silver Mountain (Rock ‘n’ Roll Children)
The Last In Line (Rock ‘n’ Roll Children)
Dream Evil (Χρήστος Κάππας – Achelous, Whisper Killers)
Holy Diver {Γιάννης Γεωργάνος – Subfire, Κιθάρα, Λευτέρης Φαρμάκης (Impact Factor)}
Turn Up The Night (Βλάσης Κατσαούνης – Fallen Arise)
Egypt (The Chains Are On) (Rock ‘n’ Roll Children)
Mob Rules (Rachel Cassar – Primal Roots, Solo Artist)
Sacred Heart (Γιάννης Παπαδημητρίου – Dark Nightmare, Μπάσο, Μάνος Μαρκόπουλος – Rising Project, Κιθάρα, Βασίλης Μιχαλάκος – Mistreaters, Rising Project)
Night People (Γιάννης Μπρίτσας – Crimson Fire)
All the Fools Sailed Away (Rock ‘n’ Roll Children)
Self Portrait (Φώτης Ταμπάς – Blacken, Solo Artist)
Straight Through The Heart (Γιώργος Μαργαριτόπουλος – Wardrum, It’s All About The Music)
TV Crimes (Γιώργος Μαργαριτόπουλος)
Falling Off The Edge of The World (Rock ‘n’ Roll Children)
Bible Black (Τζοάννα Κόλλια – Moira’s Touch, Μπάσο, Παναγιώτης Γκατσόπουλος – Scar of The Sun, Moira’s Touch, Disharmony, Bigus Dickus Band)
(ΧΟΡΩΔΙΑ (CHILDREN OF THE SEA), Διεύθυνση – Γεσθημανή Πετροπουλάκη)
Children of The Sea
Temple of The King
Rainbow Eyes
Don’t Talk to Strangers (Αντώνης Ναθαναήλ – Clairvoyant, Κιθάρα, Δημήτρης Καπετανάς – Reverse Split)
The Sign of The Southern Cross (Θανάσης Χουλιάρας – KOLLEKTIVA)
Voodoo (Γιώργος Μαργαριτόπουλος, Stanton Moore – Galactic, Corrosion of Conformity, Solo Artist)
Starstruck (Stanton Moore – Galactic, Corrosion of Conformity, Solo Artist, Κιθάρα, Μπάμπης Τυρόπουλος – Solo Artist)
One Night in the City (Διονύσης Κότης)
Neon Nights (Ronnie Romero – Ritchie Blackmore’s Rainbow, Michael Schenker etc)
Stargazer (Ronnie Romero)
Gates of Babylon (Ronnie Romero)
Catch the Rainbow (Rock ‘n’ Roll Children)
Wishing Well (Φαίη Καραστεργίου – Solo Artist, Vocal Coach)
We Rock (Χρύσα Τσαλταμπάση – Spineless, Bella Fuzz, Low Texture, Petula Russ, Biotech, Vocal Coach)
Kill the King (Ronnie Romero)
Long Live Rock ‘n’ Roll (Ronnie Romero)
Rainbow in the Dark (Ronnie Romero, Stanton Moore)
Die Young (Rock ‘n’ Roll Children)
Heaven and Hell (All guests on Stage)
Φωτογραφίες-Βίντεο: Σταύρος Βλάχος
