Ο Richard William Wright γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1943 και πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου 2008. Ήταν Άγγλος μουσικός που ήταν συνιδρυτής του μεγάλου progressive rock συγκροτήματος Pink Floyd. Έπαιξε keyboards και τραγούδησε, συμμετέχοντας σχεδόν σε κάθε άλμπουμ των Pink Floyd και παίζοντας σε όλες τις περιοδείες τους. Μπήκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1996 σαν μέλος των Pink Floyd.
Ο Wright μεγάλωσε στο Hatch End του Middlesex και γνώρισε τους μελλοντικούς συμπαίκτες του στους Pink Floyd, Roger Waters και Nick Mason, ενώ σπούδαζε αρχιτεκτονική στο Regent Street Polytechnic του Λονδίνου. Αφού ενισχύθηκε από τον frontman και συνθέτη Syd Barrett, το συγκρότημα έκανε εμπορική επιτυχία το 1967. Ο Barrett αντικαταστάθηκε από τον David Gilmour το 1968, ο οποίος, μαζί με τους Waters και Wright, ανέλαβε τη σύνθεση τραγουδιών.
Αρχικά συνεισφέροντας περισσότερο σαν τραγουδιστής/συνθέτης, ο Wright αργότερα λειτούργησε κυρίως σαν ενορχηστρωτής σε συνθέσεις των Waters και Gilmour. Άρχισε να συνεισφέρει λιγότερο προς τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και άφησε το συγκρότημα μετά την περιοδεία του “The Wall” το 1981. Επέστρεψε ξανά σαν session μουσικός το 1987 για το “A Momentary Lapse of Reason” και επανήλθε με μορφή κανονικού μέλους για το “The Division Bell” το 1994. Sessions με τον Wright κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου κυκλοφόρησαν αργότερα στο άλμπουμ του 2014, “The Endless River”.
Μακριά από τους Pink Floyd, ο Wright ηχογράφησε δύο σόλο άλμπουμ και ήταν για λίγο ενεργός στο ποπ δίδυμο Zee με τον Dave Harris των Fashion. Μετά την εμφάνιση των Pink Floyd στο Live 8 το 2005, έγινε μέλος της μπάντας περιοδειών του Gilmour, τραγουδώντας περιστασιακά βασικά φωνητικά σε τραγούδια όπως το “Arnold Layne”, πριν από το θάνατό του τον Σεπτέμβριο του 2008.
Οι τζαζ επιρροές του Wright και το χαρακτηριστικά keyboards ήταν ένα σημαντικό μέρος του ήχου των Pink Floyd. Εκτός από τα όργανα Farfisa και Hammond και συνθεσάιζερ Kurzweil, τραγούδησε τακτικά στο συγκρότημα και έκανε πρώτα φωνητικά σε τραγούδια όπως τα “Remember a Day” (1968), “Time” (1973) και “Wearing the Inside Out” (1994).
Ο Wright πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα στο σπίτι του στο Λονδίνο στις 15 Σεπτεμβρίου 2008, σε ηλικία 65 ετών. Τη στιγμή του θανάτου του, εργαζόταν σε ένα νέο σόλο άλμπουμ, το οποίο θεωρήθηκε ότι περιλαμβάνει μια σειρά ορχηστρικών κομματιών.
Τα επιζώντα μέλη των Pink Floyd απέτισαν φόρο τιμής στον Wright: Ο Waters είπε ότι ήταν “δύσκολο να υπερεκτιμηθεί η σημασία της μουσικής φωνής του στους Pink Floyd των δεκαετιών 60 και 70” και πρόσθεσε ότι ήταν χαρούμενος που ενώθηκαν ξανά για το Live 8. Ο Mason είπε ότι οι συνεισφορές του Wright ήταν υποτιμημένες και ότι το παίξιμό του “ήταν ο ήχος που τα έπλεξε όλα μαζί”, συγκρίνοντας την κατάστασή του “αθόρυβου” στο συγκρότημα με τον George Harrison των Beatles. Ο Gilmour τον αποκάλεσε “ μουσικό του συνεργάτη και φίλος του” και εξήρε την ικανότητα του Wright να συνδυάζει τη φωνή του με εκείνη του Gilmour, όπως στο “Echoes”. Τόνισε ότι θα ήταν λάθος να συνεχίσουν σαν Pink Floyd χωρίς αυτόν.
Οκτώ ημέρες μετά το θάνατο του Wright, ο Gilmour έ[αιξε το “Remember a Day”, μια σύνθεση του Wright από το δεύτερο άλμπουμ των Pink Floyd, “A Saucerful of Secrets”, σε ζωντανή μετάδοση, με τον Jools Holland στο BBC Two σαν φόρο τιμής. Αφιέρωσε επίσης το τραγούδι του “A Boat Lies Waiting” από το άλμπουμ του 2015, “Rattle That Lock” στη μνήμη του , καθώς το τραγούδι περιλαμβάνει ένα sample της φωνής του Wright, και οι στίχοι αναφέρονται στη θλίψη του Gilmour για τον θάνατό του, και περιστρέφονται γύρω από τη θνητότητα και την αγάπη του Wright για τη θάλασσα.
1952– Γεννιέται ο Kelly Dean Keagy. Είναι Αμερικανός ντράμερ και τραγουδιστής, περισσότερο γνωστός για τη δουλειά του με τους Night Ranger. Ο Keagy τραγούδησε βασικά φωνητικά σε αρκετές από τις επιτυχίες τους, όπως τα “Sister Christian”, “Sing Me Away” και “Sentimental Street”.
Ο Keagy ξεκίνησε την καριέρα του σαν ντράμερ, αλλά με τα χρόνια απέκτησε εμπειρία σε πολλές πτυχές της μουσικής επιχείρησης. Την επομένη της αποφοίτησης του Kelly από το γυμνάσιο, έφτιαξε τις βαλίτσες του και έφυγε από το σπίτι για να συνεχίσει να είναι ντράμερ σε επαγγελματικό επίπεδο. Μετά από χρόνια που έπαιζε στα κλαμπ, έγινε ο ντράμερ ζωντανών εμφανίσεων για το συγκρότημα Rubicon του Σαν Φρανσίσκο. Μαζί με τα άλλα μέλη Jack Blades και Brad Gillis, σχημάτισε το συγκρότημα Night Ranger το 1979.
1984– Κυκλοφορεί το “No Remorse”, που είναι ένα άλμπουμ-συλλογή του αγγλικού rock θρύλου των Motörhead. Αποτελεί ουσιαστικά μια ανασκόπηση της εποχής του συγκροτήματος με την Bronze Records και περιλαμβάνει επίσης τέσσερα πρόσφατα ηχογραφημένα κομμάτια. Είναι το τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το συγκρότημα στην Bronze Records, με το νέο υλικό να είναι το πρώτο που περιλαμβάνει τη νέα σύνθεση του συγκροτήματος με τους Lemmy, Phil Campbell, Würzel και Pete Gill.
1997– Το “The Wake of Magellan” είναι το δέκατο στούντιο άλμπουμ που κυκλοφόρησε από το αμερικανικό heavy metal συγκρότημα Savatage. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε από τις Concrete/Edel και JVC Victor σε Ευρώπη και Ιαπωνία και τον Απρίλιο του 1998 από την Lava/Atlantic στις ΗΠΑ.
Αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ των Savatage που έχει την ίδια σύνθεση με το προηγούμενο άλμπουμ μετά το Hall of the Mountain King το 1987 και επίσης το τελευταίο που περιλαμβάνει φωνητικά από τον τραγουδιστή Zachary Stevens.
Το “The Wake of Magellan” είναι ένα concept άλμπουμ βασισμένο σε δύο πραγματικά γεγονότα.
