Φαντάζομαι, αρκετές φορές, οι περισσότεροι θα έχετε μπει στην διαδικασία να σκεφτείτε μπάντες, που έχουν σερί σπουδαίων album. Μία απο αυτές, και οι εκ των θεμελιωτών του ευρωπαϊκού συμφωνικού power metal, είναι οι Rhapsody (Rhapsody Of Fire, την σήμερον ημέραν), οι οποίοι τα πρώτα χρόνια, έμοιαζαν πραγματικά με μια “μηχανή” παραγωγής αριστουργημάτων. Περίπου έναν μήνα πριν οι Dawn Of Victory του Fabio Lione ανέβουν στην σκηνή του Golden R festival και μας “θυμίσουν” εκείνη ακριβώς την ένδοξη περίοδο, το μυαλό μου με πήγε στο τρίτο album των Ιταλών θρύλων, το “Dawn Of Victory”, και όλα όσα αυτό μας “χάρισε”, πίσω στην αρχή του millennium.
Τριάντα δύο χρόνια πίσω και ενέτει 1993, οι Luca Turilli, Alex Staropoli και Daniele Carbonera, ιδρύουν τους Thundercross, μοιραζόμενοι τις ίδιες μουσικές ιδέες. Όπως είχε αναφέρει και ο ίδιος ο Turilli, οι Ιταλοί ήταν επηρεασμένοι ηχητικά, από μπάντες όπως οι Helloween, οι Crimson Glory και οι Manowar, ενώ κιθαριστικά “γοητευόταν” απο το τεχνικό παίξιμο των Malmsteen και Becker. Μόλις το 1994, οι Thundercross κυολοφόρησαν το πρώτο τους demo “Land Of Immortals”, με τον Cristiano Adacher στα φωνητικά, ενώ οι αλλαγές στην θέση του μπασίστα, έδιναν και έπαιρναν, μην αφήνοντας σε “ησυχία” το group. Με την Limb Music Products & Publishing να διακρίνει το ταλέντο των Ιταλών, τους υπογράφει και οι ίδιοι ξεκινούν τις ηχογραφήσεις του δεύτερου demo “Eternal Glory”. Ήταν ακριβώς εκείνη την περίοδο, που οι Thundercrsoss “μετατράπηκαν” σε Rhapsody, ενώ λίγο μετά την κυκλοφορία του “Eternal Glory”, οι Adacher και Furlan αποχώρησαν από το σχήμα. Η αναζήτηση του τραγουδιστή, έληξε με την προσθήκη του Fabio Lione, πρώην των Labyrinth και Athena, με την τετράδα πλέον, να βάζει “πλώρη” για το πρώτο full length album.
Το “Legendary Tales” κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1997, από την Limb Music, έχοντας ως concept την ιστορία του Algalord και του “Σμαραγδένιου Σπαθιού” (“Emersld Sword”), που θα χωριζόταν σε τρία μέρη, με την μπάντα να προσθέτει στοιχεία κλασικής μουσικής, baroque και heavy metal, θυμίζοντας soundtrack ταινιών. Την παραγωγή του δίσκου ανέλαβε ο Sascha Paeth των Heaven’s Gate, ο οποίος βοήθησε και στο μπάσο. Η αλήθεια είναι, ότι έχουν ένα ενδιαφέρον οι στίχοι, οι οποίοι συχνά αναφέρονται σε επικές ιστορίες φαντασίας, γεμάτες μυστήριο από την μεσαιωνική παράδοση, ενώ η αιώνια μάχη του καλού με το κακό, κυριαρχεί. Την αμέσως επόμενη χρονιά, οι Rhapsody προσλαμβάνουν τον Alessandro Lotta στο μπάσο και κυκλοφορούν το δεύτερό τους δίσκο “Symphony Of Enchanted Lands” και δεύτερο μέρος της τριλογίας του Emerald Sword, απο την Limb Music και πάλι. Την παραγωγή ανέλαβαν οι Sascha Paeth και Miro, ενώ οι Ιταλοί εξέλιξαν τον ήχο τους, προσθέτοντας παραδοσιακά ρωσικά και κέλτικα στοιχεία. Το 1999, οι Turilli και Lione απείχαν απο τους Rhapsody, κυκλοφορώντας τους προσωπικούς τους δίσκους.
Την άνοιξη του 2000, οι Rhapsody ξεκίνησαν την πρώτη τους περιοδεία στην Σουηδία, όπου έπαιξαν με τους Stratovarius και τους Sonata Arctica, ενώ παρουσίασαν και τον νέο τους drummer, Alex Holzwarth. Αμέσως μετά το πέρας της περιοδείας, οι Ιταλοί μπήκαν στο στούντιο με παραγωγούς τους Sascha Paeth και Miro, για να ηχογραφήσουν το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας και τρίτο κατά σειρά album τους, “Dawn Of Victory”. Οι Rhapsody έγιναν πιο “επιθετικοί” και πιο “γρήγοροι”, με τον νέο δίσκο να πουλάει πολύ περισσότερο και να φτάνει στο Νο 32 των Γερμανικών charts, ενώ στην Ιαπωνία “σκαρφάλωσε” στην 4η θέση. Το εξαιρετικό “Holy Thunderforce” ήταν το πρώτο single του album, που ανέδειξε την “στροφή” στο στυλ των Ιταλών και αγαπήθηκε απο τους οπαδούς τους. Το “Dawn Of Victory” ήταν και το “εισιτήριο” της μπάντας, για την επερχόμενη περιοδεία στην Νότια Αμερική και στην Ευρώπη, το καλοκαίρι του 2001. Δεκαεννιά χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το αγγλικό Metal Hammer, κατέταξε το “Dawn Of Victory” στην δεύτερη θέση, στην λίστα με τα καλύτερα power metal album όλων των εποχών. Μία τεράστια καριέρα, απλωνόταν μπροστά τους και οι Rhapsody έμοιαζαν ασταμάτητοι.
Με τους Ιταλούς να βρίσκονται στα “ντουζένια” τους, με ένα εξαιρετικό line up και μία τρομερή concept ιστορία, που τους έδινε συνεχώς “τροφή” για έμπνευση, το “Dawn Of Victory” έμοιαζε καταδικασμένο να πετύχει, να αποτελέσει ένα ακόμη “όπλο” στην “φαρέτρα” του σχήματος, που στόχευε να ταράξει τα “νερά” του ευρωπαϊκού power metal, προσφέροντας μία νέα, αξιόλογη “πρόταση”. Η ηχητική εξέλιξη των Rhapsody απο το ντεμπούτο τους “Legendary Tales”, στον “διάδοχό” του, “Symphony Of Enchanted Lands”, έδειχνε τις προθέσεις του σχήματος να μην μείνουν “στάσιμοι”, αλλά να “κυνηγήσουν” το “όνειρό” τους, έναν ήχο διαφορετικό από την υπάρχουσα “συνταγή”, εξελίξιμο, που θα “άντεχε” στις προκλήσεις του χρόνου και των “αλλαγών” και θα έκανε γνωστό το όνομα των Ιταλών, ανά την παγκόσμια μεταλλική κοινότητα. Η αλήθεια είναι, ότι οι Rhapsody έβλεπαν την μουσική τους σαν μια “παράσταση”, που κάθε φορά έπρεπε να φέρει μια “πρωτοτυπία”, ώστε να ξανακερδίζει τον ακροατή και να “ανανεώνει” την σχέση της με τους οπαδούς. Ακόμη και σε μια τριλογία όπως αυτή, οι Ιταλοί δημιουργούσαν αυτοτελείς μουσικές “ιστορίες”, που όμως εδώ η κεντρική ιδέα, όπως και η ηχητική προσέγγιση του σχήματος, άφηνε μια «αόρατη κλωστή» να τις συνδέει και ένα πραγματικό έπος, να «ξεδιπλώνεται». Το “Dawn Of Victory” διαθέτει τον ισχυρό symphonic power metal «χαρακτήρα» των Rhapsody, όμως εδώ παρουσιάζεται πιο «επιθετικό», με ανεβασμένες «ταχύτητες», ενώ δεν λείπουν οι folklore/celtic «πινελιές», που δείχνουν να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι πλέον, της μπάντας. Όσο ακούς το album, τόσο περισσότερο η ηχητική προσέγγιση των Ιταλών σε ιντριγκάρει και σε κρατάει σε εγρήγορση, μέχρι να «γευτείς» το τέλος. Το “Dawn Of Victory” μοιάζει με μια όμορφη «περιπέτεια» ηχητικά, που σε «μαγνητίζει» από την αρχή μέχρι το τέλος της, που σαν «τραγούδι σειρήνων» σε «καλεί» να την απολαύσεις, ξανά και ξανά.
Παράλληλα, οι Rhapsody κατορθώνουν να αναδείξουν και την συνθετική ευστροφία τους, δημιουργώντας ακόμη ένα απολαυστικό «ταξίδι» ιδεών, με concept την ιστορία του Algalord και του Emerald Sword. Για σκεφτείτε πόση έμπνευση πρέπει να κατέχεις, για να κρατήσεις μια ιστορία «ζωντανή» και ελκυστική για 3 σερί album; Πόσο θα πρέπει να έχεις μελετήσει και πόσο θα πρέπει να δουλέψεις, για να παραμείνεις κοντά στην αληθοφάνεια, μιας τέτοιας φανταστικής «περιπέτειας»; Πόσο «κοφτερό» πρέπει να είναι το μυαλό σου, ώστε να μεταφέρει σε στίχους, εκείνες τις κατάλληλες στιγμές «έκλαμψης», των σκέψεων σου; Το “Dawn Of Victory” πραγματεύεται το τελικό μέρος μιας φοβερής τριλογίας, με έναν εξίσου συγκλονιστικό συνθετικό τρόπο, χωρίς «βιασύνη» και υπερβολές, αλλά με την ίδια υπομονή και μαεστρία, όπως και στους προκατόχους του. Μόνο που εδώ, οι Ιταλοί θέλουν ένα πιο επικό, πιο «περιπετειώδες», πιο κοντά στην αλήθεια τέλος, με τα riff πιο «επιθετικά» και ταχύτερα, για χάρη της συγκίνησης, τα solo περίτεχνα και εκρηκτικά, το songwriting να παραμένει το ίδιο ευφάνταστο και «περιπετειώδες» και την ατμόσφαιρα να διατηρεί αναλλοίωτα τα επικά, power και συμφωνικά στοιχεία, σε μία ιδανική αρμονία. Ο Fabio Lione αποτελεί ίσως το σημαντικότερο «όπλο» των Rhapsody, αφού με τις into the point, δυναμικές ερμηνείες του, κατορθώνει να μεταφέρει το feeling των συνθέσεων, και γενικότερα του δίσκου, στο κοινό, με έναν αξιοζήλευτο τρόπο. Από την άλλη, ο Turilli φαντάζει ως ανεξάντλητο «πυροβόλο» στην κιθάρα, ο Staropoli κυριαρχεί στα πλήκτρα και το rythm section των Holzwarth και Lotta, δίνει τις απαραίτητες ποιοτικές «ενέσεις», που χρειάζεται το «θεϊκό» συμφωνικό power metal των Ιταλών. Για πόσα χρόνια ακόμα πιστεύετε, θα μας «στοιχειώνει» και θα δημιουργεί συγκρίσεις, το symphonic power metal «μεγαλείο» ύμνων, όπως τα “Dawn Of Victory”, “Holy Thunderforce”, “Triumph For My Magic Steel”, “Dargor, Shadowlord Of The Black Mountain”, “The Last Winged Unicorn” και “The Mighty Ride Of The Firelord”; Πόσα ορχηστρικά ιντερλούδια, διαθέτουν την ποιότητα και «αγγίζουν» την τελειότητα, όπως τα “Lux Triumphans” και “Trolls In The Dark”; Πόσο πιο ιδανικά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι folklore/celtic επιρροές, αν όχι όπως στα “The Village Of Dwarves” και “The Bloody Rage Of The Titans”; Είναι μερικές ρητορικές απορίες, ακούγοντας και «βυθιζόμενος» στο “Dawn Of Victory”. Είναι βέβαιο, ότι το συνθετικό επίπεδο των Rhapsody, όχι απλά ανέβαινε κάθε φορά σκαλί, αλλά «άγγιζε» την τελειότητα.
Από την άλλη, ένα τέτοιο αριστουργηματικό album, «απαιτούσε» και μία ανάλογη παραγωγή, με τον Sascha Paeth και τον Miro, να αποτελούν την ιδανική επιλογή, εκείνη την ταιριαστή «συνέχεια» στο booth, των Ιταλών θρύλων. Πεντακάθαρη παραγωγή, που έδινε «βήμα» σε κάθε μουσικό όργανο να κάνει το «παιχνίδι» του, ενώ κατόρθωνε να «συλλαμβάνει» και να αποδίδει εξαιρετικά, το feeling των ερμηνειών του Lione. Και όπως και στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, οι Rhapsody «στόλιζαν» τα album με όμορφα σχεδιασμένα εξώφυλλα, έτσι και το “Dawn Of Victory” διαθέτει ένα «ολοζώντανο» artwork, που συνδυάζει άριστα το φανταστικό, με το πραγματικό, καταφέρνοντας να κερδίσει την προσοχή των οπαδών.
Το “Dawn Of Victory” δικαίως βρίσκεται στα σημαντικότερα power metal album όλων των εποχών, ενώ αποτελεί σίγουρα, και έναν δίσκο που στιγμάτισε την symphonic power metal σκηνή, με τον αντίκτυπο του να «τραντάζει» ακόμη και σήμερα, τον ευρύτερο power metal χώρο. Οι Rhapsody προφανώς και «θεμελίωσαν» το ευρωπαϊκό power metal, δημιουργώντας έναν σπουδαίο και αναγνωρίσιμο ήχο, που δύσκολα θα ξεπεραστεί μέσα στα χρόνια. Το γεγονός ότι τέτοιοι ξεχωριστοί ύμνοι, θα ακουστούν στον ελληνικό ουρανό, από την αυθεντική φωνή των Rhapsody, αποκτά ιδιαίτερη σημασία και ένα must see show. Τους περιμένουμε!
Είδος: Symphonic Power Metal
Δισκογραφική: Limb Music
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 30 Οκτωβρίου 2000
Facebook
Website
