Στα χρόνια της ακμής του black metal και της αμείωτης γέννησης τάσεων στους κόλπους του, πολλά συγκροτήματα ανέπτυξαν μια “depressive”, απόλυτα συμβατή με την ευρύτερη αισθητική, φιλοσοφία και ένας εκ των κυριότερων εκπροσώπων είναι αδιαμφισβήτητα οι εκ Γεωργίας ορμώμενοι Psychonaut 4. Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία επιστρέφουν με το “…Of Mourning”, ένα ακόμη ταξίδι πλούσιο σε συναισθήματα και περιεχόμενο.
O “ψυχοναύτης” αφού βούτηξε στα βαθύτερα στρώματα και τις δαιδαλώδεις διαδρομές του ασυνειδήτου, σκόρπισε δυσβάσταχτες αποχρώσεις μαυρίλας, μέχρι να φτάσει στο σήμερα και να ανακαλύψει ανεπαίσθητες αχτίδες αδύναμου αλλά ελπιδοφόρου φωτός. Η νέα δημιουργία, στο εξώφυλλο της οποίας φιγουράρει ηλικιωμένη γυναίκα (πιθανόν έμπνευση από μια φωτογραφία της γιαγιάς του κιθαρίστα S.D.Ramirez) που θρηνεί μπροστά στο μνήμα σε μια ανταριασμένη ατμόσφαιρα, προλειαίνει το έδαφος για το πρώτο κομμάτι με τίτλο “Ghele”.
Ακουστική πένθιμη κιθάρα με την βροχή να επαυξάνει και μια γυναίκα που κλαίει με λυγμούς, αποτελούν την εναρκτήρια “εισαγωγή”. Αρκετά πρωτότυπη με ξεχωριστή μελωδία, σε βάζει από την αρχή στο κλίμα για να έρθει το “Mzeo Amodi” να ταράξει τα ήρεμα νερά. Νευρικά και ζωηρά εναλλασσόμενα riffs, εν μέσω σπαρακτικών γρυλισμάτων καταλήγουν σε ένα ρεφρέν με πιο γήινες φωνές, περιστασιακά blast beat, ρυθμοί άλλοτε ήπιοι άλλοτε εκρηκτικοί, μια ποικιλία ήχων και διαθέσεων που εξαπλώνονται ορμητικά. Οι κιθάρες είναι αυτές που ξεχωρίζουν με τις ιδιαίτερες μελωδίες τους και δίνουν τον τόνο σε μια διάθεση συγκρατημένα ενθουσιώδη, που παλεύει να απεγκλωβιστεί από την απόγνωση που την περιβάλλει.
Με κεκτημένη ταχύτητα θα συνεχίσει το “Fiqrebi Mtsukhrisa” που βουλιάζει στην οικεία μελαγχολική δίνη, μια ύπαρξη που ψάχνει μάταια από κάπου να κρατηθεί χωρίς να παραιτείται. Ένα ιδιαίτερο χρώμα σε όλο το κομμάτι δίνουν οι καλεσμένες (στα φωνητικά) Lela Nakeuri και Mari Alborishvili μαζί με τον Tsotne Gogitidze, κραυγές αγωνίας συμπληρώνονται από μελιστάλαχτες νότες, ενώ ο Matthias Spaulding (“Harakiri for the Sky”) θα εμπλουτίσει το άσμα με το δικό του σόλο κιθάρας. Αν και οι στίχοι είναι ξεκάθαρα πεσιμιστικοί, η μουσική παρά τις έντονες εναλλαγές ακολουθεί πιο στρωτά και “περπατημένα” (περισσότερο post) μονοπάτια και εύκολα καταφέρνει να “θρονιαστεί” στη μνήμη σου, βασιζόμενη κυρίως στις “εύηχες” μελωδίες που πλημμυρίζουν την ατμόσφαιρα.
Το σκοτάδι παραμένει βαθύ και πυκνό, το δράμα συνεχίζει να ξετυλίγεται με το “Vai Me”, οι διαθέσεις είναι πιο heavy αρχικά, με ταυτόχρονα growls και καθαρές θρηνητικές “αφηγήσεις”, riff που κατοχυρώνει μια κυρίαρχη διαδρομή, μέχρι το ξέσπασμα εκρηκτικών τυμπανισμών. Ένα κομμάτι που σε κρατά δέσμιο μέσα στην στιβαρή δομή του με gothic πινελιές, μεταδίδοντας για άλλη μια φορά την αγωνία για αίσιο τέλος μιας αμφίρροπης ψυχικής μάχης, που αφήνει ανεξίτηλη φθορά και αμφίβολα αποτελέσματα.
Αργά και ανάλαφρα ξεκινά το “Sizmrebshi”, με πένθιμες φωνές που γρήγορα μετατρέπονται σε απελπισμένες απόκοσμες κραυγές, αποφασισμένες να εισχωρήσουν στα βαθύτερα επίπεδα της ψυχικής σου γαλήνης. Μια παρατεταμένη έρπουσα θλίψη με βασανιστικό ρυθμό και αυξομειώσεις στην ένταση, διαχέεται καθ’ όλη την διάρκεια του κομματιού και τα όμορφα solo κιθάρας συναρπάζουν, χωρίς να επιχειρούν να συγκρατήσουν τα ατελείωτα δάκρυα που χύνονται. Υπάρχει πόνος που εξωτερικεύεται, και δύσκολα αφήνει αλώβητο όποιον ανυποψίαστο “εκτεθεί”.
Το “Tzilis Tzameba”, αν και τελευταίο, έχει ένα τόσο ποιοτικό συγκινητικό ρεφρέν, που σε ακολουθεί αρκετή ώρα αφού ολοκληρώσεις την ακρόαση. Ακολουθεί αρχικά μια ήπια “οδό”, για να βγάλει στη συνέχεια black metal αντίδραση με ογκώδη riffs και παραγωγικό μπάσο και να ισορροπήσει και πάλι σε “ταξιδιωτικές” υπνωτικές μελωδίες, που επαναλαμβάνονται καρτερικά μέχρι να σβήσουν “εξασθενημένα”.
Μπορεί τα 5 κομμάτια συν το εισαγωγικό να φαίνονται λίγα, όπως και η διάρκεια του άλμπουμ (41:33), παρ΄ όλα αυτά είναι τέτοια η μουσική ποικιλία και τόσο έντονη η συναισθηματική φόρτιση, που αποζημιώνει οποιονδήποτε αποκτήσει έστω κι επιδερμική επαφή μαζί του. Είναι προφανές ότι οι Psychonaut 4 κάνουν ένα στέρεο βήμα σε συγγενικούς μουσικούς “χώρους” και απομακρύνονται από τον ηγετικό θώκο του depressive black metal. Μπορεί να είναι διάχυτη η θλίψη και η απόγνωση, αλλά όχι ως μια τετελεσμένη κατάσταση που θα οδηγήσει στην κατάθλιψη και την παραίτηση για ζωή, αφού υπάρχουν φωτεινές “υποψίες” που αφήνουν χαραμάδες αισιοδοξίας για το αύριο.
Με το “…of Mourning” μετακινούνται σε πιο mainstream doom και post black μονοπάτια, εξελίσσοντας την δική τους μουσική οπτική μακριά από το δυσβάσταχτο καταθλιπτικό σκοτάδι και αγκαλιά με μια απεριόριστη “ασαφή” μελαγχολία. Ανεξάρτητα από όποιες αλλαγές παρατηρούνται, επί της ουσίας προσφέρουν πανέμορφες ποιοτικές εμπνεύσεις, διατηρώντας ακέραιη την χαρακτηριστική τους συναισθηματική ιδιοσυστασία.
Είδος: Depressive Black Metal/Rock
Δισκογραφική Εταιρεία: Immortal Frost Productions
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 25 Οκτωβρίου 2024
