OBLIVION GATE: “Flowers in the Wreckage of Dreams”

ALBUM

Ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα η ηχητική πρόταση των Oblivion Gate, που επιστέφουν δυναμικά και ανανεωμένοι σε μεγάλο βαθμό ιδίως και μετα το αρκετά ελπιδοφόρο ντεμπούτο τους ΕP με τίτλο “Wisdom of the Grave” (2019) το οποίο τους τοποθέτησε στο «μεταλλικό χάρτη».

Το προσωπικό μουσικό σχήμα του ακούραστου και πολυπράγμονα Matron Thorn (Reuben Christopher Jordan), ο οποίος συμμετέχει σε ένα τεράστιο αριθμό ενεργών σχημάτων (Ævangelist, Andacht, Benighted in Sodom, Carrie White Burns in Hell, Death Fetishist, Hex Arcana, Kadotuksen Portti, Matron Thorn, Obscuring Veil, Præternatura, Ragnarökkur, Skrying Mirror, Midwinter Storm, κτλ) επιστρέφει με μια ολοκληρωμένη δουλειά η οποία απομακρύνεται αισθητά από ότι έχει πράξει εώς τώρα ακολουθώντας μια πιο εξεζητημένη πορεία.

Το “Flowers in the Wreckage of Dreams” εν’ τη γένεσή του αποτελεί ένα δυσπρόσιτο ηχητικό τοπίο, το οποίο είναι γεμάτο από αργόσυρτες ρυθμικές εκρήξεις, βουτηγμένο σε μια ζοφερή πραγματικότητα.

Ρυθμοί με βαθιές επιρροές από την gothic αλλά και την alternative σκηνή των 90s, ακροβατεί σε λεπτές ισορροπίες που του επιτρέπει να ελίσσεται ακόμη και σε lo-fi και trip-hop μονοπάτια σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Για να γινώ λίγο ακόμα πιο σαφής ουσιαστικά μας αποκαλύπτεται μια υβριδική μετάλλαξη από Nine Inch Nails με Marilyn Manson να συναντά τους Alice in Chains και Type O Negative, με το «διεστραμμένο» πειραματισμό των Massive Attack να πλανάται παντού. Σε ένα εναλλασσόμενο ηχητικό πακέτο αναλόγως των Industrial/ doom διαθέσεων του Matron Thorn, που σερβίρει ένα αξιοπρόσεκτο μουσικό «έδεσμα».

Σίγουρα δεν θα διαφωνήσω στο γεγονός ότι το “Flowers in the Wreckage of Dreams” δεν είναι για όλες τις ώρες. Θα θεωρούσα ότι αποτελεί ένα ιδανικό σύντροφο σε πιο μελαγχολικές στιγμές. Κυνικό και με άκρως νωχελική διάθεση αποτελεί το soundtrack μιας δυστοπικής εποχής με φόντο ένα βιομηχανικό θολό τοπίο.

Ηλεκτρονικό σκοτάδι και μηδενισμός είναι τα βαθύτερα συστατικά των κομματιών που απαρτίζουν το “Flowers in the Wreckage of Dreams”, το οποίο χρειάζεται απόλυτη προσήλωση για να μπορέσεις να αφουγκραστείς την μινιμαλιστική του προσέγγιση, που ισοπεδώνει τα πάντα στο διάβα του, αφήνοντας συντρίμμια και ερημιά.

Σημείο ενδιαφέροντος σε αυτήν την μουσική παράνοια θα έβρισκα στο “Drag Me into You” που σε εισάγει δίχως περιστροφές στα έγκατα του εφιάλτη. Εξίσου δύστροπο και υπνωτικό και το “Scarred Angelic Veins” ενώ ο όγκος που συνοδεύει το “Lock Without a Key” σε παρασύρει σε ένα σκοτάδι δίχως τέλος και φυσικά από τα χέρια του Matron Thorn δεν ξεφεύγει ούτε η διασκευή στο You Spin Me Right Round (Dead or Alive ) που είναι αγνώριστο από τα reverb και τις παραισθήσεις που προσφέρει απλόχερα το σχήμα των Oblivion Gate.

Συνοψίζοντας μια ιδιάζουσα μουσική κατάσταση που χρίζει «κλινικής» μελέτης, σίγουρα απευθύνεται σε λίγους και εκλεκτούς, ένα ετερόκλητο τόλμημα που προσωπικά με απορρόφησε σε διαρκείς ακροάσεις. Συνίσταται σε ακροατές που δεν έχουν παρωπίδες και δεν αρκούνται στα απλά και «εύπεπτα» ακούσματα.

“Flowers in the Wreckage of Dreams” Tracklist:
Drag Me into You
Pretty When She’s Sick
Scarred Angelic Veins
Asunder
Chase a Sunset
Lock Without a Key
Sewers of Heaven
You Spin Me Right Round (Dead or Alive cover)

Οι Oblivion Gate είναι:
Matron Thorn (Reuben Christopher Jordan): Κιθάρα, Μπάσο, Τύμπανα, Πλήκτρα, Φωνητικά, Προγραμματισμός
Sofia Carrique: Φωνητικά

Είδος: Funeral/ Doom Metal, Gothic Rock, Industrial Rock
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 6 Ιανουάριου 2022

Oblivion Gate official sites:
Bandcamp: https://obliviongate.bandcamp.com
Facebook: https://www.facebook.com/obliviongate.official
Instagram: https://www.instagram.com/oblivion.gate/
SoundCloud: https://soundcloud.com/obliviongate

Avatar photo
About Γιώργος Μακρής 309 Articles
Ακροβατώντας ανάμεσα στην παράνοια και την τρελά της μουσικής, τριγυρίζει στα σοκάκια της μουσικής τέρψης, μονολογώντας «…η ζωή είναι μουσική, το θέμα είναι πόση μπορούμε να αντέξουμε...». Φιλοθεάμων και ερευνητής, καταριέται τις ταμπέλες αναζητώντας τα σκοτεινά λιμάνια της μουσικής συναισθηματικής έξαψης…..First, Last and Always….