NOVA LUNA: “Nova Vita”

ALBUM

Αυτό που λείπει από τους Nova Luna είναι η επιτήδευση. Σε μια αρένα μεταμοντέρνας μουσικής προσέγγισης, στην οποία ο καλλιτέχνης έχει οδηγηθεί στη διαπίστωση πως πιο σημαντική είναι η μανιέρα, η φόρμουλα, το τέχνασμα του χώρου που θα κινηθείς και μετά όλα τα άλλα, οι ολόφρεσκοι Ιταλοί πέφτουν γυμνοί και άοπλοι στα λιοντάρια, πεπεισμένοι όμως πως θα επιβιώσουν και θα θριαμβεύσουν.

Με αφετηρία το 2019, ο τραγουδιστής Mattia Martin, βασικός υπεύθυνος  της μουσικής που θα ακούσει κανείς στο πρώτο αυτό άλμπουμ του σχήματος, δημιουργεί τους Nova Luna, με βασικούς συνεργάτες τον ντράμερ Alessandro Piputto και τον κιθαρίστα Davide Martina. Στη διάρκεια της εξέλιξης των ηχογραφήσεων, ο μπασίστας Nicola Lardo και ο κημπορντίστας Valerio Simonini, συμπλήρωσαν την ομάδα, που εμπλουτίστηκε και από επώνυμους καλεσμένους: οι Reb Beach και Michele Luppi (Whitesnake), Marco Minnemann (The Artistocrats), και Mistheria (Vivaldi Metal Project).

Μια υποψία αφήγησης και ποίησης με μια σκιά της Ιαπωνικής κουλτούρας αλλά και τον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών, δημιουργούν αυτή τη συλλογή των άμεσων τραγουδιών. Ο δημιουργός του και οι συμπαίκτες του ισχυρίζονται πως η αφετηρία της μουσικής έμπνευσης υπάρχει στο prog metal των Dream Theater και των Symphony X, έντονα φιλτραρισμένη από το hard rock, ακόμα και pop στοιχείο.

Αυτό που έχουν καταφέρει, ίσως και ακούσια οι Ιταλοί, είναι να αφήσουν τη σύνθεση βασικό πρωταγωνιστή, πέρα από το ύφος και τον αντίστοιχο χώρο. Αυτό που θα πάρεις είναι ένα μπουκέτο από πολύ καλογραμμένα τραγούδια που ακούγονται με χαρακτηριστική ευκολία και προθυμία από μια μεγάλη γκάμα ακροατών του σκληρού ήχου. Γιατί πράγματι, μια βάση αμεσότητας που χρωστά πάρα πολλά στο κλασικό heavy rock, υιοθετεί συχνά τη μελωδική του γοητεία, χωρίς να γίνεται το τυπικό ραδιοφωνικό rock της Frontiers, με το “Without Sorrow” να φλερτάρει με την πιθανότητα αυτή. Αλλού προσθέτει έξυπνα διακριτικά τεχνάσματα ήχου και παιξίματος με φειδώ, χωρίς να περνά στην περισσή πληροφορία του prog metal, και ίσως να το ακουμπά στο “Save You (This Time)”.  

Αν λοιπόν ένας ακροατής αισθάνεται την ανάγκη να ακουμπήσει σε έναν μουσικό τόπο αυτού του χώρου που θα βρει την καταπραϋντική απλότητα μιας δημιουργίας με δυνατές μελωδίες, αποζητώντας κάτι από εποχές που τα πράγματα ήταν πιο προφανή και συναισθηματικά, οι Ιταλοί θα του προσφερθούν σαν απρόσμενο δώρο. Ο συνθετικός πλούτος και η μουσική αξιοπρέπεια μέσα από μια καλοδουλεμένη απλότητα είναι το φίλτρο τους. Τραγούδια μικρά σε διάρκεια, άμεσα υπέροχα ανθεμικά heavy rockers σαν τα “Addicted to Myself” και “Over Machines”, εν δυνάμει singles όπως τα “Nova Vita” και “Lost in the Sky”, αντιπαρέρχονται σε κομψές, ευαίσθητες ακουστικές συνθέσεις σαν τα “World of Truth” και “Cause of my Poetry”.

Η τελευταία και ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον αδιαφιλονίκητο πρωταγωνιστή του “Nova Vita”, τον χαρισματικό άνθρωπο στο μικρόφωνο. Αν τα τραγούδια τους έχουν ψυχή και λόγο ύπαρξης, οι ερμηνείες του Martin τα έχουν σηκώσει ψηλότερα. Μια φωνή έκπληξη, μεστή και γεμάτη, με ένα ιδανικό χρώμα για όλα όσα συμβαίνουν εδώ μέσα, θα συγκινήσει άμεσα. Πέρα από το φυσικό χάρισμα, έχει γίνει καταπληκτική δουλειά στο στούντιο, ιδιαίτερα με τις πρόσθετες φωνές, που έχουν χρησιμοποιηθεί σοφά σε κάθε λεπτομέρεια.

Αν τελικά μπορώ να ανακαλύψω μια ένσταση μέσα σε όλα αυτά, είναι μόνο ο τρόπος που επιχειρούν οι ίδιοι να παρουσιάσουν το ύφος του, και πιθανά οι αναφορές στους Dream Theater και τους Symphony X, θα δημιουργήσουν διαφορετικές εντυπώσεις και προσδοκίες.

 Παραβλέποντας τους αδηφάγους κυνηγούς κλώνων, οι Nova Luna είναι απολαυστικοί ακριβώς σε αυτές τις ενδείξεις, και αυτάρκεις στην αξία των μελωδιών τους. Χωρίς περιττά εφόδια, άμεσοι, ουσιαστικοί, πραγματικοί.

Είδος: Melodic Heavy Rock
Εταιρεία: Pride & Joy Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 20 Μάϊου 2022

Facebook: https://www.facebook.com/NovaLunaBand.Official

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1159 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.