MENACE: “Open Fire”

ALBUM

Η νέα χρονιά ξεκινάει με κάτι που αρκετοί φίλοι του ακραίου (και underground) ήχου στη χώρα μας ίσως περίμεναν εδώ και πολύ καιρό. Μιλάω φυσικά για την επιστροφή των δικών μας Menace και του δεύτερου album τους με τίτλο “Open Fire”. Φυσικά μπορεί να μην γνωρίζεις την μπάντα του Στέλιου Καρτσώνη αλλά θα αναλάβω τις γρήγορες συστάσεις.

Οι Menace δημιουργήθηκαν το 2006 στα Χανιά και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo “Mentaly Ill” έξι χρόνια αργότερα, το 2012. Έχοντας δημιουργήσει επαρκή “θόρυβο” γύρω από το όνομά τους, και με τις live εμφανίσεις τους, κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους “Cosmic Conspiracy” το 2014. “Ξύλο” ολκής στα πρότυπα των Razor, και τεχνική κατάρτιση η οποία φαίνεται να ξεχωρίζει μέσα από τον “καταιγισμό” από riffs που εξαπολύονται από τα ηχεία σου. Κι ενώ όλα φαίνεται πως έχουν πάρει το δρόμο τους και αναμένουμε το δεύτερο album, τα ίχνη της μπάντας χάνονται και ένα μεγάλο ερωτηματικό πλανάται πάνω από το μέλλον της.

Πριν 2 χρόνια περίπου κάνουν την εμφάνισή τους κάποια σημάδια περί επικείμενης νέας κυκλοφορίας για να ακολουθήσει και πάλι μία μακρά σιωπή. Και να που πριν λίγες μέρες “σκάει” από το πουθενά ειδοποίηση πως το “Open Fire” κυκλοφορεί και μάλιστα δίδεται στη δημοσιότητα και δείγμα με το τραγούδι “Narcissist”, το οποίο είναι και το εναρκτήριο του album. Με τις πρώτες νότες γίνεται αμέσως αντιληπτό πως οι Menace έχουν περάσει στην αντίπερα “όχθη”, αφήνοντας τον old school thrash ήχο και έχουν “ανέβει” στο άρμα του τεχνικού death metal. Καθώς καταλαβαίνεις αμέσως πως η λατρεία για τους Death δεν κρύβεται (και καλά κάνει), ακολουθεί το ομώνυμο για να μη σε αφήσει να πάρεις ανάσα.

Πληθώρα riffs να ξεπετάγονται από παντού, συνεχείς εναλλαγές ρυθμών και μια παικτική αρτιότητα από την τετράδα η οποία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Μιλάμε για τετράδα η οποία, εκτός του Καρτσώνη, αποτελείται από τον Σταύρο Νίκανδρο στην κιθάρα, τον Μιχάλη Ευδαίμων στο μπάσο και το “βαρύ πυροβολικό” των Nile, που ακούει στο όνομα Γιώργος Κόλλιας στα ντραμς. Όπως κατάλαβες η επιλογή των μουσικών έγινε από το πάνω “ράφι” και αυτό αποτυπώνεται και στις συνθέσεις. Άκουσε μεταξύ άλλων τα “Lunatic Perspective” και “Eye of the Storm” και θα με θυμηθείς. Στο καταιγιστικό “Without Morality”, το thrash DNA αφήνεται ελεύθερο να “οργιάσει”, για να μας υπενθυμίσει πόσο λείπουν μπάντες σαν τους Menace από τη μουσική σκηνή της χώρας μας.

Τα φωνητικά του Στέλιου έχουν ξεφύγει από τη “σκισμένη” φωνή του ντεμπούτο τους, έχουν γίνει πιο brutal και έτσι εναρμονίζονται πλήρως με το νέο ήχο. Η παραγωγή του album έγινε στα Grindhouse Studios στην Αθήνα, από τον γνωστό και μη εξαιρετέο Γιώργο Μπόκο, ο οποίος με την εμπειρία του πρόσθεσε έξτρα δυναμική στο τελικό αποτέλεσμα. Η πολυπλοκότητα των συνθέσεων δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ούτε για την ποιότητά τους, ούτε φυσικά και για την αυτοπεποίθηση που αυτές αποπνέουν. Ακούς το εκπληκτικό παίξιμο του μπάσου και το drumming του Κόλλια, και παρ’ όλο που ξέρεις ότι ο τύπος είναι “σεσημασμένος”, δεν μπορεί να μη νιώσεις όπως τότε που πρωτοάκουσες το “Individual Thought Patterns”. Κατά τη διάρκεια της ακρόασης του album, συχνά είχα την αίσθηση πως ο Chuck Schuldiner κάθεται κάπου εκεί ψηλά και χαμογελάει ικανοποιημένος. Ειδικά στο άκουσμα του “Existential Slavery” νομίζω πως θα δώσει και ένα χειροκρότημα παραπάνω.

Οι Menace, έστω και με καθυστέρηση εννέα ολόκληρων χρόνων “άνοιξαν πυρ” ξανά, βάλλοντας προς πάσα κατεύθυνση. Το ερώτημα είναι αν αυτό το “πυρ” θα διατηρηθεί αμείωτο και το επόμενο διάστημα. Η ευχή είναι, το δάχτυλο να μη φύγει ποτέ ξανά από τη “σκανδάλη”.

Είδος: Progressive death metal
Δισκογραφική: Razobleed Productions
Ημερομηνία κυκλοφορίας: Ιανουάριος 2023

Facebook: https://www.facebook.com/MenaceOfficial

Avatar photo
About Νίκος Κορέτσης 500 Articles
Γεννήθηκε τη χρονιά που ο Dio δημιουργούσε ποίηση, τραγουδώντας “The world is full of kings and queens, who blind your eyes and steal your dreams…it’s Heaven and Hell”, “σφυρηλατήθηκε” μουσικά ακούγοντας τον Araya να ουρλιάζει “War ensemble” και συνέχισε την ενήλικη πλέον ζωή του διερωτώμενος “How did it come to this? Narcosynthesis” πατώντας στα χνάρια του αείμνηστου Dane. Διανύοντας πλέον την 4η δεκαετία της ζωής του, δηλώνει πιστός υπηρέτης του heavy metal και ανοιχτός σε νέα μουσικά μονοπάτια (με μέτρο), συνδυάζοντας αυτά τα δύο με καλή παρέα και τη συνοδεία άφθονης μπύρας. Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γίνει γιατρός, καθώς προσπαθεί με χειρουργικές κινήσεις να αποφεύγει τις κακοτοπιές που εμφανίζονται στη ζωή του, έχοντας στην κατοχή του το καλύτερο “ιατρικό εργαλείο” που ονομάζεται “ΜΟΥΣΙΚΗ”.