«Κάθε στιγμή, τραγούδι στον άνεμο…»
Λευκή Συμφωνία, όχι μόνο ένα από τα ιστορικότερα σχήματα της ελληνικής σκηνής αλλά και ένα από τα πλέον αγαπημένα του κοινού, μας χάρισαν μία ακόμη όμορφη βραδιά στο εξίσου ιστορικό An Club. Αυτή τη φορά ήταν στα πλαίσια της προώθησης της υπέροχης φετινής δουλειάς τους «Άνθη Της Σιωπής» που μοιάζει να έχει ήδη αγκαλιάσει ο κόσμος.
Κατέβηκα τα σκαλάκια του ΑΝ, όπως τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν και ακολούθησα το συνηθισμένο πρωτόκολλο, που σε αναγκάζει να τσεκάρεις τη γωνιά του merch και εκεί είδα όμορφα t-shirts αλλά κυρίως σχεδόν ολόκληρη τη δισκογραφία τους σε βινύλιο, ενώ η πρόσφατη δουλειά τους υπήρχε και σε κασσέτα! (πρέπει να βγει και σε cd πάντως).
Έχοντας περάσει άπειρες ώρες ακούγοντας τις μουσικές τους αναρωτιόμουν πόσοι ακόμα έχουν κάνει το ίδιο ακριβώς πράγμα, αιώνες αναμονής σε σκοτεινά δωμάτια που έλεγε και ο πρώτος στίχος στο ιστορικό ντεμπούτο. Και αν η ακρόαση μουσικών έργων είναι στην ουσία της μια μοναχική διαδικασία, η καλή μουσική έχει ανάγκη και το μοίρασμα επί σκηνής των κομματιών που έρχονται σαν νέκταρ να μοιραστούν σε μια συνθήκη συνάντησης των φίλων ενός σχήματος.
“Θα μπορούσε να πετάξει προτίμησε να καεί…”
Παρά το βάρος των τεσσάρων δεκαετιών η Λευκή Συμφωνία δεν είναι ένα σχήμα που στηρίζεται στην νοσταλγία και το απέδειξε περίτρανα μετά το reunion του 2017, αφού δεν έδωσε απλά κάποια νοσταλγικά live αλλά τους είδαμε να μπαίνουν στο στούντιο και να μας έχουν χαρίσει ήδη δύο εκπληκτικές δουλειές («Σαν Τον Ήλιο», «Άνθη Της Σιωπής»). Τα κομμάτια των δύο αυτών δουλειών μπλέκονται με τα παλιά σε απόλυτη αρμονία και είναι τόσο δυνατά που θα μπορούσα να ακούσω ένα ολόκληρο σετ χωρίς καν να χρειαστεί να πουν κάτι από τα παλιά.
Βγήκαν με καθυστέρηση 20 λεπτών και το ξεκίνημα με το «Φθινόπωρο» έμοιαζε ιδανικό, ειδικά τώρα που επιτέλους άρχισε η ατμόσφαιρα θυμίζει τους στίχους του κομματιού «…που βιάζονται τα δειλινά / κι είναι τα βράδια μόνα…». Συνέχεια με το ομώνυμο από τα Άνθη, πράγμα που αποδεικνύει πόσο πιστεύουν και οι ίδιοι στη νέα δουλειά τους. Στη συνέχεια η πρώτη βουτιά στο παρελθόν έρχεται με το «Ένα Μέρος Να Κρυφτώ», ναι, το κάνει αυτό η μουσική τέτοιων σχημάτων, δημιουργεί μικρές νησίδες ασφαλείας, που μας σώζουν από πολλά πράγματα και νομίζω πως τα μικρά κλαμπ όπως το ΑΝ τους ταιριάζουν, αφού δεν διασπάται η λεπτή ισορροπία μεταξύ δημιουργού και ακροατών και ας τους αξίζει φυσικά, να φτάσει η μουσική τους σε πολύ περισσότερους, έχω την αίσθηση όμως πως έχουν αποδεχτεί και οι ίδιοι το πόσο σημαντικοί είναι σε underground επίπεδο.
“To αίμα στάζει απ’ τις πληγές μας…”
Δεν έχει νόημα να παρουσιάσω ένα ένα τα κομμάτια, άλλωστε κάθε φορά που τους βλέπω νιώθω πως ακούω ένα άτυπο best of που διατρέχει όλα τα άλμπουμ τους. Το σημαντικό είναι πως ήταν απίστευτα δεμένοι πάνω στη σκηνή, πράγμα που σημαίνει πως ήταν καλά προβαρισμένοι για να φτάσει σωστά σε μας αυτό που είχαν να μας προσφέρουν και ας ήταν ο ήχος κάπως περίεργος μερικές φορές. Όμως τίποτα δεν μπορούσε να χαλάσει τη βραδιά, ούτε το σπασμένο ταμπούρο πριν μπει «Η Βροχή Πέφτει Δυνατά», κάτι που όντως έγινε αργότερα και σκεφτόμουν τι ωραία να μην υπήρχε εκείνη η 20λεπτη καθυστέρηση στην αρχή. Αλλά έτσι είναι, «κάθε στιγμή που περνάει / είναι ότι ζήσαμε και πάει…». Κλασικά είχαμε λίγα λόγια από τον Θοδωρή, μόνο συναίσθημα και αγάπη που ήταν υπεραρκετά προφανώς και μαζί μ’ αυτά μία εξαιρετική απόδοση από όλους στη σκηνή Οι δύο κιθάρες λειτουργούν αρμονικά και κάνουν πιο πλούσια τα κομμάτια και ειδικά σε αυτά της νέας περιόδου που είναι πιο γεμάτα ενορχηστρωτικά και η ηχητική παλέτα έχει περισσότερα χρώματα.
Ποιος θα διώξει μακριά τη θλίψη τελικά; Κανείς, την κουβαλάμε μαζί μας και αφήνουμε τις μουσικές να γλυκαίνουν τον πόνο ώστε να μη ζήσουμε μάταια…
Setlist:
Φθινόπωρο / Άνθη Της Σιωπής / Μαύρο Φως / Ένα Μέρος Να Κρυφτώ / Κοιτάζοντας Πίσω / Σβήνουν Τα Λόγια / Μέχρι Τον Θάνατο / Το Μέλλον Είναι Τώρα / Μυστικοί Κήποι / Τροχός Των Ονείρων / Με Μια Κραυγή / Σε Ένα Φίλο / Η Βροχή Πέφτει Δυνατά / Άστρο Σκοτεινό / Κάθε Στιγμή / Όλα Σήμερα Τελειώνουν / Σαν Τον Ήλιο / Κάθε Αποχαιρετισμός / Το Φεγγάρι Αιμορραγεί / Μη Ζήσεις Μάταια / Θα Είμαι Εκεί / Θα Είμαι Μακριά / Ποιος Θα Διώξει Μακριά Τη Θλίψη
® live report/photos/video: Κωνσταντίνος mindcrimek Βλάχος
