Δεν έχω ξεχάσει ακόμα την απολαυστική αίσθηση του “Paint the Sky”, που ακουγόταν ξεκάθαρα σαν μια δουλειά που πήρε με άνεση το χρόνο της και έτσι αναδύθηκε φρέσκια και πλούσια, αποτελώντας μια υπέροχη έκπληξη στο χώρο του progressive rock. Φαίνεται πως όλες οι ευχές να μην αποσπαστεί ο χαρισματικός Vivien Lalu από παράπλευρες συνθετικές δραστηριότητες εισακούστηκαν, και πριν περάσουν δυο χρόνια, ο Γάλλος συνθέτης επιστρέφει με την εκπληκτική μπάντα του.
Αν θέλετε μια σημαντική διαφορά για το “Ψάρι” σε σχέση με τον προκάτοχό του, είναι πως αυτή τη φορά ο Γάλλος δεν έφερε εξωτερικές ενισχύσεις επώνυμων φίλων. Ξεχάστε λοιπόν τους Jordan Rudess, Simon Phillips, Gary Wehrkamp, Jens Johansson, ή τον τεράστιο Steve Walsh και τους υπόλοιπους που συναντήσαμε στο “Paint the Sky”. Το άλμπουμ αυτό είναι οικογενειακή υπόθεση δημιουργίας και εκτέλεσης, αλλά ο πλούτος επιμένει να αναβλύζει σε όλα.
Η παρουσία του Damian Wilson ξανά στο μικρόφωνο διασφαλίζει μια ποικιλία στην έκφραση που εμπεριέχει σειρές εθιστικών φωνητικών μελωδιών, κάτι που επιτάσσει η μουσική του Vivien. Ο άνθρωπος που κυριολεκτικά μας τύφλωσε με τις παραστάσεις του στην κιθάρα αλλά και το μπάσο, ο Joop Wolters συνεχίζει να αποκαλύπτει πτυχές των εξάχορδων προορισμών που έχει στην απρόβλεπτη φύση του, πάνω από το περίτεχνο drumming του Jelly Cardarelli. Και φυσικά, ο Matt Daniel μέσα και από τα δικά του πλήκτρα, ενισχύει τις επιμέρους διαδρομές ενός νεοκλασικισμού που υποτάσσεται μαζί με τα υπόλοιπα ηχοχρώματα στο συνολικό εγχείρημα.
Ο Γάλλος μαέστρος μου αφήνει ξανά την έντονη εντύπωση πως μπορεί να νομιμοποιήσει την περιπετειώδη πολυπλοκότητα του είδους αυτού ακόμα και για τεμπέληδες ακροατές που συνήθως καιροφυλακτούν για δολώματα. Και πράγματι αυτή η ισορροπία ανάμεσα στο εξεζητημένο και στο προφανώς δελεαστικό εξακολουθεί να είναι συναρπαστική και να γεννά κάποια από τα ομορφότερα τραγούδια που θα ακούσουμε μέχρι το τέλος του χρόνου στο χώρο. Ο πολυμήχανος συνθέτης μπορεί τη μια στιγμή να σου μεταφέρει απόπειρες που ανακαλούν τις πιο σύνθετες και απαιτητικές αιχμές του Meat Loaf, και την άλλη να σε σπρώχνει σε μια fusion διαδρομή που θα εξιτάρει κάθε φίλο των μεγάλων διαρκειών. Ένα ιδανικό παράδειγμα της δεινότητάς του είναι το “Is That a London Number”, το οποίο αποτελεί ιδανικό καλούπι για ένα ιδανικό prog rock single, αποθεώνοντας την αρμονική σχέση του Lalu με τη μελωδία και την τεχνική.
Θεματικά, συνεχίζει να προκαλεί τη σκέψη του ακροατή, θέτοντας αυτό τον οργασμό υπέροχων ρυθμών, χρωμάτων και μεταβάσεων στην υπηρεσία της σκέψης μέσω ενός sequel. Συνεχίζοντας την αφήγηση από το προηγούμενο άλμπουμ, εμβαθύνει στις ουτοπικές φιλοδοξίες των ταξιδιωτών του. Ωστόσο, η επιδίωξή τους παίρνει μια απροσδόκητη τροπή καθώς συναντούν το “The Blockchain”, μια ψηφιακή πλατφόρμα απόλυτης διαφάνειας και υπευθυνότητας. Μέσα σε αυτό το πεδίο, κάθε πτυχή ορίζεται σχολαστικά και κάθε απόκλιση επισημαίνεται γρήγορα. Χωρίς να το γνωρίζουν οι ταξιδιώτες, οι ίδιες οι δεξιότητες επιβίωσης που κάποτε τους ωθούσαν προς τα εμπρός στρέφονται τώρα εναντίον τους, οδηγώντας σε χειραγώγηση, παγίδευση και τελική καταστροφή που τροφοδοτείται από τους δικούς τους φόβους. Το “The Fish…” χρησιμεύει σαν μια οδυνηρή υπενθύμιση της συλλογικής μας εξάρτησης από την προσαρμοστικότητα και τη διαρκώς εξελισσόμενη φύση της ύπαρξής μας. Όσο αναλογιζόμαστε το παρελθόν για να συγκεντρώσουμε σοφία, τόσο βρισκόμαστε σε μια εξερεύνηση αχαρτογράφητων περιοχών και των θαυμάτων του μυαλού μας που κρατούν το κλειδί για το ξεκλείδωμα του μέλλοντός μας. Η ανάπλαση όλων αυτών αφήνεται και σε δυο εντυπωσιακά μακροσκελή, πληθωρικά έργα με θαυμαστά μονοπάτια, το ομότιτλο και το “Amnesia 1916”.
Παίρνοντας λοιπόν την πρόσφατη δράση του Vivien και των συνεργών του στο όργιο σαν ένα δίπολο, και με τη στήριξη της σύνδεσης της αφήγησης, το δεύτερο αυτό μέρος με κάνει να αναρωτιέμαι ακόμα περισσότερο πως αυτή η ευκαιρία απόλαυσης παραμένει υπόθεση λίγων. Σε έναν αναπλαστικό κόσμο που η κλασική, η jazz, η fusion και πολλές εκφάνσεις του προοδευτικού rock εκπληρώνουν τόσες προσδοκίες, η πόρτα του παραμένει ξεκλείδωτη, φιλική και χρηστική για όλους.
Είδος: Progressive Rock
Εταιρεία: Frontiers Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 20 Οκτωβρίου 2023
Facebook: https://www.facebook.com/laluprog/
