KING CRIMSON: Πέθανε ο στιχουργός και συνεργάτης Peter Sinfield σε ηλικία 80 ετών

ΝΕΑ

Screenshot

Ο Peter Sinfield, ο αυθεντικός roadie, στιχουργός, χειριστής φώτων και ηχολήπτης στις ζωντανές εμφανίσεις των King Crimson πέθανε στις 14 Νοεμβρίου 2024, σε ηλικία 80 ετών. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του γκρουπ, ο Sinfield ήταν υπεύθυνος για την ονομασία τους, βρίσκοντας τον πρώτο τους χώρο για πρόβες στο υπόγειο του καφέ στο Fulham Palace Road και ίσως το πιο σημαντικό, προμηθεύτηκε το έργο τέχνης από τον φίλο του Barry Godber που μπήκε στο εξώφυλλο του ντεμπούτου άλμπουμ των King Crimson το 1969, το “In ​​The Court Of The Crimson King”.

Ο Sinfield, ο οποίος μπήκε στο στρατόπεδο της μπάντας μέσω της φιλίας του με τον Ian McDonald, συνέβαλε αρχικά με στίχους στα “I Talk To The Wind” και “Under The Sky”, που ηχογραφήθηκαν από τους Giles, Giles και Fripp το 1968. Από τον Ιανουάριο του 1969 έως τον Δεκέμβριο του 1971 έγραφε τους στίχους του γκρουπ και ανέλαβε το ρόλο του καλλιτεχνικού διευθυντή αναθέτοντας τα εξώφυλλα των άλμπουμ Court, In The Wake Of Poseidon, Lizard And Islands, στα οποία ήταν και συμπαραγωγός με τον Robert Fripp. Το 1970 συνεργάστηκε επίσης με τον Ian McDonald παρέχοντας στίχους για το “Birdman Suite” για το ομώνυμο άλμπουμ των McDonald & Giles.

Μετά τον χωρισμό της εταιρείας με τον Robert Fripp το 1972, η EG Management ώθησε τον Sinfield να εργαστεί στην παραγωγή και, το καλοκαίρι του 1972, βοήθησε να ολοκληρωθεί το ντεμπούτο άλμπουμ των Roxy Music. Έγραψε στίχους και έκανε παραγωγή για τα Photos Of Ghosts (1973) και το The World Became The World (1974) για το ιταλικό συγκρότημα PFM, το οποίο υπέγραψε στην εταιρεία των ELP Manticore.

Μετά την κυκλοφορία του μοναδικού του σόλο άλμπουμ Still (1973), το 1974 δημοσίευσε μια συλλογή ποίησης και στίχων, με τίτλο “Under The Sky”, η οποία έγινε ένα ιδιαίτερα σπάνιο συλλεκτικό αντικείμενο.

Η σχέση του Sinfield με τον Greg Lake συνεχίστηκε στους ELP, με τον Sinfield να γράφει στίχους για το Brain Salad Surgery (1973), το Works, το Volumes I & II (1977) και το Love Beach (1978). Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’80 και του ’90, ήταν υπεύθυνος για τη συγγραφή επιτυχημένων singles για καλλιτέχνες όπως οι Cher, Bucks Fizz, Five Star, Cliff Richard, Celine Dion καθώς και για τους στίχους της επιτυχίας του Greg Lake “I Believe in Father Christmas”.

Ο Sinfield έχει συνεισφέρει με στίχους σε σόλο έργα των David Cross, John Wetton και, ίσως το πιο αξιοσημείωτο, το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ του Ian McDonald, Drivers Eyes (1999). Έγραψε επίσης αναθεωρημένους στίχους για τη διασκευή του Jakko Jaszyk στο “Pictures Of A City” των King Crimson στο σόλο άλμπουμ του Jakszyk, The Bruised Romantic Glee Club (2007). Διασκευασμένο με σιτάρ, τάμπλα και φωνητικά από τον Pandit Dinesh, είχε τον τίτλο Pictures Of An Indian City. Ο Sinfield συμμετείχε στην αναπαραγωγή του Epitaph του 1997 και στην αναπαραγωγή Steven Wilson/King Crimson στα AIR Studios το 2009.

Το 2014, ο Fripp κάλεσε τον Sinfield να δώσει μια ενημερωμένη άποψη για τους στίχους του 21st Century Schizoid Man, ανανεώνοντας τη συνεργασία τους, έστω και σύντομα και εξ αποστάσεως, σύμφωνα με την αποστολή του Fripp να έχει τη μουσική, και σε αυτήν την περίπτωση, οι στίχοι ξαναγράφτηκαν για τη νέα εκτέλεση.

 Ένας δεινός μάγειρας και κηπουρός, που ζούσε στην ακτή του Suffolk στην πόλη Aldeburgh, που φημίζεται για το διεθνές μουσικό φεστιβάλ, ο Peter, υπέφερε από την επιδείνωση της υγείας του εδώ και αρκετά χρόνια.

Website

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1156 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.