Κάθε λάτρης της rock και R&B μουσικής, θα πρέπει να ακούσει και να έχει δίσκους των Bluesbreakers στη συλλογή του. Θα πουν ορισμένοι, «Εντάξει… σιγά. Έχω όλους τους δίσκους των Bluesbreakers». Η απάντηση είναι: «Μπα…δε νομίζω».
Ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω στο 1965. Είναι η εποχή που σε όλους τους τοίχους, είναι γραμμένο το σύνθημα: «O Clapton είναι ο Θεός». Τεράστιο το «βάρος της φανέλας» για τον αντικαταστάτη του (Jeff Beck!!!) στους The Yardbirds. Οι Bluesbreakers κυκλοφορούν το 1966 τον πρώτο δίσκο τους, με τίτλο: “JohnMayall’s Bluesbreakers with Eric Clapton” (κάποιοι ονομάζουν το άλμπουμ “Beano” από το κόμικ που κρατάει στα χέρια του ο Clapton).
Η σύνθεση του γκρουπ: John Mayall (vocals, guitar, piano, organ, harmonica), Eric Clapton (lead guitar), John McVie (bass) και Hughie Flint (drums). Μετά την κυκλοφορία του δίσκου, ακολούθησαν πολλές αλλαγές στη σύνθεση των Bluesbreakers. Έτσι έπαιξαν για πρώτη φορά μαζί οι Eric Clapton και Jack Bruce (bass), οι οποίοι δημιούργησαν λίγους μήνες αργότερα τους μυθικούς Cream!!!!
Όσο για τους Bluesbreakers, τον Bruce στο μπάσο αντικατέστησε ο McVie, ο οποίος ήταν και πριν, στην ηλεκτρική όμως. Πάλι τεράστιο το «βάρος της φανέλας». Δύσκολο να αντικαθιστά κάποιος τον Eric. Εμφανίζεται λοιπόν ένας νέος με το όνομα Peter Green. Ο δίσκος που ακολούθησε με τίτλο: “Ahardroad” (1967), είχε τους μουσικούς του πρώτου άλμπουμ, αλλά στην ηλεκτρική ήταν ο Green.
Στην πολυετή πορεία (σχεδόν 40 χρόνια) των Bluesbreakers, το συγκρότημα άλλαξε πάρα πολλούς κορυφαίους μουσικούς, οι οποίοι έγραψαν ιστορία στη rock μουσική. Ηγέτης του γκρουπ ήταν ο John Mayall, ο οποίος πάντα έφερνε ταλέντα και δικαιωματικά έχει τον τίτλο: «Ο νονός του βρετανικού blues».
Ειδικά για τους συλλέκτες, πριν από μερικές ημέρες (8/9/2023), κυκλοφόρησε (σε LP και CD) το John Mayall & The Bluesbreakers: “Live in 1967 – Vol. 3”, από τη δισκογραφική Forty Below Records. To Volume 1 κυκλοφόρησε το 2015 και το 2016 το Volume 2. Το συγκεκριμένο δισκάκι, είναι από ακυκλοφόρητο υλικό ζωντανών εμφανίσεων σε μεγάλα και μυθικά κλαμπ της εποχής. Αποτελεί τεκμήριο ιστορικής σημασίας για πολλούς λόγους.
Ο ένας λόγος είναι ότι κυκλοφόρησε 56 χρόνια αργότερα. Τις ηχογραφήσεις πραγματοποίησε ο Tom Huissen, ένας λάτρης των Bluesbreakers και φίλος του Mayall, σε συνεννόηση μαζί του. Οι ηχογραφήσεις έγιναν από τον Ιανουάριο του 1967 έως τις αρχές Μαΐου, με ένα μεγάλο μαγνητόφωνο. Ο Tom, στην εισαγωγή και στο τέλος του κάθε τραγουδιού, ακούγεται να φωνάζει από ενθουσιασμό και αυτό έχει καταγραφεί, γιατί ήταν κοντά στο μαγνητόφωνο. Τα κλαμπ ήταν ασφυκτικά γεμάτα από κόσμο, ο ένας πάνω στον άλλο.
Στο σημείο αυτό, είναι το εκπληκτικό της υπόθεσης. Η σύνθεση του γκρουπ στο live που κυκλοφόρησε, δεν πραγματοποίησε κανένα στούντιο άλμπουμ. Έπαιξαν μαζί μόνο αυτούς τους 4 μήνες, ανάμεσα στους πρώτους δυο δίσκους που αναφέρθηκαν παραπάνω και μετά χώρισαν οι δρόμοι τους. Το κορυφαίο line-up αποτελούσαν οι: John Mayall (vocals, guitar, piano, organ, harmonica), Peter Green (lead guitar), John McVie (bass) και Mike Fleetwood (drums). Για όσους δεν κατάλαβαν, μιλάμε για το John Mayall και το δυναμικό τρίο, οι οποίοι δημιούργησαν αμέσως μετά τους κορυφαίους Fleetwood Mac.
Ακούγοντας το δίσκο, αντιλαμβάνεται κάποιος αμέσως τον ενθουσιασμό και τον παλμό του κόσμου. Οι Bluesbreakers στα καλύτερά τους. Ο McVie και ο Fleetwood είχαν απίστευτη «χημεία» μεταξύ τους και «βρίσκονται με κλειστά τα μάτια». O Peter Green αντικατέστησε επάξια τον Clapton. Στο παίξιμό του ήταν καταιγιστικός και πολλοί οπαδοί του γκρουπ παραδέχονται ότι με τον Green ήταν ανεπανάληπτοι.
Τακομμάτια: “Brand New Start”, “Tears in my Eyes”, “Your Funeral and my Trial” και “The Stumble”, ηχογραφήθηκαν στο Manor House. Στο Ram Jam Club ηχογραφήθηκε το “Greeny”, ενώ το “Talk to Your Daughter” στο Klooks Kleek. Τέλος, τα κομμάτια “Stand Back Baby” και “Double Trouble”, στο Bromley.
Στο 7ο κομμάτι του δίσκου με τίτλο: “The Stumble”, οι Bluesbreakers δίνουν ρεσιτάλ. Είναι ένα instrumental κομμάτι, στο οποίο παίζουν με μεγάλη δύναμη και ταχύτητα.
O Mayall, ο οποίος το Νοέμβριο γίνεται 90 ετών, υποστήριξε ότι ο Peter Green τότε, έπαιζε καλύτερα από ποτέ.
Ο Tom ο οποίος πραγματοποίησε την ηχογράφηση, δεν πίστευε αυτό που είδε. Παραδέχτηκε ότι ήταν η καλύτερη σύνθεση των Bluesbreakers και όλοι ξέχασαν τον Eric Clapton. Στα 65 του δήλωσε: «Θεέ μου, είδα το John Mayall με τους Fleetwood Mac»!!
Για όλους εμάς τους ρομαντικούς λοιπόν, που ακόμα και σήμερα χαϊδεύουμε ένα δίσκο όταν τον ανοίγουμε, τον μυρίζουμε και γενικά η ακρόαση ενός δίσκου αποτελεί μια ιεροτελεστία, μπορούμε να καταλάβουμε ακριβώς γιατί το είπε αυτό. Έτσι αισθάνομαι κι εγώ ευλογημένος, που είδα ζωντανά στην Αθήνα το 1997 τη μπάντα του Peter Green, με τον Cozy Powell στα τύμπανα.
Είδος: Blues / Electric Blues
Δισκογραφική: Forty Below Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 8 Σεπτεμβρίου 2023
Στο σύνδεσμο που ακολουθεί, μπορείτε να ακούσετε όλο το “Live in 1967”.
Κείμενο: Κώστας Νασόπουλος
