Έχουνε περάσει ήδη 20 χρόνια από το δίσκο που εδραίωσε τον Joseph Leonard Bonamassa, ως τον πιο σημαντικό blues κιθαρίστα της εποχής μας. Το “Blues Deluxe” (2003) σημείωσε μεγάλη επιτυχία και ήρθε σε μια κομβική στιγμή για την καριέρα του καλλιτέχνη. Παρά την καλλιτεχνική αξία των δυο πρώτων δίσκων, ήδη δύο μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες τον είχαν απορρίψει και ο Joe Bonamassa ένιωσε ότι χάνει το τρένο για να γίνει πιο γνωστός. Με παρότρυνση του manager του Roy Wiseman, αποφασίζει να ηχογραφήσει ένα νέο δίσκο, που τελικά θα καθόριζε τη μελλοντική του καριέρα. Τον Μάϊο του 2003 μπήκε στο Unique Recording Studios στη Νέα Υόρκη και με μπάτζετ 9000 δολαρίων και παραγωγό τον Bob Held, ηχογράφησε 9 διασκευές και 3 νέα κομμάτια. Το “Blues Deluxe” κυκλοφόρησε 26 Αυγούστου, έφτασε στο νούμερο 8 των chart όπου και παρέμεινε 8 βδομάδες, πουλώντας αρκετές κόπιες. Για να γιορτάσει την επέτειο από την κυκλοφορία του “Blues Deluxe” ο Joe μπήκε για άλλη μια φορά στο studio και ηχογράφησε το “Blues Deluxe Vol. 2”.
Το “Blues Deluxe Vol. 2” περιλαμβάνει 2 καινούρια κομμάτια και 8 διασκευές και έχει διάρκεια 42 λεπτά. Η ηχογράφηση του έγινε σε δυο studio, τα Sunset Sound Studio και Ocean Way Nashville, μίξη έχει κάνει ο Alan Hertz, mastering ο Eric Boulanger και παραγωγή ο Josh Smith ( Eric Gales, Joanna Connor, Joanne Shaw Taylor, Marc Broussard, Larry McCray, Andy Timmons). Τον Bonamassa πλαισιώνουν οι Josh Smith στη κιθάρα, Calvin Turner στο μπάσο, Lemar Carter στα τύμπανα, Reese Wynans στα πλήκτρα, Steve Patrick και Jeff Bailey στη τρομπέτα, Mark Douthit στο σαξόφωνο.
Στις 8 διασκευές που ηχογράφησε ο Joe πέρα από τον φόρο τιμής στους δικούς του ήρωες, αναμετρήθηκε και με τον ίδιο του εαυτό. Ήθελε να δει αν μπορεί να συναγωνιστεί σε πάθος τον προ εικοσαετίας Bonamassa. Αυτό τον στόχο τον πετυχαίνει εξαρχής ο Αμερικανός βιρτουόζος και βάζει όλη τη ψυχή του μέσα στα τραγούδια που και ο ίδιος λατρεύει, είτε παίζοντας ηδονικά με την κιθάρα του είτε ερμηνεύει τους στίχους των τραγουδιών. Οι νέες εκτελέσεις είναι πιστές στο πνεύμα των παλιότερων με το Joe να βάζει τις δικές του πινελιές με το χαρακτηριστικό του παίξιμο. Το “Blues Deluxe Vol. 2” ανοίγει με το “Twenty-Four Hour Blues” του Bobby “Blue” Bland από το 1974. Ιδανικό κομμάτι για opening, αφού η ατμόσφαιρα σε παραπέμπει σε κάποιο Blues μαγαζί του νότου και είναι σαν σε καλωσορίζει ο ίδιος ο Joe στο μαγαζί. Πιο πλούσια σε ενορχήστρωση η νέα εκτέλεση και με κιθάρα αντί για σαξόφωνο στο solo, αναπαράγει με ευκολία τον πόνο που βγάζει το “Twenty-Four Hour Blues”. Επόμενο είναι το funky “It’s Hard But It’s Fair”, που ο Αμερικανός το φέρνει πιο κοντά στο ύφος του αλλά έχει και δύσκολο έργο αφού ο Bobby Parker πέταγε φωτιές με την κιθάρα του στην αρχική version. Τρίτο τραγούδι είναι το φανταστικό “Well, I Done Got Over It”, εθιστικό από την αρχή μέχρι το τέλος. Η πρώτη εκδοχή του Eddie “Guitar Slim” Jones είναι σίγουρα πιο παιχνιδιάρικη και πιο rock n roll, όμως το guitar solo του Bonamassa σκοτώνει. Επίσης, ενδιαφέρον έχει και η αρκετά ηλεκτρική εκτέλεση του “Well, I Done Got Over It”, με τον μεγάλο Buddy Guy. Ακολουθεί το πασίγνωστο “I Want to Shout About It” του Ronnie Earle & the Broadcasters. Εδω ο Bonamassa περισσότερο απολαμβάνει να τραγουδάει στο κομμάτι με τους Reese Wynans και Mark Douthit να λάμπουν με την παρουσία τους
Επόμενο το “Win-O” του σπουδαίου Pee Wee Crayton, με τον Bonamassa να βρίσκεται στο στοιχείο του, αφού το “Win-O” είναι το κλασικό αργόσυρτο blues. Η νέα εκτέλεση είναι διπλάσια σε διάρκεια, 5 λεπτά αντί για δυόμισι, με τον μάγο της κιθάρας να βαράει αλύπητα. Το “Hope You Realize It (Goodbye Again)” είναι το πρώτο νέο τραγούδι που μας παρουσιάζει ο Joe, είναι αρκετά ρυθμικό και είναι από τα κομμάτια που φτιάχνουν τη διάθεση. Έβδομο στη σειρά είναι το “Lazy Poker Blues” των Fleetwood Mac, από τα πιο γνωστά τραγούδια τους, με το Bonamassa να μην πειράζει πολλά και να απολαμβάνει με την ψυχή του τη δικιά του εκδοχή του “Lazy Poker Blues”. Ωραίος και ο Reese Wynans για άλλη μια φορά στα πλήκτρα. Το “You Sure Drive a Hard Bargain” του μετρ Albert King είνα πολύ δύσκολο να αποδοθεί αλλά και εδώ ο Bonamassa παίζει μεγάλη μπάλα και καταφέρνει να σταθεί αντάξιος των περιστάσεων. Προτελευταίο είναι το απολαυστικό “The Truth Hurts” του Kenny Neal όπου ο joe κάνει όργια μαζί με τους Josh Smith και Kirk Fletcher. Το album κλείνει με το καλύτερο τρόπο, με το δεύτερο νέο κομμάτι που μας παρουσιάζει ο Bonamassa, το “Is It Safe To Go Home”. Με ονειρική ατμόσφαιρα, έχει κάτι από τη μαγεία του διαχρονικού Gary Moore.
Αναμφίβολα, το νέο 16ο solo album του Αμερικανού Βιρτουόζου αποτελεί μια από τις κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του. Must buy κυκλοφορία για τους φίλους του Joe Bonamassa και του Blues rock.
Είδος: Blues rock
Δισκογραφική: J&R Adventures
Ημ. Κυκλοφορίας: 6 Οκτωβρίου 2023
Η tracklist του “Blues Deluxe Vol. 2” είναι:
Twenty-Four Hour Blues (originally performed by Bobby “Blue” Bland)
It’s Hard But It’s Fair (originally performed by Bobby Parker)
Well, I Done Got Over It (originally performed by Guitar Slim)
I Want to Shout About It (originally performed by Ronnie Earle & The Broadcasters)
Win-O (originally performed by Pee Wee Crayton)
Hope You Realize It (Goodbye Again) (original song)
Lazy Poker Blues (originally performed by Fleetwood Mac)
You Sure Drive a Hard Bargain (originally performed by Albert King)
The Truth Hurts (originally performed by Kenny Neal)
Is It Safe To Go Home (original song)
Facebook: https://www.facebook.com/JoeBonamassa
