Η πρώτη εκδοχή του Guitar Experience έλαβε χώρα, με ιδιαίτερη επιτυχία, νωρίτερα στο έτος, όπου η Ειρήνη Κετικίδη, ο Φοίβος Ζαχαρόπουλος, ο Κώστας Φοίτος και ο Φώτης Δεληνικόλας, εισήγαγαν το εγχώριο κοινό σε «διαφορετικές», μα εξίσου θελκτικές εμφανίσεις, instrumental «μουσικών αποχρώσεων». Μιλήσαμε, με αφορμή την συνέχεια αυτής της εξαιρετικής πρωτοβουλίας, με την Ειρήνη Κετικίδη και το Φοίβο Ζαχαρόπουλο, για το Vol.2 (Guitar Experience 2024), που διοργανώνουν και θα λάβει χώρα την ερχόμενη Πέμπτη 28/11 στο Piraeus Academy, με συμμετοχή των Royal Time Machine {Γιάννης Παπαδόπουλος (lead κιθαρίστας του Scott Stapp (Creed)), Μιχάλης Ευδαίμων και Γιώργος Κόλλιας (Nile)}, Spy Das και Steelianos.
Ειρήνη, Φοίβο, καλώς ήρθατε στην παρέα του διαδικτυακού περιοδικού μας. Ιδιαίτερη χαρά να σας έχουμε μαζί μας!!
E.K.: Καλώς σας βρήκαμε στο Soundcheck.Network κι ευχαριστούμε για τη φιλοξενία και τα ωραία λόγια.
Φ.Ζ.: Γεια σου Σταύρο, καλώς σε βρήκαμε και ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση.
Έχω, προσωπικά, βιώσει την ατμόσφαιρα μιας εμφάνισής σας, με την Ειρήνη μόλις πρόσφατα, στη φανταστική βραδιά με «οικοδεσπότη» τον σπουδαίο Geoff Tate και με εσένα Φοίβο, σε μία ακόμα (για εμένα) εξαιρετικά συναισθηματική βραδιά, κατά την παρουσίαση του “Monologue”, μιας από τις καλύτερες, κατά την ταπεινή μου άποψη, ελληνικές μπάντες, των Groove Therapist. Η εμπειρία βίωσης των ικανοτήτων και της μουσικής σας, με οδηγεί να αρχίσουμε με μία μικρή εξιστόρηση του πώς έφτασε ο καθένας ως εδώ, καθότι σίγουρα κάθε άλλο παρά εύκολη είναι η προσέγγιση τέτοιου επιπέδου εκτελεστικής ικανότητας και καλλιτεχνίας.
E.K.: Είχα από μικρή μεγάλο πάθος να κατακτήσω όλα αυτά τα μαγικά παιξίματα και να νιώσω πάνω μου τη δύναμη του ηλεκτρικού ήχου. Ήμουν αρκετά εσωστρεφής σαν παιδί, οπότε ο ήχος της παραμόρφωσης και τα solos της κιθάρας ήταν ο τρόπος να εκφράσω όλα τα κρατημένα μου συναισθήματα. Στην πορεία, αγάπησα πολύ την κιθάρα, τη μουσική και τον ήχο συνολικά και άρχισα να γράφω τις πρώτες μελωδίες που θα γινόντουσαν κομμάτια στη συνέχεια. Δύο δεκαετίες και τρεις κυκλοφορίες μετά, η σύνθεση είναι σταθερά το αγαπημένο μου και πιο δημιουργικό μέρος της μουσικής διαδικασίας.
Φ.Ζ.: Προέρχομαι από μουσική οικογένεια και από την ηλικία των έξι, ξεκίνησα μαθήματα κλασικού πιάνου, μέχρι τα δώδεκά μου, που τα παράτησα, γιατί ντρεπόμουν να παίξω σε μια συναυλία του ωδείου. Την ίδια περίοδο, ανακάλυψα την κιθάρα και από τότε δεν την έχω αφήσει, προφανώς. Έγινε η καθημερινή μου ενασχόληση, είτε για λίγη ώρα, είτε για πολλές, αναλόγως τον χρόνο που είχα για μελέτη. Στα δεκαέξι μου ξεκίνησα να δουλεύω επαγγελματικά σαν μουσικός και αυτό κάνω έως τώρα, 26 χρόνια μετά. Ξέχωρα από την δουλειά μου, υπήρχαν πάντα μπάντες και projects για να μπορώ να εξωτερικεύω και την ανάγκη μου να παίζω την μουσική που μου αρέσει και κυρίως για να μπορώ να γράφω και να συνθέτω δίκη μου μουσική. Ήταν και εξακολουθεί να είναι κάτι που το βρίσκω άκρως συναρπαστικό και γεμάτο προκλήσεις. Έχοντας αυτό στο μυαλό μου, φτάνοντας στο 2020 κυκλοφόρησα και το πρώτο μου E.P, “Distorted”, το οποίο οδήγησε και σε μια πολύ επιτυχημένη παρουσίαση δίσκου και γενικώς οδήγησε εμένα, στο να θέλω να κάνω όσα περισσότερα μπορώ, για να ακουστεί η μουσική μου, σε όσους περισσότερους ακροατές γίνεται.
Υπήρξαν συγκεκριμένοι καλλιτέχνες, που όδευσαν την ενέργεια και τις προσπάθειές σας, προς το συγκεκριμένο στυλ μουσικής, ως επιρροές ή πρότυπα θαυμασμού του που είχαν φτάσει;
E.K.: Μεγάλα πρότυπα για μένα υπήρξαν οι Joe Satriani, Steve Vai, Eddie Van Halen, Jimi Hendrix και Eric Clapton.
Φ.Ζ.: Φυσικά και υπήρξαν, υπάρχουν ακόμη και θα υπάρξουν και στο μέλλον και σίγουρα δε θα είναι οι ίδιοι. Αυτό είναι το ωραίο με την μουσική και τις τέχνες γενικότερα, μπορείς να επηρεαστείς από οπουδήποτε και από οποιονδήποτε. Κάποιοι από αυτούς είναι οι Pink Floyd και ο David Gilmour, Black Sabbath, Led Zeppelin, Stevie Ray Vaughan, Dream Theater και John Petrucci, Sting και τόσοι πολλοί ακόμα καλλιτέχνες από διαφορά είδη μουσικής.
Κατά την προσωπική μου αισθητική, χωρίς να «απαρνιέμαι» τα «ακραίας τεχνικής» δομημένα μέρη, συνθέσεων είτε σπουδαίων κιθαριστών, είτε progressive μπαντών, όπως π.χ. οι Dream Theater, η «συναισθηματική μου σύνδεση» μαζί τους δεν ήταν ποτέ «επαρκής». Αντίθετα, αυτό που άκουσα σε Pireaus Academy και Gagarin πρόσφατα, αλλά και δείγματα που ήδη ήξερα, όπως, ενδεικτικά, το εκπληκτικό “Brilliance”, με πάσα ειλικρίνεια με άφησαν συνεπαρμένο, λόγω των απίστευτων, συναισθηματικών εικόνων και «ηχοτοπίων» που αυτά δημιουργούν και έτσι καταφέρνουν αγόγγυστα να ταξιδέψουν τον ακροατή. Θα έλεγα είναι μία δύναμη της μελωδίας που, αρκετές φορές, κυριαρχεί στη μουσική σας. Απολογούμαι που πλατειάζω για να περιγράψω όσα εισέπραξα, αλλά είναι όσα περιέγραψα στις επιδιώξεις σας κατά τη σύνθεση;
E.K.: Είναι μεγάλη χαρά να μπορούμε να επικοινωνούμε τη μουσική μας ζωντανά με τη δική μας «φωνή», που είναι η κιθάρα. Χαίρομαι τόσο πολύ με αυτό που λες για το “Brilliance”, καθώς είναι από τα πιο «φωνητικά» μελωδικά κομμάτια που έχω γράψει. Από πολύ νωρίς ποτίστηκα με την απίστευτη, μελωδική δύναμη του Joe Satriani και από τότε δεν ξέχασα ότι ένα ορχηστρικό κομμάτι χρειάζεται τη μελωδία για να ταξιδέψει. Είναι λοιπόν πάντα επιδίωξή μου να υπάρχουν μελωδίες που θα μπορεί να «τραγουδήσει» ο ακροατής. Το άλλο που προσέχω πολύ κατά τη σύνθεση είναι η ενορχήστρωση. Σχεδιάζω κάθε κομμάτι με τρόπο που να έχουν να πουν ενδιαφέροντα πράγματα και τα τύμπανα, το μπάσο, τα πλήκτρα.
Φ.Ζ.: Ένα άλλο πολύ όμορφο πράγμα που σου προσφέρει η μουσική και οι τέχνες, είναι το βίωμα και το πως ο κάθε άνθρωπος, αντιλαμβάνεται και συνδέεται η όχι, με αυτό που του δίνει ο κάθε καλλιτέχνης. Συνειδητά θα έλεγα, ότι υπάρχει κάποιο πλάνο ή κάποιες σκόρπιες σκέψεις ή ιδέες που προσπαθώ να τις βάλω σε μια λογική, για εμένα, σειρά. Κάποιες φορές, έχουν ως στόχο να εντυπωσιάσουν, άλλες φορές να συγκινήσουν και ούτω καθεξής. Υποσυνείδητα όμως, πάντα λειτουργεί η έμπνευση και ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα, που εν τέλει νομίζω, όλα γίνονται με έναν τρόπο τυχαίο και ταυτόχρονα, πολύ συγκεκριμένο.
Δισκογραφικά ή συναυλιακά σχέδια εν όψει; Ας πούμε, υπάρχει, αρχικά, νέο τραγούδι σου Φοίβο, το “Flub”, που κυκλοφόρησε την περασμένη Πέμπτη, 21/11.
E.K.: Είμαι σε διαδικασία σύνθεσης του τρίτου album μου και συναυλιακά αυτό θα συνδυαστεί με κάποια παρουσίαση, που δεν είναι όμως σύντομα ακόμα.
Φ.Ζ.: Πολύ σωστά, την Πέμπτη 21/11 κυκλοφόρησε το νέο μου τραγούδι “Flub”, οπτικοποιημένο από τον Bob Κατσιώνη και τον Αλεξ Χαριτάκη, στη σελίδα μου στο YouTube και μετά από λίγες μέρες και στο Spotify. Είναι το πρώτο από τα πέντε τραγούδια που θα κυκλοφορήσω μέσα στον επόμενο χρόνο και θα είναι με την μορφή του single. Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά από όλους τους συνεργάτες και φίλους, είμαι πραγματικά υπερήφανος με το αποτέλεσμα και ανυπομονώ να ακούσω την γνώμη του κόσμου. “Flub” περιφραστικά σημαίνει, όταν κάνω λάθος την ώρα που παίζω ζωντανά. Είναι ένα εσωτερικό αστείο μεταξύ μας, γιατί συνήθως κάνουμε λάθος σε ένα συγκεκριμένο σημείο του κομματιού. Προφανώς και το αφιερώνω σε όλους τους μουσικούς που όλο και κάποια «πράσινη», όπως συνηθίζεται να λέγεται, θα παίξουν κατά την διάρκεια μιας παράστασης η συναυλίας.
Είναι εφικτή, όπως γνωρίζουμε ήδη Φοίβο, στην πορεία που έχετε επιλέξει, η πραγμάτωση σπουδαίων συνεργασιών, όπως π.χ. με τον θρύλο Derek Sherinian, ως ίσως, εναλλακτικός τρόπος μιας πιο «συλλογικής» δουλειάς για εσάς. Υπήρξε όμως ή υπάρχει στο νου σας, έστω ως «πειρασμός», η συμμετοχή σε μία μπάντα/παρέα εξίσου ταλαντούχων μουσικών (όπως π.χ. οι Groove Therapist, που προανέφερα ή κάποια παρόμοια) ή σας γεμίζει πλήρως η «μοναχική» αλλά σίγουρα, συναισθηματικά ανταποδοτική πιστεύω, «διαδρομή»;
E.K.: Η συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες είναι πολύ σημαντική και για να αναδείξουμε τη δουλειά μας, αλλά και για να μάθουμε από αυτούς. Σε ανάλογο παράδειγμα, στον πρώτο μου δίσκο είχε κάνει guest συμμετοχή ο David Kilminster (κιθαρίστας του Roger Waters). Μέσα από τη συνεργασία αυτή, γνώρισα τον ίδιο, μιλήσαμε για το πώς αυτός προσεγγίζει τη σύνθεση και τον ήχο, και φυσικά πήρα ιδέες από τους δικούς του solo δίσκους. Όσον αφορά τον πειρασμό που λες για συμμετοχή σε μπάντα, εννοείται ότι έχω παίξει σε πολλές μπάντες και έχω περάσει πάρα πολύ όμορφα και δημιουργικά, παρ’ όλα αυτά η καλλιτεχνική ελευθερία και ικανοποίηση που νιώθω όταν παίζω τη δική μου μουσική δεν συγκρίνεται με τίποτα.
Φ.Ζ.: Όλα είναι εφικτά και τίποτα ποτέ δεν αποκλείω ως ενδεχόμενο, που μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Όλες οι αποφάσεις που παίρνει ο καθένας μας, έχουν κάποιους στόχους, κάποια θέλω, ίσως κάποια ρίσκα. Η συνεργασία με τον εν λόγω μουσικό, είχε πολύ συγκεκριμένο στόχο και απέτυχε παταγωδώς. Όσο ζούμε, μαθαίνουμε. Προς το παρόν θα πω, ότι δεν υπάρχει η σκέψη του να είμαι σε κάποια μπάντα. Βασικά είμαι, στην δίκη μου μπάντα, στην οποία είμαι και απόλυτα ευτυχισμένος. Και όπως θα φανεί και με το νέο έτος, δεν γράφουμε μόνο ορχηστρική μουσική, αλλά και κομμάτια που έχουν στίχους, άρα και τραγουδιστή.
Βιώσατε παρέα, τη μεγάλη επιτυχία του “Guitar Experience” (Vol.1). Από όσα εισπράξατε, θεωρείτε ότι το ελληνικό κοινό μπορεί να είναι (δε θα επέλεγα να πω ώριμο) δεκτικό και σε μεγαλύτερο ακόμα βαθμό, σε αυτήν την μορφή μουσικής καλλιτεχνίας;
E.K.: Το πρώτο Guitar Experience είναι από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Ήταν η πρώτη φορά που παίχτηκε κιθαριστική μουσική σε τόσο πολύ κόσμο, μια τεράστια επιτυχία που σίγουρα έδειξε ότι υπάρχει κοινό που απολαμβάνει αυτήν τη μουσική. Από τότε, πάρα πολλοί μου έχουν πει κι εμένα προσωπικά πόσο ανάγκη το είχαν να γίνεται ένα τέτοιο event. Από εκεί και πέρα, είναι ευθύνη δική μας και στο χέρι μας να γίνει πιο δεκτικό το κοινό στην ορχηστρική μουσική. Από εμάς εξαρτάται να επικοινωνήσουμε το είδος όσο πιο αληθινά και ταυτόχρονα επαγγελματικά μπορούμε. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.
Φ.Ζ.: Θεωρώ ότι το κοινό και επειδή κ εμείς ως μουσικοί, είμαστε και οι ίδιοι κοινό, είναι πάντα δεκτικό στο να ακούσει και να στηρίξει τέτοιου είδους προσπάθειες. Είναι στο χέρι του καλλιτέχνη, να βρει τον τρόπο, ώστε να παρακινήσει τον ακροατή, να έρθει, να στηρίξει, να του αρέσει και να διαδώσει αυτό που του προσφέρεται.
Εφέτος διοργανωτές του “Guitar Experience” Vol.2, πλέον. Διαφορετική σίγουρα και απαιτητική φαντάζομαι η διαδικασία.
E.K.: Ουσιαστικά διοργανωτικό ρόλο είχαμε και στο πρώτο Guitar Experience όλα τα μέλη που συμμετείχαμε πέρυσι. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της παραγωγής αναλαμβάνει η Σοφία Κουρούμαλη, η συμβολή της οποίας ήταν και είναι καθοριστική. Είναι όντως απαιτητική η διαδικασία, αλλά είμαστε τυχεροί στο ότι έχουμε πολύ καλή συνεννόηση μεταξύ μας και μπορούμε να μοιράζουμε τις δουλειές ανάλογα με τις ικανότητες που έχει ο καθένας.
Φ.Ζ.: Διαφορετική, ενδιαφέρουσα, με πολλές προκλήσεις. Αλλά υπάρχει τόση όρεξη και διάθεση από όλους μας, να γίνει όσο καλύτερο μπορούμε να το κάνουμε, που δεν προβληματίζει. Μαθαίνουμε και εμείς, εξελισσόμαστε και κάθε χρόνο θα το κάνουμε καλύτερο και μεγαλύτερο. Στόχος είναι η μουσική, η ορχηστρική μουσική, η κιθαριστική μουσική. Έχουμε τόσο ταλέντο στην χώρα μας και εμείς θέλουμε να είμαστε εδώ και να βοηθήσουμε με οποίο τρόπο μπορούμε, ώστε να ακουστούν και οι μουσικοί και η μουσική που γράφουν, σε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται.
Θα υπέθετα ότι έχει γίνει σημαντικός στόχος σας η διοργάνωση αυτή και φαντάζομαι απώτερος σκοπός σας, είναι το να γίνει και θεσμός, αγκαλιάζοντας πολλούς ταλαντούχους μουσικούς εκεί έξω.
E.K.: Στόχος μας ήταν εξαρχής και παραμένει να το κάνουμε κάθε χρόνο, ώστε να γίνει το Guitar Experience ένα φιλόξενο σπίτι για όλους τους καλλιτέχνες και μπάντες με ορχηστρική μουσική. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν όλοι ότι το φεστιβάλ αυτό δεν έγινε για να δείξουμε μόνο τη δική μας δουλειά. Θέλουμε να περάσουν από αυτό όλοι οι ταλαντούχοι μουσικοί της σκηνής και να εμπνευστούμε όλοι από όλους.
Φ.Ζ.: Ακριβώς αυτό, όπως είπα και νωρίτερα. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό, να έχουμε όλοι μας, σαν μουσικοί, ένα μέρος και έναν τρόπο και ένα φεστιβάλ, ώστε να μπορούμε να παρουσιάζουμε το έργο μας. Ξέρω πολύ καλά, πόσο δύσκολο είναι, να καταφέρεις να οργανώσεις μια συναυλία. Από τα λογιστικά, την οργάνωση, τις συζητήσεις, τους ανθρώπους, τα μπερδέματα. Όλα αυτά, πολλούς από εμάς, μας κάνουν να μην θέλουμε να παίξουμε καν και να αποφύγουμε όλη αυτήν την ταλαιπωρία. Ελπίζω ένας τρόπος να τα αποφύγει όλα αυτά κάποιος μουσικός και να παρακινηθεί και να βρει το θάρρος να παίξει ζωντανά, να είμαστε εμείς και πιο συγκεκριμένα το Guitar Experience.
Τέλος, θα ήθελα ένα μήνυμα από εσάς για τους αναγνώστες ή και κάποια τελευταία λόγια από μεριάς σας, όσον αφορά στην δεύτερη αυτή εκδοχή του “Guitar Experience”.
E.K.: Ευχαριστούμε πάρα πολύ τους αναγνώστες του Soundcheck.Network, που μας χαρίσατε τα μάτια και την προσοχή σας σε αυτές τις παραγράφους. Σας περιμένουμε όλους την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου στο Piraeus Club Academy να απολαύσουμε τους Spy Das, Steelianos και Royal Time Machine 😊.
Φ.Ζ.: Να σε ευχαριστήσω και πάλι για την πρόσκληση και τον χρόνο που αφιέρωσες για αυτήν την συνέντευξη. Είμαστε πολύ ορεξάτοι και περήφανοι για το Guitar Experience και θέλουμε να το στηρίξει ο κόσμος και τις μπάντες προφανώς που παίζουν. Μόνο έτσι μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, με το να στηρίζουμε την προσπάθεια που κάνει κάποιος άλλος, με όποιο τρόπο μπορούμε. Και μπορούμε να κάνουμε τεράστια πράγματα, είμαι απόλυτα σίγουρος για αυτό. Ανυπομονώ να σας δω όλους εκεί. Και πάλι, ευχαριστώ πολύ!!
Facebook Event (Guitar Experience 2024)
Εισιτήρια
Η Irene Ketikidi στο διαδίκτυο:
Website
Facebook
Instagram
Bandcamp
Spotify
YouTube Channel
Ο Foivos Zacharopoulos στο διαδίκτυο:
Facebook
Instagram
Bandcamp
YouTube Channel
Spotify
