Να απομυθοποιήσει κανείς τις διαδικασίες οποιουδήποτε πολιτικού μηχανισμού είναι μια διαδικασία που συνήθως παίρνει λίγες μέρες, και όταν συμβαίνει αυτό μάλλον η αποστροφή σου έχει μεγαλώσει ανυπολόγιστα, όσο και αν η εμπειρία σε έχει προετοιμάσει. Οι εντός των τειχών αυτών των μηχανισμών δεν δελεάζονται με τέτοια ξεσκεπάσματα, καθώς μάλλον ο τρόπος που έχουν γαλουχηθεί από τα αντίστοιχα περιβάλλοντα ακόμα και στη διάρκεια των τρυφερών τους χρόνων, τους έχει εκπαιδεύσει σε εντελώς αντιδιαμετρικές διαδικασίες.
Ήταν λοιπόν μια φορά ένας ηθοποιός, ένας καλλιτεχνικός διευθυντής, ένας πρόεδρος δημοτικού θεάτρου και ένας δήμαρχος… Δυστυχώς το ζήτημα που τους ενώνει δεν προσφέρεται για αστεία και ελαφρότητες.
Τον ηθοποιό Ηρακλή Τζαφέτα δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Διάβασα πριν λίγες μέρες μια ανάρτησή του και όπως ένιωσα πως όφειλα, υπέγραψα αυτόματα να προωθηθεί το θέμα του στο δημοτικό συμβούλιο Λάρισας. Άλλωστε το Θεσσαλικό Θέατρο είναι ένας διαχρονικός φορέας πολιτισμού για την πόλη, και τόσο η αξιοκρατική του ενίσχυση όσο και ο δεσμός του με τους ανθρώπους της πόλης αποτελούν δυο σοβαρούς λόγους για να στρέφονται τα φώτα μόνιμα πάνω του. Το Θεσσαλικό Θέατρο λοιπόν, υπό τον νεοδιορισμένο διευθυντή του κ. Ορέστη Τάτση έφτιαξε ένα μητρώο των Λαρισαίων ηθοποιών από τους οποίους θα επιλέγονται οι ηθοποιοί των παραστάσεων του θεάτρου (επειδή είναι κρατικός οργανισμός, μιλάμε για επιχορηγούμενες παραγωγές με πλήρη μισθό). Από αυτό το μητρώο (όπου συμπεριλήφθηκαν όλοι οι Λαρισαίοι ηθοποιοί) εξαιρέθηκε ο Ηρακλής. Σε τηλεφώνημα διαμαρτυρίας στον Καλλιτεχνικό Διευθυντή (Ορέστης Τάτσης), πήρε την απάντηση: “κόπηκες από την λίστα με άνωθεν εντολή – μου στείλανε σε screenshot τις αναρτήσεις σου που έβριζες τον Δήμο…” Και στην συνέχεια ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής πρόσθεσε εμφατικά: “μην δίνεις συνέχεια, για να πούμε πως τιμωρήθηκες για το καλοκαίρι, ώστε να πάρεις κάποια δουλειά το χειμώνα…”
Ο Τζαφέτας σωστά έδωσε συνέχεια. Κοινοποίησε το θέμα στον Τύπο, κινητοποίησε τον Σ.Ε.Η., μάζεψε υπογραφές και ενεργοποίησε τις παρατάξεις της δημοτικής αντιπολίτευσης. Υπό την πίεση αυτή, το Δημοτικό Συμβούλιο Λάρισας της 15ης Απριλίου συζήτησε το θέμα αυτό (μπορεί κανείς να παρακολουθήσει το αντίστοιχο βίντεο). Εκεί τόσο ο δήμαρχος αλλά και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου έκαναν έκπληκτοι πως δεν ξέρουν τίποτε. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Ορέστης Τάτσης (μπροστά στις κάμερες και σε εκατό ανθρώπους) είπε πως δεν πήρε “άνωθεν εντολή” αλλά … αυτός ο ίδιος αποφάσισε να κόψει τον Τζαφέτα γιατί ένας συνεργάτης του, υπάλληλος του Δήμου, του έστειλε σε screenshot μια ανάρτηση του Τζαφέτα που μιλούσε για “παλιάτσους” και αναδημοσίευε ένα ποίημα του Θανάση Τριαρίδη που “έβριζε το θέατρο”. Ο Τάτσης, μεταξύ των άλλων, είπε κατά λέξη: “δεν μπορούσα να εμπιστευτώ κάποιον που είναι υβριστικός”. Και κατόπιν συμπλήρωσε: “έτσι, για να απαλλαγώ από αυτόν, του είπα ψέματα πως υπήρχε εντολή άνωθεν”. Και συνέχισε λέγοντας πως μίλησε για “επόμενες δουλειές τον χειμώνα” για να κλείσει κάπως το τηλέφωνο. Κι όλα αυτά … ειπώθηκαν σε μια συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου όπου τα πάντα βιντεοσκοπούνται και μένουν στο διηνεκές (αξίζει να δει κανείς την βιντεοσκόπηση, δεν θα πιστεύει στα αυτιά και στα μάτια του…)
Η κατάληξη της διαδικασίας είναι ακόμα πιο απίθανη και εξοργιστική, καθώς ο Δήμος αποφάσισε πως η καταγγελία είναι “αναπόδεικτη” και το θέμα “είναι λήξαν”….
Όποιος διαθέσει την ψυχραιμία και την υπομονή να παρακολουθήσει τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, μπορεί να κάνει γνώριμες αναγωγές της αμυντικής τακτικής του πολιτικού συστήματος, τις οποίες έχει βιώσει και σε πολύ πιο επώδυνα και εγκληματικά ζητήματα. Χωρίς το παραμικρό σημάδι έκπληξης υπάρχει ο πρόθυμος αποδιοπομπαίος τράγος που θα σηκώσει το βάρος της ευθύνης, στην προκειμένη περίπτωση ο Τάτσης, με την μάλλον αστεία και σχεδόν παράλογη εκδοχή της ιστορίας του. Υπάρχουν τα βαριά πεπόνια που είναι υπεύθυνοι ουσιαστικά όχι μόνο για την επιλογή και την καταλληλότητα (και δεν περιορίζομαι σε καλλιτεχνικό επίπεδο) του κάθε Τάτση, αλλά και για τις ανακλαστικές αντιδράσεις απέναντι σε κάθε ανάλογο κρούσμα. Τόσο ο πρόεδρος του θεάτρου όσο και ο δήμαρχος, επικαλούμενοι όρκους στο Θεό ή παντελή άγνοια, αλλά και την τόσο βολική έλλειψη αποδείξεων (αυτών που το συγκεκριμένο σύστημα θεωρεί έγκυρες) σφράγισαν το θέμα με την περιβόητη και χιλιοχρησιμοποιημένη λύση του επιδέσμου που λέγεται διακομματική επιτροπή για το θεσσαλικό θέατρο.
Θα ήταν εγκληματικό να παραβλέψουμε την τελευταία τρύπα της φλογέρας, αυτή του καλοθελητή ρουφιάνου, του υπαλλήλου που εξαντλούσε τον χρόνο της εργασίας του για να παρακολουθεί τις αναρτήσεις του κάθε Τζαφέτα και να ενημερώνει τους αρμόδιους πόσο κακό παιδί είναι. Ίσως μια ανάλογη τακτική στις επαφές του να έδινε και στον Τζαφέτα τις αποδείξεις που θα έπειθαν το συμβούλιο εκείνη τη μέρα.
Όποιος θεωρεί το θέμα λήξαν χωρίς να σκιστεί καλσόν, είναι συνεργός σε μια τακτική που δεν έχει απλά σκοπό τον αποκλεισμό κάθε αντιφρονούντα από τη δυνατότητα εργασίας, αλλά και τον εκφοβισμό του πως αν εξακολουθήσει να στέκεται απέναντι, η τιμωρία του θα συνεχιστεί.
Στο όνομα όλων των Τραντόπουλων αυτής της χώρας, δεν υπήρξε φυσικά καμιά παραίτηση, καμιά περαιτέρω ανησυχία, ίσως να ήταν κλειστά και τα παράθυρα για να μην φυσήξει κάποιος πιθανός απρόσμενος ανοιξιάτικος αέρας. Γιατί, για κάθε μέρα που ο ήλιος κλείνει έναν νέο κύκλο, είναι τόσοι αυτοί που φροντίζουν να μας θυμίζουν πως μαζί είμαστε όλοι μόνοι μας.
(Αντί επιλόγου: δεν μου πάει σε καμιά περίπτωση η τήβεννος όπως σιχαίνομαι και την απάθεια. Το κείμενο είναι η προσωπική μου εκτίμηση και δεν θεωρώ σε καμιά περίπτωση πολυτέλεια τη δυνατότητα του κάθε πολίτη να κρίνει και να εκτιμά όσα συμβαίνουν γύρω του. Το βίντεο της επίμαχης συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου είναι διαθέσιμο ακριβώς για να μπορέσει ο καθένας να σχηματίσει τη δική του γνώμη).
