Έξι χρόνια πέρασαν από το reboot των In The Woods…, μετά από εκείνο το μακρύ διάλειμμα σχεδόν δύο δεκαετιών που το πέρασμά τους έσβηνε τις ελπίδες για νέα μουσική. Αναμφισβήτητα είχαν αφήσει το αποτύπωμά τους τη δεκαετία του ‘90, πρωτοπορώντας με το ιδιαίτερο και περίεργο αλλά πάντα απολαυστικό χαρμάνι του ήχου τους. Μετά από τρεις μαγικές δισκάρες (“Heart Of The Ages”, “Omnio”, “Strange In Stereo”) και τη γεμάτη καλούδια συλλογή τους “Three Times Seven On A Pilgrimage” με το καλημέρα των ‘00s, η ψυχεδελική μπάντα εξαφανίστηκε για τα καλά Μέσα Στα Δάση…
Η επιστροφή τους το 2016 με το “Pure” έφερε χαμόγελα σε πολλά στόματα και ένα από αυτά ήταν και το δικό μου. Έτσι όπως δεν είχαν επαναλάβει album τους δεύτερη φορά τη χρυσή δεκαετία, έτσι ακριβώς γύρισαν με φρέσκο ήχο και νέα πρόταση στο μελωδικό, προοδευτικό, μεταλλικό avant-garde. Και όχι μόνο αυτό, αλλά δύο χρόνια αργότερα εξέπληξαν ακόμα περισσότερο με το “Cease The Day” και έκαναν σαφές πως η επιστροφή δεν ήταν one-off. Α, μη ξεχάσω και το δώρο που μας έκαναν, να επισκεφθούν τη χώρα μας πρώτη φορά για live, 25 χρόνια μετά τη δημιουργία τους.
Ένας δεύτερος κύκλος με τρία albums κλείνει φέτος, με την κυκλοφορία του “Diversum”. Τι έχει αλλάξει λοιπόν εδώ; Πρωτίστως η σύνθεση, για μια ακόμα φορά. Με τον Anders Kobro στα τύμπανα ως μόνο φάρο του ονόματος “In The Woods…” από το 1991και τα υπόλοιπα μέλη να τον συνοδεύουν περίπου μια τριετία, ήρθε η στιγμή της αποχώρησης του James Fogarty, δηλαδή του ανθρώπου πίσω από τα φωνητικά (και κιθάρες και πλήκτρα και στίχους) της δεύτερης ενσάρκωσης της μπάντας. Τη θέση του πίσω από το μικρόφωνο έχει αναλάβει ο Bernt Fjellestad, μια υπέροχη φωνή που μαγεύει και καθηλώνει με τη χροιά, τις δυνατότητες και την τεχνική της.
Δεν γνωρίζω αν οι συνθέσεις γράφτηκαν πάνω στη φωνή του Fjellestad ή αν το album είχε ήδη γραφτεί όταν ανέλαβε να ηχογραφήσει, όμως το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό και ο Bernt πρωταγωνιστής στο νέο format των ITW. Μουσικά, σαφώς και το “Diversum” δεν μοιάζει με ό,τι άλλο έχουν δημιουργήσει οι Νορβηγοί εδώ και τρεις δεκαετίες και πέντε albums. Τραγούδια με βάση μελωδικού rock και προοδευτικών στοιχείων, λίγα ξεσπάσματα με πιο δυναμικά riffs και growls, μερικά μελαγχολικά doom περάσματα αλλά κυρίως με ευκολομνημόνευτα ρεφραίν που πιάνεις τον εαυτό σου να τραγουδάει ακόμα και αν δεν σε έχει εντυπωσίασει το album. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα “Master Of None” με το εντελώς alternative rock κουπλέ, “A Wonderful Crisis”, “Your Dark” με ένα από τα ομορφότερα ρεφραίν που ακουσα φέτος και “We Sinful Converge” με το Paradise Lost opening riff και το σχεδόν Nightwish chorus, ενώ το τραγούδι που ξεχώρισα ως πιο αγαπημένο είναι το επτάλεπτο “The Malevolent God” που άνετα μπαίνει σε ένα πιθανό “best of” από ολόκληρη τη δισκογραφία της μπάντας.
Η εκτέλεση των τραγουδιών είναι άψογη, η ερμηνεία ασύλληπτη, η παραγωγή κρυστάλλινη και ιδανική. Υπάρχει κάτι που πηγαίνει στραβά με το “Diversum”; Ναι. Το album δεν έχει αυτή τη “διαφορετικότητα” για την οποία μιλάει ο τίτλος του – ναι, δεν μοιάζει με καμία προηγούμενη δουλειά των Νορβηγών, όμως δεν περιέχει το στοιχείο της έκπληξης σε κανένα σημείο των 50 λεπτών του. Οι συνθέσεις έχουν το ίδιο μοτίβο, την ίδια λογική σε κουπλέ – γέφυρα – ρεφραίν και κάποιες φορές, θυμίζουν το ένα το άλλο. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει το avant-garde χαρακτηριστικό, αλλά στη θέση του υπάρχουν πολύ όμορφα, ποιοτικά τραγούδια με πιασάρικα ρεφραίν – και δεν βρίσκω κάτι μεμπτό σε αυτό.
Έχω την αίσθηση πως οι ITW πήραν αυτή την κατεύθυνση ηθελημένα, τουλάχιστον για αυτό το album και η επιλογή τους είναι απολύτως σεβαστή. Μπορεί το “Diversum” να είναι “ακίνδυνο” και άνευ εκπλήξεων, αλλά είναι τέλεια σμιλευμένο, αποφεύγει το skip και χαρίζει μερικά από τα πιο όμορφα tunes της χρονιάς.
Είδος: Avant-garde metal
Δισκογραφική: Soulseller Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 25 Νοεμβρίου 2022
Official Facebook page: https://www.facebook.com/inthewoodsomnio
