Οι Hatriot είναι από εκείνες τις thrash metal μπάντες για τις οποίες δεν έχω πλήρη εικόνα, κι ας μετρούν ήδη μια δεκαετία ζωής. Δημιουργημένοι το 2011 από τον αποχωρήσαντα τότε τραγουδιστή των Exodus, Steve “Zetro” Souza, και μετρώντας τρείς ολοκληρωμένες κυκλοφορίες έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν αρκετό “θόρυβο” γύρω από το όνομά τους.
Όταν ο πατέρας έφυγε για να επιστρέψει στην αγκαλιά των Exodus, τα φωνητικά ανέλαβε ο υιός και μπασίστας της μπάντας, Cody Souza. Οι Hatriot επιστρέφουν λοιπόν τρία χρόνια μετά το μέχρι στιγμής πιο δυνατό τους album, “From Days Unto Darkness”. Αυτή τη φορά το αποτέλεσμα είναι πιο ποικιλόμορφο σε σχέση με το άμεσο thrash “ηχοτοπίο”, παραμένοντας πάντα στην ίδια “in your face” κατεύθυνση. Στα δικά μου αυτιά το album ακούγεται σαν μια προσπάθεια η μπάντα να “ακουμπήσει” κι άλλα “παρακλάδια”, όπως για παράδειγμα το metalcore, χωρίς όμως να πέφτει στην παγίδα να “υιοθετήσει” και κάποια από τα κλισέ τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το “ισοπεδωτικό” εναρκτήριο “Horns & Halos”, με τον Cody να “καταθέτει” το λαρύγγι του, πράγμα το οποίο κάνει σε ολόκληρο το album. Ειδικά η χρήση διπλών φωνητικών (Souza style και brutal) δίνει μια ανεξήγητη επιπλέον ένταση στα ήδη “τσιταρισμένα” κομμάτια.
Το groove-άτο “The Hate Inside” δεν αφήνει περιθώρια χαλάρωσης. Όχι φίλε μου από το δεύτερο μόλις τραγούδι. Το δίδυμο των Kosta V. και Kevin Paterson στις κιθάρες, διαπρέπει “οργιαστικά” τόσο με την πληθώρα riffs (χαμός ακόμα και μέσα στο ίδιο τραγούδι), όσο και με τα γεμάτα ουσία solos του. Ο ορυμαγδός, στα όρια του death metal, στο “Verminous and Vile” αποτελεί ακόμη μια απόδειξη λατρείας για τη “βία” στη μουσική. Ίσως και το καταιγιστικό drumming του Nick Souza, του έτερου κανακάρη του “Zetro”, να παίζει το δικό του ρόλο σε όλο αυτό. Σίγουρα πάντως αποδεικνύεται πως τα παιδιά ακολούθησαν με επιτυχία τα βήματα του πατέρα τους.
Παρ’ όλες τις επί μέρους μουσικές “πινελιές” που συναντάς καθώς το album εξελίσσεται, μία είναι η σταθερά σε όλη την “εξίσωση”. Ότι οι Hatriot “επιτίθενται” ξανά και ξανά με κάθε τους τραγούδι. Από τη σκοτεινή εισαγωγή που οδηγεί στο “ξέσπασμα” στο “The Twenty Fifth Hour”, μέχρι το (κάντο σαν τους Exodus) “Only Red Remains”, μία μπουνιά δρόμος. Σχεδόν μετά τη μέση του album το Bay Area thrash DNA των Hatriot αναλαμβάνει “ηγετικό” ρόλο για να υπενθυμίσει από τι μέταλλο είναι φτιαγμένοι οι Αμερικανοί. Το ομώνυμο κομμάτι, με το ανελέητο blast beating του N. Souza είναι ένα ακόμη “λιθαράκι” στο “οικοδόμημα” του “The Vale of Shadows”. Μοναδική στιγμή ηρεμίας το instrumental ιντερλούδιο “Murderous Tranquility” το οποίο σε “οδηγεί” σε ένα δίλεπτο “μακελειό” και στο “Hymn For the Wicked”, και με το οποίο ολοκληρώνεται ένα 40λεπτο “σφυροκοπήματος” άνευ όρων.
Μη ρωτάς αν το “The Vale of Shadows” κατάφερε να ξεπεράσει τον προκάτοχό του. Εξάλλου δεν είναι αυτή η ουσία. Αυτό που περιμένεις από μια μπάντα σαν τους Hatriot είναι ποιοτικές συνθέσεις μαζί με ένα καλό “lesson in violence” που έλεγαν και κάποιες ψυχές. Αυτό ακριβώς παίρνεις με την ακρόασή του. Βάλε λοιπόν να ακούσεις και κάτσε να τις φας.
Είδος: Thrash/Death metal
Δισκογραφική: Massacre Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 22 Ιουλίου 2022
Facebook: https://www.facebook.com/hatriot
