Από τις εποχές που λέγονταν ακόμα “Unholy Cadaver”, κάπου στα mid-90’s, οι Hammers υπήρξαν πάντα μια ευρύχωρη, ανοιχτή πόρτα για πρόσωπα που θα κάλυπταν ανάγκες και αποφάσεις διαδρομής. Η ίδια ευπρόσδεκτη πρόθεση ελιγμού υπήρξε άλλωστε και στη μουσική έκφραση του σκάφους του ηγέτη/κιθαρίστα/τραγουδιστή John Cobbett, που δεν χάνει ευκαιρία να μας ξαφνιάσει.
Έξι χρόνια από την κυκλοφορία του εξαιρετικού “Dead Revolution”, o Cobbett μετρά και ποντάρει στις επιστροφές της συντρόφου του Sigrid Sheie στα πλήκτρα και τα φωνητικά, αλλά και της Jamie Myers που στέκεται ξανά πίσω από το ίδιο μικρόφωνο μετά από 16 χρόνια. Οι σημαντικές ενισχύσεις για τις νέες διαθέσεις του αρχηγού έρχονται με τις προσθήκες του νέου rhythm section, με δυο πρώην μέλη των Vektor, τον ντράμερ Blake Anderson και τον μπασίστα Frank Chin να κουμπώνουν ιδανικά.
Το “Overtaker” δεν είναι μόνο ένας ταιριαστός τίτλος για το νέο άλμπουμ, αλλά και ένα αντιπροσωπευτικό άνοιγμα. Αυτό που έχει ετοιμάσει ο Cobbett με τη νέα του ομάδα είναι πιθανά η πιο δύστροπη δουλειά του γκρουπ ως σήμερα. Οι ταχύτητες στη συντριπτική διάρκεια του άλμπουμ έχουν ανεβεί και ένας διαρκής μουσικός συναγερμός κυβερνά τις συνθέσεις. Η ταυτόχρονη πολυπλοκότητα των ρυθμών και των θεμάτων κάνει την κατεύθυνση να αγγίζει τα όρια του tech thrash και tech speed. Τα mid tempo μέρη ή τα σύντομα ακουστικά ξέφωτα είναι σπάνια και μοιάζουν με μικρούς κρίκους που συνδέουν μια τολμηρή ακολουθία τραγουδιών που τα χαρακτηρίζει ένα ελεγχόμενο χάος. Επιθετικά δύσβατοι οι HoM αρέσκονται σε τεχνικούς καλπασμούς απαιτητικού ρυθμικού υπόβαθρου και περίπλοκων ριφ ή εκκεντρικών leads που παρεμβάλλονται εμφατικά. Πάνω σε αυτό το πλέγμα υπάρχουν διαστήματα με διεστραμμένα πλήκτρα που αφήνουν τις 70’s prog επιρροές του Cobbett να αφήσουν το δικό τους σημάδι στο αποτέλεσμα.
Και αν όλα τα παραπάνω φαντάζουν κάπως απαγορευτικά για τον μέσο ακροατή, και στην πραγματικότητα είναι, το τελειωτικό χτύπημα έρχεται πολύ συχνά και από τα φωνητικά της Myers ή τις συνδρομές της Sheie. Οι μελωδίες και οι ερμηνείες ωθούν όλο αυτό το εκκεντρικό βήμα της μπάντας στην χώρα του απόκοσμου και του αλλόκοτου. Ελάχιστες είναι οι στιγμές που η φωνή θα χαϊδέψει πιο συμβατικά τα αυτιά του ακροατή, όπως συμβαίνει αντίστοιχα και με τη μουσική. Συνήθως, αρμονικά βουτηγμένη στο προκλητικό σύνολο του τραγουδιού, η Myers τραβά την αίσθηση σε μια γωνία ακόμα πιο μυστηριώδη και δύσβατη.
Τραγούδια σαν το “Don’t Follow the Lights” και “Orbweaver” λειτουργούν ιδανικά σαν περισκόπια που συμπεριλαμβάνουν τον βασικό χαρακτήρα του δίσκου, μια διεστραμμένη folk metal φλέβα διαπερνά το “The Raven’s Bell”, ενώ το “Aggressive Perfection” που ολοκληρώνει το ταξίδι, στέκεται αρχικά κάπως μακρύτερα για να το σπρώξει η εξέλιξη πιο κοντά στον σχηματοποιημένο πια χαρακτήρα του “Overtaker”.
Είναι ειλικρινά δύσκολο να ξεκλειδώσει κανείς τόσο γρήγορα τα λειτουργικά χαρίσματα ενός άλμπουμ που βασίζει πολλά στην πρόκληση και την υπέρβαση. Όποιος νιώθει βολικά σε αυτούς τους χώρους, θα αρχίσει γρήγορα να αποκαλύπτει την τυλιγμένη και αλλόκοτη γοητεία ενός δίσκου που απευθύνεται σε δεδομένο κοινό. Στην πραγματικότητα ο Cobbett άρχισε να δουλεύει το άλμπουμ το 2018 με αρχικό σκοπό να αποτελέσει ένα thrash side-project. Πολύς δρόμος διανύθηκε βέβαια από τότε και φτάσαμε σήμερα να είμαστε αντιμέτωποι με ένα άλμπουμ εξεζητημένης και απρόβλεπτης ενεργητικότητας.
Σε αυτή τη νέα παράξενη μουσική αποπλάνηση, οι HoM παρέμειναν αδίστακτοι απέναντι στις μουσικές ετικέτες και τα χαρακώματα, εξελίχθηκαν σε μια ανοιχτή μουσική ομάδα που συνεργάζεται μεταξύ της και από απόσταση, ένα μοντέλο που ο Cobbett υποστηρίζει πως θα δημιουργήσει τα επόμενα μουσικά τους βήματα.
Με αυτή την ανεξάρτητη κυκλοφορία που πετυχαίνει να υποτάξει την τεχνική σε έναν κόσμο γεμάτο ξένες, παράτολμες αλλά θελκτικές, ισχυρές αισθήσεις, ρίχνουν το γάντι στους τολμηρούς.
Είδος: Tech thrash / Progressive metal
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2 Δεκεμβρίου 2022
Bandcamp: https://hammersofmisfortune.bandcamp.com/
Facebook: https://www.facebook.com/hammersofmisfortune/
