Τέσσερα ευγενικά και ταλαντούχα “ζώα” αναλαμβάνουν να σε βοηθήσουν να αποφύγεις την πεζή πραγματικότητα και να σε συνοδεύσουν με το εμπνευσμένο, φορτισμένο post rock τους όχημα, σε φανταστικούς κόσμους και ιστορίες. Η μαγική ψυχαγωγία είναι το ζητούμενο και ο Δημήτρης Κορομηλάς επιχειρεί με όλο τον σεβασμό και την απαιτούμενη αγάπη να κοιτάξει πίσω από τις μάσκες.
Πολλά συγκροτήματα έχουν έρθει αντιμέτωπά με την «κατάρα του δεύτερου δίσκου». Η πρώτη κυκλοφορία έχει το προνόμιο του άπλετου χρόνου, της αθωότητας, του ενθουσιασμού .Ο δεύτερος δίσκος έρχεται συχνά μαζί με την πίεση του χρόνου, υψηλών προσδοκιών και λοιπών περιοριστικών συνθηκών με ότι αυτό συνεπάγεται για το αποτέλεσμα.
An extraordinary Rabbit: Το πρώτο άλμπουμ το δούλευα πέντε χρόνια αλλά και το δεύτερο άλμπουμ για δύο χρόνια το δουλεύαμε. Δεν υπήρχε πίεση. Βγήκαν όλα όπως έπρεπε να βγούν. Είχαμε πάρα πολύ χρόνο και λόγω της πανδημίας οπότε μπορέσαμε και τελειοποιήσαμε τα κομμάτια.
A majestic Fox: Δύο από τα κομμάτια ήταν έτοιμα από πριν και τα παίζαμε στην Ευρωπαϊκή περιοδεία οπότε ήταν πολύ καλά δουλεμένα.
Το “Chains for the Sea” εξακολουθεί να πάει πολύ καλά. Στο “WherePostRockDwells” έχει ξεπεράσει το μισό εκατομμύριο ακροάσεις.
An extraordinary Rabbit: Και το δεύτερο πάει καλά. Μπήκε σχεδόν σε όλα τα top10 της post rock παγκοσμίως. Αν δεν μπορείς όμως να βγεις σε περιοδεία να το προωθήσεις είναι λίγο ζόρι. Παλεύουμε να το προωθήσουμε και εμείς όσο μπορούμε μόνοι μας. Για το πρώτο άλμπουμ ήμασταν τριάντα μέρες περιοδεία στο εξωτερικό. Για το καινούργιο προγραμματίζουμε να βγούμε μέσα στο χειμώνα που έρχεται.
Πιστεύετε πως η διαδικασία του να βγείτε έξω έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να βρει το “Chains for the Sea” τον κόσμο του και να αποκτήσει την απήχηση που έχει;
An extraordinary Rabbit: Τον κόσμο τον είχε βρει ήδη. Η περιοδεία στο εξωτερικό ήταν περισσότερο γαλόνι που μας βοήθησε να ξεφύγουμε από το στερεότυπο της τοπικής μπάντας εδώ στην Ελλάδα.
Το πρώτο άλμπουμ συχνά λειτουργεί ως ένας λευκός καμβάς που παρέχει πληθώρα επιλογών. Στο δεύτερο άλμπουμ ο καμβάς έχει πλέων πάνω του καταγεγραμμένα πράγματα, έχει περίγραμμα. Νιώσατε πως στο “A Mother to Scare Away the Darkness” υπήρχε κάποιος περιορισμός στις κινήσεις, στις επιλογές που συνθετικά και ηχητικά έπρεπε να κάνετε;
An extraordinary Rabbit: Λίγο πολύ τα κομμάτια και στα δύο άλμπουμ γράφτηκαν με τον ίδιο τρόπο. Γράφω τη βασική μελωδία και μετά την φέρνω στη μπάντα και τη δουλεύουμε όλοι μαζί. Δεν άλλαξε κάτι. Ότι μου έβγαινε αυτό έπαιξα και στα δύο άλμπουμ. Άλλαξε όμως η δυναμική της μπάντας καθώς αλλάξαμε κιθαρίστα και μπασίστα.
Αν μπαίνατε σε μία διαδικασία να συγκρίνετε το πρώτο με το δεύτερο άλμπουμ που πιστεύετε ότι μοιάζουν και που διαφέρουν;
An extraordinary Rabbit: Πιστεύω ότι έχουμε καταφέρει κάτι που είναι δύσκολο να το κάνεις. Έχουμε δικό μας στυλ. Θα ακούσει κάποιος ένα κομμάτι και θα πει αυτό είναι Halocraft. Τώρα κατά πόσο πραγματικά ισχύει αυτό δεν ξέρω, ίσως να είναι και στο κεφάλι μου μόνο. Που διαφέρουν; Το “Chains for the Sea” είναι θλιμμένο άλμπουμ. Έχει μερικά χαρούμενα σημεία αλλά κατά βάση είναι θλιμμένο. Το “A Mother to Scare Away the Darkness” είναι το αντίστροφο, είναι πιο χαρούμενο.
Ο ήχος στο “A Mother to Scare Away the Darkness” κάποιες στιγμές παραπέμπει λίγο σε 80’s ποπ φόρμες.
An extraordinary Rabbit: Κοίτα, ειδικά το μπάσο θέλαμε σε μερικά σημεία να ακούγεται 80’s. Επίσης θέλαμε το άλμπουμ να είναι χαρούμενο και να τείνει λίγο προς τα εκεί, στην παλιά ποπ.
A majestic Fox: Και Disco λίγο . Και στο πρώτο και στο δεύτερο και στο τρίτο άλμπουμ που ετοιμάζουμε τώρα έχουμε τέτοια κομμάτια.
Δουλέψατε πάνω στο δεύτερο άλμπουμ σας μέσα στη πανδημία σε μία δυστοπική κατάσταση. Σε τι βαθμό σας επηρέασε αυτό. Με ποιο τρόπο άφησε η πανδημία το αποτύπωμά της πάνω στο “A Mother to Scare Away the Darkness”
An extraordinary Rabbit: Μέσα στη πανδημία και εμείς φοβόμασταν. Λέγαμε μη πεθάνουν και οι γονείς μου. Το “A Mother to Scare Away the Darkness” ήταν να κυκλοφορήσει ένα χρόνο πριν. Τον προηγούμενο χειμώνα. Όμως τα studio κλείσανε, πρόβες δεν μπορούσαμε να κάνουμε, δεν μπορέσαμε.
Το “A Mother to Scare Away the Darkness” είναι μέρος της τριλογίας “The witches’ Forest” στην οποία αποτελεί το prequel σε μία αφήγηση που δεν είναι γραμμική.
An extraordinary Rabbit: Ναι, και το τέλος στο “A Mother to Scare Away the Darkness” είναι η αρχή στο “Chains for the Sea” . Έτσι θα είναι και το επόμενο άλμπουμ, το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας το οποίο θα είναι διπλό άλμπουμ μοιρασμένο σε δύο μέρη. Θα έχει επίσης δύο διαφορετικές επιλογές για το τέλος της ιστορίας το true ending και το false ending ώστε ο καθένας να μπορεί να επιλέξει το τέλος που επιθυμεί.
Μέσες άκρες θα μπορούσατε να μας πείτε ποια είναι η ιστορία της τριλογίας; Να μας δώσετε μία περίληψη;
An extraordinary Rabbit: Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα μεσαιωνικό σύμπαν. Σε αυτόν τον κόσμο όταν κάποια γυναίκα εγκαταλείπει το παιδί της στο δάσος του βάζει μία μάσκα ζώου. Κατά κάποιο τρόπο ως τελετουργικό θυσίας στο δάσος με την δοξασία πως αν μετά από χρόνια έρθει για παράδειγμα κάποιο σκιουράκι να σε βρει αυτό είναι το παιδί σου που επέστρεψε. Για αυτό και τα παιδιά της ιστορίας φοράνε όλα μάσκες. Είναι παιδιά εγκαταλελειμμένα στο δάσος.
A majestic Fox: Στο δάσος ζει μόνη της μία γυναίκα. Εκεί ανακαλύπτει τα μυστικά του σύμπαντος και αλήθειες που είναι άγνωστες στην εποχή της και για αυτό τον λόγο οι άρχοντες την κατηγορούν ως μάγισσα και θέλουν να τη σκοτώσουν.
An extraordinary Rabbit: Η γυναίκα αυτή μαζεύει τα εγκαταλελειμμένα παιδιά και τα μεγαλώνει μόνη της. Τους μεταλαμπαδεύει τη γνώση της. Αφού την κατηγόρησαν ως μάγισσα τη σκότωσαν και αυτή και τα παιδιά. Ο μόνος που κατάφερε να φύγει είναι ο λαγός ο οποίος στο τελευταίο άλμπουμ επιστρέφει για να πάρει εκδίκηση. Αυτό τον καιρό μιλάμε με έναν κομίστα για να κάνουμε το “The witches’ Forest” κόμικ. Επίσης ετοιμάζουμε και ένα card game. Θα κάνουμε ένα παιχνίδι με τους χαρακτήρες της ιστορίας.
Αρκετά πρωτότυπη ιδέα για promotion
An extraordinary Rabbit: Θα βάζεις να ακούσεις Halocraft και θα μπορείς ταυτόχρονα να παίζεις και Halocraft the Game.
A majestic Fox: Η μπορεί κανείς αν δε του αρέσει η μουσική να παίζει το παιχνίδι μόνο.
Τα παιδιά του δάσους, ο λαγός, η αλεπού, η γάτα ο λύκος είναι και οι χαρακτήρες που ενσαρκώνετε πάνω στη σκηνή φορώντας μάσκες. Πως εισπράττετε ως αίσθηση αυτή τη διαδικασία; Πως αλληλεπιδρά ο κόσμος;
An extraordinary Rabbit: Αρέσει στον κόσμο. Πολλές φορές μπορεί να περάσει κάποιος τυχαία από ένα μαγαζί που παίζουμε και να μείνει μόνο για αυτό. Μπορεί να μην ξέρει ποιοι είμαστε, να μην έχει καμία σχέση με το είδος μουσικής και επειδή θα δει κάτι περίεργους τύπους πάνω στη σκηνή να πει: για να τσεκάρω. Ειδικά αν ο χώρος που παίζουμε έχει τζαμαρία, περνάει ο κόσμος από έξω και σταματάει να δει το θέαμα.
Θεωρείτε πως οι μάσκες βοηθάνε την επικοινωνία σας με τον κόσμο;
An extraordinary Rabbit: Πιστεύουμε πως είναι ένα καλό marketing move για να φέρεις κοινό. Αν αναβαίναμε κανονικά πάνω στη σκηνή θα ήμασταν απλά τέσσερα μούτρα. Ποιος νοιάζεται. Κάποια στιγμή είχα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη σε ένα live και ο κιθαρίστας φορούσε έναν σκυλοπνίχτη. Δεν θυμάμαι καν τι κομμάτια παίζανε αλλά αυτή η εικόνα μου έχει μείνει. Σκέφτομαι ότι θα έρχεται ο κόσμος στο live και κάτι θα του μένει. Είναι ένα έξτρα layer που μόνο καλό κάνει. Κακό κάνει μόνο σε εμάς που ταλαιπωρούμαστε πάνω στη σκηνή το καλοκαίρι.
A majestic Fox: Είναι δύσκολο να παίζεις πάνω στη σκηνή με τα κοστούμια και τις μάσκες αλλά προσδίδουν ένα θεατρικό στοιχείο που αρέσει στον κόσμο.
Με το προηγούμενο άλμπουμ περιοδέψατε αρκετά τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας. Τι είναι αυτό με το οποίο επιστρέψατε μέσα στις αποσκευές σας μετά από όλες αυτές τις εμφανίσεις;
An extraordinary Rabbit: Ήταν πολύ ωραία εμπειρία. Τώρα οικονομικά εννοείται στο πρώτο tour δεν βγάζεις λεφτά. Στο πρώτο tour πας για να δεις πως είναι η σκηνή, πως δουλεύουν τα πράγματα. Πολύ ταλαιπωρία δεν το συζητάμε αλλά περάσαμε και καλά. Άλλα live ήταν sold out αλλού είχαμε λίγο κόσμο. Ανάλογα με τον promoter.
A majestic Fox: Ήταν πολύ όμορφο που παίζαμε σε κόσμο που ήρθε για εμάς. Που μας ήξερε. Ακούσανε το άλμπουμ, τους άρεσε η μουσική, μάθανε για το live και ήρθανε.
Μέσα στην πανδημία καταφέρατε να διατηρήσετε την επαφή με το κοινό σας; Νιώθετε πως μετά από όλη αυτή την προσπάθεια ο covid σας πήγε ένα βήμα πίσω ή συνεχίζετε από εκεί που σταματήσατε;
An extraordinary Rabbit: Εννοείται πως μας πήγε πίσω. Για να κρατήσεις το κοινό σου πρέπει συνεχώς να έχεις κάτι να δίνεις. Αλλά πρέπει να έχεις και υλικό. Δεν μπορείς να ανεβάζεις συνέχεια τα ίδια, δεν έχει νόημα, spamάρεις. Πρέπει να έχεις καινούργιο υλικό, καινούργια live, καινούργιες φωτογραφίες καινούργια πράγματα. Αν κάθεσαι κλεισμένος μέσα στο σπίτι μέρα με τη μέρα χάνεις και έναν fan.
Το artwork και στις δύο δουλειές σας έχει μια καλαισθησία και μία ποιότητα που απάνια τη συναντάει κανείς σε αντίστοιχες δουλειές.
An extraordinary Rabbit: Πάντα καθόμουν και έκανα προσχέδια. Πολύ πρόχειρα καθώς δεν είμαι γραφίστας. Αλλά ήθελα να έχει το artwork αυτό το στιλ, να είναι λίγο noire, να έχει αυτά τα χρώματα. Έχουμε και τον Τηλέμαχο Μήλιο τον γραφίστα μας που είναι φίλος και έκανε πολύ καλή δουλειά.
Σε κάποιον που δεν έχει ακούσει ποτέ Halocraft, ποια δύο –τρία το πολύ κομμάτια θα πρότεινες λέγοντάς: άκου αυτά, αυτό είμαστε.
An extraordinary Rabbit: Θα πρότεινα το “ Vertigo, the Desire to Fall” και το “It has Awaken” από το πρώτο άλμπουμ και το “The Machine” από το καινούργιο.
Τα επόμενα σας βήματα ποια είναι;
An extraordinary Rabbit: Το άλμπουμ κυκλοφόρησε ψηφιακά το Νοέμβριο. Αυτή τη βδομάδα θα έχουμε στα χέρια μας τα test pressing από το βινύλιο το οποίο θα το κυκλοφορήσει το καλοκαίρι. Τα περισσότερα αντίτυπα έχουν φύγει ήδη σε preorder οπότε μένει να τα στείλουμε. Έχουμε κλείσει μερικά φεστιβάλ για το καλοκαίρι όπως το Mammothfest που είναι 8-10 Ιουλίου. Μεταξύ αυτών θα παίξουμε και σε festival στη Βουλγαρία στο Plovdiv.
Ποια είναι η γνώμη σας για την Ελληνική post rock σκηνή;
An extraordinary Rabbit: Το θέμα με το post rock όπως και με όλα αυτά τα είδη που είναι θλιμμένα και προσωπικά είναι πως δεν είναι μουσική που την μοιράζεσαι. Είναι μουσική που την ακούς μόνος σου. Αν ανεβάσει κάποιος ένα κομμάτι για παράδειγμα από τους Mogwai οι φίλοι του μπορεί να μην ασχοληθούν ιδιαίτερα. Επειδή είναι κάτι προσωπικό ο κόσμος δεν το μοιράζεται εύκολα. Δεν πιστεύω ότι το post rock μπορεί να γίνει ποτέ mainstream θα είναι πάντα underground.
Το post rock πάντως έχει κοινό στην Ελλάδα. Υπάρχουν και αξιόλογα συγκροτήματα και κόσμος που τα ακολουθεί. Θεωρείτε ότι όλη αυτή η σκηνή βρίσκεται σε ύφεση; Ότι έχει κάνει τον κύκλο της;
An extraordinary Rabbit: Αν κρίνουμε από το δικό μας πρόσφατο mini Ελληνικό tour δεν πιστεύω ότι βρίσκεται σε ύφεση. Ίσως ο κόσμος κάπου να είναι κουρασμένος αλλά εν μέσω πανδημίας, μόνο με εμβολιασμένους, παίζαμε καθημερινές και είχαμε sold out μαγαζιά. Και μεγάλα μαγαζιά.
A majestic Fox: Το post rock έχει φανατικό κοινό αλλά περιορισμένο. Δύσκολα θα μπορούσε να γίνει mainstream. Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και η έλλειψη στίχων. Ο κόσμος προτιμάει τραγούδια με λόγια. Θέλει να πάει σε μία συναυλία να τραγουδήσει. Παίζει και αυτό σημαντικό ρόλο.
Ο τελευταίος λόγος ανήκει σε εσάς τι θα θέλατε να πείτε κλείνοντας την κουβέντα μας.
An extraordinary Rabbit: Ανυπομονούμε να βγούμε ξανά και να παίξουμε μουσική στον κόσμο, χωρίς μέτρα, χωρίς πιστοποιητικά.
A majestic Fox: Να επανέλθουμε σε μια πραγματικότητα χωρίς covid
An extraordinary Rabbit: Ναι, με το που χαρήκαμε λίγο όταν γυρίσαμε από Ευρώπη τον επόμενο μήνα είχαμε lockdown. Εκεί που πας να κάνεις κάτι, τρως μία στο κεφάλι και κάθεσαι δύο χρόνια σε απραξία.
A majestic Fox: Και ειδικά όταν είναι η αρχή. Πας να κάνεις μία καλή αρχή, ξεκινάς δυναμικά και ξαφνικά σε σταματάνε βίαια χωρίς να μπορείς να κάνει κάτι για αυτό.
Ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα από κοντά στο επόμενο live
Bandcamp: https://halocraftofficial.bandcamp.com/album/chains-for-the-sea
Facebook: https://www.facebook.com/HalocraftOfficial
Συνέντευξη: Δημήτρης Κορομηλάς
