Οι Gods & Punks αποτελούν σήμερα την πιο επιφανή μπάντα της Βραζιλίας στον χώρο του Stoner/Doom Metal και στα 8 χρόνια της δισκογραφικής τους ζωής, παρουσιάζουν το 5ο άλμπουμ με τίτλο “Death”. Σε αυτό το “πόνημα” οι επικεφαλής Alexandre και Pedro Canhetti (αδέρφια) αναλαμβάνουν τα φωνητικά και το μπάσο αντίστοιχα και το line up ολοκληρώνεται από τον ντράμερ Gabriel Santiago και τον αδερφικό τους φίλο και κιθαρίστα από τους Blind Horse (η έτερη heavy rock μπάντα του Gabriel) Rodrigo Blasquez.
Ο εμβληματικός τίτλος “Θάνατος” αν και οικείος σε μια συνήθη doom θεματολογία στην προκειμένη περίπτωση παίρνει άλλη διάσταση μιας και αφορά στην προσωπική μάχη που έδωσε ο Alexandre για την υγεία του το 2021. Μια σπάνια ασθένεια που παρά λίγο να δώσει τέλος στη ζωή του, γέννησε ζοφερά συναισθήματα και αρνητικές σκέψεις σε έναν “αγώνα “ που αποτυπώθηκε πλήρως, με τον πιο αυθεντικό τρόπο στο εν λόγω άλμπουμ.
Από την πρώτη στιγμή και το “Slowburner”, γίνεται προφανές πόσο ταιριαστό είναι το μουσικό ιδίωμα που γέννησαν οι Black Sabbath και μεταλαμπάδευσαν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, για να περιγράψει την πιο μαύρη απόχρωση που μπορεί να σκεπάσει την ανθρώπινη ψυχή. Η “σταθερά” των αργόσυρτων αλλά αποφασιστικών κιθαριστικών riffs εξαπλώνεται, δίνοντας μια αίσθηση τολμηρών μπλουζ υπερβολών, μέχρι τα “ευαίσθητα” φωνητικά του Alexandre να οδηγήσουν σε άλλους κόσμους. Είναι στιγμές που δίνεται η εντύπωση ότι πάει να “ξεφύγει” σαν να φαλτσάρει αλλά είναι τόσο γνήσια εκφρασμένη η κατάθεση ψυχής, που συμπεραίνεις ότι δεν θα μπορούσε να γίνει πιο ιδανικά. Και πως αλλιώς να βγάλεις από μέσα σου αυτό που “σιγοκαίει” όταν “αυτές οι σκέψεις γίνονται σκόνη ενώ τα κόκαλα σκουριά”;
Πιο hard rock η προσέγγιση του “Loss of reality” με περισσότερα μελωδικά περάσματα, που άλλοτε θυμίζουν NWOBHM άλλοτε gothic με αρκετές εναλλαγές ώστε να κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο, πάντα σε ένα βαθιά συναισθηματικό φόντο. Ο ρυθμός είναι εμφανώς πιο γρήγορος και είναι με τέτοιο τρόπο δομημένο το κομμάτι ώστε να σου μεταδίδει την αγωνία και το άγχος για την επικείμενη απώλεια των αισθήσεων. Οι Gods & Punks δεν είναι εφησυχασμένοι στην σίγουρη θαλπωρή ενός χιλιοπαιγμένου είδους, αλλά προσθέτουν άφοβα πολλά προσωπικά στοιχεία μακριά από τα στερεότυπα κερδίζοντας τις εντυπώσεις.
Το συμπαγές riff σε εύθυμο τόνο που ανοίγει “The Night of a Thousand Days” γρήγορα μετατρέπεται σε ένα αργό τελετουργικό μοτίβο που σε αιχμαλωτίζει, με μπόλικες δόσεις μυστικισμού και όλες τις κακόβουλες δυνάμεις να σκοτεινιάζουν την ατμόσφαιρα. Ορισμός του ακατέργαστου ήχου σε μια παραγωγή “βρώμικη” που ξεκίνησε σαν demo από τις πρώτες ηχογραφήσεις με μια κιθάρα σε έναν υπολογιστή και απέκτησε ολοκληρωμένη μορφή διατηρώντας το αρχικό ύφος. Το τέλος του κομματιού είναι μια γλυκιά μελωδία ακουστικής κιθάρας και άλλων εγχόρδων με έντονο ανατολίτικο χρώμα που αφήνει μια μελαγχολική “επίγευση”.
Κάπου εκεί στο μέσο του άλμπουμ (“Decerebration”) αν και η ατμόσφαιρα παραμένει αμείωτα μυστηριακή οι ρυθμοί θα χαλαρώσουν, φωνητικές ακροβασίες (που θυμίζουν έντονα Ozzy) θα βγάλουν απόγνωση, ερχόμενες από το υπερπέραν, μέχρι την έκρηξη της ωμής ορχηστρικής δύναμης να εκτινάξει όλη την εγκλωβισμένη φόρτιση. Είναι το δεύτερο κομμάτι συνεχόμενα που θα διατηρήσει μια αίσθηση τρόμου και αγωνίας για το αναπόφευκτο, πριν έρθει το “The Space Between Spaces” να χαλαρώσει εντελώς τις διαθέσεις. με ένα απαλό ψυχεδελικό άσμα που θα μπορούσε να λειτουργήσει καταπραϋντικά, με μπλουζ χαρακτήρα αρκετά ιδιαίτερο, μακριά από τις τέσσερις πρώτες συνθέσεις. Ακόμη και όταν πάει να “ξυπνήσει” και να βγάλει μια ζωντάνια δεν μεταβάλλει δραματικά την προδιαγεγραμμένη του πορεία. Όλη η τακτική πειραματισμών που ακολουθούν πιστά οι Gods & Punks είναι που κάνει την ακρόαση κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσα.
Ακόμη και το “Archimedes Screw” αν και φαίνεται πιο “αδύναμο” από τα υπόλοιπα κομμάτια, συνεχίζει με την βασανιστικά “νωθρή” οπτική του να σε κρατά “βυθισμένο” σε μια ατέρμονη ψυχική οδύνη, για να πέσει η αυλαία με το αναπάντεχο “Black Box” που αλλάζει εντελώς το τοπίο. Μια σύνθεση εκπλήξεων με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά λίγο blues rock, λίγο jazz, πολλές ιδιαιτερότητες και μια κυρίαρχη σαγηνευτική μελωδία να δίνει τέλος σε ένα επώδυνο “ταξίδι” με μια πιο αισιόδοξη ματιά. Η αμφιβολία αν όλα όσα προηγήθηκαν ήταν αληθινά ή απλά μια καλά κρυμμένη σκοτεινή ανάμνηση, θα πλανιέται μετέωρη αφού παιχτούν και οι τελευταίες νότες.
Ο “Θάνατος” είναι μια δημιουργία που η ολοένα και αυξανόμενη τριβή μαζί της οδηγεί σε έναν εναγκαλισμό, αόρατο στην πρώτη ακρόαση . Οι παλιές ιδέες που βγήκαν στην επιφάνεια εκφρασμένες αρμονικά κι ένας συνδυασμός παραδοσιακών doom καταβολών και απρόβλεπτων αυτοσχεδιασμών χωρίς όρια, αποκαλύπτει τις τεράστιες δυνατότητες της μπάντας. Με όχημα την συνθετική τους επιδεξιότητα αφηγούνται μια αληθινή ιστορία που ξεκινά από την απρόβλεπτη επαφή με την άβυσσο για να επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών αποκομίζοντας ανοιχτές πληγές και τραύματα, στην πιο φορτισμένη συναισθηματικά κυκλοφορία για φέτος.
Είδος: Stoner/ Doom Metal
Δισκογραφική Εταιρεία: Electric Valley Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26 Ιουλίου 2024
Γιώργος Καπετανόπουλος
