Υπάρχουν εκεί έξω κάποιοι εξαιρετικά χαρισματικοί καλλιτέχνες, που ό,τι και αν έχουν «ακουμπήσει», έχει μετατραπεί σε «χρυσό». Υπάρχουν κάποιοι μουσικοί, που χωρίς κόπο, έχουν κατορθώσει να συνδέσουν το όνομά τους με το heavy metal, με την τεράστια «κληρονομιά» τους. Ένας από αυτούς είναι και ο συμπαθής στο εγχώριο και όχι μόνο κοινό, Kai Hansen. Μετά την τεράστια αλλά σύντομη καριέρα του με τους Helloween, ο αθεόφοβος βρήκε έναν ακόμη έξυπνο τρόπο να διοχετεύσει τις μουσικές ανησυχίες του. Ποιόν; Μα φυσικά, τους Gamma Ray! Τριανταπέντε χρόνια γεμάτα επιτυχίες, με 11 album μεγαλειώδους power metal, με αρκετούς ύμνους και ενώ εδώ και 10 έτη απουσιάζουν δισκογραφικά, το όνομά τους συνεχίζει να προκαλεί δέος, όταν ακούγεται. Μεγαλύτερό τους κατόρθωμα, ποιο άλλο από το ανυπέρβλητο “Land of the Free”, έναν δίσκο αντάξιο της μουσικής ευφυΐας που ακούει στο όνομα Kai Hansen. Ας δούμε όμως, πώς φτάσαμε ως αυτό το power metal «μνημείο»….
Ήταν ακριβώς 36 χρόνια πριν, πίσω στο 1988, όταν η παγκόσμια heavy metal κοινότητα υπέστη ένα απρόσμενο και απόλυτο σοκ, στο άκουσμα της είδησης της αποχώρησης του Kai Hansen από τους Helloween. Ο ίδιος ο Hansen «υιοθέτησε» την δικαιολογία ότι οι Γερμανοί είχαν «γιγαντωθεί» αρκετά και δεν μπορούσε να διαχειριστεί την επιτυχία, όμως οι «κακές γλώσσες» ανέφεραν οικονομικά προβλήματα, όπως και διάφορα, άλυτα ως εκείνη την στιγμή, θέματα με την δισκογραφική εταιρία τους, την Noise Records. Για τον επόμενο χρόνο, ο Hansen δούλεψε στο στούντιο με τους Blind Guardian, ενώ το 1989 αποφάσισε να δημιουργήσει το δικό του project, με το φιλαράκι του Ralf Scheepers, πρώην τραγουδιστή των Tyran Pace. Λίγο αργότερα, το project μετατράπηκε σε full μπάντα, με τους Uwe Wessel και Mathias Burchardt να παίρνουν θέση στο μπάσο και τα τύμπανα αντίστοιχα. Οι Gamma Ray ήταν πλέον γεγονός!
Πολύ γρήγορα, μόλις τον Φεβρουάριο του 1990, οι Γερμανοί κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους “Heading for Tomorrow”, ενώ λίγο αργότερα η μπάντα κυκλοφορεί και το Ep “Heaven Can Wait”, με τις προσθήκες των Dirk Schlachter στην κιθάρα και του Uli Kusch στα τύμπανα, με τον Mathias Burchardt να αποχωρεί. Τον Φεβρουάριο της επόμενης χρονιάς, οι Gamma Ray ξεκινούν τις ηχογραφήσεις για το δεύτερο album τους, σε ένα μικρό και απομακρυσμένο σπίτι στην Δανία. Το “Sigh No More” κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, με παραγωγό τον Tommy Newton και με ένα διαφορετικό στυλ από τον προκάτοχό του, εμπνευσμένο από τον πόλεμο στον Περσικό Κόλπο.
Παράλληλα, οι Γερμανοί ανακοίνωσαν και μία παγκόσμια περιοδεία, που περιελάμβανε 50 show. Μετά την περιοδεία στην Ιαπωνία, οι Wessel και Kusch αποχώρησαν λόγω προσωπικών διαφορών, με τους Jan Rubach και Thomas Nack των Anesthesia, να τους αντικαθιστούν. Με το νέο στούντιο των Gamma Ray να χτίζεται, η μπάντα ασχολήθηκε με το τρίτο της album το 1993, όταν και τελικά κυκλοφόρησε τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς. Το “Insanity and Genious” βρήκε τους Γερμανούς να γυρνούν στο αρχικό ηχητικό «πλάνο», ενώ τον Σεπτέμβριο του 1993 ξεκίνησε η περιοδεία “Melodic Metal Strikes Back Tour”, μαζί με τους Rage, Helicon και Conception.
Στο επόμενο διάστημα, η μπάντα βρέθηκε σε μια ιστορική στιγμή, αφού ο Ralf Scheepers αποφάσισε να αποχωρήσει για να ακολουθήσει το «όνειρό» του, να γίνει ο επόμενος τραγουδιστής των Metal Gods, Judas Priest. Παράλληλα, ο ίδιος πίστευε ότι η απόσταση είχε «περιορίσει» την θέση του στους Gamma Ray σε σχέση με τους υπόλοιπους, με το αμοιβαίο «διαζύγιο» να αποτελεί την σοφότερη λύση και για τις δύο πλευρές. Μπορεί την θέση του Rob Halford να μην την πήρε τελικά, όμως ο Ralf Scheepers δημιούργησε την δικιά του μπάντα, τους γνωστούς σε όλους μας, Primal Fear.
Οι Gamma Ray άρχισαν να αναζητούν τη νέα τους φωνή, όμως μετά από προτροπές των οπαδών και φίλων του Kai Hansen, αποφάσισε να αναλάβει ο ίδιος, όπως άλλωστε το είχε πράξει και στα πρώτα βήματα των Helloween. Το “Land of the Free” ηχογραφήθηκε στα Hansen Studio, μεταξύ Νοεμβρίου 1994 και Ιανουαρίου 1995 και κυκλοφόρησε στις 29 Μαΐου του 1995 από την Noise Records. Την παραγωγή ανέλαβαν οι Kai Hansen και Dirk Schlachter, τη μίξη ανέλαβε ο Charlie Bauerfeind και το mastering ο Ralf Lindner. Παράλληλα, στο album συμμετέχουν οι Sascha Paeth, Hansi Kürsch, Michael Kiske και οι Hacky Hackmann, Catharina Boutari, Axel Naschke. Το “Land of the Free” «σάρωσε», σε μια εποχή που το heavy metal «αργόσβηνε» και το alternative/grunge ήταν σε ανοδική τροχιά, κατορθώνοντας να κρατήσει την power metal «σημαία» ψηλά και να αποτελέσει ένα album-μνημείο του σκληρού ήχου.
Φτάνοντας στην περίοδο της «σύλληψης» του “Land of the Free”, μπορώ να φανταστώ τον Kai Hansen και τους Gamma Ray, προφανώς ευχαριστημένους με όσα είχαν καταφέρει μέχρι εκείνη την στιγμή, όμως σαν να τους έλειπε «κάτι», που θα «γέμιζε» με ικανοποίηση τόσο τα αυτιά τους, όσο πολύ περισσότερο το μυαλό τους. Άλλωστε, ο Hansen είχε αναφερθεί πολλάκις, στο ότι αναζητούσε εκείνο ΤΟ ALBUM, που αν μη τι άλλο θα έθετε νέες βάσεις, για την πορεία των Γερμανών προς την κορυφή, που θα «άγγιζε» το power metal όπως ο ίδιος το είχε οραματιστεί. Το ανήσυχο καλλιτεχνικό «πνεύμα» και η ευφυΐα του Hansen, ήταν εκείνες οι σταθερές που γέμιζαν με αισιοδοξία την μπάντα ότι τελικά θα τα καταφέρουν.
Η τελειομανία του Hansen, υποσχόταν έναν πανέξυπνο και εμπνευσμένο δίσκο ηχητικά, κατευθείαν από τον «πυρήνα» του power metal, με αυθεντικό metal «χαρακτήρα» και ουσιαστικό, χωρίς υπερβολές και ανούσιους πειραματισμούς. Ένα power metal album, που θα οδηγούσε τον ακροατή να δει απευθείας στην καρδιά του και να κατανοήσει τις αληθινές, λιτές, power metal διαθέσεις του. Τώρα, αν μπορούσε να φέρει την speed σφραγίδα του δημιουργού του, όπως και μια ιδανικά «πλεγμένη» επική «όρεξη», τότε ο Kai και η παρέα του θα είχαν «αγγίξει» το τέλειο. Το “Land of the Free” όμως, είναι πολλά περισσότερα από αυτά, ηχητικά. Είναι η φοβερή οξυδέρκεια ενός χαρισματικού μουσικού, να γνωρίζει τι «υλικό» λείπει και να το προσθέτει, με έναν τόσο «εξωγήινο» τρόπο, που να μοιάζει ανυπέρβλητο.
Είναι το μουσικό «θράσος» και η πίστη στην «μαγεία», ενός “old school” καλλιτέχνη, που δεν έλεγε να συμμορφωθεί με την ρουτίνα και την μετριότητα της εποχής. Ο Kai Hansen έψαχνε ένα ηχητικό «θαύμα», ένα album «αδάμαστου» power metal, που θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας. Ίσως η αποχώρηση του Ralf Scheepers τον «απελευθέρωσε», του έδωσε εκείνη την δύναμη να κινηθεί στα δικά του «χωράφια» και να δημιουργήσει εκείνον τον ιδανικό power metal ήχο, που θα ένωνε το παρελθόν, με το παρόν και το μέλλον της σκηνής.
Το “Land of the Free” ηχητικά, μπορεί να «κλείνει το μάτι» στο ένδοξο παρελθόν και παράλληλα να «οραματίζεται» ένα μεγαλειώδες μέλλον. Είναι εδώ, που οι Gamma Ray «αραδιάζουν» με περίτεχνο τρόπο, όλες τις ηχητικές επιρροές τους, «ντυμένες» με το μοναδικό power metal «κοστούμι» τους. Είναι ένα μυθικό ηχητικό δημιούργημα, ένα αριστουργηματικό power metal album.
Πέρα από το πόσο μαεστρικά «χτίστηκε» ηχητικά, οι Gamma Ray έδειξαν και ένα μοναδικά εμπνευσμένο, συνθετικό «πρόσωπο». Ίσως ήταν και αυτό που «έλειπε» από τις προηγούμενες τρεις δισκογραφικές προσπάθειες των Γερμανών, η «σταθερότητα» στην ποιότητα των συνθέσεων. Προφανώς και υπάρχουν δυνατές, μουσικές στιγμές και στα τρία πρώτα album, όμως σαφέστατα το “Land of the Free” δείχνει να υπερτερεί σημαντικά, σε αυτό το κομμάτι. Θα μπορούσες να «αραδιάσεις» ένα σωρό γραμμές, υμνώντας το ταλέντο, την ευφυΐα, την «μαγεία» και οποιαδήποτε άλλα κλισέ, για να αποδείξεις πόσο τεράστιος δίσκος είναι το “Land of the Free”, όμως στο τέλος της ημέρας και εμβαθύνοντας, θα ανακαλύψεις ότι ο παράγοντας X που «οδήγησε» αυτό το album σε υψηλές «πτήσεις», είναι το «ομαδικό» πνεύμα.
Αν θυμάμαι καλά, ήταν το 1999 σε μία συνέντευξη του Hansen, που εμμέσως πλην σαφώς είχε αναφερθεί σε αυτό, λέγοντας κάποια στιγμή ότι αν θέλεις να δημιουργήσεις ένα “killer-album”, θα πρέπει να είσαι όλη μέρα, κάθε μέρα από πάνω. «Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί» που έλεγε και μια ψυχή, ότι ακόμη και αν δεν έχεις κάποια ιδέα να προσφέρεις, ακόμη και αν δεν ξέρεις πώς να βοηθήσεις, είναι απαραίτητο να είσαι παρών, να λες την άποψή σου, να ακούσεις το κομμάτι, να γίνεις ένα με αυτό, να το αγαπήσεις σαν «παιδί» σου (γιατί στο κάτω κάτω, τέτοιο είναι), να «δεις» στην «ψυχή» του, να το κάνεις μέρος του εαυτού σου.
Και κάπως έτσι έπραξαν οι Gamma Ray εδώ. Δούλεψαν πάρα πολύ τα κομμάτια, έβαλαν όλο το ταλέντο και την φαιά ουσία που διέθεταν, έγιναν ένα με αυτά, τα αγάπησαν σαν «παιδιά» τους, με το αποτέλεσμα να τους δικαιώνει πανηγυρικά. Αριστουργηματικά riff, ευφάνταστα και περίτεχνα solo, μυθικό songwriting, καθηλωτικές ερμηνείες και μια επιβλητική ατμόσφαιρα, «ενώθηκαν» υπό τον τίτλο “Land of the Free”, χαρίζοντάς μας έναν ανυπέρβλητο power metal δίσκο. Για ποιο κομμάτι και τί να πρωτογράψεις; Για τον απίστευτο επικό ύμνο “Rebellion In Dreamland”; Για τους speed/power «οργασμούς», “Man on a Mission” και “Salvation’s Calling”; Για την φοβερή μπαλάντα “Farewell”; Για τα καλοστημένα mid-tempo “The Abyss of the Void”, “Time to Break Free” και “Afterlife”; Ή για τους power ύμνους “All of the Damned”, “Gods of Deliverance” και “Land o the Free”; Μέχρι και οι ορχηστρικές γέφυρες “Fairytale”, “Rising of the Damned”, “The Saviour”, «δένουν» αρμονικά με το όλο συνθετικό διακύβευμα της τέταρτης δισκογραφικής απόπειρας των Γερμανών. Το “Land of the Free” είναι εκείνο το album, που οι Gamma Ray «άγγιξαν» την συνθετική «κορυφή» που τους χάρισε την «αθανασία» και έχει μείνει «απάτητη» από τότε.
Το «παζλ» αυτής της μεγαλειώδους δισκογραφικής προσπάθειας, συμπληρώνει ένα επικό εξώφυλλο και μία άψογη παραγωγή. Το εξώφυλλο καταφέρνει να συνδυάσει ιδανικά το «παρελθόν» και το «μέλλον», μέσα από μία «προφητική» εικόνα, ενώ η παραγωγή κατορθώνει να αναδείξει τον επιβλητικό power metal «χαρακτήρα» του δίσκου, τονίζοντας το ηχητικό και συνθετικό «μεγαλείο» της πιο ώριμης «μορφής» των Gamma Ray.
Το “Land of the Free” είναι ένα μνημειώδες power metal album, ένας διαχρονικός «θησαυρός» του σκληρού ήχου. Οι Gamma Ray κατόρθωσαν να ξεπεράσουν εαυτούς ηχητικά και συνθετικά, «αγγίζοντας» κορυφές που δύσκολα θα έφταναν ή θα φτάσουν τόσο άλλες μπάντες, όσο και οι ίδιοι ξανά. Είναι ένας δίσκος, που «υμνεί» το «ομαδικό» πνεύμα, την ευφυΐα, την ωριμότητα και την αυθεντικότητα, μιας μπάντας και ενός ηγέτη, αφοσιωμένων στο “old school” heavy metal. Είναι εκείνο το album, που «γιγάντωσε» τον μύθο των Gamma Ray και τους εξασφάλισε μια «θέση» στο πάνθεον του «σκληρού» ήχου. Το “Land of the Free” ήταν, είναι και θα είναι σημείο αναφοράς, για το power metal. Στις 10 του Δεκέμβρη, οι συμπαθείς Γερμανοί θα επισκεφθούν την χώρα μας, στο πλαίσιο του εορτασμού των 40 χρόνων του Metal Hammer, στο Floyd, και εμείς θα είμαστε εκεί, για να απολαύσουμε πολλούς από τους ύμνους του “Land of the Free”. Εσείς, θα λείπετε; Αδράξτε την ευκαιρία, για το Metal Hammer και τους Gamma Ray, ρε γαμώτο!
Είδος: Power Metal
Δισκογραφική: Noise Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 29 Μαΐου 1995
Facebook
Website
