Ένας από τους σημαντικότερους ερμηνευτές που πάτησε το πόδι του σε αυτή τη γη, ο ασύγκριτος Freddie Mercury, η φωνή των μυθικών Queen έφυγε πρόωρα, νικημένος στην άνιση μάχη με το AIDS. Το βράδυ της 24ης Νοεμβρίου 1991, περίπου 24 ώρες μετά την έκδοση της δημόσιας δήλωσης πως έχει βρεθεί θετικός στον HIV και πάσχει από AIDS, ο Mercury πέθανε σε ηλικία 45 ετών στο σπίτι του στο Kensington. Η αιτία θανάτου ήταν βρογχική πνευμονία που προκλήθηκε από AIDS.
Ο στενός του φίλος Dave Clark των Dave Clark Five ήταν στην αγρυπνία δίπλα στο κρεβάτι όταν πέθανε ο Mercury. Η Mary Austin, η πρώην σύντροφός του και ένας από τους πιο αγαπημένους του ανθρώπους, τηλεφώνησε στους γονείς και την αδερφή του Mercury για να ανακοινώσει τα νέα, τα οποία έφτασαν σε εφημερίδες και τηλεοπτικά συνεργεία τις πρώτες πρωινές ώρες της 25ης Νοεμβρίου.
Ο Mercury εμφάνισε συμπτώματα HIV/AIDS ήδη από το 1982. Οι συγγραφείς Matt Richards και Mark Langthorne έχουν δηλώσει στο βιογραφικό τους βιβλίο, “Somebody to Love: The Life, Death, and Legacy of Freddie Mercury”, ότι ο Mercury επισκέφτηκε κρυφά έναν γιατρό στη Νέα Υόρκη για να εξεταστεί στη γλώσσα του (η οποία μπορεί να είχε τριχωτή λευκοπλακία, ένα από τα πρώτα σημάδια μόλυνσης) λίγες εβδομάδες πριν από την τελευταία αμερικανική εμφάνιση των Queen με τον Mercury στο Saturday Night Live στις 25 Σεπτεμβρίου 1982. Είχαν δηλώσει επίσης ότι είχε έρθει σε επαφή με κάποιον που είχε τότε μολυνθεί από τον ιό HIV την ίδια ημέρα της τελικής εμφάνισής τους στις ΗΠΑ, όταν άρχισε να εμφανίζει περισσότερα συμπτώματα.
Ο βρετανικός Τύπος συνέχισε τις φήμες τα επόμενα χρόνια, τροφοδοτούμενος από την ολοένα και πιο αδύναμη εμφάνιση του Mercury, την απουσία των Queen από τις περιοδείες και τις αναφορές των πρώην εραστών του σε περιοδικά. Μέχρι το 1990, οι φήμες για την υγεία του Mercury ήταν έντονες. Στα Brit Awards 1990 που πραγματοποιήθηκαν στο Dominion Theatre του Λονδίνου, στις 18 Φεβρουαρίου, ο Mercury έκανε την τελευταία του εμφάνιση στη σκηνή, όταν παρουσιάστηκε με τους υπόλοιπους Queen για να παραλάβει το Brit Award για την Ξεχωριστή Προσφορά στη Βρετανική Μουσική.
Ο Mercury και ο στενός κύκλος των συναδέλφων και φίλων του αρνούνταν συνεχώς τις ιστορίες. Έχει υποστηριχτεί κατά καιρούς πως θα μπορούσε να είχε βοηθήσει στην ευαισθητοποίηση του AIDS μιλώντας νωρίτερα για την ασθένειά του. Όμως ο Mercury κράτησε την κατάστασή του ιδιωτική για να προστατεύσει τους πιο κοντινούς του ανθρώπους. Ο May επιβεβαίωσε αργότερα ότι είχε ενημερώσει το συγκρότημα για την ασθένειά του πολύ νωρίτερα. Γυρισμένο τον Μάιο του 1991, το μουσικό βίντεο για το “These Are the Days of Our Lives” παρουσιάζει έναν πολύ αδύνατο Freddie στις τελευταίες του σκηνές μπροστά στην κάμερα. Ο σκηνοθέτης του βίντεο Rudi Dolezal είχε πει: “Το AIDS δεν ήταν ποτέ θέμα. Δεν το συζητήσαμε ποτέ. Δεν ήθελε να μιλήσει γι’ αυτό. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ήξεραν καν 100% αν το είχε, εκτός από το συγκρότημα. Πάντα έλεγε: Δεν θέλω να επιβαρύνω τους άλλους λέγοντάς τους την τραγωδία μου, να έρθουν στο στούντιο, για μια ή δύο ώρες τη φορά. Ο May είπε για τον Mercury: “Απλώς συνέχιζε να λέει. “Γράψε μου περισσότερα. Γράψε μου πράγματα. Θέλω απλώς να το τραγουδήσω αυτό και να το κάνω και όταν φύγω, μπορείς να το τελειώσεις”. Δεν είχε κανέναν φόβο, πραγματικά”.
Μετά την ολοκλήρωση της δουλειάς του με τους Queen τον Ιούνιο του 1991, ο Mercury αποσύρθηκε στο σπίτι του στο Kensington του Δυτικού Λονδίνου. Η πρώην σύντροφός του, Mary Austin, ήταν μια ιδιαίτερη παρηγοριά στα τελευταία του χρόνια και τις τελευταίες εβδομάδες έκανε τακτικές επισκέψεις για να τον φροντίσει. Κοντά στο τέλος της ζωής του, άρχισε να χάνει την όρασή του και έπεσε με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αφήσει το κρεβάτι του. Ο Freddie επέλεξε να επισπεύσει τον θάνατό του αρνούμενος τη φαρμακευτική αγωγή και έπαιρνε μόνο παυσίπονα. Στις 22 Νοεμβρίου 1991, ο Mercury κάλεσε τον μάνατζερ των Queen, Jim Beach στο σπίτι του στο Kensington για να ετοιμάσει την περιβόητη δημόσια δήλωση, η οποία κυκλοφόρησε την επόμενη μέρα:
“Μετά τις τεράστιες εικασίες στον Τύπο τις τελευταίες δύο εβδομάδες, θέλω να επιβεβαιώσω ότι έχω βρεθεί θετικός στον HIV και ότι έχω AIDS. Θεώρησα σωστό να κρατήσω αυτές τις πληροφορίες ιδιωτικές μέχρι σήμερα για να προστατεύσω το απόρρητο των γύρω μου. Ωστόσο, ήρθε η ώρα τώρα οι φίλοι και οι θαυμαστές μου σε όλο τον κόσμο να μάθουν την αλήθεια και ελπίζω ότι όλοι θα συμμετάσχουν μαζί μου, οι γιατροί μου και όλοι στον κόσμο στον αγώνα ενάντια σε αυτήν την τρομερή ασθένεια. Η ιδιωτικότητά μου ήταν πάντα πολύ ιδιαίτερη για μένα και φημίζομαι για την έλλειψη συνεντεύξεων. Καταλάβετε πως αυτή η τακτική θα συνεχιστεί”.
1972– Το “Doremi Fasol Latido” είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού space rock συγκροτήματος Hawkwind. Ηχογραφήθηκε στα Rockfield Studios και κυκλοφόρησε από τη United Artists. Έφτασε στο Νο. 14 των βρετανικών chart άλμπουμ.
Το rhythm section του Dave Anderson και του Terry Ollis αντικαταστάθηκε από τους Lemmy και Simon King, των οποίων το στυλ διέφερε σημαντικά από τους προκατόχους τους. Αυτό άλλαξε τη συνολική μουσική κατεύθυνση του συγκροτήματος. Ο Lemmy ήταν ένας ομολογουμένως κακός κιθαρίστας που χρησιμοποίησε την ένταση και τη σκηνική παρουσία για να καλύψει την έλλειψη ικανοτήτων του. Έγινε μπασίστας τυχαία αφού μπήκε στο συγκρότημα, νομίζοντας ότι αντικαθιστούσε τον Huw Lloyd-Langton. Ο Lemmy είχε πει:
“Ήξερα τον κιθαρίστα γιατί πήρε οκτώ ταμπλέτες acid και μετά δεν τον είδαμε ποτέ για πέντε χρόνια”.
1992– Το “Shine On” είναι ένα πακέτο με εννέα CD από το αγγλικό progressive rock συγκρότημα Pink Floyd, το οποίο κυκλοφόρησε από την EMI Records στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Columbia Records στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να συμπέσει με την 25η επέτειο των Pink Floyd σαν μπάντα ηχογραφήσεων και περιοδειών. Όλα τα CD έγιναν ψηφιακά remaster.
Τα οκτώ άλμπουμ που περιλαμβάνονται σε αυτό το κουτί είναι:
A Saucerful of Secrets/ Meddle/ The Dark Side of the Moon/ Wish You Were Here/ Animals/
The Wall/ A Momentary Lapse of Reason/ The Early Singles (bonus CD, με ακυκλοφόρητο υλικό).
1994 – Το “…For Victory” είναι το 5ο άλμπουμ του βρετανικού death metal συγκροτήματος Bolt Thrower. Ηχογραφήθηκε στα Showmill studios με παραγωγό τον Colin Richardson. Το album είναι το τελευταίο με τους Karl Willetts και Andrew Whale καθώς και οι δύο εγκατέλειψαν τη μπάντα και αντικαταστάθηκαν προσωρινά από τον πρώην τραγουδιστή των Pestilence, Martin Van Drunen, και τον Martin “Kiddie” Kearns (RIP) αντίστοιχα.
1998– Το “Garage Inc.” είναι άλμπουμ συλλογή με διασκευές τραγουδιών από το αμερικανικό heavy metal συγκρότημα Metallica. Κυκλοφόρησε από την Elektra Records. Περιλαμβάνει διασκευές τραγουδιών, διασκευές B-side και το “The $5,98 E.P. – Garage Days Re-Revisited”, το οποίο είχε εξαντληθεί από την αρχική του κυκλοφορία το 1987. Ο τίτλος είναι ένας συνδυασμός του “Garage Days Revisited” και του τραγουδιού των Metallica “Damage, Inc.”, από το “Master of Puppets”. Το εξώφυλλο του άλμπουμ παραπέμπει σε μεγάλο βαθμό στο EP του 1987. Το άλμπουμ περιλαμβάνει τραγούδια από καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει τους Metallica, συμπεριλαμβανομένων πολλών συγκροτημάτων από το new wave of british heavy metal, hard core punk συγκροτημάτων και διάφορα γνωστά τραγούδια.
