Οι Evergrey είναι από εκείνες τις μπάντες, που με την μουσική τους καταφέρνουν να “αγγίζουν” εκείνο το κομμάτι του εαυτού σου, τον εσωτερικό “ψυχισμό” σου, που το κρατάς καλά κρυμμένο και μόνο για σένα. Από την αρχή της καριέρας τους, εδώ και σχεδόν 30 χρόνια, ασχολούνται με εκείνη την dark “πτυχή” του εσωτερικού σου “κόσμου”, στοχεύοντας στην “αναλυση” των πιο “σκοτεινών” συναισθημάτων του ανθρώπου, όπως η απογοήτευση, ο πόνος, η απώλεια, η απελπισία, μέσα από την δική τους power/prog “ματιά”. Λίγο πριν τα 30στα γενέθλιά τους, οι Σουηδοί μας χαρίζουν ακόμα ένα “βαθύ” prog/power “αριστούργημα”, όπως άλλωστε συνηθίζουν τα τελευταία χρόνια, με το “Theories Of Emptiness” να συνεχίζει στα “εξελιγμένα” prog/power “μονοπάτια”, που η μπάντα τελειοποίησε από το “Hymns For The Broken” και έπειτα.
Είναι δεδομένο, ότι αν γυρίσεις σχεδόν 30 χρόνια πίσω και “ανατρέξεις” στην ηχητική “διαδρομή” των Evergrey, θα αντιληφθείς ότι οι Σουηδοί δεν έχουν αλλάξει πολλά από την κεντρική “ιδέα” τους. Ήθελαν έναν prog/power ήχο μοναδικό, ίσως και πιο ατμοσφαιρικό, που να “αναζητά” την ουσία του εσωτερικού ψυχισμού του ανθρώπου και ει δυνατόν να προσπαθεί να ρίχνει όσο περισσότερο “φως” μπορεί, σε μία “δύσκολη” η αλήθεια είναι “πτυχή” της ανθρώπινης ύπαρξης. Από την άλλη, είναι προφανές ότι οι Σουηδοί δεν έμειναν “στάσιμοι” σε αυτήν τους την ηχητική “ανακάλυψη”, αλλά κατάφεραν να την εξελίξουν και από το “Hymns For The Broken” και μετά, να την τελειοποιήσουν και να κατορθώνει να αποτελεί το απόλυτο “γιατρικό” για τους οπαδούς, στην αναζήτηση του εσωτερικού τους “κόσμου”. Οι Evergrey πλέον, δεν φοβούνται να “τσαλακωθούν” ηχητικά, δεν κάνουν δεύτερες σκέψεις στην επιθυμία τους για μια πιο “βαθειά βουτιά” στα “άδυτα” του συναισθηματικού “κόσμου” των ακροατών, αλλά με ουσιώδη ωριμότητα και μουσικό “θάρρος”, τολμούν να “φωτίζουν” τις πιο “σκοτεινές” γωνιές μιας ανθρώπινης ύπαρξης. Το “Theories Of Emptiness” παρουσιάζει μία φοβερή ηχητική “ισορροπία” progressive και power “διδαχών” της μπάντας, με μία πραγματικά αφοπλιστική, μελωδική και dark ατμόσφαιρα, δημιουργώντας εκείνο το επιθυμητό “περιβάλλον”, μέσα στο οποίο ο ακροατής θα “αναζητήσει” την “αλήθεια” της ψυχής του. Και θεωρώ βέβαιο, ότι με την prog/power ηχητική “αρμονία” των Evergrey και του νέου τους δίσκου, θα κατορθώσει τελικά να φτάσει σε αυτήν. Αυτό που εντυπωσιάζει για ακόμη μια φορά σε ένα album των Σουηδών, δεν είναι η άρτια progressive τεχνική ή τα καταιγιστικά power ξεσπάσματα, αλλά περισσότερο η καθηλωτική ατμόσφαιρα, που παρασύρει τον ακροατή στα “βάθη” της μουσικής των Evergrey. Και είναι απόλυτα αποδεκτό, αν θες να κατανοήσεις το μεγαλείο της prog/power ηχητικής “πανδαισίας” των Σουηδών, θα πρέπει αν μη τι άλλο να “βουτήξεις” σε αυτήν την “άβυσσο” τους, χωρίς φόβο αλλά με πάθος να φτάσεις μέχρι το τέλος. Το “Theories Of Emptiness” ηχητικά, συνεχίζει το σερί των Evergrey με υψηλών προδιαγραφών ποιότητας κυκλοφορίες, ενώ αποδεικνύει περίτρανα ότι οι Σουηδοί έχουν καταφέρει να τελειοποιήσουν και να κρατήσουν στην “κορυφή” τον μοναδικό prog/power ήχο τους.
Εκεί όμως που οι Evergrey κάθε φορά μοιάζουν να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση και να ξεπερνούν τους εαυτούς τους, είναι στο συνθετικό κομμάτι και ιδιαίτερα στην δημιουργία εκείνων των κατάλληλων συνθέσεων, που θα κατορθώσουν να “ξεδιπλώσουν” τις μουσικές “σκέψεις” των Σουηδών. Είναι πραγματικά απίστευτος ο τρόπος που προσεγγίζουν τα κομμάτια, και ενώ δείχνουν να κινούνται στο ίδιο μοτίβο, σε καμία περίπτωση δεν “καταντούν” μονότονα και βαρετά, αλλά καταφέρνουν να “αναδύουν” μία μοναδική “φρεσκάδα” και να ξεχωρίζουν για την απαράμιλλη έμπνευσή τους. Είναι επίσης μοναδικό, το πώς οι Evergrey κατορθώνουν να αναδεικνύουν εκείνα τα πιο “σκοτεινά” συναισθήματα του εσωτερικού ψυχισμού του ανθρώπου, όπως η απογοήτευση, η αποτυχία, η απελπισία, ο πόνος, η απώλεια, μέσα από τις συνθέσεις τους και η ικανότητά τους να τα μετατρέπουν σε “φωτεινές” μουσικές στιγμές, ικανές να δείξουν τον “δρόμο” προς την άκρη του “τούνελ”. Όπως σε κάθε album των Σουηδών, έτσι και εδώ πρωταγωνιστικό “ρόλο” έχουν τόσο τα καταιγιστικά power riff και τα περίτεχνα, μελωδικά progressive περάσματα, όσο και η σαγηνευτική dark ατμόσφαιρα, που σαν άλλη “σειρήνα” σε τραβάει στον επιβλητικό “βυθό” της μουσικής των Evergrey. Προφανώς και δεν λείπουν εκείνες οι πιασάρικες στιγμές, που κολλάνε στο μυαλό σου, όπως τα ρεφρέν των “Falling From The Sun”, “Say”, “One Heart” και “Misfortune”, ενώ θεωρώ αδύνατο να μην “χαθείς” στην “καταχνιά” των “We Are The North”, “Ghost Of My Hero” και “Cold Dreams”. Θα ήθελα να σταθώ λίγο περισσότερο στο “Cold Dreams”, καθώς η συμμετοχή του Jonas Renkse των Katatonia του δίνει μια πιο “σκοτεινή” “πνοή”, ενώ και η Salina Englund (κόρη του Tom Englund) μοιάζει να έχει μπει στα “παπούτσια” του “ρόλου” της. Αν ήθελα να ξεχωρίσω κάποια κομμάτια από το νέο δίσκο, μάλλον τα “Falling From The Sun”, “Say”, “We Are The North” και “Cold Dreams” δείχνουν να “κερδίζουν” την προσοχή μου έναντι των υπολοίπων, ίσως λόγω περισσότερο “βάθους”, όμως το “Theories Of Emptiness” αποτελεί μία “ευχάριστη” στιγμή στην ολότητά του, μπορεί να σε “διδάξει” ολόκληρο. Φοβερή δουλειά, για ακόμη μία φορά, από τον “άρχοντα” των πλήκτρων Rikard Zander, ενώ και ερμηνευτικά ο Tom S. Englund βρίσκεται σε τρομερή κατάσταση και αποδεικνύει γιατί είναι από τις κορυφαίες φωνές στο χώρο. Όσο για το rythm section, τι να πεις για την απόδοση των Danhage, Niemann και Ekdahl, που αποτελούν την “αθόρυβη” δύναμη της μπάντας. Το “Theories Of Emptiness” συνθετικά, καταφέρνει για ακόμη μία φορά να ξεπερνά τις προσδοκίες των οπαδών και δικαίως να στέκεται δίπλα στα υπόλοιπα αριστουργήματα των Evergrey.
Παράλληλα, το “Theories Of Emptiness” αποτελεί και τον τελευταίο δίσκο των Σουηδών με τον Jonas Ekdahl στα τύμπανα, που αντικαταστάθηκε ήδη από τον Simen Sandnes των Temic. Αυτό που προκαλεί εντύπωση, είναι ο τρόπος που χειρίστηκε η μπάντα την αποχώρηση του Ekdahl, προσδίδοντας αν θέλετε την σοβαρότητα, την σημαντικότητα και τον “οικογενειακό” χαρακτήρα που απαιτούσε η περίσταση. Σε μία φοβερή σκηνή στο τέλος του video του “Say”, κάτι που δεν το έχουμε ξαναζήσει, ο Ekdahl αφήνει τα drumsticks στα τύμπανα εμφανώς συγκινημένος, έρχεται μπροστά στην κάμερα και ευχαριστεί τους οπαδούς για όλα όσα έζησαν μέχρι σήμερα αποχωρώντας, αναδεικνύοντας τόσο το δέσιμο της μπάντας, όσο και το δέσιμο με τους οπαδούς της. Και ίσως πραγματικά αυτό να είναι η μουσική των Evergrey, αυτή η “μαγιά” που θα ενώσει το κοινό, αυτή η “αναζήτηση” των αυθεντικών συναισθημάτων, αυτός ο αληθινός και πλούσιος εσωτερικός “κόσμος” του ανθρώπου, αυτή η ανθρώπινη “πλευρά” του κόσμου.
Το “Theories Of Emptiness” είναι ακόμη ένα εξαιρετικό album, στην 30ετή πορεία των Evergrey στον prog/power χώρο. Ένας δίσκος ασύλληπτης ηχητικής και συνθετικής ποιότητας, “σμιλεμένος” στην prog/power “τελειότητα” των Σουηδών των τελευταίων χρόνων και πολύ περισσότερο με το ίδιο ευφυές και “βαθύ” μουσικό νόημα. Οι Evergrey συνεχίζουν απτόητοι, με την ίδια έμπνευση, την ίδια “φρεσκάδα” και το ίδιο πάθος, να δημιουργούν ευφάνταστα prog/power “διαμάντια”, που είναι αδύνατο να μην “κερδίσουν” την “εύνοια” των οπαδών της σκηνής. Οι Σουηδοί μοιάζουν να έχουν εκείνο το εκπληκτικό “χάρισμα”, να μιλούν κατευθείαν στην “καρδιά” των ακροατών και να “χάνονται” στον εσωτερικό τους “κόσμο”. Το “Theories Of Emptiness” αποτελεί ένα prog/power αριστούργημα και σαφώς είναι απαραίτητο για την δισκοθήκη κάθε οπαδού-λάτρη της σκηνής. Από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς, σίγουρα έχει θέση στις λίστες με τα καλύτερα album. Οι Evergrey έχουν τον τρόπο, απλά εμπιστευθείτε τους.
Είδος: Progressive/Power Metal
Δισκογραφική: Napalm Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 7 Ιουνίου 2024
Facebook
Website
