Το γερμανικό συγκρότημα Eloy δημιουργήθηκε το 1969, από τον κιθαρίστα Frank Bornemann. Το όνομά τους είναι εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας με τίτλο: “The Time Machine” του H.G. Wells. Στο βιβλίο, οι Eloy είναι μια μελλοντική (800.000 χρόνια αργότερα) ανθρώπινη φυλή, η οποία ζει με πανέμορφα πλάσματα μια παραμυθένια ζωή, σε ένα παραδεισένιο τόπο που θυμίζει τον Κήπο της Εδέμ, χωρίς προβλήματα, κακία και βάσανα. Με τη βοήθεια ενός ευφυούς επιστήμονα και της χρονομηχανής του, ανακαλύπτουν την τύχη του ανθρώπινου γένους.
Το συγκρότημα που έχει υποστεί αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή του, με τον Bornemann να είναι το μόνο σταθερό μέλος του, ξεκίνησαν ως hard rock με blues επιρροές (Album: “Eloy”, 1971). Ακολούθησαν τα “Inside” (1973) και “Floating” (1974), με πιο progressive rock ύφος. Ακριβώς πριν από 48 χρόνια (Ιούνιος του 1975), κυκλοφόρησε ο τέταρτος δίσκος με τίτλο “Power and the Passion” (στα Studio Nedeltschev, στην Κολωνία της Γερμανίας). Μιλάμε για έναν μεταβατικό δίσκο, στον οποίο το συγκρότημα αναπτύσσει μια ενιαία ιστορία από την αρχή ως το τέλος του δίσκου. Πιο συγκεκριμένα, ο Gordon Bennit (είχε γράψει τους στίχους του “Plastic Girl” στο δίσκο “Floating”), αφηγείται την ιστορία του Jamie, ο οποίος ως γιος επιστήμονα, έλαβε με κάποιο τρόπο ναρκωτικές ουσίες τις οποίες χρησιμοποιούσε ο πατέρας του στο εργαστήριο για πειράματα. Έτσι «μεταφέρθηκε» στο παρελθόν… στο Παρίσι του 1358. Εκεί γνώρισε την Jeanne, με την οποία συζητούν για τα προβλήματά τους και για το πως κατέληξαν εκεί. Στη συνέχεια βυθίζονται στον κόσμο των παραισθήσεων με τη βοήθεια ναρκωτικών, και με τη δύναμη ενός μάγου ταξιδεύουν στο χρόνο.
Τα μαγικά πλήκτρα του Manfred Wieczorke στην εισαγωγή του δίσκου, αλλά και το Mellotron ηλεκτρικό πιάνο στα “Love Over Six Centuries”, “Imprisonment”, “The Bells of Notre Dame”, “Mutiny”, είναι εκπληκτικά. Ο Manfred Wieczorke (πλήκτρα), ιδρυτής του γκρουπ, αποχώρησε μετά το “Power and the Passion”.
Στα “Journey into 1358”, “Daylight”, “The Zany Magician” και “Back Into the Present”, κυριαρχούν τα ξεσπάσματα της «βαριάς», ψυχεδελικής κιθάρας του Frank Bornemann. Όσο για τα “Love Over Six Centuries” και “Mutiny” διάρκειας 10 λεπτών το καθένα, αποτελούν έπη, με το ένα καλύτερο από το άλλο.
Το “Power and the Passion” αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του ύφους και του ήχου των Eloy, από το 1975 έως σήμερα. Επηρεασμένοι από τους Pink Floyd, κατατάσσονται στο symphonic / space / progressive rock. Ακολούθησαν δεκάδες δίσκοι, όπως τα “Dawn”, “Ocean”, “Poseidon Creation”, “Metromania”, “Colours”, “Planets” και πολλά ακόμα, στα οποία οι Eloy παραμένουν εντυπωσιακά πιστοί στο ύφος τους.
Frank Bornemann — vocals, guitar
Manfred Wieczorke — organ, piano, mellotron, synthesizers
Luitjen Janssen — bass
Detlef Schwaar — guitar
Fritz Randow — drums
Κείμενο: Κώστας Νασόπουλος
