Να ξεκινήσω με κάποια εισαγωγικά για τους Green Day. Είναι ένα συγκρότημα με το οποίο προσωπικά μεγάλωσα, και συνόδευσε τις μουσικές μου αναζητήσεις πίσω στη δεκαετία του ’90. Στον αιώνα που διανύουμε, έγραψε ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ και αναφέρομαι φυσικά στο “American Idiot”. Ένας δίσκος που αποτύπωνε με τρόπο κρυστάλλινο και διαυγή, την πολιτική παραφροσύνη των ΗΠΑ ,και ταυτόχρονα το νεοσυντηρητισμό των Ρεπουμπλικάνων. Έκτοτε, οι studio κυκλοφορίες τους, ουδέποτε κατάφεραν να αγγίξουν έστω και στο ελάχιστο, το μεγαλείο του “American Idiot”. Αξιοπρεπείς δουλειές, αλλά μέχρι εκεί.
Όταν οι διοργανωτές του Ejekt, που φέτος γιορτάζει τα 20 χρόνια, ανακοίνωσαν την έλευση της αμερικανικής μπάντας στη χώρα μας, για πρώτη φορά στη μουσική μας ιστορία, κύκλωσα κατευθείαν τη συναυλία αυτή στο καλεντάρι των must see events. Μετά τα όσα βιώσαμε χθες το βράδυ, θεωρώ ότι η επιλογή των διοργανωτών δικαιώθηκε στο απόλυτο. Ζήσαμε στιγμές, που θα μας συντροφεύουν για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Ας τα πάρουμε από την αρχή, και σύμφωνα με το πρόγραμμα της πρώτης ημέρας του φεστιβάλ. Οι ώρες από τις 17:00 έως και τις 19:30, ήταν από τις πλέον δύσκολες του φετινού καλοκαιριού. Ήταν λογικό, ο κόσμος που μαζεύτηκε στον περιβάλλοντα χώρο του ΟΑΚΑ με το που άνοιξαν οι πύλες, να ενδιαφέρεται περισσότερο για το πώς θα προστατευθεί από τη ζέστη παρά για τη μουσική που θα άκουγε εκείνη την ώρα. Ο δύσκολος κλήρος του opening act, έπεσε στους Overjoyed. Αυτό που κατάφεραν τα παιδιά, ήταν πραγματικός άθλος. Για μισή ώρα, με ενέργεια και πάθος που ξεχείλιζε, μας μετέφεραν στο κλασσικό hard/punk rock ιδίωμα που εκπροσωπούν. Με αναφορές σε Vodka Juniors και Sex Pistols, με πιασάρικα riffs και refrain, ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική η παρουσία τους. Η συμμετοχή του κοινού, και ο κόσμος που εν τέλει στάθηκε μπροστά στη σκηνή, ήταν τα στοιχεία εκείνα που πιστοποίησαν την πολύ θετική τους εμφάνιση.
Γύρω στις 18:20, ήρθε η σειρά των Inhaler. Οι συνθήκες εξακολουθούσαν να είναι δύσκολες, με τον ήλιο κυριολεκτικά να καίει. Η μπάντα από την Ιρλανδία, προσαρμόστηκε και αυτή με τη σειρά της στις ‘απαιτήσεις’ της θερμοκρασίας, και για 50 λεπτά, κυριολεκτικά μας κυρίευσαν με την απόδοσή τους. Η μπάντα από το Δουβλίνο, είναι κατά το κοινώς λεγόμενο μπαντάρα, και σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να αναζητήσετε τη μουσική τους. Το alternative/indie rock που παίζουν, παραπέμπει στους Editors και τους Stereophonics. Στους Depeche Mode και τους Stone Roses. Έχουν κυκλοφορήσει τρία studio album, και όπως όλες οι μπάντες από την Ιρλανδία, έχουν απίστευτη όρεξη για μουσική. Με τον εξαιρετικό frontman και κιθαρίστα, Elizah Hewson (το επίθετο είναι γνωστό…), να σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος της σκηνικής τους παρουσίας, μόνο οπαδούς και φίλους κέρδισαν από τη χθεσινή τους παρουσία. Με δέκα συνθέσεις και από τους τρεις δίσκους, με dark/new wave στοιχεία, πχ “Dublin in Ecstasy”, και με περισσότερο pop, πχ “A Question of You”, αγκαλιάστηκαν από το κοινό, όσο ελάχιστα support σχήματα. Θεωρώ επιβεβλημένη την εκ νέου έλευσή τους στη χώρα μας, σε κλειστό χώρο, που ταιριάζει περισσότερο με τη μουσική τους.
Inhaler Set List:
Dublin in Ecstasy
Love Will Get you There
Billy
A Question of You
Just to Keep you Satisfied
Who’s your Money On
X-Ray
It Won’t Always Be Like This
Your House
My Honest Face
υγ. Paul Hewson (aka Bono), πρέπει να είσαι περήφανος για το παιδί σου.
Ακριβώς στις 19:30, οι The Kooks ανέβηκαν στη σκηνή. Άλλα ηχοτοπία σε σχέση με τους Inhaler, ένα στιλ μεταξύ Arctic Monkeys, και με αρκετά στοιχεία reggae/ska και ολίγον τι από funk. Η μπάντα από το Brighton, που κάποτε θεωρούνταν το next big thing της βρετανικής σκηνής, για μία ώρα κατάφερε και αυτή με τη σειρά της να “κρατήσει” το κοινό και να φροντίσει για την ομαλή μετάβαση στο συναυλιακό hurricane των Green Day. Calm before the storm όπως συνηθίζουμε να λέμε. Από το πραγματικά πολύ αξιόλογο πρώτο τους άλμπουμ “Inside in/Inside Out”(2006) έπαιξαν αρκετά κομμάτια, φροντίζοντας επίσης να μας δώσουν υλικό από τις πιο πρόσφατες, λιγότερο rock, κυκλοφορίες τους. Απλά νομίζω ότι στο όλο κλίμα, ίσως να ταίριαζε καλύτερα μια περισσότερο δυναμική μπάντα.
Και να που για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σήμανε η ώρα των Green Day. Μια στιγμή που για χιλιάδες οπαδούς τους στη χώρα μας, ήταν πραγματικά ιερή. Στις 21:15, με την εισαγωγή του Bohemian Rhapsody, άρχισαν να προετοιμάζουν τους χιλιάδες που είχαν συγκεντρωθεί στο χώρο του ΟΑΚΑ, για την εμφάνισή τους. Άλλο ένα εισαγωγικό intro ακολούθησε, ενδεικτικό της μουσικής τους αφετηρίας, το Blitzkrieg Bop, με ένα χαριτωμένο αρκουδάκι να εισβάλει στη σκηνή, κερδίζοντας τη συμπάθεια, την αγάπη και το χαμόγελο των θεατών. Το κεντρικό video wall, “ντύθηκε” με το εμβληματικό εξώφυλλο του American Idiot, και οι Billie Joe Armstrong, Mike Dirnt και Tre Cool, “έσκασαν” στη σκηνή, ως ταύρος εν υαλοπωλείο.
Εμείς από κάτω, απλά να παραληρούμε. Έβλεπες νέα παιδιά, 15-17 χρονών, μαζί με μπαρουτοκαπνισμένους punk/rockers που κάποτε έλιωναν στο πικάπ ή στο cd player το Dookie, να έχουν γίνει μια μεγάλη οικογενειακή παρέα. Να μην αφήνουν στίχο να πέσει κάτω και να γνωρίζουν απέξω και ανακατωτά όλα τους τα τραγούδια. Η εισαγωγή εκάστου κομματιού, να προκαλεί κύματα ενθουσιασμού και απίστευτες εκδηλώσεις λατρείας.
Ο “πόλεμος” που ξεκίνησε με το American Idiot, συνεχίστηκε με το “Holiday”, επίσης από τον ίδιο δίσκο, καθιστώντας εμφανή το στόχο τους, να προσφέρουν ένα από τα μεγαλύτερα punk/rock n roll party, στη μουσική ιστορία αυτού του τόπου.
Με ήχο άψογο, -η ένταση ήταν αυτή ακριβώς που έπρεπε-, με stage-show που θα μνημονεύεται για δεκαετίες, και με την “επικοινωνιακή τους τακτική” να μας βάλουν εξαρχής στο παιχνίδι της συμμετοχής, τα παλικάρια από το Berkley της California, απέδειξαν ότι δικαιολογημένα γεμίζουν στάδια και κάνουν sold out περιοδείες σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. Ανέβασαν στη σκηνή για το “Know Your Enemy” μια θαυμάστριά τους, που τραγούδησε το κομμάτι παρέα με τον Billie Joe, σε μια από τις ομορφότερες σκηνές της χθεσινής βραδιάς. Έπαιξαν, σχετικά νωρίς είναι η αλήθεια, έναν από τους πλέον αναγνωρίσιμους ύμνους τους, το “Boulevard of Broken Dreams” καταφέρνοντας να κάνουν ακόμα και τα stands του festival να τραγουδάνε.
Συνέχισαν με το “One Eyed Bastard” από το “Saviors” (2024) και επέστρεψαν στα nineties με το “Longview” από το “Dookie”. Πριν την εκτέλεση του “Hitchin’ a Ride” απέτισαν τον πρέποντα φόρο τιμής στον Ozzy και τους Black Sabbath, παίζοντας την εισαγωγή του Iron Man. Το ίδιο έκαναν και στο “ Dilemma”, με το intro του Free Fallin’ του σπουδαίου Tom Petty.
Το “21 Guns” που ακολούθησε, ήταν επίσης ένα από τα κομμάτια που το sing along έδωσε και πήρε, όμως εκεί που κυριολεκτικά επικράτησε πανδαιμόνιο, ήταν στο “Basket Case”. Λογικό και πλήρως κατανοητό.
Τα δύο διαμάντια του American Idiot, “Wake me Up When September Ends” και “Jesus of Suburbia”, πυροδότησαν εκ νέου την ατμόσφαιρα, και το φινάλε έγραψαν τα “Bobby Sox” και “Good Riddance” έπειτα από 105 λεπτά. Η αλήθεια είναι ότι ένα τεταρτάκι ακόμα, το χρειαζόμασταν όλοι.
Έτσι απλά, μια από τις 15-20 κορυφαίες συναυλίες που έχουν γίνει στην Ελλάδα, τον 21ο αιώνα.
Green Day Set List:
American Idiot
Holiday
Know your Enemy
Boulevard of Broken Dreams
One Eyed Bastard
Longview
Welcome to Paradise
Hitchin’ a Ride
Coming Clean
Brain Stew
St. Jimmy
Dilemma
21 Guns
Minority
Basket Case
When I Come Around
Saviors
Wake me Up When September Ends
Jesus of Suburbia
Bobby Sox
Good Riddance ( Time of your Life)
