H εκκλησία του Aston βρίσκεται στο Warwickshire. Τελικά “απορροφήθηκε” από το Birmingham το 1911. Έγινε μέρος των West Midlands το 1974, όπως και πολλοί άλλοι πύργοι στο Warwickshire. Αποτελεί ένα πολύ χαρακτηριστικό ορόσημο, ακριβώς στο σημείο που η Aston Expressway αφήνει τον αυτοκινητόδρομο Μ6, κοντά στο ιστορικό Villa Park, όπου η Aston Villa παίζει τους εντός έδρας αγώνες της.
Η θρυλική καμπάνα των μυθικών Black Sabbath που ίδρυσε με το χτύπημά της στις 13 Φεβρουαρίου 1970 ένα ολόκληρο μουσικό ιδίωμα, θα χτυπήσει για τελευταία φορά στις 5 Ιουλίου. Τότε η αυθεντική σύνθεση των Ozzy Osbourne, Tony Iommi, Geezer Butler και Bill Ward, θα εμφανιστεί μαζί για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια, όταν θα ανέβουν στη σκηνή του Villa Park , στην αποχαιρετιστήρια εμφάνιση με τον τίτλο “Back to the Beginning”. Πολλούς μήνες νωρίτερα, ο Ozzy Osbourne είχε φροντίσει να προϊδεάσει την παγκόσμια μεταλλική κοινότητα, επαναλαμβάνοντας συχνά τη σφοδρή του επιθυμία για μια τελική παράσταση με την πρωταρχική τους σύνθεση, στην πατρίδα τους στο Birmingham. Στο μεταξύ, το περασμένο καλοκαίρι η Aston Villa είχε δημιουργήσει ένα διαφημιστικό σποτ για τη νέα της φανέλα, με πρωταγωνιστές τον Ozzy Osbourne και τον Geezer Butler, στο οποίο ακούγονταν αποσπάσματα του “Paranoid”.
Όμως η μεγάλη σημασία στην απόφαση του γκρουπ να κλείσει τον κύκλο στη γενέτειρά του, κρύβει μια αμφίδρομη σχέση που αναπτύχθηκε έντονα τα τελευταία χρόνια στην πόλη του Birmingham. Το ξεκίνημα έγινε το 2019, με μια κοινή προσπάθεια της Westside Business Improvement District (μια εταιρεία ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου που φροντίζει να λαμβάνει εισαγωγές από τοπικές επιχειρήσεις για βελτιώσεις στην περιοχή), της Canal & River Trust (υπεύθυνη για την ασφάλεια των καναλιών της πόλης) και του Δημοτικού Συμβουλίου του Birmingham. Με στόχο να αναδειχθεί η ανυπολόγιστη προβολή του πολιτιστικού προφίλ της πόλης μέσω της μουσικής των Black Sabbath, έδωσε στην οδική γέφυρα που διασχίζει το κανάλι στην Broad Street, κοντά στην πλατεία Centenary, το όνομα του γκρουπ. Ταυτόχρονα κατασκευάστηκε ένας πάγκος από τον αρχιτέκτονα και μεγάλο θαυμαστή του γκρουπ, Mohammed Osama, πραγματικά από βαρύ μέταλλο. Ο πάγκος διακοσμήθηκε με ένα έργο του Αιγύπτιου καλλιτέχνη Tarek Abeikawi, με τις χαρακτηριστικές μορφές των προσώπων των τεσσάρων, αυθεντικών μελών. Τα επίσημα εγκαίνια έγιναν την Τετάρτη 26 Ιουνίου 2019, με την παρουσία των Tony Iommi και Geezer Butler που έκαναν και βαρκάδα στο κανάλι, φωτογραφήθηκαν και υπέγραψαν δίσκους, εκατοντάδων φίλων του γκρουπ, υπό τους ήχους της tribute μπάντας Sabbra Cadabra.
Φτάνουμε στο Σεπτέμβριο του 2023, όταν η προσέγγιση και η χρήση της μουσικής των μύθων του heavy metal προήλθε από μια μάλλον απροσδόκητη πηγή. Ο Carlos Acosta, διευθυντής του Birmingham Royal Ballet, θεώρησε τους Black Sabbath σαν το ιδανικό θέμα για το δεύτερο μέρος σε μια τριλογία παραστάσεων στα πλαίσια του εορτασμού των 250 χρόνων της πόλης. Αν κάποιοι επιχείρησαν να καταλογίσουν την επιλογή του στο γεγονός πως ήταν πιστός οπαδός τους από παλιά, ο Κουβανός καλλιτέχνης υπενθύμισε πως μεγάλωσε σε μια χώρα στην οποία η μουσική αυτή ήταν ταμπού. Ο ίδιος είπε πως προέρχεται από την εργατική τάξη, όπως ακριβώς και οι Black Sabbath, και προσπαθεί να πετύχει τα ίδια πράγματα, οπότε αυτή είναι η ουσία της επιλογής του.
Το εγχείρημα “Black Sabbath: The Ballet” δεν ήταν μια ευθεία αφήγηση της ιστορίας του συγκροτήματος, ούτε μια ακολουθία χορών με τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους. Ήταν μια παράσταση τριών πράξεων, με τρεις διαφορετικούς χορογράφους, που ένωνε τα νήματά της στην τελική πράξη. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως παρά το ασυνήθιστο soundtrack, η χορογραφία εμπνεόταν από το heavy metal. Οι χορευτές μπορούσαν να εκτελούν ακριβείς πιρουέτες, αλλά παράλληλα ενσωματώνοντας κινήσεις headbanging, air guitar, moshing και stage diving.
Τον περασμένο χρόνο μια κινητοποίηση χιλιάδων ανθρώπων έσωσε από κατεδάφιση την ιστορική παμπ “The Crown”, κάποτε γνωστή σαν “General Elliott”, η οποία στάθηκε ο τόπος της γέννησης του heavy metal, φιλοξενώντας την πρώτη εμφάνιση των Black Sabbath, τότε γνωστών σαν Earth, το 1968. Η περιοχή Station Street του Birmingham, που ήδη αντιμετώπιζε τις δικές της προκλήσεις, φαινόταν καταδικασμένη να χάσει άλλο ένα κομμάτι της πολιτιστικής της ψυχής. Με το κλείσιμο κοντινών χώρων όπως ο κινηματογράφος “The Electric”, ο παλαιότερος κινηματογράφος που λειτουργεί στην Αγγλία, τα δυσοίωνα σύννεφα της πολιτιστικής διάβρωσης εμφανίστηκαν σοβαρά. Όπως υποστήριξε ο Tony Iommi,: “οι πόλεις σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο προστατεύουν τη μουσική τους κληρονομιά, το Birmingham δεν πρέπει να μείνει πίσω. Το “Crown” έχει τεράστια σημασία για εμάς και πολλές άλλες επιτυχημένες μπάντες”. Ο Jez Collins, ο οραματιστής πίσω από το Birmingham Music Archive, ήταν κατηγορηματικός: “πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το The Crown θα ξανανοίξει, πρέπει να το επαναφέρουμε στη ζωή σαν πολιτιστικό χώρο, έναν χώρο μουσικής και ένα μέρος που οι άνθρωποι θα θέλουν να επισκεφτούν”.
Η επιλογή του Villa Park ήταν μονόδρομος, καθώς είναι δεδομένη η σχέση των Sabs με τη Villa, ιδιαίτερα των Butler και Iommi, οι οποίοι δίνουν συχνά το παρών στους αγώνες της. Η σύνδεση με την πόλη και την ομάδα φαίνεται ξεκάθαρα και στην επιλογή της διάθεσης των κερδών της εκδήλωσης, που θα διατεθούν στο Νοσοκομείο του Birmingham για τη θεραπεία της νόσου Πάρκινσον, και στο παιδικό ίδρυμα Acorn, το οποίο υποστηρίζεται συνεχώς από την Aston Villa από το 2006.
Το “Back To The Beginning” θα περιλαμβάνει σετ από Metallica, Slayer, Pantera, Gojira, Halestorm, Alice In Chains, Lamb Of God, Anthrax και Mastodon. Στην ολοήμερη εκδήλωση θα συμμετέχει και ένα supergroup μουσικών. Οι καλλιτέχνες που έχουν ανακοινωθεί μέχρι στιγμής είναι οι Billy Corgan (The Smashing Pumpkins), David Draiman (Disturbed), Duff McKagan & Slash (Guns ‘n’ Roses), Frank Bello (Anthrax), Fred Durst (Limp Bizkit), Jake E Lee, Jonathan Davis (Korn), Kzzym Haeah (Korn), Mike Bordin (Faith No More), Rudy Sarzo, Sammy Hagar, Scott Ian (Anthrax), Sleep Token ii (Sleep Token), Papa V Perpetua (Ghost), Tom Morello (Rage Against The Machine), Wolfgang Van Halen και Zakk Wylde.
Ο συναγερμός και ο πανικός που προκάλεσε η είδηση ήταν αναμενόμενος, όπως αναμενόμενη είναι και η εκμετάλλευση του στιγμιαίου sold out από επιτήδειους της “μαύρης αγοράς”. Περισσότερο όμως αναμενόμενος από οτιδήποτε, ήταν ο αντίλογος και η σφοδρή κριτική σε αυτό. Τις περισσότερες φορές είναι το σύνηθες, τυφλό μίσος για κάθε τι μαζικό και μεγάλο, που για τους θιασώτες του underground είναι σαθρό και ξεπουλημένο. Ίσως γι’ αυτό και χαρακτηρίστηκε, μάλλον επιπόλαια, σαν “η τελευταία μεγάλη αρπαχτή της Sharon”, κόντρα στην επίσημη διαβεβαίωση του φιλανθρωπικού χαρακτήρα του γεγονότος.
Είναι αυτονόητο πως όποιος περιμένει να δει συναυλία του αυθεντικού line up των Black Sabbath το 2025, είναι απόλυτα εκτός πραγματικότητας. Ένας σύντομος αποχαιρετισμός θα είναι, με την τεράστια σημειολογική του αξία, με ολιγόλεπτη ζωντανή συνδρομή και παρουσία των τεσσάρων μύθων. Σε τέτοιες μοναδικές συγκυρίες μετρά η σημασία της παρουσίας, η αύρα του όλου γεγονότος, η τελευταία τελεία στον κύκλο. Όσοι περίμεναν πως θα έστηναν μια σκηνή στο προαύλιο μιας παλιάς φάμπρικας στην βιομηχανική περιοχή της πόλης και θα μοίραζαν φυλλάδια για το δίκιο του εργάτη στην είσοδο, μαζεύοντας χρήματα από οικειοθελείς προσφορές των θεατών, μάλλον χάνουν το δάσος. Ξέχωρα από το ότι σημαίνουν για τον καθένα μας χωριστά οι Black Sabbath, στατιστικά και αριθμητικά αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας, και αυτό είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο. Καλλιτεχνικά, η σημασία τους δεν σηκώνει πια συζήτηση, καθώς και στις πιο δύσκολες περιόδους τους παρέμειναν ξεχωριστοί και δημιουργικοί.
Πριν η τελευταία καμπάνα του Aston σιγήσει, ο πολεμιστής επιστρέφει πληγωμένος και κουρασμένος στο σπίτι του. Ακόμα και να ήθελα να του καταλογίσω εκείνες τις σοβαρές και υπαρκτές ευθύνες για όσα προηγήθηκαν πριν την κυκλοφορία του “13”, όλα είναι πια ιστορία. Ο κόσμος της μουσικής βιομηχανίας είναι γεμάτος από πισώπλατα μαχαιρώματα, σκληρές αδικίες, και καταστροφές φιλιών. Ο κόσμος της τέχνης σημαδεύεται από οικουμενικές αξίες που συνεχίζουν να ταξιδεύουν αλώβητες στο χρόνο. Και οι τέσσερις Brummies συνθέτουν μια από αυτές.
