Αν ο τίτλος “Return to Salem’s Gate” αναστατώνει το μυαλό σου, ανοίγοντας ένα μυστικό μονοπάτι σκοτεινής νοσταλγίας, τότε οι τύποι από το Los Angeles έχουν το μαγικό αντικλείδι να εισχωρήσουν στο μυαλό και την καρδιά σου. Πράγματι, οι ολόφρεσκοι Early Moods επιβεβαιώνουν ιδανικά τον υπαινιγμό του ονόματός τους, μεταφέροντας έναν έντονο αέρα από τις πρόωρες αλλά μόνιμες επιδράσεις και διαθέσεις του ήχου που εδραιώθηκε από το μυθικό κουαρτέτο του Birmingham.
Εύλογα θα αναλογιστεί κανείς, ποιος χρειάζεται πια σήμερα άλλη μια μπάντα που να ακολουθεί πιστά τις δέκα εντολές των αρχέγονων προφητών του doom, όταν οι κλώνοι των Black Sabbath πληθαίνουν ευκολότερα και από τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας. Πριν αφήσουμε κατά μέρος το μυαλό, δίνοντας χώρο στην καρδιά να απαντήσει με βάση όσα κερδίζει από το ντεμπούτο των φιλόδοξων Αμερικανών, ας προσδιορίσουμε με περισσότερη ακρίβεια με ποιους έχουμε να κάνουμε.
Έχει προηγηθεί ένα EP με τον τίτλο “Spellbound”, τον Απρίλιο του 2020, με πέντε τραγούδια που αποτέλεσαν την αρχή της εξέλιξης του γκρουπ. Μέχρι το ομότιτλο άλμπουμ τους, το κουιντέτο άφησε πίσω του αισθητά τις ηχητικές τακτικές που γέμιζαν το αποτέλεσμα με χαρμάνια που παρέπεμπαν από τυπικό stoner μέχρι και επιμεταλλωμένο garage. Αυτό που μας χαστουκίζει στο πρόσωπο πια είναι ένας ήχος με όγκο και καθαρή δύναμη, ένα αποτέλεσμα ιδανικό να κουβαλήσει αυτό το εθιστικό μοίρασμα του γκρουπ ανάμεσα στο doom metal και στο NWOBHM. Αν θέλεις να περικυκλώσεις τους Early Moods με συντεταγμένες, είναι βέβαιο πως μέσα σε αυτές θα υπάρχουν τυπικές σταθερές σαν τους Pentagram, τους Witchfinder General, Candlemass, αλλά και Trouble. Είναι αδύνατο να παραβλέψεις όμως και τις πυκνές δόσεις από άμεσο, αρχέγονο, αβίαστο μέταλλο που στήνει ακολουθίες από όμορφες ριφογραμμές. Έτσι, απέναντι από όλα τα προηγούμενα ονόματα θα σε τυλίξουν και εντυπώσεις των Satan και των AngelWitch, και κάπου ανάμεσα στις περαστικές αστραπές των αναγωγών, οι Καλιφορνέζοι κάνουν τα δικά τους με το προικισμένο ραβδί τους.
Πως λοιπόν καταφέρνουν να ξεχωρίσουν μέσα στη σημερινή πλημμύρα του vintage μιμητισμού, ακολουθώντας ένα μονοπάτι πολυσύχναστο; Οι απαντήσεις τους απέναντι στην απειλή της έλλειψης πρωτοτυπίας και αυθεντικότητας είναι ψυχή, τσαγανό και χαρακτήρας. Ξεκινώντας από τη φωνή του Alberto Alcaraz που αποτελεί μια διαρκή επίδειξη αυτάρκειας, έχουμε να κάνουμε με απρόσμενα ώριμες και ευθυτενείς ερμηνείες που ανυψώνουν και ξεχωρίζουν το υλικό τους. Το κιθαριστικό δίδυμο των Hernandez/Andrade στέκεται επιδέξια και έξυπνα ανάμεσα σε προφανείς επιρροές και υψώνει ογκώδεις τοίχους που σε κάθε πιθανή ταχύτητα αποδεικνύονται εξίσου απολαυστικοί και υποστηρίζονται από την παραγωγή. Μέσα σε ένα τόσο συμπαγές άλμπουμ, που θα προσεγγίσει με την ίδια απόλαυση ένα μεγάλο φάσμα των ακροατών του σκληρού ήχου, σταθμοί που σε παγιδεύουν λίγο παραπάνω είναι το εναρκτήριο “Return to Salem’s Gate”, το σκοτεινό ομότιτλο κτήνος, το επιβλητικό “Curse the Light”, ενώ το εντυπωσιακό φινάλε με το ασήκωτο doomy “Damnation”, και το ιδιαίτερο “Funeral Macabre”, μας αφήνει να μετράμε τις υποσχέσεις.
Το μέγεθος της ευχάριστης έκπληξης των Καλιφορνέζων νοσταλγών αντιστοιχεί στο ενστικτώδες, αφελές και ειλικρινές χαμόγελο κάθε πιστού φίλου έστω ενός από τα παραπάνω γκρουπ που μπορεί να αισθανθεί την πνοή τους κάπου μέσα σε αυτό το άλμπουμ.
Στη δήλωση του κιθαρίστα Eddie Andrade πως ο πραγματικός τους στόχος είναι το σημείο που οι Black Sabbath συναντούν το NWOBHM, η μοναδική και λακωνική απάντηση είναι πως το βέλος καρφώθηκε στο κέντρο.
Είδος: Doom/NWOBHM
Εταιρεία: RidingEasy Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 5 Αυγούστου 2022
Facebook: https://www.facebook.com/earlymoods
Bandcamp: https://earlymoods.bandcamp.com/album/early-moods
