Μια γνώριμη και δεδομένα σημαντική, και μια άγνωστη αλλά πολλά υποσχόμενη συναυλιακή εμπειρία ήταν οι δυο παράμετροι που καθόριζαν το αντίστοιχο δέλεαρ για την παρουσία στο Skyland, το βράδυ της Παρασκευής. Οι αγαπημένοι Αθηναίοι Allochiria ήταν το σίγουρο πράγμα, αλλά και οι Εδιμβούργιοι Dvne έχουν ήδη χαράξει γενναίες υποσχέσεις με το τελευταίο τους άλμπουμ του 2024, με τον τίτλο “Voidkind”, κάνοντας πολλά ζευγάρια αυτιών του ευρύτερου σκληρού ήχου να στραφούν προς το μέρος τους.
Θεωρώ προσωπικά πως η συνοδεία των Allochiria στους Σκωτσέζους ήταν αναμφισβήτητα αυτή που οριστικά μετέτρεψε την περιέργεια πολλών γι’ αυτούς σε φυσική παρουσία. Ήταν ξεκάθαρο από το άμεσο ζεστό χειροκρότημα, όταν το κουιντέτο πάτησε στο σανίδι του Skyland, πως η μπάντα είχε μπροστά της μυημένους και όχι απλά περίεργους.
Ένα από τα πολύτιμα δεδομένα που δεν έχουν αλλάξει από το 2008 και το ξεκίνημα αυτής της περιπέτειας για τους Αθηναίους, είναι η ζωντανή μεταφορά της ιδιαίτερης έκφρασής τους με τον ανάλογο σεβασμό στην αξία της. Με ένα set που βασίστηκε σθεναρά στο “Commotion” του 2023, καθώς παίχτηκαν έξι από τα οχτώ τραγούδια του (αν εκτιμήσουμε το “Interlude” σαν σύντομο οργανικό πέρασμα), άπλωσαν άμεσα τη γνώριμη καθηλωτική κουβέρτα που μας τυλίγει σε όλες τις εμφανίσεις τους. Παραβλέποντας ένα προσωρινό πρόβλημα στον ήχο που εμπόδιζε την Ειρήνη να έχει σωστή συνολική εκτίμηση, η μπάντα έβαλε σε πλήρη λειτουργία όλα τα σκοτεινά εργαλεία του sludge, του doom αλλά και τις κρυστάλλινες αντηχήσεις του post metal. Έχοντας όλοι τους αυτό το πάθος που μοιάζει με μια προσωπική βιωματική θυσία πάνω στη σκηνή, είναι δύσκολο να αφήσουν ασυγκίνητο όποιο ακροατή έχει μια μικρή υπόνοια απόγνωσης, οργής, προσωπικής πάλης και σκληρής πάλης κόντρα στη ματαιότητα, στη συνείδησή του.
Με εμβόλιμα το πάντα φινετσάτα σκοτεινό Counting Fives” από το “Thores”, το απλωμένο, πονεμένο κτήνος του “Archetypal Attraction to Circular Things” να γεμίζει και να αδειάζει την αγωνία του, όπως και την ερεβώδη οργή του K. από το “Omonoia”, το γκρουπ μας ταξιδεύει σε παλιότερα στιγμιότυπα. Παράπονο δεν θα είχαμε έτσι κι αλλιώς, όμως είμαστε προνομιούχοι καθώς πήραμε μια γενναία δόση νέου υλικού με τα τραγούδια “Celeste” και “8”, δυο μικρά παυσίπονα στην αναμονή του νέου άλμπουμ μέσα στο 2026.
“As sure as death”, η παράσταση των Allochiria ήταν ξανά μια μυσταγωγία, μια μουσική τελετή εξορκισμών προσωπικών και συλλογικών δαιμόνων, με μια συγκλονιστική και πάλι Ειρήνη να επιβραβεύει ιδανικά τις συντονισμένες ομοβροντίες των συμπορευτών της. Με το ευπρόσδεκτο και κλασικό φινάλε του “Darklight”, και μέσα σε γενική ευδαιμονία, αν έψαξα με επίμονη μανία να βρω κάτι που ίσως μου έλειψε, αυτό ήταν μόνο η αφιέρωση στην Παλαιστίνη, μέρες που είναι…
Allochiria setlist:
Ocean
Countung Fives
Celeste
We Have Nothing
Still Life
Archetypical Attraction to Circular Things
9
K.
8
Casualties
Darklight
Είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν σήμερα πια, και μετά την εδραίωση του “Voidkind” του 2024, τους Dvne σαν τους βασικούς εκπρόσωπους του ευρωπαϊκού “μαστοντονισμού”. Χωρίς να βρίσκομαι μίλια μακριά από την κρίση αυτή, την βρίσκω μάλλον άδικη και περιοριστική για το κουιντέτο από το Εδιμβούργο. Όπως όμως και να έχει, η συγκυρία να βλέπεις μια θυελλωδώς ανερχόμενη μπάντα στο peak της, είναι μια ευπρόσδεκτη πολυτέλεια. Ξαφνιάστηκα πολύ ευχάριστα στη διαπίστωση πως η συντριπτική πλειοψηφία των παρόντων είχε ήδη μια σεβαστή επαφή με τη μουσική τους, και τους υποδέχτηκε με ενθουσιασμό και ανυπομονησία.
Ανοίγοντας την εμφάνισή τους με το επιβλητικό “Si –XIV” από το “Etemen Ænka”, το δεύτερο άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2021, οι Σκωτσέζοι μας έσπρωξαν στο σύμπαν τους με οδηγό την επιστημονική φαντασία, και τον κιθαρίστα Victor Vicart να συμπράττει λειτουργικά με τον Dan Barter στα φωνητικά. Όπως ήταν αναμενόμενο το κυρίαρχο μέρος του set προήλθε από το “Voidkind”, ένα δίσκο που για πολλούς έκανε την κατεύθυνσή τους πιο προσιτή και συγκεκριμένη, μείωσε κάποιες πιθανές εκτάσεις σε διάρκειες, κράτησε όμως τα τραγούδια περιεκτικά. Από το πιο ντελικάτο “Eleonora”, με τα πολλά χρώματα, μέχρι το μεγαλειώδες και φιλόδοξο “Cobalt Sun Necropolis” που έκλεισε την ξενάγηση στο άλμπουμ ακριβώς όπως κλείνει και τον δίσκο, η σκηνική άνεση και πίστη που αισθάνονται οι Dvne για το πρόσφατο έργο τους ξεδιπλώθηκε φανερά.
Για όσους έχουν ακούσει τα δισκογραφικά τους έργα, οι Σκωτσέζοι εμφανίζονται ακόμα πιο επιτακτικοί αλλά πειθαρχημένα βάρβαροι πάνω στη σκηνή. Με τα έντονα περιστρεφόμενα θέματά τους στις κιθάρες, σαν περιορισμένα χρονικά, επαναληπτικά leads που αναλαμβάνουν να κουβαλήσουν μέρη των τραγουδιών, τα κυλιόμενα και επιβλητικά τύμπανα που ενισχύουν αυτή την εντύπωση πως σε καρφώνουν μέσα στα τραγούδια, έχουν απέναντί τους ηχοχρώματα από keyboards, που αφήνουν έξυπνα νέες εντυπώσεις να ανοίξουν τα τραγούδια. Με αυτό τον ελεγχόμενο βόμβο του πάθους, και τα εναλλασσόμενα φωνητικά που γυρίζουν σελίδες στις διαθέσεις, δεν ήταν λίγες οι στιγμές που μου έφεραν μια δυνατή εντύπωση από μια πιθανή ακραία εκδοχή των Long Distance Calling. Σαφώς οι Σκωτσέζοι είναι κάτι άλλο, που όπως φαίνεται βρίσκει το δρόμο του γρήγορα και πετυχημένα στο αντίστοιχο κοινό. Ίσως το ενδεικτικό παράδειγμα του υπέροχου “Pleroma”, μιας από τις κορυφαίες στιγμές της νύχτας, με την αρχαϊκή, σχεδόν αποκρυφιστική γοητεία του αποτελεί μια σοβαρή ένδειξη της σημερινής τους θέσης και περικλείει εμφατικά τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν: doom, sludge και post metal με μια έξυπνη προοδευτική νοοτροπία που ελίσσεται έξυπνα σε μια βομβώδη μελωδικότητα.
Κυκλώνοντας την περιήγηση του “Voidkind” με ένα άλλο τραγούδι από το “Etemen Ænka”, το “Towers”, αποχώρησαν σε μια πραγματική αποθέωση που τους ανάγκασε να επανέλθουν γρήγορα. Με άγριες διαθέσεις μιας διαρκούς κορύφωσης, γύρισαν στις μέρες του “Aurora Majesty” EP, και με την καταιγίδα του “Of Blade and Carapace” μας εγκατέλειψαν χορτάτους και εξουθενωμένους.
Μέσα στην ικανοποίηση της ζωντανής απόλαυσης μιας μπάντας που ζει τις μέρες των δημιουργικών προκλήσεων, η αναμονή για το επόμενο βήμα τους ήταν ήδη μια πιο συναρπαστική προοπτική.
Dvne setlist:
Si – XIV
Eleonora
Sarmatæ
Pleroma
Abode of the Perfect Soul
Cobalt Sun Necropolis
Towers
Encore:
Of Blade and Carapace
Φωτογραφίες – Βίντεο: Δημήτρης Ζαμπός
