Με την ερχομό αυτού του, ομολογουμένως, ιδιαίτερου album, οι Αμερικανοί Dispel κάνουν δισκογραφική εμφάνιση, αναλαμβάνοντας ένα δύσκολο εγχείρημα, την δημιουργία ενός concept album. Ο τίτλος του “Inferno” και θέμα διαπραγμάτευσής του η κόλαση του Δάντη.
Σίγουρα οι προθέσεις και το μεράκι είναι έκδηλο σε αυτήν την προσπάθεια, αλλά οι αστοχίες και η «αδύναμη» παραγωγή «προδίδει» το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα. Η δυνατότητα των Dispel για εξέλιξη είναι εφικτή αλλά θα πρέπει να εστιάσουν στα σημεία εκείνα που θα τους κάνουν να ξεχωρίσουν από τον σωρό των αμέτρητων κυκλοφοριών.
Κάποιες καλές ιδέες υφίστανται, αλλά χάνονται στις δαιδαλώδεις μουσικές συνθέσεις που εν τέλει γίνονται αδιάφορες ή απλά υποφερτές. Θα πρέπει να αναγνωρίσω ότι έχουν βάλει δύσκολα στον εαυτό τους βάζοντας τον πήχη πολύ ψηλά προσπαθώντας να ακολουθήσουν την διαδρομή στην κόλαση του Δάντη. Ίσως θα έπρεπε να βρουν πρώτα τον προσωπικό τους χαρακτήρα και στην συνέχεια να μπορέσουν να εκτελέσουν μια τόσο απαιτητική αποστολή.
Ηχητικά, έχω την αίσθηση ότι ακούω ένα soundtrack (κακής ποιότητας δυστυχώς) από το Dungeons & Dragons. Προσπαθεί σαν album να δημιουργήσει μια κλειστοφοβική διάθεση με ένα κλίμα επικό και πομπώδες, αλλά δυστυχώς θέλει αρκετή δουλειά, ειδικά οι κιθάρες έχουν τελείως απλοϊκό χαρακτήρα υποβαθμίζοντας τις συνθέσεις. Αυτό που σώζει πραγματικά την κατάσταση είναι η φωνή της Ravensea, η οποία σε σημεία είναι εκπληκτική και νομίζω ότι αυτό είναι το βασικό σημείο που θα πρέπει να επενδύσουν οι Dispel (φοβερή η μουσική χροιά της με έντονη ομοιότητα με εκείνη της Candia McKormack των Inkubus Sukkubus).
Επίσης ομολογώ ότι στα πιο ακουστικά περάσματα είναι πολύ πιο άρτιοι και η minimal ατμόσφαιρα τους ταιριάζει περισσότερο αναδεικνύοντάς τους ως ένα βαθμό. Ειδικά στα σημεία με το πιάνο φαίνονται οι πραγματικές δυνατότητες τους.
Οι επιρροές των Dispel είναι κυρίως από το φάσμα της gothic σκηνής με κάποια ελαφρά περάσματα από το metal. Συγκροτήματα όπως οι Nightwish, Ghost, Dark Moor και Inkubus Sukkubus, θεωρώ ότι είναι οι βασικοί πυλώνες έμπνευσης.
Το σύνολο του δίσκου φανερώνει τις γενικότερες αδυναμίες τους, που χρήζουν σαφούς βελτίωσης. Τα πιο δυνατά κομμάτια του “Inferno”, που μπορούν να αποτελέσουν τον οδηγό τους για το μέλλον, είναι το πολύ καλό και ακουστικό Glasya’s Heresy (Acoustic Version) και το Cistern of Treachery με την ηλεκτρονική διάθεση από την οποία διακατέχεται παρουσιάζοντας κάποιο ενδιαφέρον. Πέραν τούτου τα υπόλοιπα αναλώνονται απλά σε κάποιες ανούσιες και αδιάφορες στιγμές.
Συνοψίζοντας, μια μέτρια δουλειά από τους Dispel οι οποίοι χρειάζονται επειγόντως «μετάγγιση» χαρακτήρα και φρέσκιες ιδέες που σίγουρα δεν αποκαλυφθήκαν στο “Inferno”, αποτελώντας για τους Dispel την δική τους κόλαση του Δάντη….
Dispel line up:
Ravensea – Vocals
Scott Dispel – Drums & Keyboards
Sean Gallows – Vocals & Bass
Leonard (Maldurin) Kemenani – Guitar
Jamie (Valkyrie X) Baisden – Bass
Kate Farquharson – Piano
Joe Cilento – Acoustic Guitar
Barry Gelderblom – Vocal Narrative
“Inferno” tracklist:
Gate Prelude
Journey Into Limbo
Dispater’s Lust
Bog of Gluttony
Flames of Greed
Geryon’s Wrath
Glasya’s Heresy (Acoustic Version)
Rings of Violence
Citadel of Fraud
Cistern of Treachery
Escape Epilogue
Είδος: Goth Rock, Darkwave, Gothic Metal, Neo-Classical Rock, Dark Fantasy, Dark Electronica
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 12 Οκτωβρίου 2022
Official links:
Bandcamp: https://dispelmusic.bandcamp.com/album/inferno
Spotify: https://open.spotify.com/track/0zCX2hHiNc8a6k8rwLx5Hg
