Όταν πάει η κουβέντα στο black metal, θεωρώ δεδομένο ότι το μυαλό όλων μας “γυρίζει” γύρω από τους Celtic Frost, τους Venom, τους Mayhem, τους Immortal, τους Burzum, οι οποίοι αποτελούν και τα βαριά “χαρτιά” της σκηνής. Αυτοί όμως που κρατούν τον extreme ήχο “ακμαίο” ακόμη και σήμερα, είναι εκείνες οι μπάντες που έρχονται από τον “πάγκο”, που δεν είναι και τόσο mainstream, που έχουν δώσει “βάθος” στον black metal χώρο. Οι Σουηδοί Dark Funeral είναι μία τέτοια μπάντα, που αποτελεί σχήμα-κλειδί στον extreme ήχο και έχει καταφέρει πλέον να λογίζεται ως ένα από τα σημαντικότερα black metal group. Πέρα από το ντεμπούτο των Σουηδών “The Secrets Of The Black Arts”, που αποτελεί ένα album-σταθμό τόσο για την σκηνή όσο και για την μπάντα, εκείνος ο δίσκος που έδειξε τις πραγματικές “διαθέσεις” των Dark Funeral, ήταν το “Vobiscum Satanas” και διάδοχος του ντεμπούτου τους. Ας το πάρουμε όμως από την αρχή…
Θα πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο 31 χρόνια πίσω στην Στοκχόλμη της Σουηδίας, όπου οι David Parland γνωστός ως Blackmoon και Mikael Svanberg γνωστός ως Lord Ahriman, ενώνουν τις μουσικές “δυνάμεις” τους υπό το όνομα των Dark Funeral, αφού για περίπου ένα χρόνο, στα πρώτα βήματά τους, χρησιμοποίησαν το δεύτερο συνθετικό του Lord Ahriman. Μαζί τους, ο Paul Mäkitalo ή Themgoroth των Scum στο μπάσο και ο Joel Andersson ή Draugen στα τύμπανα. Χωρίς να χάσουν χρόνο, τον Ιανουάριο του 1994, οι Σουηδοί μπαίνουν στα Unisound Studios με παραγωγό τον τεράστιο Dan Swanö των Edge Of Sanity, για να ηχογραφήσουν το ομώνυμο Ep τους, που κυκλοφόρησε σχεδόν 4 μήνες αργότερα, στις 4 Μαΐου του ίδιου χρόνου. Παράλληλα, εκείνη ακριβώς την ημέρα, οι Dark Funeral έδωσαν και το πρώτο τους show στην Lusa Lottes Pub στο Όσλο της Νορβηγίας, μαζί με τους Gorgoroth και Marduk. Λίγο μετά την ηχογράφηση του “Dark Funeral” Ep, ο Draugen αποχώρησε από το group, για να τον διαδεχθεί ο Equimanthorn. Την αμέσως επόμενη χρονιά, οι Σουηδοί υπέγραψαν με την No Fashion Records και μπήκαν εκ νέου στο studio μαζί με τον Swanö, για να ηχογραφήσουν το ντεμπούτο full length album τους, υπό τον τίτλο “The Secrets Of The Black Arts”. Ένα επεισοδιακό album, αφού λίγο αργότερα επανηχογραφήθηκε στα The Abyss Studio με τον Peter Tagtgren των Hypocrisy, με ένα ακόμη νέο κομμάτι το “When Angels Forever Die” και μία διασκευή στο “Satanic Blood” των Von, αφού η πρώτη ηχογράφηση δεν πήγε και τόσο καλά.
Και κάπου εκεί, έχουμε φτάσει πλέον στα τέλη του 1996, ο Equimanthorn έχει αντικατασταθεί από τον Alzazmon, ο Blackmoon αποχώρησε μετά από εσωτερικές “διαμάχες” με τον Lord Ahriman και ο Necromass πήρε την θέση του. Έχοντας περιοδεύσει εκτενώς και λίγο μετά την The American Satanic Crusade Tour με τους Usurper, τους Acheron και τους Destroyer 666, οι οποίοι δύο τελευταίοι ακύρωσαν τελικά, τον Σεπτέμβριο μπαίνουν στα The Abyss Studio για να ηχογραφήσουν το δεύτερο album τους με τίτλο “Vobiscum Satanas”. Ο δεύτερος δίσκος των Dark Funeral, κυκλοφόρησε στις 27 Απριλίου του 1998 και ήταν το πρώτο album που εμφανίζεται ο Emperor Magus Caligula στα φωνητικά, ενώ είναι και το μοναδικό όπου εμφανίζονται οι Typhos στην κιθάρα και Alzazmon στα τύμπανα, με τον Lord Ahriman να είναι το μοναδικό μέλος που έμεινε από το ντεμπούτο τους. Οι ηχογραφήσεις διήρκησαν 12 μέρες, 9 με 21 Ιανουαρίου του 1997, στα The Abyss Studio με παραγωγό και πάλι τον Peter Tagtgren. To “Vobiscum Satanas” ήταν πλέον γεγονός, εμφανίζοντας ένα ακόμη πιο “σκοτεινό” και ταυτόχρονα πιο στιβαρό black metal “πρόσωπο” των Dark Funeral.
Είναι δεδομένο, ότι με το “The Secrets Of The Black Arts” οι Dark Funeral είχαν καταφέρει να βρούν εκείνο το ηχητικό “μονοπάτι”, που τους οδηγούσε καρφί στις πιο “σκοτεινές” γωνιές της κόλασης. Ίσως λίγο πιο “συγκρατημένοι” όσον αφορά τις black “ορέξεις” τους, όμως ήταν προφανές ότι είχαν ήδη στοχεύσει στα πιο “σκοτεινά” extreme “σοκάκια” και ήταν γεμάτοι αυτοπεποίθηση, βρίσκοντας εκείνο τον ήχο που ταίριαζε στα “θέλω” τους. Το “Vobiscum Satanas” είναι εκείνο το album, που τους βρίσκει “λυμένους” από τις όποιες “ανησυχίες” τους, πολύ πιο κατασταλαγμένους όσον αφορά το πόσο extreme μπορούσαν να γίνουν και σίγουρα πιο ώριμους, αφού είχαν ήδη “ανάψει” την “δάδα” με το ντεμπούτο τους. Ο δεύτερος δίσκος των Dark Funeral ήταν πολύ πιο “ωμός”, πολύ πιο βίαιος, με ένα ανελέητο “σκοτάδι” να τον “συντροφεύει”, έτοιμο να “κατασπαράξει” όποιον έστεκε απέναντί του και ένα αστείρευτο πλέον μίσος για οτιδήποτε έβαζε όρια, στεγανά, πλαίσια στην ευρύτερη έννοια της λέξης “ελευθερία”. Εδώ ήταν, που οι Σουηδοί βρήκαν πολύ περισσότερο πρόσφορο “έδαφος” να “αναλύσουν” μουσικά τα αντιχριστιανικά “πιστεύω” τους και να αναδείξουν όλες εκείνες τις ιδέες που τους οδήγησαν στην αποδοχή του LaVeyan Σατανισμού. Στο “Vobiscum Satanas” δεν θα βρεις “ίχνος” μελωδικότητας, παρά ένα ατελείωτο και “άγριο” ηχητικό έρεβος, που σε οδηγεί κατευθείαν στις πύλες της κόλασης. Οι Dark Funeral καταφέρνουν να δημιουργήσουν έναν τραχύ και στιβαρό black metal ήχο, κατορθώνουν να “ξεκλειδώσουν” εκείνο το “δωμάτιο” του μυαλού σου, που έχεις κρυμμένους τους φόβους και τους τρόμους σου και σε “στοιχειώνουν” με αυτούς. Πραγματικά, δεν σου αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης του black metal μεγαλείου τους, της “μαυρίλας” που “σκεπάζει” το κάθε μουσικό “βήμα” τους. Το “Vobiscum Satanas” είναι εκείνο το απαράμιλλο black metal ηχητικό μανιφέστο των Σουηδών, που δύσκολα μπορείς να ξεχάσεις αν το ακούσεις, ενώ αξίζει την θέση του στα κλασικά του ήχου.
Παράλληλα, το “Vobiscum Satanas” ξεχωρίζει εξίσου και για τον συνθετικό “όλεθρο” που σου προσφέρει. Μιλάμε για έναν δίσκο, που πέρα από την τραχύτητα και το “σκοτάδι”, μπορείς να απολαύσεις την συνθετική ευστροφία και μεστότητα του Lord Ahriman και της παρέας του. Τα riff “μαυρίζουν” ακόμη περισσότερο και σκορπούν τον “τρόμο”, τα solo “σκοτώνουν”, η ατμόσφαιρα πιο “άγρια” και αποπνικτική από ποτέ, ενώ οι ερμηνείες του Caligula θα “τρόμαζαν” και τον ίδιο τον διάολο. Οι Dark Funeral δείχνουν μια απίστευτη συνθετική ωριμότητα, γεμίζοντας με ένα παροιμιώδες “σκότος” τα 8 κομμάτια του album, ενώ και το songwriting συμβαδίζει με το έρεβος των Σουηδών. Με το “Vobiscum Satanas”, η μπάντα αποδεικνύει ότι βρήκε το σημείο επαφής μεταξύ των extreme black “ορέξεων” της και της δεδομένης συνθετικής ευφυΐας των Lord Ahriman και Emperor Magus Caligula. Η “αγριότητα” και ο καταιγισμός των riff στα “Ravenna Strigoi Mortii”, “Thy Legions Come”, “The Black Winged Horde” και “Ineffable King Of Darkness”, οι “σκοτεινές”, γεμάτες μυστικισμό “επικλήσεις” στον τραγόμορφο “βασιλιά” του κάτω κόσμου με τα “Slava Satan” και “Vobiscum Satanas”, η κακία και η βιαιότητα των “Enriched By Evil” και “Evil Prevail”, δημιουργούν έναν δίσκο απαράμιλλης black metal “ομορφιάς”. Όσο φοβεροί είναι οι Caligula και Lord Ahriman, άλλο τόσο εξαιρετικοί είναι και οι Typhos και Alzazmon, κρατώντας την ποιότητα του rythm section σε υψηλά επίπεδα. Το κάθε κομμάτι του δεύτερου δίσκου των Σουηδών, προσφέρει μοναδικές στιγμές black metal “ολέθρου”, ικανές να συγκινήσουν ακόμη και οπαδούς που δεν “τρελαίνονται” για τον extreme ήχο. Το “Vobiscum Satanas” έχει αυτό το “κάτι”, μία διαφορετική “μαγεία”, που το κάνει εντελώς ξεχωριστό album για τον σκληρό ήχο. Οι Dark Funeral στην δεύτερη δισκογραφική προσπάθεια τους, “ελευθερώνουν” έναν πιο επιβλητικό συνθετικό “χαρακτήρα”, ένα ακόμη πιο “μοχθηρό” black metal “πρόσωπο”.
Το “Vobiscum Satanas” είναι ένα “αψεγάδιαστο” black metal “αριστούργημα”. Ένα album, που διακρίνεται για το “έρεβος”, την βιαιότητα, την “μοχθηρία”, την λατρεία στο απόκοσμο. Ένας δίσκος απίστευτου ηχητικού και συνθετικού “ολέθρου”, ένα εκπληκτικό black metal μανιφέστο. Ένα album, που εδραίωσε τους Dark Funeral στον χώρο, που πρόσφερε ακόμη ένα “λιθαράκι” στο black metal “οικοδόμημα”. Το “Vobiscum Satanas”, είναι πλέον από τους δίσκους που λογίζονται ως κλασικοί στην σκηνή. Στις 22 Σεπτεμβρίου, οι Dark Funeral θα επισκεφτούν την χώρα μας και την Αθήνα για μία μοναδική συναυλία, για ένα απολαυστικό black metal show, μαζί με τους δικούς μας W.E.B., στο Gagarin 205. Είναι δυνατόν να λείπετε; Ακόμα το σκέφτεστε; Εμείς πάντως, θα είμαστε εκεί και θα σας περιμένουμε.
Είδος: Black Metal
Δισκογραφική: No Fashion Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 27 Απριλίου 1998
Facebook
Website
