Έντεκα χρόνια είναι ένα αρκετά μεγάλο διάστημα μεταξύ δύο κυκλοφοριών, όταν μια μπάντα θέλει να διατηρήσει το όνομά της στην επιφάνεια. Ειδικά όταν πρόκειται για ένα είδος όπως το brutal death metal (ταμπέλα και αυτή ρε φίλε!!!) με ένα συγκεκριμένο αριθμό ακροατών, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Ακόμη και για ένα συγκρότημα όπως είναι οι βετεράνοι του είδους, Καναδοί Cryptopsy.
Η μπάντα το 1996, με το album “None So Vile”, έδωσε νέα διάσταση στον ακραίο ήχο, θέτοντας υψηλότερα επίπεδα βαναυσότητας. Από τότε το είδος τραβήχτηκε από τα μαλλιά, πολλές φορές σε σημείο αστειότητας, με ακατάσχετη επίδειξη δεξιοτήτων και φωνητικά με το μικρόφωνο προσγειωμένο στο στομάχι αλλά οι Καναδοί με εκείνο το album θα αποτελούσαν πάντα σημείο αναφοράς για όλους τους επόμενους επίδοξους διαδόχους. Όπως σημείο αναφοράς αποτελεί και το μοναδικό original μέλος των Cryptopsy, ο ντράμερ “πυροβολαρχία”, Flo Mounier. Ο Γαλλοκαναδός παραμένει ένας από τους πιο υποτιμημένους ντράμερ του death metal και κακώς το όνομά του δεν αναφέρεται από ένα πιο ευρύ κοινό όταν η συζήτηση έρχεται στους πιο επιδραστικούς ντράμερ του ιδιώματος.
Ο Mounier παραμένει βασικό γρανάζι στη μηχανή των Cryptopsy εδώ και πάνω από 30 χρόνια, ακόμα και στην εποχή της λήθης και του “The Unspoken King” όπου φάνηκε να τους γυρίζουν την πλάτη αρκετοί από τους θαυμαστές τους. 11 χρόνια λοιπόν μετά την επαναφορά τους με το ομώνυμο album, οι Καναδοί ολοκληρώνουν τη δουλειά με τον 8ο δίσκο τους “As Gomorrah Burns”. Και αν δεν είναι αυτό μία καθ’ όλα πανάξια επιστροφή, τότε να πέσει φωτιά να μας κάψει και να έχουμε την τύχη των Γομόρρων.
Οι Cryptopsy μέσα σε 30 και κάτι λεπτά ισοπεδώνουν ό,τι μπαίνει στο διάβα τους, αφήνοντας πίσω τους μία απέραντη έκταση καμένης γης. Ένα ηχητικά τσιμεντένιο τείχος ορθώνεται μπροστά σου και αμέσως μετά κατακρημνίζεται πάνω στο δύσμοιρο κουφάρι σου. Εξέχουσα θέση καταλαμβάνει το εξοντωτικά γρήγορο και άκρως τεχνικό drumming του Mounier, το οποίο διακλαδώνεται αριστοτεχνικά με τις οροσειρές από riffs που εξαπολύει το δεξί χέρι του Christian Donaldson. Καμία έκπτωση στην ταχύτητα έναντι της άρτιας τεχνικής κατάρτισης ή το αντίθετο και πάντα με ακρογωνιαίο λίθο την ακατάσχετη πώρωση. Από κοντά και οι παρτιτούρες του πιο νεαρού της παρέας, του μπασίστα Olivier Pinard, οι οποίες πλασάρουν γερές δόσεις εφιάλτη ξεπηδώντας εκεί που δεν το περιμένεις ανάμεσα από τα κιθαριστικά riffs. Γενικά σε όλη τη διάρκεια του δίσκου δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην επόμενη στροφή, πράγμα που δε σε αφήνει δευτερόλεπτο να βαρεθείς. Και πώς θα μπορούσες άλλωστε;
Όσο για τα φωνητικά του Matt McGachy, αυτά παραμένουν σε υψηλότατο επίπεδο, με growls που θυμίζουν αρκετά εκείνα του George “Corpsegrinder” Fisher των Cannibal Corpse, πράγμα που τα κάνει ιδανικά στα δικά μου τουλάχιστον αυτιά. Στο “As Gomorrah Burns” οι Cryptopsy επιδίδονται σε ένα μισάωρο γρονθοκόπημα άνευ σταματημού, με άγριες διαθέσεις τελευταίας κοπής, λοξοκοιτώντας όμως κατά διαστήματα και προς την “πυξίδα” του “None So Vile”. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι από τα 8 συνολικά του δίσκου αλλά αν είστε τόσο σαδιστές που θέλετε να το κάνω, τότε θα αναφέρω τα “Ill Ender”, “Flayed the Swine”, “The Righteous Lost” και “Obeisant”.
Ορίστε, έγραψα το μισό album και τώρα θα καθίσω σε μια γωνιά να απολαύσω και το δικό σας ράπισμα. Σε μια χρονιά που βρίθει αξιόλογων death metal κυκλοφοριών, οι Cryptopsy βάζουν μπουρλότο στα Γόμορρα με ένα μόλις σπίρτο. Εγκαταλείψτε την πόλη και μην κοιτάξετε ποτέ ξανά πίσω.
Είδος: Brutal / Technical death metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 8 Σεπτεμβρίου 2023
Facebook
Instagram
