CORPUS DELICTI

INTERVIEW

Οι Corpus Delcti επιστρέφουν, με το μοναδικό, συναισθηματικό death rock, goth rock ήχο! Όταν το gothic rock τράβαγε ένα πιο σκληρό δρόμο στα ίχνη των θρυλικών gothic rock συγκροτημάτων των αρχών της δεκαετίας του 1990, υπήρχε μια παρέα από τις μη γοτθικές περιοχές της Νίκαιας στη Γαλλίας που είχε ένα όραμα. Να δημιουργήσει έναν ήχο που είχε το έντονο σκοτάδι των επιρροών τους, αναμεμειγμένο με μοναδικό death rock τρόπο και ερμηνευμένο με πραγματικό επαγγελματισμό αλλά απόλυτα παθιασμένο και goth.

Οι Corpus Delicti γεννήθηκαν δημιουργώντας τη μουσική τους με έναν τρόπο που ταίριαζε απόλυτα με το όνομά τους. Μια μουσική για το πώς αντιλαμβάνονται το σκοτάδι μιας ανθρώπινης ψυχής. Η τετραμελής μπάντα αποτελούνταν από μουσικούς με την ανάγκη να εκφράσουν αυτά τα συναισθήματα που κουβαλούσαν. Τα ιδρυτικά μέλη, Sebastian (φωνητικά), Roma (τύμπανα/synths), Chrys (μπάσο) και Frank (κιθάρες) κατάφεραν να βγάλουν όλο το σκοτάδι από την καρδιά τους σε τρία αριστουργήματα, τρία ολοκληρωμένα άλμπουμ σε λιγότερο από 5 χρόνια ύπαρξης. «Twilight», «Sylphes» και «Obsessions». Τρία άλμπουμ που μετέτρεψαν τους Corpus Delicti σε ένα από τα πιο θρυλικά gothic rock συγκροτήματα και ένα από τα πιο επιδραστικά. Κάθε ένα από αυτά τα άλμπουμ κρύβει τη δική του μελαγχολία, που αποδεικνύεται σε γραμμές ακατέργαστων death-rock γραμμών, δυνατών goth-rock riff και σκοτεινών πειραματισμών.

Ακόμη και μετά τη διάλυσή τους, η μουσική τους ήταν τόσο δυνατή που έκανε τους Corpus Delicti να μεγαλώνουν, να επηρεάζουν και να εμπνέουν όλο και περισσότερους ανθρώπους, δημιουργώντας μια πυρήνα θαυμαστών σε όλο τον κόσμο, τέτοιον, που ούτε το κουαρτέτο μπορούσε να φανταστεί ή να περιμένει. Αυτή η φήμη οδήγησε τους Corpus Delicti στην ανακοίνωση της επανένωσής τους το 2020, ξεκινώντας με μερικές πρόβες και μιλώντας για κάποιες ζωντανές εμφανίσεις! Με την πανδημία και το πρόβλημα υγείας της Roma όλα έπρεπε να αναβληθούν. Ωστόσο, ένας νέος καταπληκτικός ντράμερ, ο Laurent Tamagno, βρέθηκε και με την καθοδήγηση της Roma το κουαρτέτο άρχισε να παίζει ξανά κάνοντας όλους τους παλιούς θαυμαστές χαρούμενους αλλά κυρίως, κάνοντας τους νεότερους θαυμαστές τους να ανυπομονούν.

Με αφορμή την επανένωση των Corpus Delicti και την εμφάνισή τους στην Αθήνα για ένα και μοναδικό show, στις 25 Φεβρουαρίου, στο Death Disco club, είχα αυτή την πραγματικά ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον frontman και τη φωνή του συγκροτήματος Sébastien.

Photos by Fred Calone & Loic Swiny

Γεια σου Sebastien. Χαίρομαι πολύ σε έχω εδώ. Είμαι βέβαιος ότι οι Corpus Delicti δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις. Ωστόσο, θα ήθελα να ρωτήσω για ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα reunions το 2020. Τι συνέβη τότε και σας οδήγησε σε αυτήν την απόφαση;

Είναι στην πραγματικότητα μια σειρά από γεγονότα… Πρώτα ήταν η υπογραφή με την Cleopatra Records που επέτρεψε στους τέσσερις μας να μαζευτούμε και να το συζητήσουμε. Τότε η Roma, η ντράμερ μας, πρότεινε να βρεθούμε σε μια αίθουσα προβών για να δούμε πώς θα ήταν, 25 χρόνια μετά. Και πρέπει να πούμε ότι η χημεία ήταν ακόμα εκεί, το συναίσθημα επίσης, αναμφισβήτητα.

Έχοντας σχηματιστεί στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και με την επανένωση στις αρχές του 2020, ποιες θα λέγατε ότι είναι οι κύριες διαφορές μεταξύ αυτών των δύο περιόδων στη γοτθική σκηνή;

Λοιπόν, είναι δύσκολο να μιλήσουμε για την τρέχουσα γοτθική σκηνή, γιατί γνωρίζουμε ελάχιστα για αυτήν. Στη δεκαετία του ’90 παρακολουθούσαμε τις κυκλοφορίες, ακούγαμε τα νέα πράγματα, αλλά όχι τόσο στις μέρες μας. Ωστόσο, από τότε που ξεκινήσαμε ξανά, μπορέσαμε να ανακαλύψουμε κάποιες μπάντες. Μας άρεσε πολύ οι Je T’aime για παράδειγμα, που άνοιξαν για τη συναυλία μας στο Παρίσι.

Πώς επηρεάζουν αυτές οι διαφορές τους Corpus Delicti; Υπάρχει κάτι που κάνετε διαφορετικά τώρα, από ό,τι στο παρελθόν;

Είναι η προσέγγιση που είναι εντελώς διαφορετική. Τότε ήμασταν όλοι κοντά στην ηλικία των 20 χρονών, με απόλυτη επιθυμία να ζήσουμε από τη μουσική μας.
Σήμερα τα πράγματα δεν είναι ίδια. Η επιστροφή μας είναι για εμάς, απρόσμενη, η αύρα που έχει πάρει η ομάδα είναι δώρο, και είμαστε στη σκηνή με μοναδικό στόχο να πάρουμε ευχαρίστηση και φυσικά να δώσουμε λίγη.

Photo by Philippe Pougetoux

Μετά την επανένωση των Corpus Delicti ξεκινήσατε να σχεδιάζετε αρκετές ζωντανές εμφανίσεις. Ωστόσο, η πανδημία και η παγκόσμια απομόνωση σας έκαναν να αναβάλετε το πρόγραμμά σας. Πώς ήταν εκείνη η περίοδος αποκλεισμού για τους Corpus Delicti;

Ήταν μια πολύ περίεργη εποχή. Πρώτα από όλα, φυσικά, λόγω της πανδημίας, αλλά και όσον αφορά το συγκρότημα, τη στιγμή που η Roma άρχισε να εμφανίζει οστεοαρθρίτιδα στα χέρια της, η οποία την εμπόδισε να παίξει πρώτα λίγο και μετά μόνιμα. Έπρεπε να πάρουμε την απόφαση είτε να σταματήσουμε τα πάντα είτε να συνεχίσουμε με κάποιον άλλο. Τότε σκεφτήκαμε τον Laurent για τα ντραμς, έναν εξαιρετικό μουσικό τον οποίο γνωρίζαμε καλά. Μπόρεσε να δουλέψει με την Roma σε μερικές πρόβες για να του δείξει το ιδιαίτερο στυλ της. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ πέρα από τις προσδοκίες μας και σίγουρα μας παρακίνησε να συνεχίσουμε.

Η επερχόμενη συναυλία στην Αθήνα κλείνει ένα κυκλο εμανίσεων στην Ευρώπη αφού μετά φεύγετε για το Μεξικό. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου μετά από όλες αυτές τις συναυλίες στην Ευρώπη, με τις μισές τουλάχιστον να είναι sold out; Πώς νιώθετε και τι σχόλια έχετε λάβει;

Ήταν εκπληκτικό! Σχεδόν όλα τα venues ήταν γεμάτα, άνθρωποι της ηλικίας μας, πολύ νεότεροι, ξέροντας τους στίχους… Έβλεπες στα πρόσωπά τους την ευχαρίστησή τους να είναι εκεί, όλα αυτά αντικατοπτρίζουν, φυσικά, πολλή ευτυχία. Υπήρχε πραγματική ζεστασιά κατά τη διάρκεια αυτών των συναυλιών. Και από την πλευρά μας, η αφοσιώση μας είναι συνολική: θέλουμε να παρουσιάσουμε ένα δυναμικό σόου, στο οποίο συμμετέχουμε πλήρως. Μου αρέσει η αλληλεπίδραση με το κοινό. Μου αρέσει να συμβαίνουν πράγματα μεταξύ τους και με εμάς, τους ψάχνω, τους μιλάω στα αυτιά… 🙂

Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Όταν δημιουργήσατε τους Corpus Delicti ήσασταν σχεδόν παιδιά. Παρόλα αυτά, δημιουργήσατε έναν ήχο που σας χαρακτηρίζει από τότε. Ποιο ήταν το όραμά σας για το συγκρότημα τότε; Τι λαχταρούσατε;

Τα πράγματα έγιναν εντελώς φυσικά. Οι συνθέσεις ήρθαν γρήγορα, χωρίς πολύ πονοκέφαλο. Η ανέμελη φύση της νεότητας, αναμφίβολα. Είχαμε μεγάλες ελπίδες για αυτό το συγκρότημα και από την αρχή αποφασίσαμε να συμπεριφερόμαστε σαν πραγματικοί επαγγελματίες, στις καλλιτεχνικές μας επιλογές, τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαστήκαμε… Και η εικόνα μας σημάδεψε το gothic, σίγουρα, ενώ προσπαθούσαμε να μην το κάνουμε και πολύ. πολύ, για να αποφευχθούν τα κλισέ.

Πιστεύεις τελικά ότι βρήκατε αυτό που ψάχνατε τότε; Περιμένατε, εκείνα τα χρόνια, ότι το όνομα Corpus Delicti θα δημιουργούσε τον δικό του θρύλο στη σκηνή του gothic και του dark wave;

Λίγο πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας στη δεκαετία του ’90, υπήρχε μια απογοήτευση…αισθανθήκαμε ότι είχαμε φτάσει στο τέλος του, κάτι…σαν μια γυάλινη οροφή που ήταν αδύνατο να σπάσει. Αυτό συνέβαλε στον χωρισμό μας. Ποτέ όμως τότε δεν θα φανταζόμασταν ότι η μουσική μας θα απογειωνόταν μετέπειτα…Η φήμη μας μεγάλωσε, χωρίς να κάνουμε τίποτα, χάρη στο διαδίκτυο και τα δίκτυα. Όταν το σκεφτόμαστε, πιστεύουμε ότι σίγουρα είχαμε τα σωστά τραγούδια που έχουν επιβιώσει στο πέρασμα του χρόνου, αλλά και επειδή η μουσική μας είναι αρκετά ροκ, όχι πολύ στερεότυπη και πάνω από όλα μελωδική. Υπάρχει επίσης μια αναβίωση των post-punk συγκροτημάτων τα τελευταία χρόνια που μας έχει βοηθήσει πολύ.

Έρχεστε από μια χώρα με μια πολύ ιδιαίτερη σκηνή και ιστορία στη dark wave. Και έχετε καταφέρει να στέκεστε πλέον δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα του death rock και του gothic rock παγκοσμίως. Αυτό σας επηρέασε με κάποιο τρόπο; Είτε εκείνη την εποχή είτε στο παρόν, μετά το reunion;

Είναι πολύ ωραίο να πιστεύουμε ότι η μουσική μας άφησε το στίγμα της και ήταν σημαντική για κάποιους. Μας αρέσει να μιλάμε με κόσμο μετά τις συναυλίες και πολλοί από αυτούς μας λένε πόσο πολύ σήμαινε για αυτούς αυτό το τραγούδι ή εκείνο το άλμπουμ, πόσο τους συνόδεψε στη ζωή τους. Αυτή είναι η καλύτερη ανταμοιβή.

Photo 1995-Karine Bizi & by Loic Swiny

«Twilight», «Sylphes» και «Obsessions». Τρία ολοκληρωμένα άλμπουμ σε λιγότερο από 3 χρόνια. Τρία άλμπουμ που θεωρούνται αριστουργήματα και κλασικά στο gothic rock. Μπορείτε να μας πείτε κάτι για κάθε ένα από αυτά; Μια στιγμή που θυμάσαι περισσότερο, μια επιρροή ή μια έμπνευση, μια ριζική αλλαγή μεταξύ των τριών τους;

Η εποχή γύρω από το Twilight ήταν μια χρονιά καθαρού ενθουσιασμού. Όλα ήταν καινούργια, ειδικά για μένα: ανακάλυπτα τη σκηνή, δούλευα στο στούντιο και τότε κατάλαβα γιατί είχα αυτή την επιθυμία μέσα μου από τότε που ήμουν 4 ετών… Το Sylphes αντιπροσωπεύει αναμφίβολα τη στιγμή που η μπαντα ήταν πιο ενωμένη και κάτω από μια πραγματική δημιουργική και καλλιτεχνική κατάσταση. Έχω μια πολύ συγκεκριμένη ανάμνηση από την πρόβα κατά την οποία γεννήθηκε το Saraband. Μας εξέπληξε αυτός ο τίτλος, τον βρήκαμε πολύ ποπ σε σύγκριση με τις προηγούμενες συνθέσεις μας, αλλά νιώσαμε και ότι είχαμε κάτι το ιδιαίτερο. Για το Obsessions θέλαμε να πειραματιστούμε περισσότερο: παίξαμε κασέτες ανάποδα, σπάσαμε μπουκάλια με σιδερένιες ράβδους στο στούντιο, κάναμε ένα κομμάτι 10 λεπτών με 5 λεπτά βροχή…το feedback τότε ήταν πιο ανάμεικτο, αλλά τελικά, νομίζω ότι έχει ωριμάσει στο χρόνο πολύ καλά, ίσως καλύτερα από τα άλλα και ότι ήταν, σε κάθε περίπτωση, ένα φιλόδοξο άλμπουμ.

Θα ήθελα να μείνω εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και να σε ρωτήσω για τις επιρροές, μουσικά και στιχουργικά. Έχω την αίσθηση, ότι ο ήχος σaw ήταν, ή καλύτερα, είναι ένα μείγμα από death rock και από στοιχεία των πρωτοπόρων της dark wave, αλλά σε μια στοιχειωμένη και πιο doom διαδρομή με έξτρα gothicness σε στιγμές, στις κιθάρες, ενώ τα ντραμς Roma κάνουν αυτόν τον ζοφερό ήχο ακόμα πιο σκοτεινό. Ποιες ήταν οι επιρροές και τι άκουγαν οι Corpus Delicti τα πρώτα χρόνια;

Είχαμε σίγουρα μια κοινή βάση σε αυτά που ακούγαμε: The Cure, Siouxsie, Dead Can Dance, Cocteau Twins… Μετά ο καθένας είχε το δικό του σύμπαν και τις διαφορές του. Άκουγα πράγματα που δεν ήταν απαραιτήτως γοτθικά, όπως οι Slowdive, Bowie και ακόμη και οι Smiths (τα κείμενα του Morrissey με συνόδευαν για ένα μεγάλο μέρος των εφηβικών μου χρόνων), ο Franck είχε πάθος για τους The Sound, η Chrys πάντα αγαπούσε το punk wave των τέλος της δεκαετίας του ’70, τους The Clash πάνω απ’ όλα, ακόμα και reggae. Η Roma, εμπνεύστηκε πολύ από τοθς Bauhaus και την Budgie, ντράμερ των Siouxsie, αλλά νομίζω ότι της άρεσαν οι The Creatures ακόμα περισσότερο από την πλευρά των κρουστών.

Τι γίνεται τώρα; Υπάρχουν μπάντες της νέας εποχής του dark-wave, του post-punk που ακούτε; Πώς σας φαίνεται η post-punk αναβίωση των τελευταίων ετών;

Υπάρχουν πάντα μπάντες που μας ελκύουν, όχι απαραίτητα στη σφαίρα του gothic ή του postpunk, αλλά ποτέ μακριά. Σκέφτομαι τoυς Interpol, τους Editors… Για μένα αυτό που με σημάδεψε περισσότερο τα τελευταία 10 χρόνια είναι το αγγλικό συγκρότημα HMLTD. Τα βρίσκω απλά εξαιρετικό. Οι συναυλίες τους είναι απίστευτες και το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2020 είναι ένα αριστούργημα, που αναμειγνύει glam, rock, electro, pop, industrial….

Μετά από αυτή την περιοδεία, ποια είναι τα σχέδιά σας; Υπάρχει σχέδια για νέο υλικό;

Η περιοδεία δεν έχει ολοκληρωθεί. Ελπίζουμε να είναι μόνο μια αρχή! Σχετικά με το νέο υλικό, δεν ξέρουμε ακόμα.. Δεν έχουμε δουλέψει τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…

Πρώτη φορά λοιπόν στην Αθήνα και γενικά στην Ελλάδα. Πως αισθάνεσαι? Τι να περιμένουν οι Έλληνες θαυμαστές σου από τους Corpus Delicti σε αυτό το show;

Νιώθουμε ενθουσιασμένοι!! Ανακαλύψαμε ότι είχαμε κοινό στην Αθήνα πολύ πρόσφατα, και αυτό ήταν μια μεγάλη έκπληξη..όπως και για το Μεξικό! Δεν επισκεφθήκαμε ποτέ αυτές τις χώρες όταν υπήρχε το συγκρότημα, οπότε θα είναι ολοκαίνουργιο. Από το show, μπορείτε να περιμένετε… τα κλασικά τραγούδια που θέλετε να ακούσετε, αλλά όχι μόνο! Έχουμε επίσης επιλέξει κάποια που δεν παίξαμε ποτέ ζωντανά τη δεκαετία του ’90. Ελπίζουμε να είναι έντονο, ενεργητικό και με όμορφες στιγμές να μοιραστούμε με το κοινό.

Photo by Loic Swiny

Θα ήθελα να συνεχίσω να ρωτάω τόσα πολλά πράγματα, αλλά δυστυχώς πρέπει να κλείσουμε αυτή τη συζήτηση. Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να προσθέσετε; Για τους αναγνώστες μας, τους θαυμαστές σας στην Ελλάδα;

Να είστε εκεί!! Δεν θέλουμε να κάνουμε πολλά live, για να τα κρατήσουμε κάπως ιδιαίτερα, οπότε μην το χάσετε αυτό. Θα έχουμε και λίγες μέρες ρεπό πριν από τη συναυλία στην Αθήνα, οπότε πείτε μας ένα γεια αν μας δειτε να τριγυρνάμε στους δρόμους.

Official website: https://corpusdelicti0.wixsite.com/band
Facebook: https://www.facebook.com/cdelicti/
Bandcamp: https://corpus-delicti.bandcamp.com/
Instagram: https://www.instagram.com/corpusdelictimusic/
YouTube: https://www.youtube.com/user/cdelicti

Avatar photo
About Αχιλλέας Χαρίτος 49 Articles
Από μικρός είχα πολλές μουσικές ανησυχίες. Το "πρόβλημα" φάνηκε από την αρχή αφού ξεκίνησα με ψυχεδέλεια. Αλλά δεν έμεινα μόνο εκεί. Γεννημένος την ίδια χρονιά με το punk και το ντεμπούτο του big three, The Clash, The Damned και Sex Pistols, ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι η καρδιά μου θα πήγαινε προς τα εκεί. Την ίδια χρονιά το γιγάντιο γουρούνι των Pink Floyd πετάει πάνω από τον Τάμεση και το Battersea Power Station για το εξώφυλο του "Animals". Άρα καταλαβαίνεις ότι η ψυχή μου είναι pink.. Και μετά από πολλά ακούσματα (μπορώ να σου μιλάω για πολλή ώρα για αγαπημένους indie, alternative, grunge κλπ καλλιτέχνες και αλμπουμ) έριξα άγκυρα στον κόσμο που έφτιαξαν στο κεφάλι μου οι Cure, οι Sisters Of Mercy, οι Fields of the Nephilim, οι Skinny Puppy, οι Frontline Asembly, οι Dead Can Dance και άλλοι... Αγαπημένο moto και life guide, "Life has meaning only in the struggle. Triumph or defeat is in the hands of the Gods… So let us celebrate the struggle!"