Ομορφαίνει τη ζωή αυτό που σκάει απροειδοποίητα και σε πλουτίζει με συναισθήματα, όνειρα σκέψεις και αναμνήσεις που θα τις κουβαλάς μαζί σου για πάντα. Που θα ανατρέχεις σε αυτές, θα αντικρίζεις τον εαυτό σου και θα μουρμουρίζεις “πόσο πλούσιος νιώθω”. Και είναι οι συναυλίες μια όψη της ζωής που χωρά στην προαναφερθείσα ταξινόμηση. Και ήταν η συναυλία των Coldplay το προηγούμενο Σάββατο στο ΟΑΚΑ, παράσταση και μνήμη ζωής.
Δεν είχε καμία απολύτως σημασία, το ότι για μένα προσωπικά, σε αμιγώς μουσικό επίπεδο, οι Coldplay δεν είναι αυτοί που ήταν. Ούτε ‘Viva la Vida’ πρόκειται να ξαναγράψουν ούτε ‘A Rush of Blood to the Head”. Τα τελευταία 15 χρόνια, τουλάχιστον συνθετικά, κινούνται σε μέτρια επίπεδα. Δεν πειραματίζονται, ενδεχομένως και να μην έχουν την έμπνευση του παρελθόντος. Η εν λόγω διαπίστωση δεν είχε απολύτως καμία αξία το Σάββατο. Η συναυλία του αγγλικού συγκροτήματος υπερέβη τα στενά όρια ενός live. Ήταν συναυλία, ήταν show, ήταν δίωρο μάθημα κοινωνικής, πολιτικής, κοινωνικής και οικολογικής ευαισθητοποίησης.
65.000 ψυχές, δονήθηκαν και δάκρυσαν και έκλαψαν και γέλασαν, και χόρεψαν και συγκινήθηκαν, από τη μουσική παράσταση των Άγγλων. Φορούσαμε και βραχιολάκια, που άλλαζαν χρώματα περιστασιακά, και έκαναν το νυχτερινό ουρανό, αναπόσπαστο μέρος του παραμυθιού που βιώσαμε.
Μια εμπειρία φαντασμαγορική, βασισμένη σε μουσικά μέρη, που ενίοτε περνούσαν σε δεύτερη μοίρα, ενίοτε σε πρώτη. Πχ τα “Adventure of a Lifetime”, “Hymn for the Weekend”, “Everyday Life”, δεν μπορούν να συγκριθούν με τα “Yellow” και “The Scientist”, που ανήκουν στην πρώιμη συνθετική περίοδο της μπάντας. Όμως, και παρά τις ποιοτικές διαφορές από κομμάτι σε κομμάτι, ήταν όλα τόσο αρμονικά σχεδιασμένα. Από το υμνικών διαστάσεων “Viva La Vida” που παρουσιάσθηκε στη b stage, και το massive hit single “Clocks”, έως το πολύ πιο εύπεπτο “Paradise” και το αριστουργηματικό “Fix You”.
Περίπου 110 λεπτά διήρκεσε η εμφάνισή τους. Σίγουρα θα μπορούσαν λίγο ακόμα. 3-4 τραγούδια, κατά προσωπική προτίμηση από τα πρώτα τους άλμπουμ. Δεν πειράζει που δεν έγινε. Ομόρφυναν τόσο πολύ τις ζωές μας, που τους το συγχωρώ. Ομόρφυναν τις ζωές των κοριτσιών που ανέβηκαν στη σκηνή. Των παιδιών που έβλεπαν τα χαμογελαστά τους πρόσωπα στις οθόνες του γηπέδου, και μετέδιδαν σε όλους μας την αγνή χαρά που αναβλύζει τόσο αυθόρμητα μέσα από ένα παιδικό πρόσωπο. Τη ζωή ποικίλων ζευγαριών, από άποψη ηλικίας, που ενώθηκαν σε μια κοινή συντροφικότητα. Το νήμα της αγάπης διατρέχει όλες τις ηλικίες και καθώς τα χρόνια περνάνε, σφυρηλατείται και δε ραγίζει.
Παγκόσμιοι πολίτες οι ίδιοι, μας πρόσφεραν την ταυτότητα του παγκόσμιου πολίτη. Που υπερβαίνει τα στενά γεωγραφικά όρια των συνόρων και οραματίζεται με φόντο την οικουμενική διάσταση του σύμπαντος.
Σε αυτή την ονειρική βραδιά, το συγκρότημα δεν ήταν μόνο του. Τα δύο support σχήματα της Maisie Peters και της Αντωνίας Καούρη, χάρισαν τη δικιά τους αύρα. Περισσότερο αλά Florence and the Machine η Αντωνία, ίσως λίγο πιο pop-eurovision η Maisie. Είχαν την τύχη και ευλογία να βρεθούν στην ίδια σκηνή.
Που λίγο αργότερα, πλούτισε από την παρουσία των Chris Martin, Will Champion, Jonny Buckland, και Guy Berryman. Τα τέσσερα φιλαράκια που ξεκίνησαν από το ίδιο πανεπιστήμιο και έχουν κατακτήσει την οικούμενη.
Σας ευχαριστούμε!
Set List
Higher Power
Adventure of a Lifetime
Paradise
The Scientist
Viva la Vida
Hymn for the Weekend
Everyday Life
Charlie Brown
Yellow
Human Heart
People of the Pride
Clocks
Infinity Sign
Something Just Like This
Midnight
My Universe
A Sky full of Stars
Encore
Sparks
The Jumbotron Song
Fix You
Biutyful
