Για να είμαι ειλικρινής, όταν έμαθα πως ο Bruce Dickinson σκόπευε να επανακυκλοφορήσει, «πειραγμένο» το 2ο προσωπικό του album “Balls to Picasso”, ήμουν αρκετά επιφυλακτικός. Παρόμοιες προσπάθειες από διάφορους καλλιτέχνες στο παρελθόν δε στέφθηκαν με την ανάλογη επιτυχία (βλ. Exodus “Bonded by Blood”, remastered εκδοχές των Megadeth).
Επειδή όμως ο Dickinson δεν είναι ένας οποιοσδήποτε καλλιτέχνης, η προσέγγισή του σε αυτό το αδικημένο «διαμάντι» της καριέρας του ήταν υποδειγματική. Ο άνθρωπος που τόλμησε και άφησε την – κατά πολλούς – μεγαλύτερη μπάντα του πλανήτη στο απόλυτο peak της για να ακολουθήσει solo καριέρα, βρίσκει συνεχώς νέους τρόπους για να εκπλήσσει τους θαυμαστές του. Σκοπός του Bruce, όπως αναφέρει και ο ίδιος στο booklet του δίσκου είναι: «μια εκ νέου επεξεργασία του album, έτσι ώστε αυτό να λάβει τη θέση που του αξίζει στην προσωπική μου καριέρα».
Στο “More Balls to Picasso” λοιπόν, όπως είναι ο τίτλος του, ο Dickinson προσθέτει μερικές έντονες αλλά συνάμα στοχευμένες «πινελιές», οι οποίες 30 χρόνια μετά προσφέρουν ένα εντυπωσιακό «λίφτινγκ» στο τελικό αποτέλεσμα. Μπορείς να ακούσεις ενισχυμένες κιθάρες και πολύ όμορφες προσθήκες από τον Σουηδό κιθαρίστα Philip Naslund. Εξαιρετικές ενορχηστρώσεις από τον Adasi Addasi, όπως για παράδειγμα στον αιώνιο ύμνο “Tears of the Dragon”, οι οποίες μπορεί να ξενίσουν σε αρκετούς αλλά θεωρώ ότι είναι μόνο και μόνο γιατί το συγκεκριμένο τραγούδι έχει εντυπωθεί στη συλλογική μνήμη με την αυθεντική του μορφή. Στο “Gods Of War”, το οποίο παραμένει ένα «κρυμμένο» αριστούργημα στη δισκογραφία του Βρετανού τραγουδιστή, ακούγονται κάποια όργανα ιθαγενών από τον Αμαζόνιο, μία προσθήκη του Βραζιλιάνου συνθέτη Antonio Teoli (ηχογραφημένα από τον ίδιο όταν ζούσε εκεί).
Ανάμεσα στα κλασικά κομμάτια του δίσκου που έχουν δουλευτεί από την αρχή θα βρεις το “Laughing In The Hiding Bush” (ο αρχικός τίτλος του album) αλλά και το “Shoot All the Clowns” με τη συμμετοχή πνευστών από το Berklee College of Music. Τη μίξη του album έχει επιληφθεί ο Brendan Duffey, ο οποίος συμμετείχε και στην τελευταία προσωπική δουλειά του Dickinson, με τη βοήθεια σημειώσεων από τον αρχικό παραγωγό του δίσκου, Shay Baby.
Τα χρόνια έχουν περάσει όμως η ιστορία έχει γραφτεί για το “Balls to Picasso”. Μέχρι και οι Iron Maiden, η μπάντα που άφησε πίσω του και τον οδήγησε στη δημιουργία αυτού του album το διαφημίζουν στο επίσημο site τους. Μπορεί λόγω των συγκυριών εκείνη την εποχή ο μαρκαδόρος στα πλακάκια του μπάνιου να μην ήταν όσο έντονος έπρεπε, όμως ο Bruce Dickinson φρόντισε να επαναφέρει την τάξη και με ανεξίτηλο πλέον μελάνι να γράψει τη θέση που κατέχει το album στη solo καριέρα του και που δεν είναι άλλη πέρα από αυτήν που κατατάσσει το “Balls to Picasso” ανάμεσα στις κορυφές της. Παλιοί και νέοι πιστοί προσέλθετε άφοβα.
Είδος: Hard rock/heavy metal
Δισκογραφική: BMG
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 25 Ιουλίου 2025
Instagram
Website
