BLUE OYSTER CULT: Νέο επίσημο video για το “Don’t Come Running To Me”

NEWS

Οι Blue Oyster Cult θα κυκλοφορήσουν το νέο άλμπουμ τους, με τον τίτλο “Ghost Stories”, στις 12 Απριλίου, την πρώτη τους νέα κυκλοφορία μετά από τρία χρόνια, από τη Frontiers Music. Το LP περιλαμβάνει διάφορα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν μεταξύ 1978 και 1983, με εξαίρεση ένα κομμάτι από το 2016, το “If I Fell”. Περιλαμβάνεται επίσης η μόνη γνωστή ηχογράφηση από συναυλία της διασκευής τους στο “Kick Out the Jams” από τους MC5.

Όλα τα τραγούδια του άλμπουμ ηχογραφήθηκαν αρχικά σε αναλογική κασέτα ταινίας και τώρα έχουν μεταφερθεί σε ψηφιακό ήχο. Ο George Geranios, ο αρχικός μηχανικός ήχου του συγκροτήματος, έκανε την παραγωγή στα τραγούδια, μαζί με τον Steve Schenck και τον Richie Castellano. (Ο Castellano είναι επίσης σημερινό μέλος της Blue Oyster Cult.)

Στο δελτίο τύπου, το Ghost Stories αναφέρεται σαν ένα “ταιριαστό φινάλε” της “δισκογραφικής κληρονομιάς” του συγκροτήματος. Το άλμπουμ είναι ήδη διαθέσιμο για προπαραγγελία.

Σήμερα το γκρουπ κυκλοφόρησε το νέο επίσημο video για το τραγούδι “Don’t Come Running To Me”. Δείτε το παρακάτω:

‘Ghost Stories’ Track Listing

1. “Late Night Street Fight”

2. “Cherry”

3. “So Supernatural”

4. “We Gotta Get Out of This Place”

5. “Soul Jive”

6. “Gun”

7. “Shot in the Dark”

8. “The Only Thing”

9. “Kick Out the Jams”

10. “Money Machine”

11. “Don’t Come Running”

12. “If I Fell”

13. “Roadhouse Blues” (Bonus Track Japan)

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1154 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.