AVATARIUM: “Death, Where Is Your Sting”

ALBUM

Αν η πρώτη ευδιάκριτη επιγραφή των Avatarium είχε να κάνει με την πρωτοβουλία του θρυλικού μπασίστα και ιδρυτή των Candlemass, Leif Edling να δημιουργήσει ένα νέο project, η ουσιαστική και επικρατέστερη πια επισήμανση είναι πως το όνομα αυτό φιλοξενεί τη φωνή της Jennie-Ann Smith. Όσοι έχουν ακόμα και περιστασιακά γνωρίσει τι σημαίνει αυτό, δεν θα βρουν κανένα ίχνος υπερβολής στην εξέλιξη αυτή.

Πάνε σχεδόν εννέα  χρόνια από τη στιγμή που το γκρουπ μας συστήθηκε, ακριβώς πριν το πλήρες μενού από το ομώνυμο ντεμπούτο του, με το επικό “Moonhorse” που έμοιαζε να γεφυρώνει τις απόκρημνες κορυφές των Rainbow και των Black Sabbath. Το πέρασμα όμως της jazz/blues σειρήνας στον κόσμο του hard rock και heavy metal, υπήρξε η σημαντικότερη συγκυρία στην κοινότητα των γυναικείων φωνών του πλανήτη. Ο εναλλακτικός τρόπος που η Jennie-Ann γαλούχησε τη φωνή της σε διαφορετικά μουσικά ιδιώματα είναι ουσιαστικά το μυστικό μονοπάτι που ευθύνεται για τη μοναδικότητα των ερμηνειών της, τόσο στα τέσσερα άλμπουμ που προηγήθηκαν, όσο και στο ολόφρεσκο “Death, Where Is Your Sting”.

Είναι πραγματικά άξιο απορίας πως η φήμη της συγκεκριμένης ερμηνεύτριας δεν έχει γιγαντωθεί στα όρια της καλλιτεχνικής της αξίας, και η απορία αυτή μεγεθύνεται από δυο λόγους: ο πρώτος και βασικότερος είναι πως το γκρουπ έχει σταδιακά διευρύνει τον αρχικό doom metal ορίζοντα, αποκτώντας σημαντικά μεγαλύτερες παραμέτρους, και ο δεύτερος είναι πως έχουν μια σπουδαία συνθετική συνέπεια με ισχυρές δόσεις μελωδίας και τραγούδια που μπορούν να αγγίξουν πολλούς διαφορετικούς ακροατές. Η αλήθεια είναι πως οι Avatarium δεν απογοητεύουν ποτέ ως τώρα, και το πέμπτο τους άλμπουμ κρατά με εμφατικό τρόπο τη συνέπεια αυτή.

Όσο λοιπόν η υπέροχη κύρια Smith με τον επίσημο σύντροφό της, κιθαρίστα Marcus Jidell παίρνουν σταδιακά τον απόλυτο έλεγχο με την αποχώρηση του Leif, το σχήμα απλώνει τη δράση του και σήμερα πια έχουμε να κάνουμε με το περισσότερο πλουραλιστικό άλμπουμ τους. Οχτώ συνθέσεις που έχουν τη δική τους αυτονομία και αίσθηση, αλλά ολοκληρώνουν ουσιαστικά αυτή την ομαλή στρογγυλεμένη γοτθική, doom φύση των Avatarium, προσφέρουν συνολικά ένα άλμπουμ απαράμιλλης ουσίας και αβίαστου συναισθήματος. Η συνεργασία μια soft rock απόχρωσης με κάποιες prog rock πινελιές  και μια βαθιά blues φλέβα κάτω από την ομπρέλα ενός gothic/doom metal, προσδίδει μια πανέμορφη ευελιξία στη μπάντα. Τα χρώματα που αλλάζουν έχουν στη βάση τους τη μελαγχολία και το γκρίζο τσέλο στο εναρκτήριο “A Love Like Ours” αποτελεί ένα ουσιαστικό ηχητικό νεύμα στον ακροατή. Βέβαια το γκρουπ θα φροντίσει να κινηθεί μακριά από την επανάληψη ή την εύκολη πρόβλεψη,  με χαρακτηριστικό το σπουδαίο ομότιτλο τραγούδι που περιεργάζεται το βαρύ θέμα του με μια έξυπνα προσιτή αισθητική, φέρνοντας  μαζί της μια υποψία της εναλλακτικής folk αύρας των The Walkabouts.

Η ασήκωτη doomy έναρξη του “Stockholm” τραβά την αυλαία για ένα από τα πιο απαιτητικά τραγούδια τους, και μέσα στις στροφές του γυρίζει σελίδες classic και progressive rock, με την ερμηνεία της Smith να απλώνει μια ασύγκριτη, αφηγηματική απόκοσμη γοητεία. Ο προσωπικός της θρίαμβος επιβιώνει ακόμα και στην τρομαχτική ερημιά του “Psalm for the Living”, ή στο βαθιά επικλητικό “Mother Can You Hear Me Now”, που σφραγίζεται από ένα ανατριχιαστικό σόλο του Jidell. Οι περισσότερο in-your-face heavy/doom στιγμές είναι το “God Is Silent” και το δυναμικό “Nocturne”, σίγουρα το πιο συμβατικό τραγούδι του δίσκου. Ο κύκλος του πέμπτου άλμπουμ ολοκληρώνεται με το instrumental “Transcendent”, που σηκώνει το ηχητικό του μπόι σταδιακά σε μια δραματική έξαρση και ξανασβήνει ακουστικά, και θα μπορούσε να αποτελεί ένα πείραμα για να μετρήσουμε την απουσία της εκπληκτικής τους ερμηνεύτριας.

Οι Σουηδοί συνεχίζουν να συγκινούν με ένα εύστοχα βιωματικό άλμπουμ με έξυπνα σμιλευμένα μουσικά όρια που προσκαλούν όλο και περισσότερους ακροατές. Γύρω από τις περισσότερο mainstream διαβάσεις τους, το περίσσευμα ποιότητας παραμένει. Απομένει μόνο να δούμε ποια από τις δυο μεγαλύτερες σύγχρονες ερμηνεύτριες του χώρου στις δυο πλευρές του ωκεανού, θα καταφέρει να συγκινήσει ευρύτερα ακροατήρια με μια σχεδόν παράλληλη διπλωματική εξέλιξη στον ήχο, η βόρεια κύρια Smith ή η αναθρεμμένη στο Texas, Cammie Gilbert.

Ίσως και καμιά από τις δυο.

Είδος: Heavy Doom/Gothic Rock
Εταιρεία: AFM Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 21 Οκτωβρίου 2022

Website: https://avatarium.se/
Facebook: https://www.facebook.com/avatariumofficial

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1154 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.