Το “Gimme Shelter” είναι ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια των Rolling Stones. Ένας «ύμνος» που χαρακτήρισε μια ολόκληρη εποχή. Η μουσική του κομματιού γράφτηκε από τον κιθαρίστα Keith Richards, ένα απόγευμα στο σπίτι ενός φίλου του στο Λονδίνο (1968). Ο Keith κοιτούσε από το παράθυρο όταν ξέσπασε μια ξαφνική μπόρα και παρατηρούσε τους ανθρώπους που έτρεχαν να βρούν καταφύγιο.
Την ίδια περίοδο ο Mick Jagger, έκανε πρόβες στον κινηματογράφο, για μια γκανγκστερική ταινία με τίτλο “Performance”. Μόλις επέστρεψε από τις πρόβες έγραψε τους στίχους μέσα σε 20 λεπτά, επηρεασμένος από το κλίμα έντασης, καθώς είχαν προηγηθεί οι δολοφονίες του Robert Kennedy και του Martin Luther King Jr., ο πόλεμος στο Βιετνάμ βρισκόταν σε εξέλιξη, όπως και η εξέγερση των νέγρων στην Αμερική και το κίνημα στη Γαλλία (Μάης του ’68).
Αρχικά η ηχογράφηση είχε γίνει στη M. Βρετανία. Όμως οι Stones αποφάσισαν να κάνουν νέα ηχογράφηση στα τέλη του ’69 στο Λος Άντζελες. Ο παραγωγός Jack Nitzsche είχε την έμπνευση να προστεθούν γυναικεία φωνητικά. Πρότεινε λοιπόν την Merry Clayton, μια τραγουδίστρια της soul και gospel, γνωστή για τη συνεργασία της με τον Ray Charles.
Όπως αναφέρει η ίδια στο ντοκιμαντέρ με τίτλο: “Twenty feet from stardom” (2013), «ήμουν έτοιμη να κοιμηθώ όταν χτύπησε το τηλέφωνο μετά τα μεσάνυχτα….Δεν ήξερα τους Rolling Stones καλά, αλλά δέχτηκα να πάω». Μετά από λίγη ώρα η Merry εμφανίζεται στο στούντιο με μπικουτί στα μαλλιά, τις μεταξωτές πιτζάμες της, από πάνω γούνινο παλτό και ένα φουλάρι. Σωστή ντίβα.
Την επόμενη ώρα πραγματοποιήθηκε η ιστορική ηχογράφηση (23/11/1969). Ο Jagger ζητάει από τη Merry να τον συνοδεύσει και της δίνει οδηγίες. Μετά τα δυόμιση λεπτά, η Clayton επαναλαμβάνει τους στίχους: “Rape, murder! It’s just a shot away”…
Όπως αναφέρει η ίδια στη συνέντευξη: «o Mick αφού επανέλαβα τους στίχους 2 φορές μου έκανε νόημα να το επαναλάβω και 3η φορά. Τότε σκέφτηκα να τους τινάξω τα μυαλά στον αέρα με τη φωνή μου».
Είναι τόσο συγκλονιστική η ερμηνεία της Clayton που «εκτοξεύει το κομμάτι στο διάστημα». Στην 3η επανάληψη αποφασίζει να ανεβάσει μια οκτάβα υψηλότερα και στο βάθος ακούγεται ένα επιφώνημα έκπληξης από τον εκστασιασμένο Mick. Η φωνή της Clayton από την ένταση «σπάει» δύο φορές στις λέξεις “Murder” και “shot”, χωρίς όμως να χάσει τον έλεγχο. Συνέβη όμως και κάτι τραγικό. Η Clayton, λόγω συναισθηματικής φόρτισης, αποχωρώντας από το στούντιο έχασε το μωρό που κυοφορούσε.
To “Gimme Shelter” περιλαμβάνεται στο άλμπουμ “Let it bleed” που κυκλοφόρησε από τη Decca (5/12/1969). Το κομμάτι που βρίσκεται στην 13η θέση με τα καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών του περιοδικού “Rolling Stone”, τελειώνει με ένα ελπιδοφόρο μήνυμα “Love is just a kiss away”. Από τότε έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές διαφημίσεις και στον κινηματογράφο. Ο Martin Scorsese το χρησιμοποίησε ως μουσική υπόκρουση σε σκηνές στις ταινίες του “GoodFellas”, “Casino” και “The Departed”. Ακόμα, έχει διασκευαστεί από τον ίδιο τον Keith Richards (το ερμηνεύει κιόλας), από τους Grand Funk Railroad (1971), την Ruth Copeland (1971) και πολλούς άλλους καλλιτέχνες. Επίσης, για τις ανάγκες των ζωντανών εμφανίσεων στο συγκεκριμένο κομμάτι (και οχι μόνο), οι Rolling Stones είχαν την τύχη να τους συνοδεύει για σχεδόν 30 χρόνια, η εξίσου εκπληκτική ερμηνεύτρια και γυναικάρα, Lisa Fisher!
Επιπλέον, μια ημέρα μετά την κυκλοφορία (6/12/1969) κι ενώ οι Stones βρίσκονταν σε περιοδεία για το άλμπουμ “Let it Bleed”, έγινε το εξής επεισόδιο. Στη συναυλία στο Altamont Free Concert, ένας θεατής, ο Meredith Curley Hunter υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, έβγαλε από την τσέπη του ένα περίστροφο κοντά στη σκηνή, την ώρα του live των Stones. Μέσα σε δευτερόλεπτα επικράτησε πανικός. Ο τύπος, περικυκλώθηκε από μέλη των “Hell’s Angels”. Η ομάδα αυτή είχε προσληφθεί από τους διοργανωτές της συναυλίας για να προσφέρουν υπηρεσίες ασφάλειας, αντί της επίσημης αστυνομίας. Τα μέλη της ομάδας ανήκαν σε ένα club μηχανόβιων, οι οποίοι δεν ήταν και τα καλύτερα παιδιά….Έτσι, μπροστά στο κοινό και στο συγκρότημα, οι κάμερες τράβηξαν τα μέλη της ομάδας να δολοφονούν εν ψυχρώ τον Hunter….
Η εκτέλεση της Ruth Copeland
Η εκτέλεση των Grand Funk
Κείμενο: Κώστας Νασόπουλος
