Η απώλεια του σπουδαίου Καλιφορνέζου μουσικού, επανέφερε στην επικαιρότητα το όνομά του. Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες δεκαετίες ,σε μουσικό τουλάχιστον επίπεδο, δεν υπήρξε ιδιαίτερα δραστήριος. Σε αντίθεση με τις αντίστοιχες του “60 και κυρίως του “70, που αποτελούσε ένα από τα επιφανέστερα και πλέον δραστήρια μέλη της αμερικανικής φολκ-ροκ κοινότητας. Η συμμετοχή του στους “The Byrds”, οι συνεργασίες με τους Graham Nash, Stephen Stills και φυσικά τον Neil Young, αλλά και το πρώτο solo album που κυκλοφόρησε το 1971, το “If I could only remember my name”, όπου μεταξύ πολλών άλλων εμφανίστηκαν οι πλέον εκλεκτοί προσκεκλημένοι της εποχής. Η Grace Slick των Jefferson Airplane, ο Jerry Garcia των Grateful Dead, η Joni Mitchell, ο Carlos Santana, και φυσικά οι Young και Nash.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 1993, όταν και κυκλοφόρησε το τρίτο προσωπικό του άλμπουμ, το “Thousand Roads” έως και το 2014, έτος κυκλοφορίας του “Croz”, πέρασαν 21 χρόνια. Φυσικά, μεσολάβησε η συμμετοχή στο προσωπικό άλμπουμ του David Gilmour “On an Island”(2006), τον οποίο μάλιστα συνόδευσε στη σόλο περιοδεία που είχε γίνει για την προώθηση του δίσκου.
Εκτός του Gilmour, συνεργάστηκε και με αρκετούς ακόμα καλλιτέχνες, ήδη από τη δεκαετία του ’80. Ο πλέον εμπορικά επιτυχημένος από αυτούς, ήταν ο Phil Collins. Ο Crosby έκανε δεύτερα φωνητικά στο hit-single “Another Day in Paradise”. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η σύμπραξή του με το folk duet των Indigo Girls. Και εκεί ανέλαβε τα δεύτερα φωνητικά στο δίσκο του ντουέτου υπό τον τίτλο “Rites of Passage”. Επίσης, το 1999, συμμετείχε στο tribute album προς τιμήν του country-folk πρωτοπόρου Gram Parsons. Μαζί με τη Lucinda Williams, τραγούδησαν το “Return of the grievous angel”.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι λόγοι αποχώρησής του από τους The Byrds. Στο περίφημο Monterey Pop Festival που έλαβε χώρα τον Ιούνιο του 1967, ο ίδιος, ως μέλος του συγκροτήματος, κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους στη σκηνή, δεν δίστασε συνομιλώντας με το κοινό, να μεταφέρει τις απόψεις του για τη δολοφονία του JFK, υποστηρίζοντας τις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας που εξυφαίνονταν εκείνη την περίοδο. Το γεγονός αυτό προκάλεσε ένταση μεταξύ του Crosby και των υπολοίπων μελών, που τον αποδοκίμασαν δημόσια για τις απόψεις του. Επίσης, η κατάσταση επιδεινώθηκε την επόμενη μέρα, όταν εμφανίστηκε εκ νέου στη σκηνή ως μέλος των Buffalo Springfield, αντικαθιστώντας τον Neil Young. Τα δύο αυτά γεγονότα σηματοδότησαν τις απαρχές της ρήξης και της οριστικής αποχώρησης λίγα χρόνια αργότερα.
Πάντως στους “The Byrds” επέστρεψε το 1973, αλλά ως παραγωγός στο δωδέκατο και τελευταίο studio album του συγκροτήματος. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι δοσοληψίες του με τις “αρχές”. Η στάση του ίδιου στο ζήτημα της οπλοκατοχής, ήταν κάπως διφορούμενη. Εξ αιτίας της δολοφονίας του John Lennon, υποστήριζε την οπλοκατοχή ως μέσο προστασίας της προσωπικής του ζωής. Τον Απρίλιο του 1982 συνελήφθη σε νυχτερινό μπαρ του Ντάλας, όπου βρέθηκαν στην κατοχή του ναρκωτικά και ένα σαρανταπεντάρι περίστροφο. Το 1986, υπηρέτησε την ποινή του για 5 μήνες σε πολιτειακή φυλακή του Τέξας. Το 2004 συνελήφθη εκ νέου για παράνομη κατοχή ενός περίστροφου και φυσικά μαριχουάνας, αν και αυτή τη φορά “καθάρισε” με ένα απλό πρόστιμο.
Σε πολιτικό επίπεδο, υπήρξε οπαδός και υποστηρικτής του κινήματος της αμερικανικής αντικουλτούρας που άνθισε τη δεκαετία του εξήντα, όπως και πολλοί άλλοι καλλιτέχνες που δραστηριοποιήθηκαν την εποχή εκείνη, μεταξύ αυτών οι The Beatles, ο Bob Dylan, και γενικά το σύνολο της μουσικής σκηνής του Los Angeles και του San Francisco. Εννοείται πως ήταν υπέρ της ελεύθερης χρήσης της κάνναβης και της μαριχουάνα δηλώνοντας δημοσίως πως όλες του οι επιτυχίες γράφτηκαν υπό την επήρεια της κάνναβης. Τάχθηκε εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ, υποστήριζε τον Bernie Sanders,αλλά, όπως προαναφέραμε, και παρά το γενικότερο δημοκρατικό του προφίλ, ήταν υπέρ της κατοχής όπλων.
Το 2019, ο Cameron Crow, ανέλαβε την παραγωγή του ντοκιμαντέρ “David Crosby: Remember my name”, που προβλήθηκε στο Sundance Film Festival στρέφοντας εκ νέου τα φώτα της δημοσιότητας στο πρόσωπο του Crosby.
Θεωρώ ότι η απώλειά του επανάφερε στο προσκήνιο μια εποχή που η μουσική ξεχείλιζε από ρομαντισμό και ιδεαλισμό. Κινήματα, ρεύματα, τάσεις, φεστιβάλ όπως το Woodstock και το Monterey Pop Festival. Όπως είχε γράψει και ο ίδιος “Put on your colors and run come see, Everybody says that music’s for free, take off your clothes and lie in the sun. Everybody says that music’s for fun”.
