“Album Oriented Rock” ή “Album Oriented Radio”, μικρή σημασία έχει. Βλέποντας απλά τα αρχικά, οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται άμεσα τον ήχο, το ύφος, τη διάθεση. Αγαπητό και μισητό μαζί, καθιερώθηκε στη δεκαετία του ’80, ενώ είχε ήδη ρίξει τα θεμέλια στη δεκαετία του ’70, υπηρετήθηκε από εκπληκτικούς μουσικούς, συνεχίζει να γεμίζει ραδιοφωνικές ώρες και λίστες με κάποιες από τις αιώνιες σταθερές του. Take it or leave it, ας κάνουμε μια ανέμελη βόλτα σε πέντε εμφατικές κορυφές του. Το κρίμα στο λαιμό μου…
JOURNEY: “Escape”
Με μια διαδρομή που ξεκινά από το 1973 οι φιλόδοξοι βιρτουόζοι από το San Francisco ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν το 1981 το έβδομο στούντιο άλμπουμ τους. Από το 1977, όταν ο σπουδαίος Steve Perry κατέλαβε το μικρόφωνο, το γκρουπ μπήκε στην περίοδο της μεγάλης εμπορικής καταξίωσης που όμως χρωστούσε πολλά και στην αλλαγή πλεύσης από την πίεση της Coloumbia για τους μικρούς αριθμούς πωλήσεων.
Στο τέλος του 1980 αποχωρεί ο κημπορντίστας Gregg Rolie, που υπήρξε ιδρυτικό μέλος τους, και αντικαθίσταται από τον Jonathan Cain, ο οποίος παραμένει ως σήμερα στη μπάντα. Την συμπαραγωγή του άλμπουμ μοιράστηκε ο πρώην τεχνικός ήχου των Lynyrd Skynyrd, Kevin Elson με τον άλλοτε μηχανικό των Queen, Mike Stone. Κυκλοφόρησε στις 31 Ιουλίου 1981 από την Columbia Records, και βρέθηκε στην κορυφή του αμερικανικού chart Billboard 200. Ανέδειξε τέσσερα σπουδαία singles, τα “Don’t Stop Believin’”, “Who’s Ctying Now”, “Still They Ride” και “Open Arms”. Αναδύοντας έναν νεανικό ρομαντισμό και μια αθώα επαναστατικότητα της ενηλικίωσης, σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή για ένα ακροατήριο, και παραμένει το αγαπημένο των φίλων του γκρουπ. Το υπερκλασικό πια “Don’t Stop Believin’”φιλοξενήθηκε σε πολλές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, όπως οι “Glee” και “The Sopranos”.
Το 1988 ψηφίστηκε από τους αναγνώστες του περιοδικού “Kerrang!” σαν το κορυφαίο AOR άλμπουμ όλων των εποχών, ένας τίτλος που του αποδίδεται συχνά από τότε σε ανάλογες συγκρίσεις. Βέβαια υπήρξε και ο λόγος να χαρακτηριστούν οι Journey πρώτοι από όλους από την Deborah Frost του “Rolling Stone” σαν heavy metal posers. Με σεβασμό στο εξώφυλλο του άλμπουμ, ο ακριβής τίτλος του είναι “E5C4P3”.
FOREIGNER: “4”
Δυο πρακτικοί και άμεσοι λόγοι άλλαξαν τον τίτλο του άλμπουμ από “Silent Partners” σε “4”. Ήταν το τέταρτο άλμπουμ του γκρουπ του οποίου η σύνθεση είχε πλέον μειωθεί από έξι σε τέσσερα μέλη. Ήταν όμως και αυτό που κράτησε δέκα μήνες σκληρής δουλειά στο στούντιο. Ο Mick Jones θυμάται να βρίσκεται σε ένα club στο Λονδίνο, και να έρχεται ο Simon Le Bon των Duran Duran να του λέει: “άκουσα πως παίρνουμε μαζί μέρος στον διαγωνισμό να περάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο στο στούντιο και να ξοδέψουμε περισσότερα χρήματα”…
Σε αυτή την υστερία εργασίας προέκυψε και η περίφημη ιστορία με το ξέσπασμα του παραγωγού Robert John “Mutt” Lange, όταν πήρε όλη την ομάδα των συνεργατών του από το στούντιο και την πήγε τα ξημερώματα στο Central Park, αφού πρώτα αγόρασε διάφορα φρίσμπι. Έτσι βρέθηκαν ανέμελοι να πετούν τους χρωματιστούς δίσκους για λίγα λεπτά στο πάρκο, μέχρι που επανεμφανίστηκε ο πραγματικός “Mutt” ουρλιάζοντας: “τι κάνουμε εδώ, έχουμε ένα δίσκο να τελειώσουμε”.
Το “4” κυκλοφόρησε στις 3 Ιουλίου 1981 από την Atlantic Records, έκανε τεράστια επιτυχία, ανέδειξε τα μεγάλα singles “Urgent”, “Waiting For a Girl Like You” και “Juke Box Hero” και εδραίωσε τη μεταστροφή των Foreigner σε μια πιο mainstream rock κατεύθυνση. Αν και η Hipgnosis πιστώνεται και σήμερα το γενικό artwork του άλμπουμ, η προτεινόμενη ιδέα τους για το εξώφυλλο απορρίφθηκε από το γκρουπ, καθώς το βρήκαν αρκετά “ομοφυλόφιλο” με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό, και το εναλλακτικό εξώφυλλο σχεδιάστηκε τελικά από τον Bob Defrin.
SURVIVOR: “Vital Signs”
Το single “Eye of the Tiger”του 1982, πέρα από το ομότιτλο τραγούδι στο τρίτο άλμπουμ των Survivor, αποτέλεσε και το βασικό μουσικό θέμα της ταινίας “Rocky III” και κατέληξε στην κορυφή του αμερικανικού Billboard Hot 100, παρασύροντας και το άλμπουμ στη δεύτερη θέση της αντίστοιχης κατηγορίας. Ένα χρόνο αργότερα όμως πολλά είχαν αλλάξει στη μπάντα. Ο τραγουδιστής Dave Bickler είχε καταστρέψει τις φωνητικές του χορδές, και με δυσκολία δούλεψε στο επόμενο άλμπουμ “Caught In The Game”. Η αποχώρησή του δεν άργησε να έρθει, τσακίζοντας τον ίδιο που χρειαζόταν άμεσα μια μακροχρόνια ανάρρωση, και βάζοντας το μέλλον του γκρουπ σε μια σοβαρή κρίση. Ο Peterik είχε πει χαρακτηριστικά: “ πολύ λίγα συγκροτήματα αντέχουν και επιβιώνουν μετά από αλλαγή τραγουδιστή”.
Η πρόσκληση στον πρώην τραγουδιστή των διαλυμένων πια Cobra, Jimi Jameson για ακρόαση, αποδείχθηκε η ιδανική λύση στο πρόβλημα. Ο Jameson ήταν ένας τύπος με φωνή ενός στο εκατομμύριο. Ο Peterik και ο Sullivan φρόντισαν να του προσφέρουν μια μαγική λίστα με σπουδαίους ύμνους, και το αποτέλεσμα απογειώθηκε. Το πρώτο λοιπόν άλμπουμ τους με τη μαγική φωνή του Jimi Jameson κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1984 από την Scotti Bros, με τον τίτλο “Vital Signs”. Τέσσερα σπουδαία singles έδειξαν το δρόμο στην επιτυχία, καθώς τα “I Can’t Hold Back”, “High on You”, “The Search Is Over”και “First Night” μπήκαν στο Billboard Hot 100.
Στην επανέκδοση του 2010, περιλήφθηκε και το πρώτο single που ηχογράφησε ο Jimi με τη μπάντα, το τραγούδι “The Moment of Truth” από το soundtrack της ταινίας “The Karate Kid” σαν επιπλέον τραγούδι. Αν θέλουμε όμως να αποδώσουμε δικαιοσύνη σε μια σπουδαία φωνή που σίγησε πρόωρα την 1η Σεπτεμβρίου 2014, ο νικητής του δίσκου είναι φυσικά το εύστοχο “It’s the Singer, Not the Song”.
BOSTON: “Boston”
Μια ξεχωριστή ιστορική σημασία έχει αυτό το πρώτο ομότιτλο άλμπουμ των Boston, καθώς θεωρείται η γέφυρα για τη μετάβαση του αμερικάνικου mainstream rock από το blues based proto-metal στα χωράφια της power pop, χρησιμοποιώντας τη λάμψη της πρώιμης φάσης του rock δημιουργώντας νέα ηχητικά δεδομένα στον τομέα της παραγωγής.
Ο ιθύνων νους, πολυοργανίστας και μηχανικός ήχου Tom Scholz έγραφε και ηχογραφούσε demos στο υπόγειο του διαμερίσματός του με τον τραγουδιστή Brad Delp γνωρίζοντας συχνά την απόρριψη στο υλικό του, μέχρι τη στιγμή που αυτό έφτασε στα χέρια των ιθυνόντων της Epic που άνηκε στην CBS, η οποία υπέγραψε με το γκρουπ το 1975.
Παραβλέποντας τα σχέδια της εταιρείας να ηχογραφήσουν το άλμπουμ επαγγελματικά στο Los Angeles, ο Scholz με τον παραγωγό Boylan τους ξεγέλασαν και έκαναν τα πάντα από το σπίτι του στη Μασαχουσέτη. Το άλμπουμ περιέχει ουσιαστικά όλα αυτά τα τραγούδια του demo που γράφτηκαν και ηχογραφήθηκαν χρόνια πριν. Το ύφος του άλμπουμ που μνημονεύεται σαν ο ήχος των Boston, είναι ο συνδυασμός της αγάπης του Scholz για την κλασική μουσική, τις χαρακτηριστικές μελωδίες, τα πρώτα κιθαριστικά rock γκρουπ, όπως οι Kinks και οι Yardbirds, καθώς και τα αναλογικά, ηλεκτρονικά εφέ.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε τις 25 Αυγούστου 1976, και πέρα από το κλασικό single “More Than a Feeling”, έδωσε επίσης τα singles “Long Time” και “Peace of Mind”. Χαρακτηρίστηκε σαν ένα από τα σπουδαιότερα άλμπουμ στην ιστορία του rock, και δημιούργησε νέα σημεία αναφοράς για την εξέλιξη της παραγωγής και τη χρήση της τεχνολογίας του στούντιο.
TOTO: “IV”
Το 1982 οι Toto έμοιαζαν πραγματικά ασυγκράτητοι, σαν να αντέδρασαν με μια υπερφυσική δύναμη απέναντι στην αμφισβήτηση της Columbia Records που τους κούνησε έντονα το δάχτυλο για την εμπορική αποτυχία των άλμπουμ “Hydra” και “Turn Back”. Με τον φόβο της εξόδου να παραμονεύει, το γκρουπ επέστρεψε στη φόρμουλα του πρώτου άλμπουμ, αγγίζοντας διάφορα μουσικά ιδιώματα. Ταυτόχρονα χρησιμοποίησαν πολλούς καλεσμένους μουσικούς για να πλουτίσουν τον συνολικό τους ήχο και να του δώσουν μια πιο γυαλισμένη αίσθηση.
Αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο άλμπουμ με την αυθεντική σύνθεση του γκρουπ. Ο David Hungate μετακόμισε στο Nashville στη διάρκεια της ηχογράφησης του άλμπουμ, και άφησε το συγκρότημα για να περάσει περισσότερο χρόνο με την οικογένειά του. Δυο χρόνια αργότερα, λίγο πριν ξεκινήσει η ηχογράφηση του άλμπουμ “Isolation”, ο Bobby Kimball απολύθηκε λόγω εθισμού στα ναρκωτικά που προκάλεσε προβλήματα στη φωνή του.
Ο αστικός μύθος αλλά και η ίδια η Rosanna Arquette ισχυρίζεται πως το πολύ πετυχημένο single “Rosanna” γράφτηκε γι’ αυτή, καθώς εκείνο τον καιρό είχε μια σύντομη σχέση με τον Steve Porcaro. Στην πραγματικότητα ο David Paich είχε συνθέσει το τραγούδι για κάποια παλιά του σχέση, χωρίς να έχει βρεθεί το όνομα –τίτλος και απλά η παρουσία της Arquette κάποιες φορές στο στούντιο έφερε την έμπνευση να χρησιμοποιήσουν το όνομά της.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 26 Μαρτίου 1982 σαρώνοντας τα πάντα με πέντε singles να το κουβαλούν, τα “Rosanna”, “Africa”, “Make Believe”, “I Won’t Hold You Back” και “Waiting for Your Love”. Το συγκρότημα καθυστέρησε λίγο την περιοδεία για το άλμπουμ, καθώς συνεργαζόταν στην παραγωγή του άλμπουμ “Thriller” του Michael Jackson, καθώς και στο άλμπουμ επιστροφή για τους Chicago, το “Chicago 16”.
