Οι πρώτες νότες δίνουν το στίγμα. Μετά το ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός “Everything Now”, 5 ολόκληρα χρόνια μετά, πολλά για μια μπάντα πρώτης γραμμής σαν τους Καναδούς Arcade Fire, ήμουν πολύ περίεργος για αυτές τις πρώτες νότες του “We”, και ευτυχώς είναι ένα μεγαλοπρεπέστατα μελαγχολικό μινόρε. Και γρήγορα, ακούγoνται κιθάρες που τόσο έλειψαν στο προηγούμενο άλμπουμ.
Πριν την πρώτη συνολική ακρόαση προηγήθηκε το 1o single κάποιες βδομάδες πριν, το ξεσηκωτικό “The Lightning” (I-II) που θύμισε πάρα πολύ το θρυλικό ντεμπούτο του γκρουπ “Funeral” κοντά στα 20 χρόνια πριν, με ένα ξέσπασμα – σήμα κατατεθέν – στη μέση, πολύ πιο μεστό και ώριμο στο πρώτο μέρος του. Πολλά, πάρα πολλά υποσχόμενο single, και ευτυχώς οι υποσχέσεις κρατήθηκαν.
Το “We” ξεκίνησε συνθετικά λίγο πριν την πανδημία για να ολοκληρωθεί πρόσφατα, και προφανώς μια τέτοια κατάσταση αποτελεί το ιδανικό υπόβαθρο για οποιαδήποτε καλλιτεχνική ανησυχία που εκφράζει…ανησυχία. Ο κύριος συνθετικός και εκτελεστικός πόλος Win Butler εμπνεύστηκε από ένα μυθιστόρημα με τον τίτλο του άλμπουμ We που έγραψε το 1924 κάποιος Yevgeny Zamyatin και κατά τα λεγόμενα του το 1ο μισό κοιτάζει τα εγώ και τα προσωπικά μας αδιέξοδα, ενώ το 2ο μισό ανοίγεται στο εμείς, και βλέπει τα πράγματα με πολύ μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Αυτή η διττότητα πάντως δεν υπάρχει μόνο στο επίπεδο του δίσκου αλλά και στα κομμάτια, αφού η παρέα του Butler και της Chassagne εφηύραν μία πατέντα που ενώνει κομμάτια που είναι κάπως ετερόκλητα, είτε συνθετικά είτε στιχουργικά. Πέραν του Lightning, έτσι ξεκινάει και ο δίσκος με τις δύο όψεις του “Age of Anxiety”: η πρώτη λιτή και μελαγχολική, σαν να πατάει στις νότες του “Running up that hill”, η δεύτερη (“Rabbit Hole”) ψυχεδελική και ηλεκτρονική, καθένας βυθισμένος μέσα στο λαγούμι του. Τρανταχτό παράδειγμα και το “Unconditional”. Το 1ο μέρος (“Lookout kid”, και το 2ο single) είναι ένας πανέμορφος, άμωμος φόρος τιμής, ύμνος στην ξεγνασιά και την ιδιαιτερότητα της παιδικής ηλικίας, στα γδαρμένα γόνατα και την γνήσια, πραγματική, εξ ’ορισμού αντισυμβατικότητα. Μπορεί να είναι ιδέα μου, αλλά ορκίζομαι ότι ακούω το κουδούνι το υποδηλάτου των Ολλανδών Nits, ή του Solsbury Hill του Peter Gabriel που σε μία συμμετοχή έκπληξη σεκοντάρει μοναδικά την Chassagne στο 2ο , απλό, χορευτικό και υπερ του δέοντος θετικό μέρος, σχεδόν world party, ονόματι “Race and Religion”.
Ομοίως, το “End of the Empire” ξεκινάει σαν ειρωνευόμενο το “Imagine” του Lennon σε ένα μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό, και αν και αλλάζει μουσικά στο δεύτερο μέλος του κρατάει την ίδια στάση προτρέποντας μας να ξεγραφτούμε από αυτά που μας έχουν γράψει.
Το ζουμί του μηνύματος είναι στο στίχο «Already know “I”, I wanna know “We”» του γλυκού “We” που κλείνει το δίσκο, και την πιο αθώα ερώτηση πάνω σε υπόστρωμα αισιοδοξίας, «When everything ends, can we do it again?»
Όχι κλειστοφοβικό όπως το “Suburbs”, όχι μεγαλεπήβολο όπως το βαθύ “Reflector”, όχι όμως λιγότερο πειραματικό, το “We” είναι ένα πολύ άμεσο και συναισθηματικό άλμπουμ, μια επιστροφή στην indie κορυφή για τους Arcade Fire. Όσο ανεξήγητα περίπλοκα και να είναι όλα γύρω μας, το “We” είναι ένα εμβόλιο απέναντι στην απαισιοδοξία, θυμίζοντάς μας με μουσικές ιστορίες ότι η ισχύς βρίσκεται εν τη ενώσει.
Είδος: Indie/art rock
Δισκογραφική Εταιρεία: Columbia
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 6 Μαΐου 2022
Οι Arcade Fire είναι:
Régine Chassagne – πλήκτρα, πιάνο, ακορντεόν, φωνητικά
Win Butler – φωνητικά, κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, πιάνο
Richard Reed Parry – κιθάρα, μπάσο
Tim Kingsbury – κιθάρα, μπάσο
Jeremy Gara – τύμπανα
Will Butler – πλήκτρα, μπάσο (αποχώρησε μετά την ηχογράφηση)
Tracklist:
1. “Age of Anxiety I”
2. “Age of Anxiety II (Rabbit Hole)”
3. “End of the Empire I–IV
I. Last Dance
II. Last Round
III. Leave the Light On
IV. Sagittarius A*”
4. “The Lightning I, II”
5. “Unconditional I (Lookout Kid)”
6. “Unconditional II (Race and Religion)”
7. “We”
Facebook: https://www.facebook.com/arcadefire
Official site: https://www.arcadefire.com/
