Πέντε χρόνια μετά το τελευταίο τους album οι Alcest είναι και πάλι εδώ για να παρουσιάσουν το “Les Chantes de l’ Aurore” και να χαράξουν καινούρια πορεία στην αξιοσημείωτη μουσική τους διαδρομή. Ο ηγέτης και δημιουργός Stéphane “Neige” Paut, ο άνθρωπος “ορχήστρα” (φωνητικά, μπάσο, κιθάρα, πλήκτρα), με συνδαιτυμόνα από το 2009 στα ντραμς τον Jean “Winterhalter” Deflandre, εξελίσσει τις μουσικές του ιδέες και προκαλεί εκ νέου το ενδιαφέρον.
Οι μουσικές περιπλανήσεις στην εικοσαετή και πλέον “θητεία” της μπάντας στο μετερίζι της post-black metal σκηνής και οι δρόμοι που άνοιξαν με τα shoegaze στοιχεία που ενσωμάτωσαν, τους καθιέρωσαν σαν έναν από τους πιο εμβληματικούς εκπροσώπους του blackgaze. Σήμερα οι μουσικές ανησυχίες των Alcest θα αποκαλύψουν την φωτεινότερή τους έκφραση, περιορίζοντας αρκετά τις black επιρροές, χωρίς να λησμονούν παρ’ όλα αυτά την δική τους χαρακτηριστική μουσική ταυτότητα.
Με αυτές τις “συνθήκες” θα ξεκινήσουν το ελεγειακό τους ταξίδι με το “Κomorebi”, για να εισάγουν χωρίς περιττές εισαγωγές τον ακροατή σε λαμπερά παραμυθένια τοπία, με μια ξεκάθαρη post rock αισθητική με ξεσηκωτικές και ανέμελες συνθέσεις να κυριαρχούν, κάνοντας σαφές πιο μονοπάτι έχουν επιλέξει. Ο ιθύνων νους Neige, δίνει χρώμα, μορφή και ήχο στον δικό του φανταστικό κόσμο για να επιβληθεί στην πεζή πραγματικότητα.
Το “L’ Envol” που ακολουθεί όπως και το “Amethyste” πιο συνεπή με τους ήχους που τους καθιέρωσαν, θα γεμίσουν ένα φυσιολατρικό τοπίο με ανθρώπινες και όχι μόνο μορφές σε μια αγαθή σύμπραξη όλων των στοιχείων του ζωικού βασιλείου. Οδηγός στις συνθέσεις των Alcest οι μελωδικές κιθάρες και όσο τα “στοιχειωμένα” πλήκτρα γεμίζουν την ατμόσφαιρα με αιθέρα, άλλο τόσο το δίδυμο μπάσου και τυμπάνων εξισορροπεί τις διαθέσεις. Ακόμη και όταν η ταχύτητα των τυμπάνων αυξάνεται, η ήπια παραγωγή τους κρατά χαμηλά τις εντάσεις εξασφαλίζοντας έναν συνοδευτικό ρόλο χωρίς να “μπουκώνει” το αποτέλεσμα.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον ευφορίας η φωνή του Neige ψιθυρίζει ιστορίες, δίνει ζωντανό χρώμα στην “εικόνα”, αλλά δεν ξεχνά να “ξεσπάσει” με οργή (ελάχιστες φορές είναι αλήθεια) για να θυμίσει την περιπέτεια στην αναζήτηση της πολυπόθητης εσωτερικής γαλήνης. Ίσως η παραγωγή να αδικεί λίγο τις εκφραστικές δυνατότητές του αφού σπάνια φαίνεται να “ηγείται” και μάλλον συντονίζεται με τις σχεδιαζόμενες ορχηστρικές φόρμες.
Μια γλυκιά μελαγχολία αναδύεται όταν ξεκινά το “Flamme Jumelle” με έναν εθιστικό ρυθμό που σε παρασέρνει, λεπτεπίλεπτες κιθαριστικές πινελιές σε ένα μοτίβο χωρίς παύσεις με μια μελωδία που δεν “δυσκολεύεται” να παγιωθεί στη μνήμη σου. Κομμάτι μικρότερο σε διάρκεια από τα υπόλοιπα, συνοψίζει όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των Alcest σε ένα φόντο ακίνητων πανέμορφων τοπίων με δύο φλογισμένες ψυχές σε μια άψογη χορογραφία να ενσαρκώνουν την αέναη συμπαντική ενέργεια που δίνει ζωή.
Μετά από μια σύντομη όαση ηρεμίας με πιάνο και τσέλο (“Reminiscence”) το “L’ Enfant de la Lune” θα θυμίσει τον παραδοσιακό τους ήχο, με δυνατούς βομβαρδισμούς τυμπάνων, ωμές κιθάρες, κυματισμούς πλήκτρων, εναλλαγές στην ταχύτητα, με την φωνή του Neige να δίνει μια ανάλαφρη αίσθηση. Ίσως αυτό το ύφος να προτιμούν οι περισσότερο παραδοσιακοί οπαδοί των Alcest, αλλά συνηθισμένοι στις ηχητικές “μεταμορφώσεις” τους, γνωρίζουν ότι το ποιοτικό αποτέλεσμα θα τους αποζημιώσει πέρα από τα στερεότυπα.
Η δροσερή αύρα που διαπερνά όλο το album και πλημμυρίζει με ευχάριστα συναισθήματα, θα έρθει να ολοκληρώσει τον κύκλο της με το “L’ Adieu”, μια λυρική μπαλάντα αποχαιρετισμού που αγγίζει την ψυχή και καταφέρνει να διαιωνίσει με “ειλικρίνεια” τις ήρεμες καταπραϋντικές αισθήσεις. Είναι προφανές ότι σε αυτήν τη δουλειά τα μισανθρωπικά συναισθήματα του Αλσεστ (χαρακτήρας από το γνωστό έργο του Μολιέρου που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης) που εκφράστηκαν επανειλημμένα στη διάρκεια της καριέρας τους, περνάνε στο παρασκήνιο.
Με το “Les Chantes de l’ Aurore” οι Alcest επιχειρούν με πιο τρυφερές και συναισθηματικές προσεγγίσεις να ρίξουνε φως στις “σκούρες αποχρώσεις” της ψυχής και να σκορπίσουν αισιοδοξία, περιπλανώμενοι στα αγαπημένα τους ονειρικά τοπία. “Όχημά” τους, οι μελωδικές ατμοσφαιρικές συνθέσεις που θα πρωταγωνιστήσουν, αφήνοντας σε δευτερεύοντα ρόλο τις heavy και σκοτεινές πλευρές του παρελθόντος.
Θα επισκεφτούν τη χώρα μας για τρίτη φορά με δύο συναυλίες στις 23 Οκτωβρίου στο Gagarin και στις 24 του ίδιου μήνα στο WE στη Θεσσαλονίκη, μαζί με τους Halocraft.
Είδος: Post-Black Metal, Shoegaze
Δισκογραφική Εταιρεία: Nuclear Blast
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 21 Ιουνίου 2024
