ΑΧΕΡΟΝΤΑΣ: “Nekyia: The Necromantic Patterns”

ALBUM

Είναι κοινή διαπίστωση ότι το είδος του ευρύτερου σκληρού και underground ήχου που εξελίχθηκε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τα τελευταία χρόνια είναι το Black Metal. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που σήμερα εντελώς απροσδόκητα υποείδη με τεράστια εξάπλωση να απομακρύνονται αισθητά από τον βασικό πυρήνα του είδους. Αντίθετα οι “Αχέροντας” από το 2007 διατηρούν με συνέπεια ζωντανό το “μαύρο” πνεύμα των πρώτων ημερών, αλλά ταυτόχρονα “αγκαλιάζουν” καινοτόμες ιδέες και μοτίβα του δεύτερου “κύματος”, διαμορφώνοντας μια προσωπική ταυτότητα που παγιώθηκε στο πέρασμα των χρόνων.

Το δέκατο album σε αυτήν την πορεία δανείζεται το όνομα (“Νέκυια”) μιας ραψωδίας από την Ομήρου Οδύσσεια κι εντρυφά σε μια “Εις Άδου κάθοδο”, όπου πνεύματα νεκρών “ανασταίνονται” και καλούνται να συμβουλέψουν και να αποκαλύψουν μελλούμενα στον κόσμο των ζωντανών. Το line up έχει μεταβληθεί εκ νέου με τον ιθύνων νου της μπάντας V.P Adept (φωνητικά, κιθάρα, πιάνο, στίχοι) πολυπράγμων στα black metal δρώμενα, κι επικεφαλής στη σύνθεση του album μαζί με τον D. Yama Ram (κιθάρα) των “Outlaw”, τον Atum στα ντραμς και τον Aetherist περισσότερο γνωστό από το solo project “Niedergang”, στο μπάσο.

Το ξεκίνημα με το “The Eleventh Inversion – Oracles of the Abyss” είναι καταιγιστικό και το κατάμαυρο φόντο εξαπλώνεται σε κάθε πτυχή του με κραυγές, τρομακτικές αφηγήσεις, blast beats δαιμονιώδη κι επιθετικές κιθάρες. Η occult ατμόσφαιρα σκεπάζει τα πάντα μέσα από έναν συνδυασμό άλλοτε με ανεπαίσθητες μελωδικές γραμμές κι άλλοτε με εκρήξεις οργής και θρήνου. Η συνέχεια (“Serpent’s Oath – Hymns of the Coiled Void”) είναι εξίσου εμφατική, με αδυσώπητο ρυθμό και μια εναρκτήρια αφηνιασμένη κραυγή να ορίζει τον κανόνα γύρω από τον οποίο δομείται η σύνθεση, σε μια άκρως μανιασμένη εξέλιξη που διοχετεύει αστείρευτη ενέργεια και αναδύει έντονη μυστικιστική αύρα με το επιβλητικό πιάνο στον επίλογό του.

Το “Venomous Ascension – The Nexus of the Void” φαίνεται να εκφράζει το ύφος του album περισσότερο από κάθε άλλο κομμάτι, παραπέμποντας σε ένα τελετουργικό αρχαιοελληνικό τοπίο με ψαλμωδίες και ξόρκια, σε μια αλλεπάλληλη αλλαγή ρυθμών με ποικιλία βρυχηθμών, ανελέητο tremolo picking, εκρηκτικά τύμπανα και γυναικείες φωνές που φέρνουν στο νου ιέρειες του αρχαίου κόσμου, που περνάνε περιστασιακά αφήνοντας το “χάδι” τους. Χωρίς να μεταβληθεί η διάθεση (“The  Chalice of Fiery Transmutation”) το δράμα συνεχίζεται, πότε με θυμωμένα γρυλίσματα και πότε με γυναικείες φωνές θρήνου (της Darja Kazimira), με τις μελωδικές διαδρομές της κιθάρας να πρωταγωνιστούν σε μια πορεία που φαντάζει μοιρολατρική και καταλήγει “αναπόδραστα” λίγο πριν ολοκληρωθεί.

Φτάνοντας στο μέσο περίπου του album απόκοσμοι ήχοι κρουστών υπό τη συνοδεία σαξοφώνου (“The Crimson Litany of Eternal Return”) απλώνουν ένα πέπλο γαλήνης, πριν ξεσπάσει η καταιγίδα μένους που γρήγορα “προσγειώνεται” σε πιο mid tempo φόρμες που δεν υπολείπονται σε επιθετικότητα. Όλα τα καινοτομικά συστατικά που προστίθενται με ακρίβεια είναι που δίνουν το κάτι παραπάνω και ποικίλουν χωρίς να διαταράσσουν, όπως και η αριστουργηματική απαγγελία στο τέλος του κομματιού. Το “The Elder Keybearer’ s  Awakening” φέρνει επιπλέον λεπτομέρειες μιας τελετουργικής εικόνας, με ουρλιαχτά και ατελείωτες κραυγές πόνου, με όλες τις περίτεχνες και αντισυμβατικές “παρεμβολές” να την εμπλουτίζουν ιδανικά. Η παραγωγή παίζει αναπόφευκτα νευραλγικό ρόλο στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα και παρά το πλήθος των διαφορετικών ήχων, καταφέρνει να κερδίσει την πρόκληση.

Ο επίλογος με το “Truth Is a Pathless Land” επιφυλάσσει επιπλέον εκπλήξεις. Υπό την αφήγηση στίχων από ομιλία του διανοητή και παγκόσμιας εμβέλειας σύγχρονου φιλοσόφου Τζίντου Κρισναμούρτι, με πιο σταθερό αργό ρυθμό που αλλάζει ταχύτητα περιστασιακά με περίπλοκες δυσαρμονίες, κυλάει σαν πένθιμη ακολουθία για να αφήσει ένα βαθύ μελαγχολικό αποτύπωμα και μια επίγευση νοσταλγίας και θλίψης. Σαφέστατα από τις κορυφαίες στιγμές του album, τόσο όσον αφορά τα μηνύματα που μεταδίδει όσο και από το τρόπο που “χτίζεται” μουσικά, σαν αναπόσπαστο τμήμα γύρω από ένα πομπώδες ειλικρινές αφήγημα.

Οι πύλες για τον κόσμο των νεκρών ανοίγουν διάπλατα καθ’ όλη τη διάρκεια του album κι απελευθερώνουν αρχέγονες αινιγματικές σκοτεινές δυνάμεις, για να στοιχειώσουν όλες τις αδιάφορες ψυχές που περιπλανώνται ανυποψίαστες. Όλη η εφιαλτική ανατριχιαστική ατμόσφαιρα ενσαρκώνεται από μια ζοφερή black metal πανδαισία, που διαπερνά την ραχοκοκαλιά του album με 7 μοναδικές εμπνευσμένες συνθέσεις. Η παράδοση της μπάντας να προσφέρει χρόνια τώρα, αυθεντικές κυκλοφορίες εξαιρετικής ποιότητας διατηρείται ακέραιη με το “Nekyia: The Necromantic Patterns”, σημείο αναφοράς για τους λάτρεις του είδους τη φετινή χρονιά.

Είδος: Black Metal
Δισκογραφική Εταιρεία: Zazen Sounds    
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 30 Απριλίου 2025

facebook
instagram

Avatar photo
About Γιώργος Καπετανόπουλος 59 Articles
Μόλις άνοιξε τα μάτια κατάλαβε ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψει στην άβυσσο από την οποία προήλθε. Μόνο η τέχνη θα μπορούσε να κάνει υποφερτό το ενδιάμεσο φωτεινό διάστημα. “Εικόνες και λέξεις” για την “γη της επαγγελίας” άκουγε περιπλανώμενος στους “δρόμους” πολλές φορές “αιμορραγώντας”, ψάχνοντας πάντα να βρει την “τέλεια συμμετρία”. “Φοβούμενος το φως του ήλιου” θα αφουγκραστεί το “κλάμα των αγγέλων” και τα “πουλιά της νύχτας”, ενώ “κινούμενες εικόνες” θα “ρέουν” σαν “σκηνές από μια ανάμνηση”. Σαν “ευγενής βάρβαρος” θα συναντήσει τον “πρίγκιπα στην γραμμή της φτώχειας” και θ’ αντιληφθεί ότι οι “νεκροί μπορούν να χορέψουν” ακόμη και υπό το “φόβο του σκοταδιού”. Ο “παράδεισος και η κόλαση” είναι εδώ θα ψελλίσει όταν η “πτώση των καρδιών” θα οδηγήσει στο “βαθύ τέλος”.