Δεν είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς όλες εκείνες τις στερημένες ψυχές που παραμονεύουν σε διάφορα σημεία του πλανήτη να αντλήσουν μια δόση παρηγοριάς, σε κάθε νέα κυκλοφορία όσων ανήκουν στη συνομοταξία που δημιούργησε η απουσία των ασύγκριτων Fates Warning. Η πιο πρόσφατη ένεση έρχεται από τους Α-Ζ, τη σύμπραξη του τραγουδιστή Ray Alder με τον ντράμερ μιας πολύ δημιουργικής εποχής των Αμερικανών progsters, τον εμβληματικό Mark Zonder.
Το δεύτερο έργο τους έρχεται με κάποιες σημαντικές ενισχύσεις, με πρώτη και καλύτερη αυτή ενός παλιού καλού γνώριμου του Alder, του ηγέτη των Redemption, Nick Van Dyk. Παράλληλα, ο Simone Mularoni, με τις γνωστές του περγαμηνές στους DMG, τους Sweet Oblivion, αλλά και αμέτρητα projects της Frontiers, έχει προσφέρει κάποια απαιτητικά leads, πέρα από την παραγωγή στο άλμπουμ. Ο απίθανος Philip Bynoe παραμένει αμετακίνητη και δυσπρόσιτη αξία στο μπάσο, ενώ ο Jimmy Waldo έχει αναλάβει τα πλήκτρα.
Η καταλυτική παρουσία του Van Dyk, πάντα φυσικά σε συνδυασμό με τις βασικές προθέσεις των δυο πρωταγωνιστών του γκρουπ, έχει προκαλέσει μια αισθητή μετατόπιση του συνολικού ύφους του δίσκου σε μια περισσότερο επιθετική, μεταλλική κατεύθυνση. Με άλλα λόγια, κάποιες υπολογίσιμες κουταλιές από το χαρμάνι των Redemption έπεσαν μέσα στο τσουκάλι των A-Z, μεταφέροντας τη συνθετική συμπεριφορά συγκριτικά με το ντεμπούτο τους. Βέβαια, η βασική πρόθεση όπως είχε από την αρχή διατυπωθεί από τον Zonder, ο στόχος δηλαδή των πιασάρικων, άμεσων, ελκυστικών τραγουδιών, με πρωταγωνιστές τις δυνατές μελωδίες, εξακολουθεί να κυβερνά το πηδάλιο των τραγουδιών. Συνυπολογίζοντας όλα τα παραπάνω, η πρόσφατη ρότα των δυο συνεργατών μοιάζει να επιχειρεί να μεταφέρει το πνεύμα του πρώιμου, απαιτητικού αμερικανικού AOR των ’70s, στην καθημερινή πραγματικότητα, χτίζοντας έναν ενισχυμένο αλλά και πλούσιο ήχο με πλήθος από λεπτομέρειες.
Αυτή η πρόθεση περνά φυσικά και στις ερμηνείες του Alder, ο οποίος δεν διστάζει να αποκαλύψει πιο τραχιές και δυναμικές περιοχές του, να εκφραστεί συχνά με μια πιο συνθηματική τακτική, χωρίς να στεγνώσει όμως το αποτέλεσμα των φωνητικών του. Η δική του διαφοροποίηση είναι, σε συνάρτηση και με την πορεία των συνθέσεων, ο καταλύτης που σημαδεύει το χαρακτήρα τους σε αυτή τη δεύτερη απόπειρα. Αυτό δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση πως δεν θα συναντήσουμε συχνά τον οικεία ευάλωτο Alder να χαστουκίζει τον ψυχισμό μας με ευπρόσδεκτες δόσεις δυναστικής μελαγχολίας. Έτσι, μετά τις επελάσεις των “Fire Away”, “Running in Place” (μια προφανής περίπτωση single) και “Nothing Is Over”, έρχεται το πολυπρόσωπο και περιπετειώδες “A Wordless Prison” να μας σπρώξει σε εκείνες τις εποχές όταν ο Alder μαθήτευσε δίπλα στους καλύτερους….
Νομίζω πως το συγκεκριμένο τραγούδι είναι το κατώφλι που μας οδηγεί σε πιο έντονες δόσεις λυρισμού και αυτής της γνώριμης εσωτερικής διάθεσης και ποιότητας που ψάχνει ο ακροατής σε οποιαδήποτε εκδοχή συνδέεται με το όνομα των Fates Warning. Και αν το ρυθμικό και κολλητικό “I Am Numb” ανακαλεί έντονα τους κώδικες του κύκνειου άσματος της ομάδας του Matheos, θα ήταν υπεκφυγή να αρνηθώ πως το ντελικάτο φινάλε του “Now I Walk Away” με έσπρωξε στην νοσταλγική ομίχλη των North Sea Echoes, έστω και κόντρα στις αισθητές ηχητικές του διαφορές.
Το ντουέτο κινήθηκε έξυπνα και ευέλικτα, δεν επανέλαβε τα κεκτημένα, και με λίγη βοήθεια από σεβαστούς φίλους έπαιξε με λειτουργικούς συνδυασμούς, και μετέφρασε τις εμπνεύσεις του με μια ενισχυμένη εκδοχή, σε έναν δίσκο που θα κλείσει άμεσα το μάτι στους φίλους του ήχου και ύφους αυτού, χωρίς να σκεπαστεί από την κουρτίνα του παρωχημένου. Τώρα, αν οι προσωπικές μας αντηχήσεις γεννούν ευσεβείς πόθους και επίμονες ευχές επιστροφής, αυτό είναι μια άλλη ιστορία, στην οποία αποκλειστικά ένας έχει το κλειδί.
Είδος: Progressive Metal/Rock
Εταιρεία: Metal Blade
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 6 Ιουνίου 2025
