Για να πω την αλήθεια, δεν περίμενα εν έτει 2024 να νιώσω αυτό το πνιγηρό συναίσθημα που μου προκαλούσε η πλειοψηφία των death metal κυκλοφοριών κάπου εκεί στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990. Ένα αίσθημα πως έμπαινες σε έναν χώρο βασανιστηρίων σαν αυτόν στις ταινίες “Hostel”. Αυτό γινόταν εντονότερο, όπως είναι φυσικό, μέσω μπαντών που ακολουθούσαν συγκεκριμένα τη gore θεματολογία.
Κι όμως, οι Αμερικανοί 200 Stab Wounds (δεν είναι γαμάτο όνομα;) κατάφεραν να επαναφέρουν κάπως αυτό το vibe με το δεύτερο κατά σειρά album τους με τίτλο “Manual Manic Procedures”. Αν και η μπάντα υπάρχει εδώ και λίγα χρόνια (από το 2019), κατάφερε να στρέψει επάνω της την προσοχή με το πολύ καλό ντεμπούτο της, “Slave to the Scalpel”, ενώ ο γράφων ήρθε σε επαφή μαζί τους μόλις πέρυσι και το EP “Masters Of Morbidity”. Βλέποντας για αρχή μόνο το εξώφυλλο με αυτή την Autopsy meets Cannibal Corpse αισθητική, ξέρεις περίπου τι να περιμένεις. Αυτό όμως που αντιμετωπίζεις με την έναρξη του album ξεπερνά κατά πολύ τις όποιες προσδοκίες σου.
Η απαλή, σχεδόν υπνωτική εισαγωγή του “Hands of Eternity” είναι απλώς το αναισθητικό που χρειάζεται για να δεχτείς το κυρίως riff “τσεκουριά” κατευθείαν στο κρανίο. Το εναρκτήριο είναι απλώς τα προεόρτια σε μια συνέχεια βουτηγμένη στο “αίμα”. Το “Gross Abuse” καταφέρνει να σε σοδομίσει σε κάτι λιγότερο από 2 λεπτά για να έρθει το απίθανο ομώνυμο κομμάτι (με τα διπλά φωνητικά παρακαλώ) να σε αποτελειώσει, θυμίζοντας σε όλους πόσο τεράστιο αποτύπωμα έχουν αφήσει οι υπέρτατοι Carcass στο ιδίωμα. Μουσικά οι 200 Stab Wounds κλίνουν περισσότερο προς τους προαναφερθέντες Άγγλους, παίρνοντας παράλληλα ισχυρές δόσεις “αναβολικών” από μπάντες όπως οι Dying Fetus και οι Misery Index, βάζοντας όμως και αρκετές “πινελιές” hardcore. Όλα αυτά περνούν μέσα από το προσωπικό τους φίλτρο και έχεις έτοιμο ένα ωραιότατο ηχητικό σφαγείο. Ένα σφαγείο που φροντίζει να σε κονιορτοποιήσει για ένα μισάωρο πριν σε παρατήσει να σβήσεις σε μία γωνιά.
Απολαυστικό το σύντομο “Release the Stench”, ακόμη πιο απολαυστική η έκρηξη του “Flesh from Within” με τον ηδονικό του ρυθμό, ενώ κορυφαία στιγμή αποτελεί το “Defiled Gestation” όπου στα 2 πρώτα λεπτά του τραγουδιού πρέπει να εναλλάσσονται 7-8 διαφορετικά riffs, ενώ χωρίς ανάσα γίνεται και η μετάβαση στον οδοστρωτήρα με τίτλο “Ride the Flatline”. Στη μέση του δίσκου υπάρχει κι ένα instrumental, το “Led to the Chamber / Liquified”, κι αν και ποτέ δεν έδινα σημασία σε τέτοια κομμάτια εν μέσω της συνολικής ροής του album, εδώ θα πω πως το συγκεκριμένο δένει απόλυτα με το σύνολο καθώς η ατμόσφαιρά του θυμίζει έντονα ταινία τρόμου. Μια καλή ευκαιρία για τον βασανιστή σου να φέρει καινούργια εργαλεία.
Οι Αμερικανοί από το Οχάιο δηλώνουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο πως η νέα γενιά του death metal είναι ικανή να αναλάβει τα ηνία και να συνεχίσει το γκροτέσκο έργο της παλιάς φρουράς. Νομίζω πως έφτασε η ώρα τα σύνεργα βασανισμού να αλλάξουν χέρια. Μπάντα που δείχνει φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα. Album που μπαίνει εύκολα από τώρα στα καλύτερα της χρονιάς.
Είδος: Death metal
Δισκογραφική: Metal Blade Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας; 28 Ιουνίου 2024
