Τους Evil Invaders τους ξέρετε; Αν όχι, θα τους μάθετε. Και αυτό δεν αποτελεί προτροπή αλλά “επιβολή”. Τον περασμένο Απρίλιο, οι Βέλγοι “εισέβαλαν” απροκάλυπτα στα ηχεία μας κυκλοφορώντας το 3ο τους album, “Shattering Reflection”. Με αυτό το “υπερόπλο” στα μπαγκάζια τους και οργώνοντας τις σκηνές ανά την Ευρώπη (να δούμε εδώ πότε!!!), βρήκαμε την ευκαιρία να αποσπάσουμε δύο (και παραπάνω) κουβέντες με τον έναν εκ τον δύο υπευθύνων για τον “χείμαρρο” από riffs που εξαπολύουν κατά συρροή οι Evil Invaders. Κυρίες και κύριοι ο shredder Max Mayhem.
Max σε καλησπερίζω από την Αθήνα. Είναι πραγματικά μεγάλη χαρά να σε έχουμε στην “οικογένειά” μας εδώ στο Soundcheck.
Καλησπέρα! Η χαρά είναι δική μας!
Αρχικά, θα ήθελα να σας συγχαρώ για το εξαιρετικό τελευταίο σας άλμπουμ “Shattering Reflection”. Πραγματικά τα σπάει! Το απόλαυσα σε τέτοιο σημείο, που είναι στο Νο1 του Top 20 της λίστας μου για το 2022 και στα Top 20 album της χρονιάς στην επιλογή των συντακτών μας. (θέση δε λέμε)
Σας ευχαριστώ πολύ! Σημαίνει πολλά για εμάς το γεγονός ότι το album έχει λάβει τόσο θετική αποδοχή και ότι ο κόσμος το απολαμβάνει πραγματικά.
Τώρα που έχουν περάσει μερικοί μήνες από την κυκλοφορία του, ποια είναι τα σχόλια που λαμβάνετε από τους θαυμαστές; Είχατε την ευκαιρία να παίξετε σε πολλές συναυλίες σε όλη την Ευρώπη και αισθανθήκατε τις αντιδράσεις του κόσμου.
Πρέπει να σου πω ότι ήταν απίστευτο! Από την πρώτη μέρα ο κόσμος τραγουδούσε τους στίχους σε κάθε single που κυκλοφορούσαμε, αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου. Έμεινα έκπληκτος όταν βγήκαμε σε περιοδεία τον Μάρτιο. Απ’ ό,τι άκουσα, ο κόσμος γούσταρε πολύ το album, αλλά φίλε (γέλια), η υποδοχή ήταν πέρα για πέρα μεγάλη.
Album Νο 3 και όλοι γνωρίζουμε για τον λεγόμενο “κανόνα του τρίτου album” που λέει για το πόσο σημαντικό είναι για τη μελλοντική καριέρα μιας μπάντας. Αισθάνεστε ότι έχετε κυκλοφορήσει το πιο σημαντικό σας album μέχρι στιγμής;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα ακούσει ξανά για αυτόν τον κανόνα, όχι πριν αρχίσουμε να δίνουμε συνεντεύξεις για αυτόν τον δίσκο (γέλια). Αλλά από ό, τι έμαθα υπάρχει πραγματικά, και όσο περισσότερο το σκεφτόμουν κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πράγματι φτάσαμε σε ένα πολύ σημαντικό σημείο στην καριέρα μας με αυτό το album. Δεν θέλω να μειώσω καθόλου τους άλλους δίσκους μας, αλλά νομίζω ότι το “Shattering Reflection” είναι μακράν ο πιο διαφορετικός και ισορροπημένος δίσκος που έχουμε κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής. Είναι λιγότερο ευθύς σε σχέση με το “Pulses of Pleasure” ή το “Feed Me Violence”, αλλά νομίζω ότι είναι ωραίο όταν ένας δίσκος σου δίνει την αίσθηση του στυλ “δεν το άκουσα αυτό την πρώτη φορά, ας βάλω να το ξανακούσω”. Με το “Shattering Reflection” νομίζω πως, κατά τη γνώμη μου, φτάσαμε σε αυτό το συναίσθημα και είμαι πολύ ευχαριστημένος με αυτό.
Κάποιος που ακολουθεί το συγκρότημα από την αρχή, μπορεί να συνειδητοποιήσει την εξέλιξη και την ωριμότητα σε αυτό το album. Νομίζω ότι έχετε καταφέρει την τέλεια ισορροπία μεταξύ “ωμής βίας” και μελωδίας, με ακόμα καλύτερο τρόπο από το προηγούμενο. Έχετε και εσείς αυτή την αίσθηση;
Αφιερώσαμε πολύ χρόνο στη σύνθεση των τραγουδιών. Αρκετά από τα τραγούδια γράφτηκαν σχετικά σύντομα μετά την κυκλοφορία του “Feed Me Violence”, οπότε υπήρχε ακόμα λίγο από το “άγγιγμα” αυτού του album σε αυτά. Πέρασαν κάποια χρόνια και φτιάξαμε αυτά τα τραγούδια με φρέσκες ιδέες και συνεχίσαμε να τα επεξεργαζόμαστε και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που μπορείτε να ακούσετε στο “Shattering Reflection”. Αυτή τη φορά υπήρχε ένα περισσότερο “ανοιχτό” συναίσθημα για τη σύνθεση των τραγουδιών. Περισσότερος “χώρος” για να αφήσουμε άλλες επιρροές να έχουν μια “πινελιά” στη μουσική μας. Το “Feed Me Violence” οδηγείται σαφώς από την ακατέργαστη ενέργεια του Thrash της δεκαετίας του ’80, αλλά το “Shattering Reflection” έχει πολλές Heavy Metal αλλά και Doom Metal “πινελιές” κατά τη γνώμη μου. Μπορεί να μην είναι αισθητό στην αρχή, αλλά αν ακούσεις το δίσκο μερικές φορές και δώσεις προσοχή στη λεπτομέρεια, θα βρεις το ένα ή το άλλο riff. Αυτό μου αρέσει πολύ στο album. Οι πολλές μικρές λεπτομέρειες.
Όταν κάποιος ακούει τους Evil Invaders, κάνει αμέσως ένα “ταξίδι” στο χρόνο. Μπορείτε να ακούσετε τα vibes στα τέλη της δεκαετίας του ’80 με αρχές της δεκαετίας του ’90, αλλά φιλτραρισμένα από το δικό σας ήχο. Πόσο εύκολο (ή δύσκολο) είναι αυτό; Πολλές μπάντες προσπαθούν να ακουστούν “old school” αλλά καταλήγουν να είναι απομίμηση των επιρροών τους.
Απλά ακολουθούμε τη φύση μας θα έλεγα. Δεν υπήρξε ποτέ στιγμή που είχαμε ένα riff και είπαμε: “Εντάξει, τώρα πρέπει να το κάνουμε αυτό να ακούγεται old school”. Η μουσική μας επηρεάζεται κυρίως από τη μουσική που προέρχεται από αυτές τις δύο δεκαετίες, οπότε υποθέτω ότι είναι φυσικό πως το υλικό που γράφουμε έχει αυτού του είδους την ατμόσφαιρα. Επίσης, θα έλεγα ότι η παραγωγή των album μας παίζει ένα μεγάλο ρόλο σε αυτό, αφού προτιμούμε να έχουμε έναν πιο κλασικό ήχο στους δίσκους μας παρά έναν σύγχρονο.
Ένα από τα παραδείγματα που χρησιμοποιώ, όταν μιλάω με φίλους για τη μουσική σας, είναι το τραγούδι “In Deepest Black”, ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχετε γράψει ποτέ! Το έχετε αφιερώσει σε έναν φίλο σας αν δεν κάνω λάθος. Σας έχει επηρεάσει αυτό, και το τραγούδι βγάζει αυτό το τόσο νοσταλγικό / θλιβερό συναίσθημα;
Τα περισσότερα από τα τραγούδια μας γράφονται με γνώμονα συγκεκριμένες καταστάσεις στη ζωή. Η μουσική λειτουργεί σαν μια βαλβίδα η οποία μπορεί να σε βοηθήσει να αφομοιώσεις αυτές τις “γροθιές στο στομάχι”, την απώλεια ή οτιδήποτε άλλο προβληματίζει το μυαλό σου, εκτονώνοντας τον “ατμό”. Πάντα έβρισκα ότι τα καλύτερα τραγούδια είναι αυτά που προέρχονται μέσα από την καρδιά και οι ακροατές μπορούν να νιώσουν τα συναισθήματα που είναι θαμμένα μέσα στο τραγούδι. Οι άνθρωποι μπορούν να συσχετιστούν με αυτό και ίσως τους βοηθά να αντιμετωπίσουν κάποια προβλήματα που έχουν. Αυτό είναι που κάνει τη μουσική ξεχωριστή κατά τη γνώμη μου. Δεν είναι μόνο κάτι που ακούς. Είναι κάτι πολύ πιο δυνατό, το οποίο μπορεί να σε σηκώσει όταν γονατίζεις και να σου δώσει την “κλωτσιά” που χρειάζεσαι για να συνεχίσεις. Αλλά και το αντίστροφο φυσικά.
Τα φωνητικά του Joe πλέον έχουν ταυτιστεί με τους Evil Invaders. Αλλά στο album, υπάρχει μια μικρή βοήθεια από εσένα στο “My World”. Η φωνή σου διαφέρει από τα υψίφωνα φωνητικά του Joe. Μου θύμισαν, κάπως τον Bobby “Blitz” Ellsworth των Overkill. Υπάρχουν σκέψεις να επαναληφθεί κάτι τέτοιο στο μέλλον, ακόμα και σε ένα τραγούδι, ως ντουέτο;
Ήταν περισσότερο αυθόρμητο το γεγονός πως τραγούδησα σε αυτό (γέλια). Όταν έγραψα αυτό το τραγούδι, το έκανα απλώς για διασκέδαση εκείνη την εποχή. Από απλή περιέργεια το έστειλα στα υπόλοιπα παιδιά μόνο και μόνο για να δω τι σκέφτονται. Προσπαθήσαμε με τα φωνητικά του Joe, τροποποιήσαμε το κομμάτι σε διάφορα σημεία, αλλά στο τέλος οι άλλοι κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι ήταν καλύτερο να ακουστεί όπως ήταν στην αρχική του μορφή. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν σχέδια για να γίνει κάποιο τέτοιο τραγούδι αλλά ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον;
Οι στίχοι στα τραγούδια σας αναφέρονται σε συγκεκριμένα θέματα ή αφήνετε τον ακροατή να δώσει τη δική του ερμηνεία σε αυτά;
Φυσικά όλα τα τραγούδια μας έχουν ένα καθορισμένο θέμα, αλλά σίγουρα θέλουμε οι ακροατές να σκεφτούν τη δική τους πλευρά ερμηνείας των κομματιών. Τα θέματα των τραγουδιών δεν είναι ποτέ εντελώς “κλειδωμένα”. Ο καθένας μπορεί να τα ακούσει και να βάλει τις σκέψεις του σε αυτό.
Σε αντίθεση με την τελευταία μόδα, με όλα αυτά τα lyric videos και τα visualizers, εσείς συνεχίζετε να κυκλοφορείτε video με τον “παλιομοδίτικο” τρόπο. Πιστεύετε ότι ένα τραγούδι πρέπει να συνοδεύεται από ένα video; Προσωπικά, μου αρέσει να βλέπω ένα videoclip με το συγκρότημα να παίζει ή μια ιστορία να “τρέχει”. Ή και τα δύο.
Νιώθουμε λίγο πολύ το ίδιο. Δεν θέλω να πω ότι τα lyric videos δε μπορούν να είναι γαμάτα, αλλά πάντα προτιμούσαμε ένα video στο οποίο να παίζουμε εμείς. Είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο που τονίζει το θέμα ενός τραγουδιού εάν υπάρχει η ανάγκη για κάτι τέτοιο. Φυσικά, μερικά τραγούδια χρειάζονται απλώς να παίζεις μπροστά στην κάμερα, αλλά ακόμη και αυτό δίνει μια έξτρα ώθηση στο τραγούδι.
Παρέχει άλλα συναισθήματα στο θεατή και επίσης ενισχύει την εμπειρία της ακρόασης. Επιπλέον, είναι μια ωραία βάση για να είμαστε κι εμείς πολύ πιο δημιουργικοί. Είναι ωραίο να βρίσκεις μερικές τρελές ιδέες για “σκατά νυχτερίδας” (bat shit ideas) και να προσπαθείς να τις κάνεις να φαίνονται cool στην κάμερα (γέλια). Θέλω να πω ότι αυτές οι στιγμές που λες “Ω! Το είδες αυτό;”, είναι λίγο πολύ οι καλύτερες (γέλια). Αυτό νομίζω είναι κάτι το οποίο δε μπορεί να πετύχει ένα lyric video. Χάνεται κάπως η θεατρική πτυχή του πράγματος.
Έχω μια απορία. Τι συμβαίνει με τη metal σκηνή εκεί στο Βέλγιο; Ξέρουμε ότι υπάρχουν κάποιες πολύ αξιόλογες μπάντες αλλά… πριν από τρία χρόνια έμεινα έκπληκτος από το album των Bütcher. Τώρα, έφαγα “μπουνιές στη μούρη”, αρχικά από τους Schizophrenia (και αυτοί στη λίστα μου) και μετά από το αριστούργημά σας. Τι πραγματικά συμβαίνει με εσάς παιδιά; Φέρνετε μήπως “δικαιοσύνη βαριοπούλας” στην Ευρώπη;
Ναι, μας αρέσει να είμαστε heavy εδώ (γέλια). Είναι υπέροχο να βλέπουμε ότι έχουμε μια τόσο μεγάλη σκηνή εδώ πέρα η οποία προσφέρει δυναμικό heavy metal. Ίσως μια μέρα, όταν οι άνθρωποι θα μιλούν για το Βέλγιο, να λένε για τηγανιτές πατάτες, βάφλες, μπύρα και για heavy metal που “λιώνει μούρες”, “τσακίζει κόκκαλα”, “σπάει κρανία” και “καταστρέφει μυαλά” (γέλια).
Τους προηγούμενους μήνες περιοδεύσατε με τους Schizophrenia. Για το 2023, ανακοινώθηκε το “Ravaging Europe”, με support και πάλι τους Schizophrenia, αλλά και με τους Warbringer ως co-headliners. Πώς αισθάνεστε για αυτό το line-up; Υπάρχει περίπτωση να σας δούμε να έρχεστε και στην Ελλάδα;
Ω, νομίζω ότι η σύνθεση είναι καταπληκτική! Τώρα που το line – up ολοκληρώθηκε και με τους Mason από την Αυστραλία, νομίζω ότι έχουμε ένα “πακέτο” που γ@μαει και δέρνει. Σίγουρα αξίζει να το δουν άνθρωποι που τους αρέσει η πιο “σκληρή” πλευρά του metal. Αλλά και για όλους τους υπόλοιπους θα είναι βραδιές γεμάτες με υψηλής ποιότητας εμφανίσεις. Η Ελλάδα δυστυχώς δεν έχει προστεθεί ακόμα στα πλάνα, αλλά ποιος ξέρει τι θα γίνει. Θα ήθελα πολύ να παίξω στην Ελλάδα κάποια στιγμή. Δυστυχώς η μπάντα δεν έχει έρθει εκεί ακόμα, οπότε είναι σίγουρα στη λίστα των χωρών στις οποίες πρέπει οπωσδήποτε να παίξουμε.
Θα ήθελα να μου πεις πέντε μπάντες που επηρέασαν το μουσικό σου γούστο και ύφος και ένα χαρακτηριστικό (ή αγαπημένο) τραγούδι για κάθε μία από αυτές.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτή είναι μια μάλλον δύσκολη ερώτηση για μένα γιατί υπάρχουν πολλά να αναφέρω και τα αγαπημένα τραγούδια είναι δύσκολο να ειπωθούν. Θα το περιορίσω όμως στις τρεις πιο σημαντικές μπάντες και στο τι σημαίνουν για μένα.
Οι Motorhead, επειδή η Rock ‘n’ Roll στάση τους και το ότι δεν τους καιγόταν “καρφί”, ήταν κάτι που θαύμαζα από τότε που ήμουν ακόμη έφηβος.
Οι Exodus, επειδή παίζουν ένα τόσο “αλήτικο” Thrash metal που πάντα σε κάνει να θες να “σπάσεις” κεφάλια στο pit.
Και οι Misfits, γιατί ήταν από τις πρώτες μπάντες που με έφεραν κοντά στην πιο “ακραία” πλευρά της μουσικής και εξακολουθώ να απολαμβάνω τους δίσκους τους μέχρι και σήμερα.
Max σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και ελπίζω να σας δούμε σύντομα και στην Ελλάδα. Τα τελευταία λόγια είναι δικά σου, για να αφήσεις όποιο μήνυμα θέλεις στους Έλληνες θαυμαστές σας.
Μείνετε πιστοί στον εαυτό σας, φάτε τα λαχανικά σας και πάντα να κάνετε σαματά!
Website: https://evilinvaders.be/
Facebook: https://www.facebook.com/evilinvaders
Instagram: https://www.instagram.com/evilinvadersbe/
Twitter: https://twitter.com/evilinvadersbe
