Φέρελπις Φινλανδέζα νέα μουσικός με το μυστηριώδες ιρλανδικό καλλιτεχνικό ψευδώνυμο “Rioghan” επιχειρεί να περιγράψει πολλά διαφορετικά είδη απώλειας και μας βάζει δύσκολα. Ίσως πιο δύσκολα και από αυτά που έβαλε στον εαυτό της όταν ξεκίνησε να σκαρώσει το ντεμπούτο της, μετά από το περσινό EP “Blackened Sky”.
Η δεσποινίδα Jenni Peramaki (όχι, δεν είναι ελληνίδα που μετά από οικονομικό σκάνδαλο βρήκε καταφύγιο στο βορρά) είναι μια ευαίσθητη ποιητική ψυχή που εκτιμά δεόντως το μυστηριώδες και αλλόκοτο. Για να περάσει τα ποιήματά της στη μουσική έχει καταφύγει στην πολύτιμη στήριξη του πολυοργανίστα Teemu Liekkala και του ντράμερ Valtteri Revonkorpi. Ιδιαίτερα δεκτική απέναντι στην gothic αισθητική αλλά και στο μοντέρνο progressive, δεν μοιάζει να αποφεύγει οποιοδήποτε ηχητικό εργαλείο θεωρήσει πως βοηθά να αποτυπωθούν τα πολλά χρώματα που κρύβει μέσα της.
Πράγματι, αν αποπειραθείς να περιγράψεις τον δίσκο, μάλλον η λέξη κλειδί είναι η πρώτη του τίτλου: το “different” είναι μια σπουδαία αρχή να προετοιμαστείς για τα δέκα τραγούδια του άλμπουμ. Η γενική διαπίστωση που μπορεί να συμφιλιώσει τα κύματα και τα θροΐσματα αυτής της δουλειάς είναι αναμφισβήτητα ο ήχος: μια παραγωγή μοντέρνα, τεχνοκρατική, με μια διαύγεια ψυχρή και γεωμετρική, που λειτουργεί όμως ιδανικά, αγκαλιάζοντας όλες τις διαφορετικές μικρές ψυχές των τραγουδιών.
Γιατί είναι βέβαιο πως θα συναντήσεις πολλά διαφορετικά πεδία στη διαδρομή αυτή: μια ελαφριά “κατατονική” μελαγχολία με μια ευγενική doom διάθεση στο εναρκτήριο “Sight” αποκαλύπτει τελικά τη συνδρομή του Jonas Renkse στα keyboards και τις κιθάρες. Το “Promises” σε χαστουκίζει αμέσως με το djent ύφος του, έναν απίθανο funky ρυθμό και αποκαλύπτει μια ακραία ερμηνευτική φύση της Rioghan. Και το πόσο αντιδιαμετρικές μπορούν να γίνουν οι όψεις της επιβεβαιώνεται από το βελούδινο και νοσταλγικό “Breath”, ή το ηλεκτρονικό ambience του “Bruises” που στην εξέλιξη εκτρέπεται. Εδώ παραμονεύει άλλο ένα όνομα έκπληξη που συνδράμει στα keyboards, αυτό του Einar Solberg των Leprous, που τον συναντάμε και στη συνέχεια στο “Lights”.
Η διαφορετικότητα των ιδεών και των ειδών που χειραγωγεί η νεαρή δημιουργός ακούγεται ικανή να φυλάξει μια “απώλεια” για το γούστο του καθένα. Το σημαντικό όμως είναι πως οι συνθέσεις αναδεικνύουν άμεσα μια ισορροπημένη γοητεία, ενώ ο θρίαμβος της παραγωγής είναι η φρεσκάδα και η ομοιογένεια του άλμπουμ. Θεωρώ πως τα εύσημα για τα εθιστικά ρυθμικά ριφ ανήκουν στον Liekkala, που παρουσίασε μια ακολουθία από πανούργα, κολλητικά θέματα.
Όσο για την ίδια την Jenni ή Rioghan, είναι ξεκάθαρα μια ερμηνεύτρια που έμαθε πρώτα να ακούει πολύ προσεκτικά, πριν αρχίσει να τραγουδάει. Διαχειρίζεται τα χρώματά της πανέξυπνα, περιφέρεται ιδανικά γύρω από την καρδιά της μελωδίας, δεν διστάζει να τσαλακωθεί σε εξάρσεις. Το πιο σπουδαίο και εύστοχο όμως από όλα όσα κέρδισε με το ντεμπούτο της, ήταν πως υπήρξε πολυσυλλεκτική, υπερβατική και φρέσκια με έναν λειτουργικό, κατανοητό και προσιτά σαγηνευτικό τρόπο.
Και αυτό είναι που κάνει την προσμονή για τη συνέχεια, ακόμα πιο συναρπαστική.
Είδος: Gothic/Djent/Ambient
Εταιρεία: Inverse Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 9 Δεκεμβρίου 2022
Bandcamp: https://rioghan.bandcamp.com/
Facebook: https://www.facebook.com/rioghandarcy
