MOTORHEAD: Αρχίζει να χαράζεται το 1977 ένας μοναδικός μύθος του σκληρού ήχου

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Το “Motörhead” είναι το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ του βρετανικού rock μύθου των Motörhead. Κυκλοφόρησε στις 21 Αυγούστου 1977 μέσω της Chiswick Records, μιας από τις πρώτες κυκλοφορίες για την εταιρεία. Θεωρείται επίσημα ως το ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος, αν και ένα άλμπουμ ηχογραφήθηκε το 1975 για την United Artists το οποίο έμεινε στο ράφι και κυκλοφόρησε μόνο το 1979 αφού το συγκρότημα είχε καταξιωθεί εμπορικά. Αυτό θα ήταν το πρώτο άλμπουμ που θα περιλάμβανε αυτό που θα γινόταν η “κλασική” σύνθεση των Motörhead, των Lemmy Kilmister, “Fast” Eddie Clarke και Philthy Animal Taylor και η μοναδική τους κυκλοφορία υπό τον Chiswick, καθώς υπέγραψαν με τη μεγαλύτερη Bronze Records στις αρχές του 1978.

Οι Motörhead προσέλαβαν τον βασικό κιθαρίστα “Fast” Eddie Clarke στις αρχές του 1977, και αρχικά προοριζόταν να βοηθήσει σαν δεύτερος κιθαρίστας του συγκροτήματος μαζί με τον Larry Wallis σε μια σύνθεση τεσσάρων μελών, αλλά ο Wallis έφυγε λίγο μετά για τους δικούς του λόγους. Διαισθανόμενοι ότι το νεοσύστατο συγκρότημα είχε αμυδρές προοπτικές επιτυχίας, οι Motörhead αποφάσισαν να διαλυθούν αφού έπαιξαν ένα τελευταίο σόου στο Marquee Club στο Λονδίνο εκείνη τη χρονιά. Ο Ted Carroll, ιδρυτής της νέας δισκογραφικής Chiswick Records, γνώριζε καλά τον Lemmy από το μαγαζί του, το 45 Record’s στο Λονδίνο, του οποίου ο Lemmy ήταν συχνός πελάτης. Ο Carroll αποφάσισε φιλοξενήσει την τελευταία τους εμφάνιση στο Marquee την 1η Απριλίου 1977.

Αποφασίστηκε η ηχογράφηση της συναυλίας. Όπως θυμάται ο Clarke στο ντοκιμαντέρ The Guts and the Glory:

“Ήταν ουσιαστικά η αποχαιρετιστήρια συναυλία μας. Είπα, να βάλουμε έστω ένα φορητό recorder, να την ηχογραφήσουμε, έστω για τον γαμημένο ενάμιση χρόνο που είμαστε μαζί και να βάλουμε κάτι στη γαμημένη κασέτα, καταλαβαίνεις; Το πρόβλημα με το Marquee ήταν ότι ήθελαν 500 λίρες για να επιτρέψουν να γίνει μια ηχογράφηση εκεί. Λοιπόν, δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση, ειδικά εκείνες τις μέρες.”

Νιώθοντας ότι το συγκρότημα είχε ήδη πολλές  αντιξοότητες, ο Carroll  τους πρόσφερε δύο μέρες στούντιο στο Escape Studios στο Kent της Αγγλίας, για να ηχογραφήσει ένα single με τον παραγωγό John “Speedy” Keen. Όπως εξήγησε ο Clarke στον John Robinson των Uncut το 2015, το συγκρότημα τελείωσε τη συναυλία στο Marquee και πήγε με το αυτοκίνητο κατευθείαν στο στούντιο στο Kent για ένα Σαββατοκύριακο ηχογράφησης:

“Ήταν Παρασκευή βράδυ, οπότε είχαμε όλο το Σάββατο και την Κυριακή. Παίζαμε αυτά τα τραγούδια για ένα χρόνο, οπότε σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα άλμπουμ. Σε λίγες ώρες είχαμε όλα τα backing tracks έτοιμα. Μετά βάλαμε  τα φωνητικά. Λίγο περισσότερη ταχύτητα, βάλε λίγες κιθάρες ακόμα… Λίγες μπύρες ακόμα και το Σάββατο το βράδυ, το είχαμε σχεδόν τελειώσει.”

1951– Γεννιέται ο Glenn Hughes , ο σπουδαίος Άγγλος μπασίστας και τραγουδιστής, γνωστός για το μπάσο και τα φωνητικά στο funk rock συγκρότημα Trapeze και στους Mk. III και IV line-ups των Deep Purple, καθώς και για λίγο frontman στους Black Sabbath στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Έχει χαρακτηριστεί σαν  “The Voice of Rock” λόγω της ψυχής και εκτεταμένης φωνητικής του έκτασης.

Εκτός από ενεργός session μουσικός, ο Hughes διατηρεί επίσης μια αξιοσημείωτη σόλο καριέρα. Αυτήν τη στιγμή είναι frontman στα supergroups Black Country Communion και The Dead Daisies, και έπαιξε τον ίδιο ρόλο και  στους California Breed από το 2013 έως το 2015. Το 2016, ο Hughes μπήκε στο Rock and Roll Hall of Fame ως μέλος των Deep Purple.

1987– Το 5,98 $ E.P.,  “Garage Days Re-Revisited”, είναι το πρώτο EP των Metallica, που κυκλοφόρησε από την Elektra Records. Αποτελείται εξ ολοκλήρου από διασκευές τραγουδιών του NWOBHM του τέλους της δεκαετίας του ’70 και των αρχών του ’80 και punk rock,  που παίχτηκαν αρχικά σε πρόβες στο ηχομονωμένο γκαράζ του Lars Ulrich και στη συνέχεια ηχογραφήθηκαν στο Los Angeles, σε διάρκεια έξι ημερών. Είναι η πρώτη κυκλοφορία του γκρουπ μετά τον θάνατο του μπασίστα Cliff Burton και η πρώτη στην οποία εμφανίζεται ο διάδοχός του, Jason Newsted.

1989– Το “Conspiracy” είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του προσωπικού  συγκροτήματος του Δανού μουσικού και τραγουδιστή, King Diamond και το δεύτερο μέρος μιας ιστορίας που ξεκίνησε στο άλμπουμ “Them”. Το Conspiracy κυκλοφόρησε από την Roadrunner, και είναι το τελευταίο άλμπουμ στο οποίο συμμετείχε ο ντράμερ Mikkey Dee που αποχώρησε από το γκρουπ αλλά ηχογράφησε το άλμπουμ ως μέλος του session.

Το τραγούδι “Cremation” περιλαμβάνεται στο βιντεοπαιχνίδι του 2009, Brütal Legend.

1990= Κυκλοφορεί το “Persistence of Time”, που είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού thrash metal συγκροτήματος Anthrax. Κυκλοφόρησε από τη Megaforce Worldwide/Island Records και προτάθηκε το 1991 για βραβείο Grammy στην κατηγορία Best Metal Performance.

Το άλμπουμ περιελάμβανε τα swingles, “Got the Time” (μια διασκευή του τραγουδιού του Joe Jackson) και “In My World” (το οποίο έπαιξε το συγκρότημα στο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς “Married… with Children”, με τίτλο “My Dinner with Anthrax”). Το “Persistence of Time” ήταν το τελευταίο άλμπουμ των Anthrax στο οποίο συμμετείχε ο τραγουδιστής Joey Belladonna μέχρι το “Worship Music” του 2011.

Την ίδια χρονιά, κυκλοφορεί το “Sahara”, που είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού hard rock συγκροτήματος House of Lords, που κυκλοφόρησε από την RCA/BMG.

Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε χωρίς τον αρχικό κιθαρίστα Lanny Cordola, αλλά με τον Doug Aldrich σαν κιθαρίστα του συγκροτήματος. Περιλαμβάνει πολλούς καλεσμένους μουσικούς στην κιθάρα, όπως ο Rick Nielsen (Cheap Trick), ο Chris Impellitteri (Impellitteri) και ο Mandy Meyer (Asia, Krokus). Άλλοι καλεσμένοι στο άλμπουμ είναι ο Mike Tramp των White Lion, ο Robin Zander των Cheap Trick, ο Ron Keel των Steeler, ο Steve Plunkett των Autograph και ο David Glen Eisley των Giuffria, όλοι στα δεύτερα φωνητικά.

Το άλμπουμ έφτασε στη θέση Νο. 121 στο Chart The Billboard 200 στις 23 Φεβρουαρίου 1991.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1188 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.