Το πλατινένιο και δημοφιλές “Bat Out of Hell” είναι η πρώτη συνεργασία του Τεξανού τραγουδιστή Meat Loaf (το πραγματικό του όνομα ήταν Marvin Lee Aday) και του συνθέτη Jim Steinman. Το άλμπουμ αποτέλεσε ουσιαστικά την εξέλιξη του μιούζικαλ “Neverland”, που ήταν μια φουτουριστική rock εκδοχή του Peter Pan, την οποία ο Steinman είχε γράψει το 1974. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε κατά την περίοδο 1975-1976 σε διάφορα στούντιο, μεταξύ των οποίων και στα Bearsville Studios στο Woodstock της Νέας Υόρκης.
Το θεατρικό συνθετικό στυλ του Steinman έδεσε υποδειγματικά με την οπερετική rock φωνή του Meal Loaf. Ένα από τα λαμπρότερα δείγματα αυτής της χημείας ήταν το “Paradise by the Dashboard Light”, η αφήγηση της απόπειρας ενός έφηβου να πείσει την κοπέλα του να κάνει σεξ μαζί του στο αυτοκίνητο, μια αυθεντικά κλασική αμερικανική εμπειρία. Το σεξ θα ήταν ο “παράδεισος” για αυτόν, αλλά εκείνη αντιστέκεται, σπρώχνοντας την αντιπαράθεση του τραγουδιού.
Δύο μέλη της E Street Band του Bruce Springsteen έπαιξαν σε αυτό το κομμάτι: ο Roy Bittan (πλήκτρα και πιάνο) και ο Max Weinberg (ντραμς). Στον Steinman, πέρα από τα keyboards αποδίδονται και τα “Lascivious Effects”, δηλαδή οι ήχοι της ερωτικής επαφής που ακούγονται στη διάρκεια της αφήγησης του μπέιζμπολ που περιλαμβάνεται στο τραγούδι. Η επιρροή του Springsteen βρίσκεται σε περισσότερα πράγματα πέρα από τους δύο μουσικούς που έπαιξαν στο κομμάτι. Ο Steinman και ο παραγωγός του άλμπουμ, Todd Rundgren, έχουν μνημονεύσει το άλμπουμ “Born To Run” του αφεντικού, και ιδιαίτερα τα τραγούδια “Thunder Road” και “Jungleland”, σαν μεγάλη επιρροή. Το “Bat Out of Hell” ήταν άλλωστε μια ακόμη πιο μεγαλοπρεπής συλλογή από παθιασμένα τραγούδια για την αναζήτηση κάτι καλύτερου στη ζωή, κάτι που αλληθώριζε αισθητά στη μουσική του Springsteen.
Η αναζήτηση του κοριτσιού για το σημαντικό ντουέτο της αφήγησης σταμάτησε πάνω στην Ellen Foley, η οποία εκείνη την εποχή πρωταγωνιστούσε στην παραγωγή του Broadway, “Hair”. Η Ellen, ο Meat Loaf και ο Steinman συνεργάστηκαν για πρώτη φορά στην περιοδεία National Lampoon στα μέσα της δεκαετίας του ’70, όμως από τη συμμετοχή της στο “Paradise…” και μετά, έμεινε για πάντα στην ιστορία σαν μια καυτή έφηβη. Ο Steinman την αποκάλεσε ενθουσιασμένος “Μαρία Κάλλας του rock 7 roll”. Πολλοί το θεώρησαν το σπουδαιότερο ντουέτο που ηχογραφήθηκε ποτέ, και είναι πράγματι ανάμεσα στα κορυφαία πραγματικά δραματικά ντουέτα της pop μουσικής ιστορίας. Ήταν ένα τόσο έντονο μέρος της νεότητας της Foley και οι μνήμες την ακολούθησαν για πάντα. Ηχογράφησαν τα μέρη τους ξεχωριστά. Αλλά η Ellen έβαλε τον Meat Loaf να έρθει μαζί της στο θάλαμο όταν ηχογραφούσε. Τον κάθισε σε μια καρέκλα και απαίτησε να ακούσει τα πάντα, μέχρι που έγινε ο σωρός που έκλαιγε στο πάτωμα που ακούγεται στο δίσκο, ακόμα και αν αυτός συνήθιζε να τριγυρίζει ξεβράκωτος παντού. Η Foley είχε ξεκαθαρίσει πως η χημεία που ήδη υπήρχε με τον Meat Loaf στο τραγούδι προερχόταν από τη σχέση εργασίας και τη φιλία που είχαν ήδη καλλιεργήσει. “Τον γνώριζα και είχα κάνει περιοδεία μαζί του και κάναμε τρελά, ακραία πράγματα που έσπαγαν κάθε εμπόδιο. Υπήρχε ένα σκετς στο οποίο ήμουν ένα τυφλό κορίτσι και αυτός ήταν ο φίλος μου και σε κάποιο σημείο μου χτυπούσε το πόδι προσποιούμενος ότι ήταν ο σκύλος μου. Όλο το συνεργείο και οι ηθοποιοί οδήγησαν σε όλη τη χώρα με ένα μπλε βαν, οπότε υπήρχαν πολύ λίγα που δεν ξέραμε ο ένας για τον άλλον”.
Κι ενώ η Foley τραγούδησε το ιστορικό ντουέτο στο δίσκο, η Karla DeVito ήταν αυτή που εμφανίστηκε στο βίντεο κλιπ του “Paradise”, καθώς η Foley είχε μια προηγούμενη δέσμευση που εκκρεμούσε στην αναβίωση του “Hair” στο Μπρόντγουεϊ. Το αποτέλεσμα ήταν πως πολλοί ακροατές πίστεψαν ότι ήταν η φωνή της DeVito στο δίσκο, κλέβοντας από την Foley τα εύσημα.
“Πήρε λίγο χρόνο”, θυμάται η Foley. “Υπήρξαν μερικά χρόνια που ήμουν αρκετά θυμωμένη. Μετά έφτασα στο σημείο που ένιωσα ότι αν κάποιος νοιαζόταν αρκετά ώστε να μάθει ότι τραγούδησα στο δίσκο, και αυτό ήταν αρκετά καλό για μένα. Και είχα επίσης ένα αρκετά σημαντικό προφίλ με την καριέρα μου στις ηχογραφήσεις, τις περιοδείες, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο και το Μπρόντγουεϊ, οπότε το βιογραφικό μου ήταν ήδη σημαντικό”.
Ο μύθος των στούντιο λέει πως η αρχική μορφή του τραγουδιού απλωνόταν στα 27 λεπτά, πράγμα όχι παράξενο αν αναλογιστεί κανείς τη λατρεία του Steinman στον Wagner, στη συνέχεια προσανατολίστηκαν σε μια εκτέλεση 12 λεπτών, για να φτάσει στην τελική του μορφή, τη διάρκεια των 8:25 λεπτών. Ακόμα και οι μουσικοί που δούλεψαν στο άλμπουμ είχαν τις αμφιβολίες τους. Ο Kasim Sulton, ο οποίος έπαιζε μπάσο στις ηχογραφήσεις (ήταν στο συγκρότημα Utopia του Todd Rundgren), είχε πει: “Σε όλη τη διαδικασία θυμάμαι ξεκάθαρα να λέω στον εαυτό μου: “Αυτό είναι απλώς το μεγαλύτερο αστείο στο οποίο έχω εμπλακεί ποτέ. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτοί οι άνθρωποι έκλεισαν δισκογραφικό συμβόλαιο! Αυτό είναι απλώς τρελό. Δεν θα ακούσω ποτέ αυτόν τον δίσκο. Είναι απλώς ένα αστείο. Είναι ένας κωμικός δίσκος.”
Ο εκφωνητής του μπέιζμπολ είναι ο πρώην παίκτης των New York Yankees, Phil Rizzuto, ο οποίος έγινε παρουσιαστής της ομάδας όταν αποσύρθηκε. Ο Meat Loaf ήταν μεγάλος θαυμαστής των Yankees, οπότε φρόντισε ο Rizzuto να πάρει τον ρόλο του εκφωνητή στο τραγούδι. Το μπέιζμπολ χρησιμοποιείται σαν μεταφορά για το σεξ στο τραγούδι. Ο Rizzuto ισχυρίστηκε ότι δεν ήξερε ότι το μέρος του θα χρησιμοποιούνταν για να αναφέρεται στο σεξ, αλλά ο Meat Loaf ισχυρίστηκε ακριβώς το αντίθετο. Ο Rizzuto προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από το τραγούδι όταν δέχτηκε πολλές θυμωμένες επιστολές από οπαδούς των Yankees με συντηρητικές αξίες. Ο Meat Loaf του ζήτησε να περιοδεύσει μαζί του, αλλά ο αυτός αρνήθηκε.
Το “Bat Out of Hell” έχει πουλήσει πάνω από 43 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, και αποτελεί ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ όλων των εποχών, διαψεύδοντας όλες τις προβλέψεις μουσικών και ανθρώπων της μουσικής βιομηχανίας, και το “Paradise by the Dashboard Light” μπήκε στο Top 40 των ΗΠΑ και στο Billboard. O Meat Loaf είχε την άνεση πια να αστειευτεί πως συνάντησε πολλές γυναίκες που συνέλαβαν τα παιδιά τους ακούγοντας το τραγούδι. Για την ιστορία, το ζευγάρι δεν ολοκληρώνει ποτέ τη σχέση του, καθώς το κορίτσι αρνείται να προχωρήσει την τελευταία στιγμή, εκτός αν το αγόρι υποσχεθεί πρώτα να την αγαπάει για πάντα και να την παντρευτεί. Απρόθυμος να κάνει μια τόσο μακροπρόθεσμη δέσμευση, ο νεαρός της ζητά επίμονα να συνεχίσουν και υπόσχεται να δώσει την απάντησή του το πρωί. Το κορίτσι παραμένει ακλόνητο, και ο νεαρός τελικά δίνει την υπόσχεσή του: “άρχισα να ορκίζομαι στον Θεό μου και στον τάφο της μητέρας μου πως θα σε αγαπώ μέχρι το τέλος του χρόνου”. Οι δυο πρωταγωνιστές αρχίζουν να αποκαλύπτουν σταδιακά πώς ο ένας δεν αντέχει πια τον άλλον. Παραμένοντας πιστός στον όρκο που έδωσε εκείνο το βράδυ στο παρελθόν, ο άντρας τώρα προσεύχεται για το τέλος του χρόνου για να απαλλαχτεί από την υποχρέωσή του. Στις πρώτες ζωντανές εμφανίσεις του τραγουδιού, αυτό το μέρος ακολουθούνταν από έναν επίλογο με προφορικές λέξεις στον οποίο οι δύο χαρακτήρες, πιθανώς παντρεμένοι για αρκετά χρόνια, διαφωνούσαν για το τι να κρατήσουν μετά το διαζύγιο του ζευγαριού. Ο καβγάς σταματούσε απότομα από τις φωνές της γυναίκας “…Και θα κρατήσω το μωρό!”, κάτι που άφηνε άφωνο τον χαρακτήρα του Meat Loaf, ο οποίος δεν γνώριζε το παραμικρό για την εγκυμοσύνη. Αμέσως μετά, έκλεινε τον καβγά ουρλιάζοντας ασυνάρτητα σε αυτήν.
Παρά τη μεγάλη του διάρκεια, οι DJs της δεκαετίας του ’70 και του ’80 το λάτρεψαν, όχι μόνο για τη θεατρική του αύρα, αλλά επειδή τους έδινε την ευκαιρία να κάνουν ένα διάλειμμα για τουαλέτα όσο αυτό έπαιζε.
