Αυτό είναι αισίως το 13ο album των Σουηδών και το πρώτο χωρίς ένα εκ των ιδρυτικών μελών, του κιθαρίστα Anders Nystrom, η συνεισφορά του οποίου στα 34 χρόνια ζωής της μπάντας, ειδικά στα χρόνια της παγκόσμιας καθιέρωσής της, υπήρξε αδιαμφισβήτητη. Η αλήθεια είναι ότι ο Anders απουσίαζε παντελώς και στην προηγούμενη δουλειά, έχοντας καταστήσει σαφή την επιθυμία του για πιο heavy κατευθύνσεις, αφήνοντας τη “μερίδα του λέοντος” σε ύφος και συνθέσεις στον Jonas Renkse. Η διαφωνία των δύο φίλων οδήγησε σε διαζύγιο και τους Katatonia στην ουσία υπόθεση του ενός ατόμου.
Πάντα όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με μια νέα κυκλοφορία των Katatonia τίποτα δεν προεξοφλεί τι θα εισπράξεις, σίγουρα όμως δεν μπορείς να αγνοήσεις πόσο ψηλά ανέβασαν τον πήχη επί σειρά ετών και να μείνεις ανεπηρέαστος. Ειδικά δε όταν η τελευταία εμπειρία (“Sky Void of Stars”) ήταν μάλλον γλυκόπικρη και το μούδιασμα που άφησε προβλημάτισε αρκετά. Οι πρόσφατες “μεταγραφές” στις κιθάρες των Nico Elgstrand (πρώην “Entombed”) και Sebastian Svalland (πρώην “In Mourning”), για να καλυφθεί το κενό του Anders, έδωσαν την εντύπωση ότι η heavy πλευρά θα ενισχύονταν. Και ίσως να έγινε σοβαρή απόπειρα, αλλά στο τελικό αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που μένει τελικά.
Γιατί η προφανής προσπάθεια να αναμείξουν τις δύο πιο χαρακτηριστικές τους περιόδους, την παλαιότερη doom/gothic και την πιο πρόσφατη prog/alternative, δεν φαίνεται να αφήνει κανέναν ικανοποιημένο. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι τα κομμάτια στερούνται ποιότητας ούτε ότι δεν έχουν υποστεί αξιοσημείωτη επεξεργασία σε κάθε λεπτομέρεια, με μια παραγωγή κομμένη και ραμμένη στο πρόσωπο που θέλει να εμφανίσει η μπάντα. Αλλά αν το πρόταγμα είναι να βυθιστούμε στην αμετάβλητη καταπιεσμένη ατμόσφαιρα που αποθεώθηκε στο παρελθόν, χωρίς διαλείμματα, πιθανόν σε κάποιο βαθμό να το έχουν καταφέρει, αλλά δεν είναι και πολλά τα στοιχεία να σε αγκιστρώσουν σε αυτήν. Τα περισσότερα κομμάτια ξεκινάνε με συμπαθητικές προθέσεις αλλά στην πορεία φαίνονται στάσιμα, χωρίς εκείνο το απαραίτητο ξέσπασμα που μας είχαν συνηθίσει, που θα δώσει την επιπλέον ώθηση και θα τα απογειώσει. Από το δικό τους “οπλοστάσιο” επαναφέρουν γνώριμους ήχους που κυλάνε ευχάριστα μεν, αλλά για το δικό τους βεληνεκές κινδυνεύουν να εγκλωβιστούν στην παγίδα της μονοτονίας, αναλωμένοι σε μια στείρα επανάληψη.
Οι επαναλαμβανόμενες ακροάσεις πάντως λειτουργούν ενισχυτικά για σε σπρώξουν στον δικό τους μελαγχολικό κόσμο και αναδεικνύουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την “ευαίσθητη” χροιά του Jonas, που πλέει σε ζοφερά πελάγη απόλυτα προσαρμοσμένη σε κάθε σύνθεση. Υπάρχουν στοιχεία διάσπαρτα σε όλο το album που επιχειρούν να το ανεβάσουν επίπεδο, όπως η ταιριαστή εναλλαγή ογκωδών riff και αλλεπάλληλων solo που κάνουν το εναρκτήριο “Thrice” ενδιαφέρον, καθώς εκτυλίσσεται με δράμα και ίντριγκα. Πιο συναισθηματικό το “The Liquid Eye” κινείται στο ίδιο ύφος θυμίζοντας αρκετά εκδοχές του “City Burials”, ενώ το “Wind of no Change” εμπλουτίζει το σκηνικό με χορωδιακά απόκοσμα εφέ και μια έντονα αποκρυφιστική διάσταση με ωμές και άμεσες γραμμές μπάσου.
Στο “Lilac” απολαμβάνουμε τις πανέμορφες κιθαριστικές διαδρομές σε μια σαγηνευτική μελαγχολική κατάληξη, με τα synths να μεγεθύνουν την φορτισμένη ατμόσφαιρα, ενώ πιο πιασάρικο και ισορροπημένο το “Temporal” ρέει πιο ομαλά, με ένα εκπληκτικό solo κιθάρας που εξιτάρει. Με το “Departure Trails” αλλά και το “Warden” βουλιάζεις στα πιο βαθιά στρώματα θλίψης, απόλυτα χαρακτηριστικά τυπικά κομμάτια Katatonia, σχεδόν υπνωτικά με ήπιες αδύναμες εξάρσεις. Το “The Light Which I Bleed” αποδεικνύει ειδικά με το εξαιρετικό outro τις δυνατότητες της μπάντας, που παρέμεναν ανεκμετάλλευτες και “θαμμένες” αρκετά χρόνια τώρα. To “Efter Solen” το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του album κι ερμηνευμένο στη σουηδική γλώσσα, ξεκινά σαν μπαλάντα όπου το πιάνο συντροφεύει αρμονικά τον Jonas μέχρι περίπου το μέσο, για να πάρει σταδιακά μια trip hop καταθλιπτική μορφή που δίνει έναν απρόσμενο αναζωογονητικό “αέρα”. Ο επίλογος (“In the Event of”) με γνώριμους ήχους, συνεχίζει την επώδυνη περιήγηση στις σκοτεινές πλευρές της ψυχής, με “όχημα” ένα δυσάρεστο όνειρο, “νοθευμένο” με πρόσθετα synths κι επιπλέον ηλεκτρονικά περάσματα, που βγάζουν prog διαστάσεις αλλά δεν αλλοιώνουν την δυναμική του.
Το κατόρθωμα των Katatonia να καθιερώσουν μια εντελώς προσωπική ταυτότητα ευρέως αναγνωρίσιμη, πέρασε από πολλά κύματα και δοκιμάστηκε σε πολλά επίπεδα σε μεγάλο βάθος χρόνου. Τα τελευταία χρόνια η κόπωση όλης αυτής της 32 ετών διαδρομής φαίνεται ότι απαιτεί ανάσες για επιπλέον περισυλλογή και σκεπτικισμό, μιας και τα βήματα εμπρός αναβάλλονται συνεχώς, δέσμια του βάρους του παρελθόντος. Το “Nightmares as Extensions of the Walking State” είναι ένα σχετικά καλό album, αλλά στην απέλπιδα προσπάθεια να αναστήσει τη μαγεία των ένδοξων ημερών, προσεγγίζει επικίνδυνα το κατώφλι της λήθης.
Είδος: Doom/Alternative/Progressive Metal
Δισκογραφική Εταιρεία: Napalm Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 6 Ιουνίου 2025
