Πέρασαν αρκετά χρόνια για να συμφιλιωθούν οι Dodheimsgard με τους δαίμονες που απελευθέρωσαν πριν από 30 περίπου χρόνια και σήμερα έχοντας μισάνοιχτες τις πύλες της κόλασης συνεχίζουν να εκπλήσσουν και να προκαλούν ευχάριστα. Αν και το παραδοσιακό και αφοσιωμένο τους κοινό προέρχεται από τα χρόνια της καταιγιστικής black metal καταιγίδας, η καταλυτική “μετάλλαξη” που κορυφώθηκε το 1999 με το “666 International” ταρακούνησε για τα καλά τα θεμέλια της underground metal σκηνής κι επεκτάθηκε σε νέα ακροατήρια.
Χωρίς να αποκοπούν από τις ρίζες τους, εισάγοντας industrial, ηλεκτρονικά και πειραματικά στοιχεία στη μουσική τους, διαμόρφωσαν ένα σουρεάλ extreme avant-garde metal μείγμα που δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο. Tο σχετικά πρόσφατο “Black Medium Current” μάλιστα, φιγουράρισε επανειλημμένα στις πρώτες θέσεις των κορυφαίων λιστών του 2023, ενώ πριν λίγες μέρες προσκλήθηκαν να το εκτελέσουν ολόκληρο στο Roadbrn Festival της Ολλανδίας, τον Απρίλιο του 2025.
Σε μια πόλη (Θεσσαλονίκη) που από το πρωί έδειξε το χειμωνιάτικό της “πρόσωπο” και συγκεκριμένα στο Eightball, ένα πολυσύνθετο κοινό αποτελούμενο από πιστούς ακολούθους από τη μία και όψιμους εντυπωσιασμένους από την άλλη, παρευρέθηκε για να “εκτεθεί” σε μια οπτικοακουστική εμπειρία χωρίς προηγούμενο, “σερβιρισμένη” από τον Vicotnik και την παρέα του.
Το ξεκίνημα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό από το πρώτο κομμάτι του τελευταίου άλμπουμ (“Et Smelter”) που προϊδέασε για το τι θα επακολουθούσε. Από τη μια η μπάντα φάνηκε αμέσως ιδιαίτερα ορεξάτη, από την άλλη το κοινό διψασμένο δεν άργησε να εξωτερικεύσει τις διαθέσεις του, στα πρώτα δευτερόλεπτα του “Sonar Bliss”. Το “Interstellar Nexus” έδωσε την δυνατότητα στον Vicotnik να παραδώσει σεμινάρια υποκριτικής τέχνης, μετουσιώνοντας με εκφραστική δεινότητα κάθε δευτερόλεπτο του οκτάλεπτου κομματιού. Ο ενθουσιασμός πάντως κορυφώθηκε με το “Midnattskogens Sorte Kjerne” από το πρώτο άλμπουμ, όπως επίσης και με τις απανωτές εκτελέσεις δύο κομματιών από το “Monumental Possession” (“Fluency” και “The Ultimate Reflection”). Το σκηνικό που είχε δημιουργηθεί δεν θύμιζε σε καμία περίπτωση μια τυπική συναυλία, μιας και μπάντα και κόσμος είχαν γίνει πραγματικά ένα. Μάλιστα μετά το εισαγωγικό “Oneiroscope” στο “Trace Of Reality”, οπαδός τραγούδησε μετά από πρόσκληση του Vicotnik (που είχε αντιληφθεί ότι τραγουδούσε ακατάπαυστα), το πρώτο μέρος του κομματιού με αξιοθαύμαστη μάλιστα εκτελεστική δυναμική.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πάντως ότι η προσωπικότητα ενός εμβληματικού frontman ήταν αυτή που ανέβαζε το σόου σε άλλα επίπεδα. Δεν ήταν μόνο η άψογη “θεατρική” ερμηνεία του Vicotnik, ούτε η υποδειγματική του απόδοση. Σαν παρανοϊκή φιγούρα που ξεπήδησε από έναν άλλο κόσμο, διοχέτευε όλη του την ενέργεια σε άμεση αλληλεπίδραση με το κοινό. Πότε τον έχανες από το οπτικό σου πεδίο και αντιλαμβανόσουν με έκπληξη να τραγουδά δίπλα σου (πρέπει να κατέβηκε τουλάχιστον 5 φορές από την σκηνή), πότε ένωνε το κούτελό του με το δικό σου (ναι το έζησα κι αυτό), πότε “μεταφέρονταν” στα χέρια του κόσμου (2 φορές με μεγάλη διάρκεια), πότε εκτόξευε την λευκή σκόνη (σαν make up ή πούδρα έμοιαζε) σαν προέκταση της “αύρας” του, με παιχνιδιάρικο τρόπο στους εκστασιασμένους οπαδούς.
Η συνέχεια με το “Shiva Interfere”, θα δώσει μια ακόμη γεύση από το “666 International” και το ατελείωτο ντελίριο που είχε απλωθεί σε κάθε σπιθαμή του Εightball, θα συνεχιζόταν με το “The Snuff Dreams Are Made Of”, το μοναδικό κομμάτι που ακούσαμε από το “Supervillian Outcast”. Και μιας και το “Black Medium Current” είχε την τιμητική του, δεν θα μπορούσε να λείπει το αριστουργηματικό “It Does Not Follow” σε μια βραδιά που ήταν αδύνατο να βρεις έστω και για λίγο μια “αδύναμη” στιγμή.
Λίγο πριν το τέλος το “Ion Storm” θα δώσει εκ νέου έναυσμα για εκδηλώσεις λατρείας και αλλεπάλληλες εκρήξεις ενέργειας, για να γραφτεί ο επίλογος (χωρίς ουσιαστικά να απομακρυνθεί ποτέ η μπάντα από τη σκηνή) από το επικό 15λεπτο “Aphelion Void”, “εκπροσωπώντας” ικανοποιητικά και το “A Umbra Omega”.
Είναι σπάνιες οι φορές που μας δόθηκε η ευκαιρία να απολαύσουμε μια τέτοια ξεχωριστή “παράσταση”. Η κλασική στερεοτυπική σχέση “απόστασης” μπάντας και κοινού, είναι κάτι άγνωστο για τους Dodheimsgard που αντιλαμβανόμενοι το ρόλο τους ως κομμάτι μιας ευρύτερης “κοινότητας”, έσπευσαν να αφουγκραστούν αγωνίες κι επιθυμίες της με μεγάλη προθυμία. Δεν υπήρξε παρευρισκόμενος που να μην αισθάνθηκε έστω και περιστασιακά, ότι αποτέλεσε ισότιμο μέρος ενός “έργου” που διαδραματίστηκε αυθόρμητα μακριά από “επαγγελματισμούς” και τυπικότητες. Πέραν από τις αναμνήσεις μιας βραδιάς που κύλησε ιδανικά, δεν ξεχνάμε την επιθυμία-υπόσχεση της μπάντας ότι το νέο μας ραντεβού θα είναι σε ορίζοντα ενός έτους. Εις το επανιδείν λοιπόν, κρατάμε τις αποψινές μνήμες ζωντανές μέχρι να ξανασυναντηθούμε.
Υ.Γ.1 Δεν συνόδευσε στα φωνητικά η Ειρήνη Παπαδοπούλου των Absinthe Green όπως έγινε στην Αθήνα.
Υ.Γ.2 Δύο ώρες διήρκησε το live σε ένα Eightball σχεδόν γεμάτο.
Setlist:
Et Smelter
Sonar Bliss
Interstellar Nexus
Midnattskogens Sorte Kjerne
Fluency
The Ultimate Reflection
Oneiroscope
Traces of Reality
Shiva Interfere
The Snuff Dreams Are Made Of
It Does Not Follow
Ion Storm
Aphelion Void
